Blogs van Aktivo1

Onlangs vertelde een kennis mij, dat zij geplaagd wordt door de Wet van behoud van ellende. Zij illustreerde dit als volgt: Als haar ene probleem opgelost wordt en uit de wereld is, staat probleem 2 in de startblokken om haar het leven zuur te maken. Volgens Google is de definitie van die wet: Binnen een gesloten systeem blijft de totale hoeveelheid ellende constant. Als het ene probleem wordt opgelost zal daardoor het volgende probleem ontstaan.

Een prominent stripfiguur van de Donald Duck heet Oom Dagobert. Een steenrijke eend die overal op af gaat waar iets gratis is. Wie kent niet de reclame over Zeeuws Meisje margarine? Geen cent teveel. Die heeft er toe bijgedragen dat Zeeuwen als zuinige mensen worden beschouwd. Ik ben geen Zeeuw, en ik zie mijzelf niet als een menselijke vorm van deze oom, toch, als ik ergens tegenaan loop wat mij niets kost en waar ik zinvol gebruik kan maken zeg ik beslist geen nee.

In het verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal. Een uitspraak van Willem Bordewijk. Mijn vakantie in Normandië bestond voor een flink deel uit de herinnering aan de invasie van de geallieerden op 6 juni 1944. Ik heb veel plaatsen waar dit deel van het strijdtoneel in Noordwest Frankrijk plaats had bezocht met de bus. Het heeft veel indruk op mij gemaakt. Wat ben ik achteraf blij, dat ik mij jarenlang ingelezen had in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, veel wat ik tijdens mijn bezoek zag refereerde aan tekst en foto’s uit mijn boeken over WO II. In de onvermijdelijke souvenirshops bij de herinneringscentra zag ik heel wat boeken liggen, mijn ervaring is, dat vooraf informatie vergaren en tot mij nemen beter werkt.

"Vlinders in je buik" is een spreekwoordelijke uitdrukking die gebruikt wordt om een gevoel van opwinding, zenuwachtigheid, en soms ook verliefdheid te beschrijven. Het gevoel is vaak vergelijkbaar met een soort kriebels of onrust die je in je buik voelt. (bron: Google).

Ik fiets elke dag, met mijn stalen ros overbrug ik relatief flinke afstanden. Streven is minimaal 10 km. per etmaal af te leggen. Die doelstelling realiseer ik vrij eenvoudig, zonder versnellingen en zonder elektrische ondersteuning. Onlangs stond de teller op ruim 60… Er zijn evenwel grenzen, ook met fietsen ga je wel eens een brug te ver, die avond gaf kramp in een been aan, dat ik het wat kalmer aan moet doen.

Twee en een half jaar geleden plaatste ik hier een blog over mijn ervaringen met lange reizen per trein. Ik vertelde over een helaas niet zo positief optreden van een man, die in een heel duidelijk te verstaan telefoongesprek de ene leugen aan de ander breide en vervolgens een zeer aardige medereiziger beledigde, zelfs discrimineerde. Allemaal kennelijk het gevolg van drank. Ik pak nu de kans om u opnieuw kond te doen van mijn belevenissen tijdens het vervoer door NS en aanverwante treinbedrijven. Omdat een treinreis gemiddeld langer duurt dan een reis per stads- of streekbus is de kans op contact met medereizigers een stuk groter.

Eens in de twee weken ga ik op vrijdagmiddag naar een “koffieclubje” in Haarlem, daar komt ook een man in een speciaal aangepaste scootmobiel. Na de koffie kan ik daar ook gebruik maken van een eenvoudige maaltijd. De man in de scootmobiel komt oorspronkelijk uit Duitsland, waar hij in het verleden heeft leren orgelspelen. Zijn hartewens is om een keer op het bekende Mullerorgel in de Grote Bavokerk in Haarlem te spelen; dat orgel is wereldberoemd. Zowel Händel als Mozart (de laatstgenoemde toen hij tien jaar oud was) hebben op dat orgel gemusiceerd.

Het lijkt wel alsof communicatie en verbinding de afgelopen decennia een belangrijkere levensbehoefte zijn geworden dan eten, drinken en wonen in een veilig land met een dak boven het hoofd. Als eerder heb ik gefulmineerd tegen de ongebreidelde groei van het gebruik van media als smartphones en mobieltjes in het openbaar. Ik ben bang dat ik met mijn mening de stem ben van een roepende in de woestijn en geen gehoor vind.

Goede Vrijdag, Pasen, 4 en 5 mei zijn dagen in het voorjaar, waarbij herdenken centraal staat. De woorden herdenken en gedenken zijn nauw aan elkaar verwant. “Gedenken gaat eerder van vroeger tot nu, herdenken heeft ook nog een toekomstperspectief. Daarom staat er in Apeldoorn een gedenknaald. Maar we spreken van een herdenkingsbijeenkomst als er een bijeenkomst wordt belegd om stil te staan bij wat een belangrijke historische gebeurtenis ons nu nog te zeggen heeft” (bron: Schrijfwijzer).

Het is verbazingwekkend en soms zelfs benauwend, hoeveel gegevens van u en mij tegenwoordig vanuit de luie stoel voor iedereen toegankelijk zijn. Via Google en andere zoekmachines op het internet kan iedereen, mits de juiste zoekcriteria ingevuld worden al uw positieve maar ook negatieve belevenissen traceren.

De maand april is onderdeel van de lente. Wie net als ik houdt van de natuur ziet hoe de planten in tuin, park, bos en duin al behoorlijk gegroeid zijn. Als een van de exponenten van die groei zag ik de bloemen op de wagens van het bloemencorso. Helaas bereiken niet alle stukjes van de flora die volle wasdom. Voor de bloemen van een enkele wagen van het corso moest men te elfder ure met een alternatief komen, de biologisch gekweekte bloemen waren niet op het juiste tijdstip beschikbaar.

Ik zat een paar dagen geleden te genieten van het lentezonnetje, dat uitbundig scheen op de tegels en de border van mijn patio. Hoewel het volgens het weerbericht op deze zevende april nog maar 13 graden was, voelde het toch aangenaam. De warmte blijft “hangen” tussen de schutting en de muur van de achterburen. En nu, om drie uur ’s middags, schijnt de zon heerlijk uit het westen. Tot 12 uur wordt hij tegen gehouden door de hoge muur en dakkapel van de achterburen.

Op eigen houtje kun je verbluffende resultaten bereiken, door met iemand anders samen te werken is er evenwel meer mogelijk. Eenmansbedrijfjes hebben het risico, dat de handel in elkaar stort als er iets gebeurt met de werker.

Het leven is net een grote school. Wij zitten ook als volwassenen nog regelmatig in de schoolbanken, terwijl we ons zelf juist liever voor de klas zien staan. Liefst met de aanwijsstok in de hand, gericht op het schoolbord en helaas ook in de richting van een leerling / leerlinge, die zich niet gedraagt in de klas. Vroeger werd wangedrag in de klas en ook in een gezin afgestraft met een fysieke terechtwijzing, de wetgever heeft deze tuchtigingen aan banden gelegd.

