Hoe zag de eerste date eruit?

“Omdat ik voor een groot deel van het jaar in het buitenland woon en een "Hollandse" vrouw zocht heb ik mij ingeschreven op uw dating site. Daarbij ga je als je 57 jaar bent niet meer naar de disco of andere uitgaansgelegenheid.“

Wat sprak je aan in je partner?

“Haar prachtige glimlach en haar profiel. Zij heeft mij aan geschreven dat we niet een 100% match hadden maar dat ze mijn foto's zeer leuk vond.“

Wat sprak je aan in je partner?

“Voor mij waren het zijn "pretogen". Die vielen mij meteen op. Daardoor ging ik kijken naar zijn profiel en ik vond dat wij veel raakvlakken hadden.

Heb je een goed advies aan andere internet-daters?

“Blijf ook niet te lang schrijven met elkaar, het belangrijkste is dat je elkaar ontmoet en dan weet en merk je wel of er een klik is of niet.“

Zijn er veel dates aan vooraf gegaan of was het meteen raak?

“Hoe bedoelt u ? (haha) de afstand is 2000 km. !!!!! maar gelukkig meteen raak.

Hoe zag de eerste date eruit?

Zo goed dat ik meteen 2,5 week ben gebleven en wij besloten hebben om samen te gaan wonen in Spanje waar bamby woont.“

Hoe zag de eerste date eruit?

“Nou dat was lachen! Wij kregen via jullie site contact met elkaar en ik werd uitgenodigd om bij hem te komen, maar hij zei: dat doe je toch niet. Ik bluffen: daag me niet uit.

Toen zag ik pas dat hij in Portugal woont, terwijl ik (Twentse troel) alleen maar had gezocht op Overijssel. Hij boekte direct een vlucht en zo hebben we elkaar ontmoet. Inmiddels ben ik al een week in Portugal geweest en is hij al een week in Twente geweest.“

De rubriek Oproepen hier is mij altijd een raadsel geweest. Totdat ik onlangs de aankondiging zag van het 40UP-zomerfestival in Utrecht en Eindhoven. Ik weet nog goed dat ik een poosje geleden in het plaatselijke huis-aan-huisblad voor het eerst een advertorial zag voor een ‘dansfeest voor veertigers en alles daarboven’.
‘Uitgaan is nu alleen nog maar een etentje met vrienden, bioscoopje pikken of theaterbezoek? Heb je een stil verlangen naar die tijd dat je zorgeloos met je vrienden aan de haal ging?’ Zo begon de ronkende advertentietekst.

maar ook dat gebeurde in HET HIER EN NU .

Verdrietig ben ik. En dat vind ik raar.
Want ik hoef helemaal geen afscheid van jou te nemen.
Ik mag en kan blijven genieten van jou, van ons, hoe mooi we samen zijn.
Maar zo voelt het ergens toch.

Ik was ruim op tijd van huis gegaan - maar toen ik de hoge fietsbrug afliep, zag ik de bus al bij de halte stoppen en zat er niets anders op dan met mijn rugtas en mijn rolkoffer via het gras het talud af te stormen, recht op de bus af. Zwaai zwaai met met mijn rode jas boven mijn hoofd; chauffeur merk me op neem me mee! Het werkte. “Mijn excuses. Ben ik te laat of bent u te vroeg?” Hij was te laat. Ik had de vorige bus gehaald. De trein was ook te laat en reed haast uitdagend richting Wolvega terwijl de bus leeg stroomde. Ik was op weg naar de volgende trein, de doorgaande trein naar Den Haag, maar een Rotterdammer met een petje op niet. Hij stapte op mij af en sprak: “Mevrouw, als u niet was ingestapt, had ik nu mijn trein gehaald.” “Dat spijt me voor u, maar als dit is wat u mij te zeggen heeft, ga ik liever koffie halen.” “Ik hoef geen koffie, straks mis ik de trein weer.”