Blogs

Ik had het woord ‘damesbezoek’ laten vallen. De vrouw in kwestie reageerde daarop met de overdenking, of zij zich daardoor wel aangesproken moest voelen, en of zij wel een dame wilde zijn.

Een relatie kan je precies zo inrichten als jij en je partner zelf willen. Relaties komen namelijk in allerlei vormen en maten voor. Als het lukt om zonder seks toch voldoende intimiteit te ervaren, hoeven die stellen niet minder gelukkig te zijn. Er zijn genoeg gezonde relaties die perioden zonder seks prima hebben overleefd. Zolang beide partners het eens zijn over deze situatie is er niks aan de hand.

Thee op hoog niveau? Over eten en drinken heb ik al vaker geschreven. Beiden nemen ze een eminente plaats in bij het leven van alledag en in het bijzonder bij het daten, bij een afspraakje. Samen eten en drinken verbroedert of zo u wilt verzustert of vermensd.
Al heel wat decennia is er een bijzondere vorm van consumeren gemeengoed geworden; de High Tea. De term High Tea dekt maar deels de inhoud van dit culinaire festijn.
In elk geval gaat niemand de uitdaging aan om in zijn of haar uppie bij een High Tea aan te schuiven. Liefst doet men het met een groepje maar minimaal met een partner of vriend(-in). Je moet er vrijwel altijd voor reserveren. Het is ook een geliefd verjaardagscadeau.

De hamvraag bij personen van boven de vijftig jaar die bij een datingsite staan ingeschreven is dikwijls: zoeken we iemand waarmee je het dagelijkse lief en leed kunt delen en waarmee je ook samenwoont, zoeken we iemand voor een LAT-relatie, of zoeken we iemand voor alleen de speciale momenten zoals vakantie, Oud en Nieuw, af en toe een museum of concert bezoeken samen. Uiteraard kun je alles ook open laten en samen met je gevonden match bedenken hoe je de relatie gaat invullen.

Het is haast griezelig, wat bijna drie weken inactiviteit met een mens kan doen. Of zou het de leeftijd zijn? Dat lichaam en geest maar al te graag omschakelen van ‘wandelen is nuttig en noodzakelijk’ naar ‘wandelen is nuttig noch noodzakelijk’? Ik ging vanaf m’n knalblauwe bank via internet op zoek naar ‘geluk’ en kreeg tweehonderdvijftig producten... Kom op, het is lente; trek wandelschoenen aan en ga naar buiten!

Lijkt me trouwens een prachtig thema om verder uit te diepen; ik zal hier een kleine poging doen. Niet in de laatste plaats omdat ik daar zelf altijd zo’n moeite mee heb gehad. Dat is wel een voordeel van het ouder worden; ik heb geleerd liefdevoller “nee” te zeggen zowel binnen romantische liefdesrelaties als bij de andere vormen van liefde. Soms val ik nog wel eens terug in mijn oude gewoonte, maar ik herken deze valkuil nu wat sneller.

Het leven is een stuk gezelliger met wat hartelijkheid. Daarom is het soms nodig om weleens "Nee" te durven zeggen tegen mensen in mijn directe omgeving. Dat zeg ik alleen tegen die personen die me wel weten te vinden als ze me ergens voor nodig hebben, maar waar ik verder weinig of niks van hoor.

In mijn gezin van herkomst kwam pas rond mijn 9e jaar een Televisie.
Het toestel werd prominent geplaatst in de achterkamer . Deze kamer was voorheen het vertrek van mijn inwonende grootouders.
Na het overlijden van mijn oma had mijn opa nog slechts een eigen stoel, lekker dicht bij de kolenkachel.
De rest van de kamer was gevuld met een heus harmonium, een groot en log dressoir en een grote tafel met zes stoelen.
Verder herinner ik me veel aandachtsbehoeftige kamerplanten in de hoge vensterbanken , wat semi-antieke vazen en veel familieportretten. Tussen die familieportretten kwam onze eerste blik-op-de-wereld-verrekijker.
Ik gebruikte de grote tafel met een tot- de- vloer-reikend -kleed als mijn ultieme schuilplaats om stiekem mee te kunnen kijken naar de zwart-wit-beelden van Peyton Place.
Ach hoe saai was ons leven in vergelijking tot dat van dr. Rossi, Rodney, Allisson en Betty?
Als ik tijdens de eindtune weer tevoorschijn kwam riep mijn moeder quasi geschrokken: “Ach, lag jij nog niet in bed?”