Een originele datingprofieltekst: de moeite waard?

Iemand echt zien? Daar bedoel ik de inborst van de persoon mee, dus verder kijken dan alleen de oppervlakte. Dat kan nog weleens een discussiepunt zijn, want bij een profiel kijk je toch allereerst naar het uiterlijk. Soms zegt een man tegen me. Je foto's zijn prima, maar ik wil niet eerst met je gaan mailen, ik wil je gewoon meteen zien, dat werkt het best. Mag jij vinden, denk ik dan, maar ik ga niet ergens naartoe voor praktisch een blind date. Ik wil eerst zijn stem horen, nader kennis met hem maken via de telefoon voordat we elkaar gaan treffen. Een goed gesprek komt dan wel bij de ontmoeting.

Dan komt de bottleneck. Je kan iemand bij de 1e ontmoeting niet uitgebreid gaan ondervragen, een date is geen sollicitatiegesprek, het is ook geen lijst die je gaat afvinken. Hoe de man op me overkomt ontdek ik meestal vrij snel, maar klopt mijn indruk wel? Tijdens een wandeling vertelt hij vaak meer over zijn leven dan in een druk restaurant, maar dat durf ik niet meteen. Eerst maar eens samen wat drinken in een restaurant om wat vertrouwen te tanken. We weten allebei immers niet of er daarna nog behoefte is aan een wandeling. Als het gesprek in het restaurant al stroef gaat omdat hij weinig heeft te zeggen, geen belangstelling in mij toont, of nog erger, alleen maar over zichzelf praat, hoeft voor mij die wandeling niet meer. Ik ben zelfs bang dat het nog erger wordt als ik ook nog eens met hem ga wandelen.

Datzelfde is ook het geval als een man zich lelijk over zijn ex uitlaat, moppert over zijn mislukte dates, of zijn hele medische dossier oplepelt. Na ongeveer een kwartier zeg ik : ik ben hier gekomen om JOU te leren kennen, laten we het over wat anders hebben. Het is voor ons allebei fijner om eventuele overeenkomsten tussen ons te ontdekken. Een man die onze date dan toch nog als uitlaatklep blijft gebruiken, neem ik na de koffie afscheid van. Ik zeg netjes tegen hem voor ik naar huis ga dat ik het bij deze ontmoeting wil laten. Ook wens ik hem verder succes met daten.

Een weduwnaar, heb ik veel meer compassie mee, ik snap dat hij over zijn overleden vrouw en de eenzaamheid die hij nu ervaart, wil praten. Na een tijdje geef ik het gesprek voorzichtig een andere wending. Als het gesprek dan toch weer terugkeert naar zijn enorme verlies, zeg ik wel op een gegeven moment : Ik begrijp je verdriet, maar wellicht ben je nog niet toe aan daten, denk er thuis maar eens rustig over na en laat het me weten. Ik neem dan hartelijk afscheid van hem en wacht thuis zijn bericht af.

Bij een gezellige date, maar nog niet gelijk voldoende feeling voelen met hem, kan alles eerst rustig laten bezinken en er later op terugkomen een goede optie zijn. Een tweede ontmoeting kan me dan meer helderheid geven als we daarin een wat diepgaander gesprek hebben. Het zou zomaar kunnen dat ik hem via een eerlijk en open gesprek echt begin te ontdekken en dan opeens wel aanknopingspunten zie...

Kort na elkaar hoorde ik van enkele bekende vrouwen minder prettige berichten. Het eerste bericht verbaasde mij. Ik heb vaak met deze vrouw gedanst, ze gaat altijd in haar uppie naar de dansplekjes, waar ik regelmatig kom. Wel heeft ze al 18 jaar een relatie met een andere dame. Stukje bij beetje heb ik een deel van haar levensverhaal mogen horen, hoewel ze zich vrij terughoudend opstelde. Ik heb ook absoluut geen pogingen ondernomen om haar te verleiden meer te vertellen.

Een paar jaar geleden hoorde ik van een andere vrouw, waarmee ik tot 2016 ruim drie jaar een lat-relatie had, dat bij haar een ernstige, slopende ziekte werd geconstateerd. Ondanks dat wij geen relatie meer hadden was ik geschokt na dit telefoontje. Dan ga ik weer denken aan de mooie momenten, die we hebben mogen delen. Hoewel ze flink wat jonger dan ik is heeft ze nu een beperkte levensverwachting. Last but not least bereikte mij het bericht van een goede kennis, bij wie de beruchte K opnieuw toesloeg.

Deze berichten vallen onder de categorie vertrouwelijke mededelingen. Het is ongepast die gegevens te delen met bekenden, tenzij degene waar het om gaat aangaf, dat anderen het wel mogen weten. Ik kan een en ander wel geanonimiseerd kwijt in een blog, zonder dat iemand de persoon in kwestie er in herkent.