Een stukje van de titel van deze blog heb ik gestolen van een Sinterklaasversje. Daar gaat het om het netjes gelijkelijk verdelen van lekkernijen. Dat lijkt mij geen halszaak? Als er op een tafeltje tijdens visite een schaal met lekkers staat gaat toch niemand van de gasten zich alles wat er is zich toe eigenen, zodat er voor de anderen niets overblijft?

Een ezelsbruggetje is niets anders dan een hulpmiddel om bepaalde berekeningen of grammaticaregels gemakkelijk te onthouden en dan toe te passen. Velen zullen zich het Kofschip of Fokschaap herinneren. Werkwoorden waarvan de stam op een van de medeklinkers uit deze woorden eindigt kregen na de stam een t bij het voltooid deelwoord en ook in de verleden tijd een t in plaats van een d.

Niet van alles, wat ik voor ogen krijg is direct klip en klaar, wat het voorstelt. Er zijn voorwerpen, die iemand omhuld heeft, ingepakt met een bedoeling. Als er om een pakje of groter object kleurig papier zit is het vaak een cadeautje.

Het carnaval van het leven, is daten soms ook carnaval
Als Nederlander van boven de rivieren merk ik doorgaans niet zo veel van carnaval. De dagen, waarin vooral Brabanders en Limburgers traditioneel uit hun dak gaan. Oorspronkelijk was het een heidens volksfeest, na de kerstening is het bepaald tot de zondag, maandag en dinsdag, voorafgaand aan de 40-dagentijd voor Pasen. Eens per jaar ga ik naar een buurthuis in Amsterdam, voor hun carnavalsfeestje, dat dit jaar al op 23 februari gevierd werd. Getooid met mijn zwarte bokkenpruik waardoor ik een beetje op Bob Marley leek trad ik de feestzaal binnen.

Ik liep onlangs tegen deze uitspraak van Mark Twain aan. Hij heeft het bij het rechte eind. Veel mensen en daar schaar ik mijzelf ook onder zijn steeds geneigd zich met anderen te vergelijken. En dan in het bijzonder met mensen die het beter hebben, die hoger op de sociale ladder verkeren. Tevredenheid is een deugd, die wel bestaat, maar dan gaat die weer vaak gepaard met trots, zo van: Kijk eens hoe goed ik het heb. Als ik in het openbaar kenbaar maak, hoe geweldig ik het gedaan heb steek ik anderen in mijn omgeving de ogen uit, ik maak hen jaloers op mij.

Wie – net als ik – niet achter de geraniums blijft zitten komt op zijn of haar weg vaak onbekende mensen tegen of mensen, die wel bekend zijn maar waarmee er geen echte relatie is. Er bestaat een prachtig gedicht van Hanna Lam, een dichteres uit de vorige eeuw (1928-1988) waaraan ik steeds herinnerd word, als er iemand die ik niet of nauwelijks ken op mijn pad komt. Het eerste vers van dit gedicht kunt u hieronder lezen:

Ik kan er niet omheen, bij alles wat ik doe, wat ik zie of wie ik tegenkom maak ik openlijk of zonder dat ik dat expliciet zeg keuzes. Er zijn dingen, mensen of gelegenheden waar ik positief tegenover sta en anderen, die ik liever uit de weg ga. Een aantal van de positieve mensen of dingen zijn favoriet. Een voorbeeld?

Als iets een gevoelige snaar raakt, zorgt het ervoor dat mensen het goedkeuren of ermee instemmen. Iedereen heeft dingen in zijn leven, waar hij of zij vierkant achter staat. Soms zijn ze vergelijkbaar met wat een axioma in de wiskunde is. Ik kreeg van mijn zoon en schoondochter voor mijn verjaardag een boek, dat niet op mijn verlanglijstje stond. Een dag later ben ik erin begonnen met lezen, het heet Dagklad, van Marius Jaspers. Een bloemlezing van 15 jaar columns die deze auteur in het Haarlems Dagblad heeft geplaatst. Dit geschenk was een schot in de roos, als blogger moest ik wennen aan de schrijfstijl, maar wat zaten er pareltjes in. Jammer dat ik deze schrijver nooit zal ontmoeten, hij is vorig jaar augustus op 71 jarige leeftijd overleden.

Zowel in een gesprek met mensen, die op deze site actief zijn als in contacten met mensen die ik in een andere context ontmoet krijg ik door wat zij vertellen een beeld van hun levenswijze. Het gebeurt af en toe dat ik een déja vu heb. Een situatie, die ik in een eerder contact meemaakte wordt nu nogmaals aan mij voorgeschoteld. Soms heb ik meteen de neiging om te vertellen over mijn eerdere ervaring, maar ik kan dat beter niet doen.

De eerste twee communicatiemethoden waren in mijn jeugdjaren nog niet uitgevonden. Voor het onderhouden van contact met familie, vrienden en bekenden was ik aangewezen op de bakelieten spreekdoos, op (toen nog) de PTT en mijn fiets of het OV.
Het gemak dient de mens. Om iemand een hart onder de riem te steken (hem of haar uit de put helpen door iets aardigs of bemoedigends te zeggen) of om iemand gewoon ergens mee geluk te wensen zijn we nu steeds meer geneigd om te appen of te mailen, of door van ons medeleven blijk te geven door een post op een algemene chatbox.

Het leven is één grote leerschool. Bijna elke dag gebeurt er iets, waar ik lering uit kan trekken. Mijn opleiding begon nog voor dat ik in de schoolbanken plaats nam. Papa en mama legden de basis voor mijn geestelijke en lichamelijke ontwikkeling voordat ik de eerste klas van de kleuterschool en de eerste klas van de lagere school in stapte. Tegenwoordig heet dat groep 1 en groep 3 van het basisonderwijs, ik vind dat nog altijd een wat kille benaming.

Nog even een aanvulling op deel 1: Op kerstavond leek het in de kerk er even op dat er (iemand?) versierd zou worden. Wat was het geval? Twee misdienaartjes droegen een goudkleurige sjerp en hielden die aan weerszijden vast op een meter afstand, terwijl de pastoor staande achter de sjerp de hosties uitdeelde. Opeens viel bij mij het kwartje, de sjerp was er niet om iemand te versieren maar om te voorkomen, dat er onverhoopt hosties op de grond zouden vallen. Het was dus eerbied voor het sacrament.

De opmaat: Een Belg uit Friesland, een verwaterde dag en slapen bij het vliegveld.
In de kerstweek ging ik met 49 singles in een bus naar La Bella Italia. De afgelopen jaren was ik vaker tijdens de kerstdagen elders in Europa. Zo ook nu. De ophaalbus, vertrek om half zes, bracht mij en andere kerstreizigers naar restaurant het Witte Huis in het dorp Zeeland voor de overstap in de “echte” bus na de koffie. De karavaan bussen waaierde over het Brabantse en Limburgse land uit richting grens. Op dit eerste traject richting München viel er veel regen en natte sneeuw. Mijn reisgezelschap telde dus 50 personen, volle bak. En wat zie je dan tussen de buien door? Heksenbezems, industrie, af en toe een stop om de benen te strekken en iets te drinken, te eten en / of te toiletteren. Maar ook om kennis te maken met de reisgenoten, het gezelschap waar ik ruim een week mee zou verkeren. Tom, de chauffeur was van oorsprong een Antwerpenaar, (zijn accent verraadde zijn geboorteland overduidelijk) maar hij woonde vanwege de liefde al een tijdje in Leeuwarden… Wat je van ver haalt is lekker doet kennelijk ook in België opgeld. We hebben overnacht in een hotel bij München Airport.

