Het wow-gevoel
maandag 17 september 2018
Een mens heeft een aantal zintuigen. Gezicht, gehoor, smaak, reuk zijn de bekendste. Daarnaast is er de tast, die weer uiteenvalt in aanraking, gevoel voor warmte en kou en pijn. De laatste drie zijn sterk met elkaar verweven.
Toch is er nog een ander gevoel, of je dat als zintuig kunt benoemen is de vraag. Het is het gevoel, dat tussen de oortjes zit. Je zegt vaak tegen je zelf: Dat voelt goed. Of: Daar heb ik geen goed gevoel bij. Iemand zegt tegen je: Voel je dat niet aan?
Twee aspecten van ons leven zijn vaak met elkaar in conflict: Het gevoel zoals ik dat hierboven aanduidde en ons verstand, uitgaande van de rationele benadering.
Bij het gevoel hoort vaak een uiting van je gemoed. Blijheid en verdriet om wat je meemaakt, onvrede met situaties die je niet zinnen. Ook heb je soms een gevoel bij sommige mensen.
De indruk die iemand maakt als hij zij voor het eerst in je leven komt is vaak bepalend. Het is heel lastig om die later in positieve zin bij te stellen. Raar genoeg pakken we later weer wél negatieve aspecten van iemand op na de eerste kennismaking. Komt dat soms omdat de roze wolk waar we op zweven, als we iemand ontmoeten, die in de smaak valt als we hem / haar zien opeens door een minpuntje verduisterd wordt? Moet je tijdens een date jezelf alleen van je beste kant laten zien, of durf je de ander ook een inkijkje te geven in wat minder leuke kantjes die er in jouw leven zijn?
Het is goed om in het algemeen eens neer te zetten, waardoor het wow-gevoel wordt bepaald. Wanneer denk je: “Wat een kanjer, of wat een stuk!”? Komt dat door het uiterlijk? Zeer zeker, wij hebben allemaal een beeld van hoe onze toekomstige partner er uit zou moeten zien. Wie beweert dat het uiterlijk er niet toe doet is schijnheilig… En dan, bij de eerste date kijk je hoe iemand zich gedraagt en hoe hij of zij gekleed is. Even de deur open houden voor de lady, er geen probleem van maken als de nota van de drankjes betaald wordt, en je lichaamshouding. Wie er als een zoutzak bij zit kan het wel schudden. Alleen als je het beiden wilt kun je allerlei zaken als je huis, je geschiedenis (was je lang getrouwd, wat heb je vroeger voor werk gedaan) bespreken.
Ik moet eerlijk bekennen, dat ik zelden bij de eerste oogopslag dacht: Wow, die is het! En wanner dat wel zo was, bleek het gevoel meestal niet wederzijds te zijn.
Je kunt vaak pas afmeten aan de reactie achteraf, hoe je bij de ander bent overgekomen. Wat is het moeilijk om ter plekke tijdens de date daar over te praten, terwijl daar mijns inziens alles om draait. Zijn we soms bang om dit onderwerp aan te roeren? Wel heb ik een paar keer meegemaakt, dat aan het eind van een gesprek de ander of ik zelf aangaf, dat er geen vervolg in zat. Als het wel een positieve date was hoor je dat niet direct.
Grappig is, dat wanneer je verwachtingen niet te hoog gespannen zijn je juist een heel leuke afspraak kunt hebben. Dat overkwam mij onlangs, we hebben er toen een reuze gezellige middag van gemaakt en uit de reacties van mij en mijn date bleek, hoe plezierig dit ervaren is. Hopelijk krijgt dit nog een mooi vervolg…
geplaatst door Aktivo1 - 6504 keer gelezen
Vorige berichten
Prooi
Wil je nog een glaasje, vroeg ze me na het Sint-Jansfeest, ook bekend als de midzomerwende die niet alleen, maar zeker in het zuiden uitgebreid wordt gevierd.
Zoals elk jaar werden de feestelijkheden op het plein in de kleine buurtschap waar de camping is gelegen ’s avonds laat afgesloten met het vuurwerk. Dat is altijd dringen, want vanaf de derde rij is er behalve rook weinig te zien. Onbedoeld kwam ik naast een vrouw te staan. We raakten elkaar niet, maar ik stond voldoende dichtbij om haar lichaamswarmte te voelen en een zweem van haar friszoete parfum te vangen. Zou ze alleen zijn? Ik ben echt niet voortdurend op jacht, integendeel, helemaal niet meer en ik heb sowieso altijd weinig affiniteit gehad met dat jagersyndroom waar we sinds het Stenen Tijdperk mee opgezadeld zitten. Maar toch, eenmaal in deze positie diende de vraag zich als vanzelf aan. En het was tenslotte zomer in het zuiden. Context bepaalt veel, zo niet alles.
