Hoe zag de eerste date eruit?

“Omdat ik voor een groot deel van het jaar in het buitenland woon en een "Hollandse" vrouw zocht heb ik mij ingeschreven op uw dating site. Daarbij ga je als je 57 jaar bent niet meer naar de disco of andere uitgaansgelegenheid.“

Wat sprak je aan in je partner?

“Haar prachtige glimlach en haar profiel. Zij heeft mij aan geschreven dat we niet een 100% match hadden maar dat ze mijn foto's zeer leuk vond.“

Wat sprak je aan in je partner?

“Voor mij waren het zijn "pretogen". Die vielen mij meteen op. Daardoor ging ik kijken naar zijn profiel en ik vond dat wij veel raakvlakken hadden.

Heb je een goed advies aan andere internet-daters?

“Blijf ook niet te lang schrijven met elkaar, het belangrijkste is dat je elkaar ontmoet en dan weet en merk je wel of er een klik is of niet.“

Zijn er veel dates aan vooraf gegaan of was het meteen raak?

“Hoe bedoelt u ? (haha) de afstand is 2000 km. !!!!! maar gelukkig meteen raak.

Hoe zag de eerste date eruit?

Zo goed dat ik meteen 2,5 week ben gebleven en wij besloten hebben om samen te gaan wonen in Spanje waar bamby woont.“

Hoe zag de eerste date eruit?

“Nou dat was lachen! Wij kregen via jullie site contact met elkaar en ik werd uitgenodigd om bij hem te komen, maar hij zei: dat doe je toch niet. Ik bluffen: daag me niet uit.

Toen zag ik pas dat hij in Portugal woont, terwijl ik (Twentse troel) alleen maar had gezocht op Overijssel. Hij boekte direct een vlucht en zo hebben we elkaar ontmoet. Inmiddels ben ik al een week in Portugal geweest en is hij al een week in Twente geweest.“

Met mezelf. Een waddeneiland, mijn tent, mijn fiets. Alleen maar ik. En de duinen, het strand, de zee, de wind. Wel anders, nu er iemand op me wacht. Tot ik weer terug kom. Een soort van jaloers. Want ik kan natuurlijk iemand tegenkomen... volgens hem. Volgens mij niet. Mijn hoofd staat daar helemaal niet naar. Niet open voor andere ontmoetingen. Gewoon alleen maar ik.

Ook op een vroege zondagmorgen die beloofd heeft te gaan regenen, maar vooralsnog gewoon schijnt, dringt de vergelijking zich weer op: het is hier net Fabeltjesland. De analogie is verre van origineel, want al regelmatig gemaakt. Overigens en wellicht een eerste aanwijzing voor de kern van waarheid die erin schuilt.

Mijn oranje wandel rugtas is versleten. De stof is aangetast door het zoute water van de Waddenzee, het rugpand verslapt door jarenlang intensief gebruik. Ik mocht van mijn kroost als verjaardagscadeau een nieuwe uitzoeken - wat ik in eerste instantie te haastig deed. Ik moest dus met bus en trein terug naar de verre stad om hem te ruilen. Gelukkig kan dat met een rugtas. Een geliefde laat zich niet zomaar terughangen aan het haakje in de winkel: een hechtingsproces is ook in omgekeerde volgorde behoorlijk ingrijpend. Hoe dan ook, deze nieuwe rugtas was groter dan de eerste, wat hem zowel aantrekkelijk als onhandig maakte. Ik moest er immers mee naar huis en ik had al een tas bij me.