Ik lees vaak in profielen op een datingsite dat hij of zij wel graag een vriend (in) wil maar toch genoeg ruimte wil houden om zijn (haar) eigen “ding” te kunnen doen. Wat dat ding is moet ik dan zelf bepalen uit de beschrijving van hobby’s, het hebben van huisdieren, de plaats die familie in het leven in neemt, en zo zijn er zeker nog meer belangrijke aandachtsgebieden te noemen, waar een nieuwe liefde rekening mee moet houden.

Weer zo’n uitspraak, die op gebiedende wijze wordt vertolkt. En tegelijkertijd in verschillende situaties en met uiteenlopende bedoelingen gebezigd wordt. Nu ik dit schrijf ben ik, een paar dagen voor mijn kerstreis, bezig met het inpakken van mijn koffer en handbagage. De voorbereidingen van een vakantie zijn aan een kant leuk. Ik verheug mij over wat ik ga zien en ook welke mensen ik ontmoet, binnen het reisgezelschap, ik ga met een bus naar Toscane, maar misschien ook ter plekke.

Ongemerkt wordt er op mij en zeker ook op u vaak druk uitgeoefend om iets te doen of juist iets na te laten. Anderen proberen u en mij in een bepaalde richting te duwen; vaak om geldelijk gewin of omdat er andere persoonlijke belangen in het geding zijn.
Ik denk onwillekeurig terug aan een gezegde: Moeten is dwang en huilen is kindergezang. Helaas zijn er veel verplichtingen, voor een deel zijn het afspraken die ik mijzelf opleg. Of ze vloeien voort uit in een eerder stadium aangegane afspraken.

Hoe ieders leven loopt is van veel factoren afhankelijk. Evenals de manier, waarop een fysieke afstand overbrugd wordt. Wie een auto heeft gebruikt dit vervoermiddel soms te pas en te onpas, ook voor kleine afstanden die zich meer lenen voor een fietstocht of een wandeling, uiteraard is voor mensen met een lichamelijke beperking een auto vaak het aangewezen vervoermiddel.

Toen ik mij jaren geleden inschreef bij een datingsite had ik het heel helder voor ogen, wat ik wilde, waaraan mijn beoogde geliefde zou moeten voldoen. Ik ging uit van mijn principes: Woonplaats, leeftijdsbegrenzing, opleiding, culturele en religieuze achtergrond, uiterlijk. Zie daar de meeste aspecten die bij een date spelen.

Het gezegde: Eerst de balk uit je eigen ogen verwijderen voordat je iets gaat doen aan de splinter in het oog van iemand anders betekent niet, dat je al te terughoudend moet zijn bij het corrigeren. Onlangs moest ik in korte tijd op verschillende fronten mensen tot de orde roepen.

In mijn leven zijn, hoe kan het anders, ups en downs. Er zijn dagen waarin alles op rolletjes loopt, afspraken lukken, de mensen die ik spreek zijn positief, het zonnetje schijnt, geen nare telefoontjes, leuke mails. Kortom, een dag om door een ringetje te halen.

Een spijtoptant is in het algemeen iemand die een keuze heeft gemaakt en daar later van terug wil komen omdat hij er spijt van heeft (bron Wikipedia).
Op allerlei ogenblikken sta ik in het leven voor het maken van keuzes. Soms zijn dat spontane beslissingen, een andere keer is het een weloverwogen besluit om iets wel of iets niet te gaan doen. Ik word door allerlei gebeurtenissen beïnvloed als ik ergens de knoop over moet doorhakken.

Ik drink elke week in een zaaltje van een Katholieke kerk koffie met pakweg 10 andere mensen. In deze tijd is het mooi, dat er nog een plek is, waar ik voor een praatje terecht kan, waar mensen oprecht in mij en in iedereen die er komt geïnteresseerd zijn. Als single is het heerlijk om zo informeel je verhaal kwijt te kunnen.

Half juli had een ploegje mannen in de stoep voor mijn huis gegraven en een oranje gekleurde kabel gelegd, twee weken geleden werd dit (glasvezel-) kabeltje van de stoep naar mijn meterkast doorgetrokken. Vorige week belde op de afgesproken tijd een grote en vooral vriendelijke man bij mijn deur aan, hij zou mijn modem aansluiten. Hiep hoi, dacht ik, acte drie van het toneelstuk in drie bedrijven. Na anderhalf uur was hij gereed, alles was netjes afgewerkt en mijn apparatuur functioneerde als nooit tevoren. Dezelfde dag kreeg ik een mail van mijn provider, om aan te geven of ik tevreden was, en uiteraard beantwoordde ik die met een positieve review.

Elk jaar is in het najaar een tweedaagse manifestatie van een organisatie, waar ik ook nauw bij betrokken ben. In het gebouw staan kraampjes met tweedehands kleding, schoenen, cd’s, boeken en speelgoed. Een flink team vrijwilligers vanuit de eigen organisatie maar ook vanuit de buurt zetten zich in om deze verkoopdagen tot een succes te maken. De helft van de netto opbrengst van de verkoop komt ten goede van de organisatie en een ander deel gaat naar een plaatselijk goed doel; zoals ditmaal voor kinderen met een leerachterstand.

Een metafoor.
In heel Nederland zijn veel stoepen tijdelijk opgebroken. Langs de weg staan grote haspels waarop (in mijn stad) oranje gekleurde kabels gewonden zijn. Er graven enkele mannen in de grond, ze leggen de kabel er in en ze sluiten het tegelpad weer af. Er steekt langs veel huizen een stukje kabel boven de grond uit. Wanneer ik hen vraag wat ze doen lukt het mij niet of slechts heel moeizaam met hen te communiceren.

Veel organisaties, die hun oorsprong niet hebben in de overheid, zoals belangengroepen, maken door terugvallende inkomsten een moeilijke tijd door. Ook is er sprake van onmin tussen groepen, die zich inzetten voor doelen, die lijnrecht tegen elkaar ingaan.

Hoe iemand oogt, zijn of haar uiterlijk, daar kan de betrokkene maar beperkt zelf iets aan doen. Opmerkingen over het postuur zijn taboe; hooguit kan ik als ik iemand ontmoet een positieve opmerking maken over diegene, die ik voor mij zie. Helaas worden achter de rug om wel regelmatig minder fraaie dingen over het uiterlijk gezegd.

De vereniging van Familie – en erfrecht Advocaten / Scheidingsmediators heeft 13 september benoemd als de Dag van de scheiding. Deze groep wil alles wat er speelt rond uit elkaar gaan verbeteren. Dit jaar was het thema van deze dag: Scheiden samenwoners ook? 