We raakten aan de praat en na enkele minuten wist ik dat ze gescheiden was en nu voor het eerst samen met haar twee tienerdochters weer op vakantie was. Tijdens de finale van het vuurwerk, twee aarzelende fonteinen die meer naar voren dan omhoog spoten, bracht ze haar mond dicht bij mijn oor en zei: ‘Heb je zin om nog een glas wijn te komen drinken als het vuurwerk is afgelopen?’ Op de terugweg gaf ze me een arm. Hoe moeilijk kan dat jagen trouwens zijn, dacht ik nog, vlak voordat ik besefte dat ik waarschijnlijk de prooi was.
Vriendschap of relatie
Bij het invullen van je profiel komt er een vraag met 3 keuze-mogelijkheden : 1) relatie,2) vriendschap, 3) maakt niet uit. Hoezo maakt niet uit? Ik zie wel degelijk verschil in het hebben van een relatie of vriendschap. Bij een relatie draait het toch vooral om die ene, waarmee ik graag een toekomst wil opbouwen, hopelijk ook oud mee kan worden. Bij vriendschap blijft dat nog altijd maar de vraag. Goede vrienden hebben veel 50plusleden soms allang. Tenslotte hebben we al een heel leven achter de rug voor je lid werd van deze datingsite.
Bij oude vriendschappen zijn ook wel degelijk verschillen te noteren. Er zijn allemansvrienden, die makkelijk nieuwe vrienden maken omdat dat ze van nature heel lief zijn en zich makkelijk aanpassen aan anderen. Dat geeft ze een goed imago, want ze weten zich overal gunstig te presenteren. Maar het zijn vaak versnipperde vriendschappen, ze hebben voor alles wat ze willen ondernemen wel een passende vriend(in). Vaak zelfs meerderen voor dezelfde activiteit. Is altijd makkelijk als degene aan wie je het eerst gevraagd had om mee te gaan niet kan. Er kleeft ook een gevaar aan : als ze iemand vinden waarmee ze het gezelliger of leuker vinden dan met jou, zal de vriendschap op een gegeven moment ophouden. Ze vragen jou bijna nooit meer en als jij iets voorstelt komt het hem/haar niet uit. De vriendschap was toch te oppervlakkig en bloedt dan dood . Een beetje vergelijkbaar met clubvriendschappen, als je van de (sport)club afgaat, zal het contact vaak gaan verwateren, want anderen nemen dan jouw plaats in.
Je kan ook eigenzinnige vrienden hebben. Deze mensen zijn gewoon zichzelf, ze doen zich ook niet anders voor. Ze hebben meestal minder vrienden, waar ze heel veel mee delen. Dit kunnen zelfs levenslange vriendschappen zijn, want ze blijven trouw contact met je houden. Doordat hij/zij veel van je weet, is die vriendschap dan ook erg diep. Dit kan een probleem worden als de partner voor zo'n hartsvriend(in) met pensioen gaat en alle dagen thuis komt. Ik heb meegemaakt dat hij die trouwe single vriendin van zijn vrouw opeens niet meer zo geslaagd vond. Bij hun vriendschap met andere echtparen was er immers ook veel tijd en aandacht voor hem. Dan ligt de bal bij zijn vrouw hoe zij hier mee om wenst te gaan. Het hemd is meestal nader dan de rok, dus het komt hard aan als zo'n hechte, jarenlange vriendschap opeens een stuk minder gaat worden, op den duur zelfs kan gaan verwateren.
Dit probleem kan zich ook voordoen bij een single m/vr die een nieuwe geliefde vindt op oudere leeftijd. Het is dan nog maar helemaal de vraag hoeveel tijd je vriend/in gaat doorbrengen met oude vrienden. Zeker in het begin kan je zo iemand beter met rust laten en hopen wanneer de 1e verliefdheid voorbij is, de hechte vriendschap vanzelf weer opbloeit. Daarbij is het van groot belang dat die nieuwe liefde niet jaloers wordt op die goede vriend/in van jou, zeker als die ook nog eens van de andere sekse is ....
