Hoe zag de eerste date eruit?

“Omdat ik voor een groot deel van het jaar in het buitenland woon en een "Hollandse" vrouw zocht heb ik mij ingeschreven op uw dating site. Daarbij ga je als je 57 jaar bent niet meer naar de disco of andere uitgaansgelegenheid.“

Wat sprak je aan in je partner?

“Haar prachtige glimlach en haar profiel. Zij heeft mij aan geschreven dat we niet een 100% match hadden maar dat ze mijn foto's zeer leuk vond.“

Wat sprak je aan in je partner?

“Voor mij waren het zijn "pretogen". Die vielen mij meteen op. Daardoor ging ik kijken naar zijn profiel en ik vond dat wij veel raakvlakken hadden.

Heb je een goed advies aan andere internet-daters?

“Blijf ook niet te lang schrijven met elkaar, het belangrijkste is dat je elkaar ontmoet en dan weet en merk je wel of er een klik is of niet.“

Zijn er veel dates aan vooraf gegaan of was het meteen raak?

“Hoe bedoelt u ? (haha) de afstand is 2000 km. !!!!! maar gelukkig meteen raak.

Hoe zag de eerste date eruit?

Zo goed dat ik meteen 2,5 week ben gebleven en wij besloten hebben om samen te gaan wonen in Spanje waar bamby woont.“

Hoe zag de eerste date eruit?

“Nou dat was lachen! Wij kregen via jullie site contact met elkaar en ik werd uitgenodigd om bij hem te komen, maar hij zei: dat doe je toch niet. Ik bluffen: daag me niet uit.

Toen zag ik pas dat hij in Portugal woont, terwijl ik (Twentse troel) alleen maar had gezocht op Overijssel. Hij boekte direct een vlucht en zo hebben we elkaar ontmoet. Inmiddels ben ik al een week in Portugal geweest en is hij al een week in Twente geweest.“

Frustratie of inspiratie?
“Ik ga niet naar Freud, dan raak ik mijn frustraties kwijt en die zijn nu juist mijn inspiratiebron”, quote en verzuchtte Rainer Maria Rilke (1875 -1926) Zijn leven was er vol van, vol van verdriet, frustratie van passie, inspiratie door vrouwen en minnaressen. Maar van dat leven maakte hij kunst, de kunst van verlichting door te dichten. Verbintenis vond hij de meest hoogstaande taak tussen mensen. Dat elk de eenzaamheid van de ander beschermt, schreef hij.

Dorst. Buiten zinderen de weilanden onder de warme avondzon en ik heb dorst. Op het tafeltje voor het raam staat een plastic flesje, half gevuld met een heldere vloeistof die volgens het etiket bronwater met citroensap moet zijn. Lekker! Ik vond het flesje op de vloer van de trein, toen ik eindelijk mijn van zeewater doordrenkte, zanderige sandalen durfde te vervangen door kleurige hardloopschoenen. Geen klusje dat kijkers verdraagt en het was rustig in de trein naar Leeuwarden. Ik stel mij de mond voor die zich rond de opening van het flesje heeft gestulpt om van het water te drinken: zou het een mond zijn waarmee ik wil zoenen? Tot nu toe maakten slechts lekker zoenen en bloedverwantschap drinken uit hetzelfde flesje aanvaardbaar. Vreemd speeksel smaakt vies, nietwaar?

en uiteindelijk willen we toch vinden , niet waar? Zijn we op onze leeftijd te kritisch , verwachten we teveel of is het angst waarom we niet vinden ?