Mijn blog over “Meehuilen met de wolven in het bos” prikkelde mij om nog wat dieper in een aspect van mijn overwegingen te duiken. Ik geloof dat meer dan voorheen veel mensen met woorden of door andere manieren waarop zij communiceren iets anders uitdragen dan wat in wezen hun mening is. Er worden niet alleen leugentjes om bestwil verkocht. Er zijn legio redenen waarom men niet datgene zegt of schrijft wat de waarheid is. Ook aan iemands handelwijze kan ik niet altijd zien of hij of zij oprecht is.

De afgelopen maanden stond één dier in de schijnwerpers. De wolf is er in geslaagd veel aandacht te krijgen zowel op televisie, in de krant als in de digitale media. Voor – en tegenstanders van dit dier gaan elkaar in woorden te lijf; door de Europese wet- en regelgeving blijven de signalen van de tegenstanders van de aanwezigheid van dit tot nu toe grootste roofdier in Nederland beperkt tot loze kreten, die weinig uithalen. Terecht hebben veehouders en recreanten bezwaren tegen de invasie van de wolf.

Ik ben zaterdag 31 augustus 2024 twee en een half uur getuige geweest van een bijzondere reünie op en in een cultureel maritiem media-erfgoed. Daarvoor fietste ik in anderhalf uur naar Amsterdam, met de pont voer ik over het IJ naar de NDSM-kade. Hier ligt het Veronicaschip nu al weer een aantal jaren, van donderdag tot en met zondag kan iedereen die het wil het binnen en buiten bekijken en er wat eten of drinken.

Ik ben blij, dat tegenwoordig mijn agenda niet meer in beton gegoten is. Er zijn wel enkele dagen min of meer gepland, maar er valt een mouw aan te passen, als er iets gebeurt, dat voorrang heeft. Het is goed dat er als ik er niets voor opzij hoef te zetten ook ruimte over is voor onverwachte zaken. Op dagen die wel volgens het boekje lopen is er vaak sprake van een lach en een traan.

Ik spreek in allerlei groepjes regelmatig met 80-plussers. Er komen dan vaak herinneringen bovendrijven uit het verleden. Op een dag was er een nieuwkomer in zo’n groepje, die vertelde dat hij in een straat van mijn woonplaats woont, welke mij heel bekend in de oren klonk. Er bleek, dat hij maar enkele huizen verder woonde dan het woonhuis, waarin ik in 1949 in geboren ben.

Communicatie gebeurt door het gesproken woord en misschien nog meer door wat er geschreven of gedrukt is. Pakweg zestig jaar geleden kwam ik het geschreven woord tegen in tijdschriften, kranten, boeken, brieven en in andere papieren documenten. Documentbeheer werd mijn levenswerk, in een functie bij een bedrijfsarchief. Aan het eind van mijn loopbaan heeft de digitalisering genadeloos toegeslagen, papieren documenten werden steeds minder gebruikt voor tekstverwerking.

Op vakantie gaan betekent nieuwe wegen inslaan. Dat kan op eigen kracht, of door deelname aan een groepsreis. In het laatste geval is het risico kleiner, dat men een verkeerde route neemt. Tenzij een vakantieganger niet luistert naar de gids of niet wil luisteren: Ikke zelf doen. Wie met eigen vervoer gaat zal kunnen beamen, dat ook TomTom niet onfeilbaar is. Zelfs een chauffeur van een touringcar moet zijn gezonde verstand gebruiken en regelmatig checken, of er onderweg geen onvoorziene files (dreigen te) ontstaan. In Dresden was onze gids was niet verdwaald, en toch niet op tijd. Onze chauffeur bekende, dat hij een half uur te vroeg had ingepland. Het was trouwens wel een heel goede gids, een verteller pur sang.

Ik had opnieuw een singlereisje geboekt om er even een ruime week uit te zijn. Geen internet, geen telefoon die aanstaat, zo heerlijk rustig. Over de belevenissen van deze week hoop ik binnenkort ook iets te schrijven. Een van de steden die mijn reisgezelschap aan zou doen was Dresden. Een stad, bekend door de bombardementen van 13 tot 15 februari 1945. Die acties, die een heel nare nasmaak hadden in de geschiedenis, schijnen zowel op advies van het geallieerde opperbevel maar ook op aandringen van Stalin uitgevoerd zodat zijn troepen hun opmars naar Berlijn konden versnellen. Deze adviezen hadden een desastreus resultaat.

Tussen alles, wat er op mijn programma staat, wat ik dagelijks, wekelijks of incidenteel zou moeten doen zitten acties met een verschillende prioriteit. En helaas zijn er ook zaken bij, waar ik mij echt voor moet zetten om het te doen of die mij tegen staan. Met een agenda in mijn computer, een soort digitaal Things to do lijstje dwing ik mijzelf alles tijdig aan te pakken. Een enkel agendapunt blijft wel eens wat langer open staan dan gewenst is. Terwijl ik andere zaken juist bewust naar voren haal.

Het komt vaker voor dan ik mij kan indenken, dat iemand waar ik contact mee heb ergens door geraakt wordt terwijl ik zelf als ik in die positie zou verkeren mijn schouders ophaal. Moet die ander zich daarom nu zo druk maken?

Hoe belangrijk is een relatie voor u en voor mij? In mijn leven zijn er dingen waar ik veel aan hecht, die centraal staan. Zo vind ik mijn geestelijk leven, het hebben van een goede spirit minstens even essentieel als een fysiek gezond leven.

Vele ouderen op de datingsite genieten hun maandelijkse inkomsten uit de AOW-kas, vaak aangevuld door een pensioenuitkering of een uitkering uit een ander potje. Door de toegenomen levensverwachting staan die uitkeringen behoorlijk onder druk.

Wat zou het saai zijn op de wereld als alle mannen gelijk zouden zijn en alle vrouwen geen verschillen zouden hebben. Juist die unieke eigenschappen, zowel uiterlijk als innerlijk maken het interessant om elkaar te leren kennen.

Als hobby-kok probeer ik altijd mijn gerechten smakelijk te maken. Als ik voor meer eters dan alleen voor mijzelf kook vraag ik van tevoren wel of mijn gasten bepaalde ingrediënten niet kunnen, willen of mogen eten. Niet zo lang geleden waren mijn vrienden uit de Achterhoek op visite, mij werd gevraagd of ik voor de dame van het stel geen uien wilde gebruiken.
Zo gezegd, zo gedaan. Volgens de verpakking van de voorgesneden macaroni groentes zat er geen ui in, wel prei. Normaliter snijd ik altijd een paar uien mee, maar nu maar wat ander extra groenvoer.

Mijn ervaring is, dat ik de meest bijzondere dingen meemaak als ik wandel of fiets, of met een groepje al dan niet bekenden om de tafel zit. Ik verwonder mij over wat ik onderweg zie of wat ik hoor.

Steeds meer kom ik tot de ontdekking, dat je nog zoveel kunt plannen, maar dat alles vaak heel anders loopt. Na mijn geestelijk zondagochtendvoer en de lunch ging ik op de fiets naar Osdorp, waar in buurtcentrum de Aker een optreden van Dennis Isidora, een Antilliaanse zanger, plaats zou vinden. Mijn rit onderweg was weer een feestje voor deze vogelliefhebber: een ooievaar hoog in de lucht, een buizerd en een torenvalk die over het fietspad scheerden, wat zangertjes. Kortom, ik legde de weg goedgehumeurd af.