Verstrooid, vergeten, dement en dan?
Het geheugen, dat voor iedereen van enorm belang is, laat mij en vermoedelijk iedereen die wat ouder is wel eens in de steek. Het is enerzijds vervelend, dat ik niet zonder hulpmiddelen of noem het foefjes afspraken kan nakom, ik merk het evenwel ook bij jongere mensen. Bij veel gezinnen hangt aan een keukenwand een bord met briefjes waarop met datum en soms tijd staat wie wat moet doen. Op het toilet hangt een verjaardagskalender. Tot nu toe heb ik mij niet laten verleiden om mijn naam te schrijven bij de datum, waarop ik zelf jarig ben.
De hulpmiddelen om mij ergens op te attenderen zijn veel geavanceerder geworden. Er zijn programma’s op een smartphone die een waarschuwingssignaal laten horen. Ik beperk mij tot een tekstprogramma met afspraken en dingen die gedaan moeten worden, een things-to-do lijstje in mijn pc.
Onlangs was ik wederom in Amsterdam bij een dansevent; ik zwierde met een aardige dame die na een paar dansjes opeens verdwenen was. Een kwartier later betrad ze weer de dansruimte, maar al heel snel daarna nam ze weer de benen naar elders. Een half uur later kwam ze opnieuw op de proppen. Ik vroeg haar, waarom ze opeens weg was gegaan. Wat bleek? Zij, zelf 68 jaartjes oud was met haar moeder van 92 gekomen, en die was helemaal overstuur omdat ze haar mobiel kwijt dan wel vergeten was. Dochterlief spoedde zich naar haar eigen woning en de woning van moeder en kwam tot opluchting van moeder met het mobieltje aanzetten.
Diezelfde avond besloot ik een echtpaar in het Gooi eens te bellen. Ik schrok toen ik hem sprak. Ik ken hen allebei al meer dan 50 jaar, over twee jaar willen zij hun gouden bruiloft vieren; ik was er getuige van, toen zij elkaar ontmoet hebben, toen ik met hem naar een dansgelegenheid in Amsterdam ging. Hij vertelde mij, dat ze op doordeweekse dagen uit elkaar zijn, en dat ze alleen in het weekend samen zijn. Zijn vrouw verblijft nu van maandag tot en met vrijdag in een zorginstelling op een gesloten afdeling, wel in dezelfde stad, omdat zij lijdt aan dementie. Op zaterdag en soms al op vrijdagavond haalt hij haar op zodat ze het weekend samen thuis kunnen zijn. Als klap op de vuurpijl verraste een predikant mij de volgende ochtend op een preek over het geheugen van de geest.
Dit alles zette mij aan het nadenken over het belang van een goed geheugen, een heldere geest. Ook ik ben dus voor belangrijke zaken een beetje afhankelijk van mijn agenda. En het lukt mij tot nu toe redelijk om gemaakte afspraken te realiseren. In de twee situaties die ik hierboven beschreef beschikt de persoon, die een verminderde geheugenfunctie heeft over een vangnet in de vorm van een familielid of zelfs een partner. Uit mijn nabije omgeving ken ik nog zo’n stel, waar nu de man dementeert en zijn vrouw hem begeleidt. Die begeleiding valt niet mee. Soms geeft een partner die dement is tegengas als hij / zij geholpen wordt. Er vallen wel eens van weerskanten harde woorden. Dementie raakt de kern van wie iemand is. Hoe moeilijk is het vaak om contact te krijgen met iemand die dementeert!
Als je als single op “latere” leeftijd opnieuw iemand ontmoet en er is een klik, dan weet je nooit van te voren, hoe de relatie zich zal ontwikkelen en al helemaal niet wanneer een van beiden gaat kwakkelen. Ik ken ook een stel, waarvan de vrouwelijke helft vooraf wist dat haar partner lichamelijke klachten had. Hij was altijd heel helder van geest, dat trok haar in hem aan en ze zijn na een paar jaar verkering getrouwd. Maar hoe gaat dat met stellen die elkaar na een eerdere relatie ontmoeten en waarbij een van beiden met geheugenverlies of zelfs met dementie te maken krijgt? Waar er sprake is van echte liefde wordt er wel een oplossing gevonden. Het valt evenwel niet mee… Hoe ga je zelf om met geheugenverlies en wat heeft het voor impact op je omgeving?