Blogs

Ik wilde een prei kopen, een mooie prei. Immers, het bereiden van een goede maaltijd begint met het kopen van zorgvuldig gekozen ingrediënten. Ingrediënten? Een goede prei heeft verder niets nodig! Geen motiverend sausje van goede wil, geen keukenkruiden om het toch nog gezellig te maken. Alleen wat koolzaadolie om hem in te smoren en, vooruit, een vrolijk stemmende klodder tomatenketchup.

Ik neem even een pauze en zal drie weken in Lissabon verblijven. Ik hoop dat die reis mij meer duidelijkheid geeft waar ik in de toekomst zal wonen. De tweede week van september ben ik weer terug.

en weer thuiskomen.

Veel ouderen hebben niet alleen kinderen, maar hun kroost heeft zelf ook weer voor nageslacht gezorgd. Datende oma’s en opa’s, het is een fenomeen dat heel gewoon is onder de mensen, die op een datingsite voor ouderen actief zijn.

Tijdens deze snikhete week nog vier dagen gefietst. We waren 6 dagen met vakantie en zaten in een hotel net voorbij Luik (Liege) op een hoog plateau. We hadden onze eigen fietsen meegenomen. Na op de aankomstdag de omgeving verkend te hebben, kwamen we tot de conclusie dat we hier niet konden fietsen en op zoek moesten gaan naar RAVEL-fietspaden. Dat zijn vlakke fietspaden langs rivieren. We ontdekten Ravelpad nr 7, die langs de rivier de Ourthe liep. Dat fietspad lag mooi in de schaduw door de weelderige vegetatie in de Ourthe-vallei.

Al 27, en nog altijd single op visite bij mijn jongste zus en haar man deed ik verslag van een ‘afspraakje’ in een niet nader te noemen regio van ons land. Aan het einde van de ‘dansavond’ ontstak de eigenaar van het etablissement onder luid boegeroep de niet direct feeëriek te betitelen TL-verlichting. Dat was het teken voor een deel van de aanwezigen het al dan niet gevulde bierglas op de vloertegels uiteen te laten spatten. Daar en toen moet de voorzienigheid voor mij aan de ‘waarheid’ “Scherven brengen geluk” een toepasselijke uitwerking hebben verbonden. Maar niet op een datingsite!

Ten tijde van het opstellen van mijn eerste blog voor 50plus voltrok zich voor mij een waarachtige gebeurtenis. Het contact dat ik kreeg met de eigenaresse van een zeker profiel mondde niet uit in een uitwisseling van algemeenheden maar ontpopte zich spontaan tot een diepgaande wederzijdse deelname aan het pijnlijke proces van afscheid nemen van een naaste. Ik voelde dat ik op dat moment al mijn oprechte medeleven moest kenbaar maken. Zonder ongemakkelijke gevoelens hebben we elkaar geruime tijd gesproken en nadien in Whatsapp nog meerdere malen sterkende berichten en persoonlijke inzichten uitgewisseld.

En ik neem mee….

Ik mag graag en veel fietsen. Als ik een prettige fietstocht wil hebben zijn er enkele voorwaarden. Ik moet een goede fiets hebben, het moet goed weer zijn (ik fiets niet graag als het stormt of regent), en de weg moet geschikt zijn voor mijn fiets. Onlangs vond mijn stalen ros, een tweedehandsje waarop ik al heel wat jaren reed, dat hij zijn pensioengerechtigde leeftijd had bereikt, in the middle of nowhere gaf hij er de brui aan, dus moest ik bijna 8 km. lopen en hem verder begeleiden…

Donald Jones had je het liefste in een doosje willen doen en daarna zong Conny Vink ook nog dat ze mij in een zilveren kooitje wil (ook een soort van emancipatie? :-) Dat kon nog in 1970, ach wat lief... zeiden ze toen. Toen had je ook nog kanaries in een kooitje of een goudvis in een kom, dat was toen heel gewoon, om met Gerard Cox te spreken. Tegenwoordig is het wel anders gesteld. Wij willen wel graag een partner om te beminnen, en alle plezierige bijkomstigheden ook op sociaal vlak, maar over het algemeen zijn wij toch ook bijzonder gesteld geraakt op onze vrijheid.