A dirty mind is a joy forever, een quote van Oscar Wilde. (Vertaald: Met een gore geest is het altijd feest). Die gedanken sind frei. Dat is weer een liedje. Wat er zich afspeelt in iemands hoofd blijft een raadsel. Psychologen proberen als iemand bij hun in behandeling is de gedachtenspinsels te ontwarren, maar of dat lukt is maar de vraag, als de patiënt niet meewerkt blijft het boek gesloten.

Niet zo lang geleden kreeg ik, op bezoek bij mijn vrienden, een opgerolde Chinese jaarkalender voor 2024. Bovenaan en onderaan het kalenderdoek zitten twee latjes Mijn vrienden hadden op hun beurt deze kalender gekregen bij een bezoek aan restaurant Mediterraneo. Deze eetgelegenheid vind je in El Verger, niet ver van Alicante in Oost Spanje. Het is een vrolijk en kleurig document, met feestelijk uitgedoste dieren (jawel, van de dierenriem) en teksten zowel in het Spaans als Chinees.

Zoeken is een handeling die ik bewust verricht. Gelukkig komt het weinig voor dat ik echt iets kwijt ben. Een paar jaar geleden had ik mijn fietssleuteltje ergens laten vallen, bij het op slot doen van mijn brik; gelukkig had ik een reserve-exemplaar aan mijn bos. Omdat ik geen verzamelaar van spullen ben en alleen maar dingen koop die vervangen moeten worden of in mijn huis ontbreken zul je mij niet zo snel bewust in een Kringloopwinkel zien rondneuzen.

Op 8 januari 2018 heb ik mijn eerste blog op deze site geplaatst. “Tijd voor jezelf – ho maar”. Het was in wezen een autobiografisch verhaaltje over mijn onvrede met het gemak, waarmee vrijwilligers zich zelf laten gebruiken en over de gevolgen van hun inzet voor hun persoonlijke levenssfeer. Ik heb vroeger zelf door veel werkzaamheden als vrijwilliger te doen naast een betaalde baan niet beseft, hoeveel impact dat toen had op mijn relatie, die heb ik in die periode verwaarloosd.

In de week rond Koningsdag en Bevrijdingsdag zijn ook in Haarlem, mijn stad de nodige evenementen gepland. Heel vroeger mocht ik met de medeleerlingen van de lagere school (toen nog) Koninginnedag opluisteren door mee te zingen met een aubade op de Grote Markt ten gehore van de burgemeester als vervanger van onze vorstin. Daarna gingen we natuurlijk naar de kermis!

Na het wakker worden, douchen en aankleden is mijn eerste loopje naar de brievenbus. Zes keer per week ligt de krant op de mat; vervolgens neem ik even tijd voor mijn meditatief momentje en het ontbijt, en dan wordt de krant opengeslagen. Het plaatselijke en landelijke nieuws en de columns bereiken mijn hersencellen en dan gebeurt het: De puzzelpagina! Eerst de viersterren Sudoku – loopt soms vast- en dan Fillipinne en Zweedse puzzel. Inmiddels heb ik de Senseo aan het werk gezet, mijn eerste koffie is de beloning voor het goed oplossen van de puzzels.

Het woord versieren roept allerlei gedachten bij mij op, omdat een homoniem is, het heeft meer dan een betekenis. Toen ik nog bij mijn ouders woonde was versieren een van de belangrijkste mogelijkheden om enkele feestelijke dagen nog leuker te maken. Mijn vader hing slingers op als we jarig waren, hij was minstens net zo lang als mijn zoon en ik nu ook zijn. Dat zit dus in de genen, daardoor kon mijn vader bijna overal zonder ladder gemakkelijk bij komen. Mijn vader was expert in het mooi inpakken van de cadeaus die we bij Sinterklaas kregen. Pa en ma versierden de kerstboom, elk jaar als de kerstspullen weer tevoorschijn kwamen was het versieren een feest op zich. Met mijn partner zorgden we ook voor een leuk aangekleed huis op hoogtijdagen. Nu ik single ben zijn een mini kunstkerstboom en de ontvangen kerstkaarten dé versiering bij mij thuis, op mijn verjaardag brouw ik er niet veel meer van.

Negeren: een doodzonde bij het daten, in een relatie en bij vriendschappen
De redenen, waarom veel dates geen vervolg krijgen zijn legio. Als men elkaar in het echt ziet klopt het niet met wat er in een profiel beschreven staat. Dat kan heel zakelijk: De leeftijd wijkt af, dat heb ik meegemaakt, iemand die in werkelijkheid vijf jaar ouder was. Maar ook het uiterlijk is niet conform de beschrijving of de foto. Of er zijn andere aspecten die niet op papier stonden die tegenvallen.
In relaties en in vriendschappen kunnen er ook breekpunten zijn, er gebeurt iets waardoor de een afknapt op de ander. Dan is Leiden echt in last. Je hebt vaak al jaren contact opgebouwd, en ineens komt er een kink in de kabel.

Een aantal lezers van de blogs beschikken over een eigen tuin, of ze hebben op een balkon van hun appartement bloembakken. Het is een spannende tijd voor liefhebbers van tuinieren en plantjes.

Ooit heb ik als 18-jarige in de jaren ’60 een korte tijd op een brommer gereden. Ik zag dat veel vriendjes uit mijn omgeving verkering hadden en hun geliefde dan na een dansavond in een sociëteit naar huis brachten op hun Zundapp of hun Puch; een Solex was daar natuurlijk niet zo geschikt voor. Toen was er nog geen rijbewijs nodig voor een bromfiets, alleen voor een motor of een Vespa scooter en voor auto’s moest men op les.

Een van de bekendste liederen van Heinz Polzer oftewel drs. P. heet de Veerpont. Met zijn krakerige stem heeft drs. P. dit lied vaak gezongen, het is ook in allerlei bundels opgenomen.
Er zijn nog wel wat pontjes in Nederland, die zijn, met enkele uitzonderingen, vooral bestemd voor langzaam rijdend verkeer, bruggen en tunnels zijn de belangrijkste verbindingen geworden tussen de oevers van de waterwegen voor het overige wegverkeer.

Ik vind het fijn om mijn eigen maaltijd te bereiden, ook – en misschien wel zelfs - omdat ik single ben. Wie een beetje weet hoe hij of zij in de keuken aan de slag moet gaan is een gelukkig mens. Nadat een relatie door overlijden van de partner of door een relatiebreuk is geëindigd zijn er velen die dan ineens ontdekken, dat gebraden kippetjes niet als vanzelf worden opgediend. Zo’n groentje in de wereld van koks en kokkinnen moet zich het koken eigen maken. Nu heb ik gemakkelijk praten; toen ik nog getrouwd was deed ik na mijn werk de boodschappen en thuisgekomen dook ik linea recta de keuken in.

Ik kom een enkele keer mensen tegen uit een ver verleden. Een paar jaar geleden schoot een voor mij onbekende man mij aan, die mij herkende uit een periode van meer dan 50 jaar geleden. Omdat het bij een uitvaartplechtigheid was zag ik weinig kans een goed gesprek aan te gaan. Onlangs gebeurde hetzelfde. In dit geval was het een vrouw die nota bene in dezelfde straat, aan dezelfde kant vijf huizen van mij vandaan had gewoond.