Er zijn stukjes informatie, die maar tijdelijk geheim zijn. De prijs, waarvoor een huis verkocht wordt, de zwangerschap van een goede bekende. Aan de andere kant zijn er ook zaken, die je maar beter niet aan de grote klok kunt hangen. Wie de hoofdprijs van de “Staats” heeft moet erg op zijn / haar handen zitten, anders zwermen de aasgieren om hem of haar heen.

Soms zijn er leuke gebeurtenissen, die ik graag met iemand wil delen, maar waarvan het ook niet handig is er kond van te doen. Stel, dat ik iemand via deze site heb ontmoet, met wie ik een klik heb. Ik weet, dat sommige daters daar heel open over zijn tegenover hun directe familie of een hartsvriend(-in). Dan gaat het er om hoe goed je zo’n persoon uit je intieme groep contacten kunt vertrouwen.

Probleem is namelijk in dit geval, hoe je moet communiceren als het contact toch weer op niets is uitgelopen. Ik heb dat aan den lijve meegemaakt toen mijn relatie stopte, terwijl ik wel al heel wat keren bij mijn zoon en zijn kinderen met haar op visite was geweest.

Er zijn ook geheimen uit je verleden, die je zelf liever wegstopt. Maar ze kunnen goed in de weg zitten bij het beginnen van een nieuwe relatie. Tot op welke hoogte kan / moet je die geheimen delen met je date, en vooral: wanneer? Er moet mijns inziens een geschikt moment voor zo’n gesprek gevonden worden. Het helpt op den duur niet essentiële zaken die een smet op het verleden wierpen te verzwijgen.

Ik ken een vrouw, die pas bij haar ondertrouw hoorde dat haar partner 15 jaar ouder was dan hij altijd had voorgegeven. Maar toen durfde ze niet meer terug te krabbelen, ze was van hem in verwachting… Zelf hoorde ik bij een date van een vrouw, dat ze vijf jaar ouder was dan ze had gemaild (“Dat heb ik zo op mijn profiel ingevuld, want anders krijg ik allemaal oude mannetjes achter mij aan”). Natuurlijk is dit ook een vorm van jokken.

Wie van u liep ook aan tegen het dilemma van een geheim bewaren?

Kies wijs! Wijs kiezen…
dat laatste, zou dat mogelijk zijn? Ik, jij, jij en jij maken dagelijks keuzes. Wat zal ik eten vandaag, of bij het winkelen, welke keus maak ik bij het kiezen van mijn broodbeleg. Waarschijnlijk kies je dan voor dat gene wat je al in je hoofd had, waar je zin in hebt. Eenvoudige keuzes, welke niet veel om het lijf hebben. Oftewel… wanneer je na het opstaan in je hempie voor je kast staat en moet bedenken wat je wat vandaag aan zult gaan trekken. Mooi, die keuze heb je de vorige avond al gemaakt en alles ligt/hangt al klaar. Slim en misschien ook wel wijs! Zeker wanneer je vroeg in de morgen nog half in dromenland bent.

Wijs kiezen.

Zou dat vooraf ook opgaan bij het aangaan van een relatie? Wanneer we een training zouden volgen waarbij wij erachter kunnen komen hoe en op welke vlakken we een partner zouden kunnen kiezen? Of zouden we eerst bij onszelf moeten beginnen! Reflecteren op onze wensen, mogelijkheden en behoeften.
Hebben we iemand op het oog, kunnen we ons zelf natuurlijk een aantal vragen voorleggen. Is hij/zij integer. Zal ik me bij hem/haar veilig, voelen. Zal alles bespreekbaar zijn met de nieuwe partner.. Hoe is de levensstijl? De Familie? Passen we bij elkaar betreffende onze interesses, huisdieren, of hobby’s. Zijn we bereid concessies ’s te doen?

Wijzer kiezen

Hoe dan ook op 50 plus match zijn we allen al wat ouder en qua levenservaringen ook wat wijzer. Dat maakt, denk ik, dat we zelfbewuster zijn, zelfkennis hebben en daardoor beter weten wat we zoeken en nodig hebben in een partner. We zijn in een andere levensfase belandt met andere wensen met daar aansluitend andere keuzes.
Toch hoe wijs wij ook mogen zijn geworden, het vinden van een nieuwe metgezel is niet zo eenvoudig. Voorbij zijn de dagen, dat je op scholen verliefd werd. Je naar de disco ging. Plaatsen waar men langdurig elkaar tegenkwam en elkaar ongemerkt al vast beter leerde kennen. Een datingsite is een middel, maar zeker niet heiligmakend.

Ik begon met een retorische vraag: Wijs kiezen, zou dat mogelijk zijn? Ik laat hem voor alle lezers open om over na te denken.

Liefs,
Monique