Er is verschil tussen kijken en zien.Op een terras kunnen we "mensen kijken" , we kunnen in de koelkast kijken of er bv iets lekkers ligt of kijken naar een programma op tv.

Zien gaat een laagje dieper. Daarbij speelt niet alleen de buitenkant een rol, maar ook hoe iemand is.

Omdat het vorige week de week van de eenzaamheid was, ben ik, zoals blijkbaar méér mensen, ervan overtuigd dat het niet alleen ouderen zijn, die hiermee worstelen. Er zijn situaties die niets te maken hebben met leeftijd, maar met afzondering, uitsluiting etc. Studenten met een verlegen inslag die zich moeilijk aansluiten en zich bv afzonderen, met alle gevolgen vandien. Zelfdoding kan een extreem gevolg zijn...dus laten we elkaar voorál zien.

Ook lijkt het alsof mensen, vooral jongeren, zich terugtrekken in hun eigen wereldje, zoals in openbaar vervoer, wat niet bevorderlijk is voor gewoon intermenselijk contact. Gelukkig is dat niet altijd zo...vorige week had ik een leuk gesprek in de bus met een jongen van twintig, die  zijn "oortjes " uitdeed omdat ik hem aansprak. Er ontwikkelde zich een fijn gesprek, zelfs nog met diepgang in die korte tijd ! Jammer genoeg moest ik na ongeveer vijfentwintig minuten uitstappen en Klaas ( ik vraag altijd naar iemands naam na een poosje) reisde verder.

Een tijdje terug schreef ik over de twee soorten eenzaamheid die zo mooi in het Engels verwoord zijn : "solitude", de zelfgekozen eenzaamheid, beter gezegd afzondering, en "lonelyness", de niet gekozen eenzaamheid, die nogal eens het resultaat is van buitengesloten worden, of je zo voelen. Mensen die nèt even anders zijn vallen vaak ten prooi aan dit ( pest) gedrag van de groep, je ziet het ook in het dierenrijk, zeker bij apen !!

Kinderen kunnen er helemáál wat van, die zijn soms  echt enorm wreed ...het pesten gaat soms alle grenzen over. Gelukkig ben ik nooit echt gepest, maar was wel een buitenbeentje in dit boerendorp. Mijn vader kwam uit Nijmegen en mijn moeder uit Doetinchem, we spraken thuis Nederlands, Twents dialect sprak en verstond ik niet. Dat werd me niet in dank afgenoimen op de lagere school, want ze dachten dat ik verbeelding had en verweten mij "Hoog-Hollands" te praten en dat ik mij dus wel te goed zou voelen, wat absoluut niet zo was. Ik wilde er juist zo graag bijhoren...

ik was een eenzaam kind

en hoorde er niet bij

ze vonden mij maar vreemd

- ik sprak niet eens hun dialect - 

de eerste van de klas

de laatste in de rij

ze konden niets met mij

maar als ik

het hardste lopen kon

dàn hoorde ik erbij

al was de hemel grijs

voor mij scheen dan de zon...