Ooit drukte mijn moeder zaliger mij een spreuk op het hart: “Rooien en valen zijn donderstralen”. In de straat waar ik 10 jaar heb gewoond woonde ook een groot (katholiek) gezin. Hun oudste zoon was een knaap, iets ouder dan ik met een vrij bleek gezicht en vuurrood haar. Ik zag die jongen wel eens, maar ons gezin ging in die tijd niet met “andere gezindten “ om. Mijn ouders waren namelijk Nederlands Hervormd. Later hoorde ik dat deze jongen het klooster is ingegaan. Ook een traditie, vroeger volgde een van de kinderen van een RK gezin vaak een opleiding voor pastoor of hij / zij ging een leven als kloosterling (e) leiden.

Ik val met de deur in huis: Niet zo lang geleden had ik een in eerste instantie hoopvolle date-ervaring. Op zich was het dus een leuke ontmoeting. De volgende dag zouden we elkaar weer ergens ontmoeten om te dansen, door het slechte weer vroeg ik het uit te stellen. Dit liep anders; zij ging wel met een vriendin naar de dansplek, maar tegelijk bekende ze dat haar ex-vriend weer contact gezocht had. Dus: Oude liefde roest niet. Ook gaf ze aan, dat ze met mij geen klik had. Ik had daags tevoren en naar ik dacht zij ook wel een klik ervaren. Of hierom het contact stopte durf ik te betwijfelen. Verdere details laat ik achterwege omwille van de privacy van de betrokkene.

Gewichtheffen is een Olympische sport. Het vereist allereerst een gezond lichaam, goed getrainde spieren, vooral van de armen. Maar niet elke bodybuilder is ook een goede gewichtheffer. Er komt ook een bepaalde tactiek bij kijken.
Wie niet geoefend heeft als gewichtheffer kan zich ook wel eens vertillen. Je schat dan van tevoren niet goed in, of je het gewicht wel zelf kunt opheffen en dragen.

Toen ik jaren geleden een goede kennis wekelijks op maandag hielp op de markt van de Westerstraat in Amsterdam en indien nodig op de nog bekendere Albert Cuyp markt zag ik veel verschillende mensen langs de kramen lopen. Er waren serieuze klanten bij, die regelmatig voor wat nieuws kwamen en daar hield mijn vriendin heel goed rekening mee.
Daarnaast waren er ook veel personen, die je in een zin kon beschrijven: Kijken, kijken, passen en niet kopen. Twijfelaars, zeker, die zaten er tussen, maar ook mensen, die de markt als een uitje zagen. Dit is natuurlijk niet hetzelfde als funshoppen! Er waren zelfs mensen bij, die persé iets wilden passen, hoewel mijn vriendin dat nadrukkelijk afraadde en zelfs niet toestond. Het leven van een marktkoopvrouw gaat niet over rozen.

Het zoeken van contact in het openbaar heeft meestal een wat speels kantje, net als bij kinderen op de basisschool, die kunnen het maken om heel spontaan te zeggen: “Jij bent leuk, wil je verkering met mij?” Wie wat ouder is gaat doorgaans wat subtieler te werk, als hij of zij iemand ziet, die indruk maakt. Dat zoeken van contact met de bedoeling dat er iets moois gaat opbloeien gaat niet altijd van een leien dakje. Het begint met oogcontact, en als dat nadrukkelijk gebeurt wordt dit flirten genoemd. Hoewel, flirten hoeft niet per definitie op het aangaan van een relatie gericht te zijn.

Privacy en tolerantie, overlast en buren.
Er kunnen zich allerlei omstandigheden voordoen, waardoor iemand hinder ondervindt van werkzaamheden of evenementen van buren. Een verbouwing scoort hoog op de ladder van onvrede, net als feestjes met muziek tot in de late uurtjes. Wettelijk ben je verplicht dat ongemak onder allerlei voorwaarden te accepteren, alleen als het de spuigaten uitloopt kun je er iets aan doen.

Dat de levensverwachting toeneemt weten we zo onderhand. Het aantal honderdjarigen is flink gestegen. In 1956 werden gemiddeld 4 van elke 1000 mannen honderd jaar oud. 12 vrouwen wisten toen die leeftijd al te halen. In 2016 worden 30 van de 1000 mannen honderd jaar. Bij de vrouwen mogen er zelfs 60 per 1000 honderd kaarsjes uitblazen op de verjaardagstaart. De levensverwachting van een meisje, geboren in 2023 is 92,8 jaar en van een in 2023 geboren jongetje 90,0 jaar. (Bron NH Nieuws)

Een eigen huis, een plek onder de zon. Dit liedje van René Froger is overbekend. Het is een wensdroom van velen, die door allerlei oorzaken niet altijd gerealiseerd kan worden. Financiën of beter gezegd het ontbreken ervan is de belangrijkste oorzaak waarom een eigen (koop-) huis tot de onmogelijkheden behoort. Een huurwoning is vaak nog lastiger te krijgen, omdat een huurder aan allerlei voorwaarden moet voldoen en omdat er veel te weinig betaalbare huurwoningen zijn. Ook voor kopers gold dit: Toen ik in 1974 mijn toenmalige woning kocht moest ik zelfs om in mijn koophuis te mogen wonen daar vergunning bij de gemeente voor vragen.

Mijn leven wordt voor een flink deel bepaald door afspraken, voorkeuren, onvoorzien en keuzes. Ik heb bewust gekozen voor deze volgorde van die vier elementen in deze misschien ietwat serieuze blog. Vooropgesteld, hoe iemand met deze aspecten omgaat hangt natuurlijk af van zijn of haar karakter.

Na de maand december, waarin zoveel feestelijkheden een rol hebben gespeeld, en 1 januari als opmaat van het nieuwe jaar breekt er een periode aan die door gewone dingen wordt bepaald. Niet iedereen gaat het gemakkelijk af het ritme van alledag weer op te pakken. December was voor mij door mijn reisje en daarna oudjaar een aparte maand. In januari hoop ik weer te verjaren. Een dag na mijn verjaardag is mijn zoon jarig. Een dilemma, wie viert het wanneer? We hebben dat intussen goed opgelost.

Dzien Dobry, Oftewel : Goedemorgen! Ik heb de kerstdagen dit jaar 1240 km oostelijk van mijn huis doorgebracht. In een land wat bij relatief niet zo veel Nederlanders als vakantieoord bekend is. Dit jaar viel mijn keuze op een busreis van 8 dagen Zuid-Polen, waarvan 2 x 2 dagen door de rit heen en terug opgeslokt werden. Hoewel, op die dagen kregen we ook veel interessants te zien. Zoals de voormalige grensovergang van West- en  Oost Duitsland bij Helmstedt.

Een verkapt kerstblogje
Tijdens de kerstdagen en oud- en nieuwjaar is het vaak een lastige keuze waar we dit vieren. En vooral met wie. Nu ik dit schrijf zitten wij midden in de decembermaand, ook wel de feestmaand genoemd. Een drukke tijd, het zijn weken waarin velen eigenlijk tijd te kort komen. Daten is nu even niet aan de orde. Tijdens de dag voor kerst, (in Duitsland aangeduid als Heiligabend) de beide kerstdagen en rond oud – en nieuwjaar is iedereen volop bezig met het vieren van, ja van wat?

Onder ons 50-plussers zijn er ongetwijfeld velen, op wie door hun kinderen een beroep wordt gedaan hen uit de brand te helpen door incidenteel of regelmatig op te passen op de jongste telg of telgen van de stamboom.

De beste wensen sprak de jonge tienerblom
Ik hoop in ’t nieuwe jaar een toffe knul te scoren
Een vriendje voor het leven, nou ja, ik ben niet dom
Als is ‘t maar voor ‘n maand, dat zou mij al bekoren

Voorzichtigheid is de moeder (of vader?) van de porseleinkast. Dat geldt natuurlijk voor veel situaties in het leven. Het is een goed advies, niet onbesuisd dingen te doen waarvan je later of al heel snel ontiegelijk veel spijt kunt krijgen. Niet iedereen heeft dat advies in zijn zak gestoken. Als er ergens iets opdoemt, wat er op het eerste gezicht heel leuk uit ziet, dan is de verleiding groot om er ook maar meteen gebruik van te maken. De reclameboys en girls hebben dan weer een succesje geboekt. Of komt het door onze eigen naïviteit dat we overal snel intrappen?

Net lees ik op internet, dat een koffiezaak gebruik maakt van een pinapparaat, waarmee klanten hun rekening betalen maar zij voor het betalen dienen te vermelden hoeveel fooi ze willen geven, er is ook nog een knopje waarmee ze kunnen aanklikken, dat ze helemaal geen fooi willen geven. Ik beschouw mijzelf dan als een zittende pinautomaat. Natuurlijk moet ik vaker met pin betalen, maar dit is apart, het moet niet veel gekker worden. De café-eigenaar vertelde vol trots in het artikel, dat hij nu veel meer fooi ontving. Maar volgens mij komt dat, omdat mensen zich er nu voor schamen de “geen fooi knop” aan te klikken.. Hij krijgt niet meer fooi omdat de waardering over de bediening in korte tijd is gegroeid.

Na de vorige blog over wat ik wil en niet Wil ik jullie wel met Limericks verblijden

Een rijmvorm heel oud, uit aloude tijden Hoop dat ik u hiermee weer wat te lezen bied.

Rond deze tijd heeft in veel steden en dorpen de intocht van Sinterklaas met Pieten plaatsgevonden. Waar een vaarweg is komt hij met de boot, en anders op zijn bij voorkeur witte paard. Dit is de tijd voor kleine kinderen om hun schoen te zetten, vroeger deden ze dat voor de kachel, in de meeste huizen is nu centrale verwarming of vloerverwarming, een schoentje, gevuld met een wortel voor het paard bij een radiator of boven een rooster waar warme lucht uit stroomt spreekt toch wat minder tot de verbeelding van een kleine, nog “gelovige”.

Als ik de lidwoorden de, het en een als ook het woord ik even buiten beschouwing laat zijn er twee woorden uit onze woordenschat, die heel vaak gebruikt worden: Ja en nee. Beide woorden spelen een cruciale rol in ons leven. Ze worden vaak toegepast in een gesprek, waarin iemand mij iets vraagt.

Velen van de lezers van de blogs zullen wel eens al dan niet met hun kinderen of juist als kind met hun ouders in de Efteling geweest zijn. Er zijn in de loop der jaren veel nieuwe attracties bijgekomen, toch blijft het sprookjesbos waar dit park in 1952 mee startte mijn favoriet.

Wie een profiel leest stuit ook op het onderdeel muziekkeuze. Het hoeft geen breekpunt te zijn, maar wanneer je iemand benadert, die dezelfde muzieksmaak heeft is dat wel een plusje. Ik heb dat in dit blogje (een limerick) proberen te belichten. Nu is een man de zoekende dater.

Het van oorsprong Zuid-Afrikaanse liedje ‘Mama. ‘k wil een man, hè” is overbekend. In de versie van The Jody Singers passeren verschillende beroepen van het meisje de revue. Ik herinnerde mij dit liedje pas na het schrijven van deze blog.

Een tijdje geleden heb ik een keer geblogd over het bezoek van jongeren aan hun ouders naar aanleiding van het lied “Kleine Johanna” van Henk Elsink. Ik werd er kort geleden bij bepaald, hoe belangrijk het even aanwippen is bij je familie of vrienden. In coronatijd is men nu veel terughoudender geworden. Mijn eigen zus wilde bijvoorbeeld toen niet, dat ik langs kom omdat ze bang is, dat ze dan zelf niet meer bij haar kinderen en kleinkind op visite kan gaan. Mijn zus is zelf 67, dus ook niet meer zo “piep”. Ik heb begrip voor haar besluit, en ik zal dat vanzelfsprekend respecteren.

Op de lagere school kreeg ik op zeker moment ook het vak aardrijkskunde. Het begon met topografie, ik moest de plaatsnamen leren van onze meest noordelijkste provincie. Met die regio begint dit blogje. Voor de leesbaarheid koos ik ditmaal weer voor een limerick

Toen ik me aanmeldde op een datingsite werd mij gevraagd maximaal 10 hobby’s in te vullen. Het staat goed voor je profiel als je een paar hobby’s noteert, die ook worden beoefend door iemand, waar je contact mee wilt. Nu zullen hobby’s vergeleken met leeftijd, woonplaats en uiterlijk niet zo belangrijk zijn, maar als je iets in je vrije tijd doet, waar iemand anders aan verknocht is betekent dat wel een pré! Een van die liefhebberijen is schaken, dat een erkende tak van sport is.

Om misverstanden te voorkomen: De titel van de blog is bedoeld als een knipoog naar een reclameslogan die jaren geleden door een omroep gebezigd werd. Vrijwel iedereen maakt het moment mee, dat het ouderlijk huis wordt verruild voor een eigen stekje. Aan die belangrijke verandering in het leven liggen allerlei oorzaken ten grondslag. Iemand heeft een leeftijd bereikt, waarop hij of zij zelfstandig wil gaan wonen. Een baan in een andere gemeente, onmin met pa en ma, (niet geheel onbelangrijk) de wens om met de liefde van zijn / haar leven een toekomst op te bouwen, of studeren in een stad op behoorlijke afstand van de ouwelui.

Ruim dertig jaar geleden heb ik een rondreis door Zuid-Spanje en een stukje Algarve gemaakt, georganiseerd door Vogelbescherming. Ik was op grond wat ik in literatuur over de avifauna van dit deel van Europa had gelezen gefascineerd door de bijzondere vogels, die in dit deel van Europa voorkomen. De Mediterrane avifauna is bekend om de vele mooi gekleurde zangvogels en ook om allerlei soorten roofvogels. Majestueuze arenden, sierlijke valken en ook de minder sympathieke gieren.

Een heel sexy dame uit ’t Noorden
Wist niet meer wat haar echt bekoorde
Een Clark Gable man
Of Trump rijkaard dan
Iemand die mijn rust niet verstoorde

Sommige uitdrukkingen in onze taal zijn niet meer echt van deze tijd. In relatieland kom ik er ook een paar tegen. In mijn jongelingsjaren wist echt niemand wat er met daten werd bedoeld. Je kreeg verkering, daarna ging je verloven en trouwen. Ongehuwd samenwonen bestond wel maar was financieel niet aantrekkelijk, de samenwoners moesten veel regelen, en “hokken” was toen eigenlijk “not done”. Over hokken heb ik nog een ander verhaal op stapel…

Het is bij elke ontmoeting de kunst om zichzelf te zijn en aan de andere kant niet alles zo maar prijs te geven. In het gesprek worden als het goed is over en weer vragen gesteld waarop een eerlijk antwoord wordt verwacht. Beide kanten gaan er van uit, dat is wat verteld wordt ook waarheidsgetrouw is.

In veel blogs lees ik iets over hoe iemand een afspraak maakt, welke ervaringen er bij een date worden opgedaan. Ditmaal durf ik de keerzijde van de medaille te laten zien. Verreweg het grootste aantal afspraakjes krijgt geen vervolg. Wanneer er wel een tweede ontmoeting is, en als twee daters dan besluiten om aan een vriendschap te werken, dan lijkt dat heel mooi.

Toen ik negentien jaar was heb ik voor het eerst in mijn leven naar een “echte” baan gesolliciteerd. Voordien had ik wel al voor vakantiebaantjes in de zomervakantie en voor het zaterdagwijkje van de plaatselijke krant gereageerd op een advertentie. Ook in mijn schooltijd verveelde ik mij dus niet. De zomervakanties in het middelbaar onderwijs duurden toen echt lang, zodat ik de nodige centjes voor onder meer schoolboeken kon verdienen. De eerste echte sollicitatie verliep trouwens heel soepel, ik kon op kantoor werken bij de plaatselijke krant, waar ik op zaterdag al bezorghulp was.

Toen ik mij jaren geleden inschreef bij een datingsite dacht ik dat iedereen op zo’n plek, waar je de in mijn ogen ultieme kans krijgt om iemand te ontmoeten dezelfde bedoelingen heeft als ikzelf en dat ik snel zou slagen. Die gedachte heb ik al geruime tijd laten varen.

Ia het niet opvallend hoeveel benamingen voor iets wat in wezen hetzelfde is de afgelopen decennia aangepast zijn? Soms lag daar bemoeienis van belangengroepen en overheidswege aan ten grondslag. Er kwamen richtlijnen voor woordgebruik in het openbaar: Gastarbeiders werden arbeidsmigranten, negerzoenen zoenen, moorkoppen chocolade soezen, hoeren werden prostituees en wij noemen ze nu sekswerkers.

De meesten van de lezers hier zullen het aardige gedicht van dominee – dichter Piet Paaltjens (1835-1894) over het snoepwinkeltje wel kennen.
“In de donkere straat, waar het belletje gaat”. Het is leuk om dat weer eens in zijn geheel te lezen. Even googelen dus… Het gaat over kinderen, voor wie een cent een geweldige rijkdom betekende. Nu worden in Nederland zelfs de muntjes van één en twee Eurocent niet meer in het betalingsverkeer gebruikt, in winkels worden bij met cash betalen de bedragen afgerond.

De titel van deze blog staat centraal in “De prinses en de Paradijstuin” een boek van Dolf Verroen met tegendraadse sprookjes. Zonder “heel” is het ook de titel van een boek van Skottie Young. Hoewel ik deze boeken niet gelezen heb speelde deze zin door mijn hoofd; ik word getriggerd door wat ik om mij heen hoor van langdurige relaties. En dan heb ik het niet over drie of vijf jaar; onlangs hoorde ik van een stel dat 63 jaar bij elkaar is. In een weekbulletin, dat ik mag samenstellen vermeld ik zowel verjaardagen als langdurige echtverbintenissen. Ik ga absoluut daar en natuurlijk ook hier niet generaliseren over de kwaliteit van zo’n relatie, maar het zet mij wel aan het denken.

Twee jaar geleden heb ik hier ook iets over geschreven. Een gebeurtenis een paar weken eerder inspireerde mij de draad weer op te pakken. Vrijdag 14 juli had ik de keus met het OV of met de fiets naar Amsterdam Noord te gaan voor een middag dansen in een zaal van de openbare bibliotheek. Ik koos voor het pedalenwerk. Toch vijf kwartier rijden, maar het weer zat mee, dus waarom niet?

Een tijdje geleden fietste ik door Osdorp. Een bijzondere wijk van Amsterdam West, met veel sociaal verkeer. Ik werd geraakt door zes straatnamen in een deel van deze wijk. Alle namen gaan over positieve eigenschappen of positief gedrag, waardoor het karakter van mensen om ons heen en mogelijk / hopelijk ook ons eigen karakter gesierd wordt.

Tussen het leggen van contacten via een datingsite in vergelijking met de ouderwetse ontmoetingen zitten veel verschillen. Ik hoor alom roepen, dat alles tegenwoordig bij ontmoetingen zo snel moet gaan. Vanwaar komt die haast, gesteld dat dit waar is? Is zorgvuldig opbouwen van een pril contact ook in de 21e eeuw niet veel beter?

De dater liet zich niet begrenzen
Hij kreeg op den duur verre wensen
Een land uitgezocht
Een ticket gekocht
Ook elders zijn vast lieve mensen.

Een dame wonend in Zaltbommel
Bemerkte opeens wat gestommel
Wat ligt op de mat
Een brief of een blad
Gelukkig, geen reclamerommel

Een dater geheel buiten zinnen
Vroeg zich af waar moet ik beginnen
Ik ben nog op zoek
Ben een open boek
Welk meisje mag ik nu beminnen ?

Soms is het raak, je ontmoet iemand en je hebt het wow-gevoel. Dat hoeft echt niet alleen te gebeuren bij een afspraak, een date; het is heel goed mogelijk, dat iemand je pad kruist en een diepe indruk op je achterlaat. Jij en de ander passeren elkaar rakelings en er schiet iets door je heen, wat je nooit eerder overkomen is.

Iedereen kent het gezegde: De gebraden duiven vliegen hem (of haar) in de mond. De betekenis is helder: Hij of zij krijgt alles zonder er moeite voor te hoeven doen.
Nu is dat gezegde vrij ongenuanceerd: Om een stukje gebraad te eten moet je wel je mond open doen, en dan zou ik een stukje vlees beslist niet zonder mes en vork te hanteren opeten.

Veel afspraakjes die ontstaan vanuit een datingsite verlopen volgens een geijkt patroon. Het kopje koffie in het bruine café, in de warme tijd van het jaar op een terras, op een plekje, waar het niet al te druk is. Er worden over en weer vragen gesteld om een beeld te krijgen van de ander: Wie is hij of zij, is die ander echt relatiemateriaal of zal het bij deze ene ontmoeting blijven?

Op een zonnige zondagmiddag fietste ik naar Amsterdam, in een buurtcentrum was een Open Podium gepland. Het kenmerk van Open Podium is, dat het enige wat qua programma geregeld is, dat er juist niets geregeld is. Iemand moet natuurlijk wel de zaal openen, voor de electronica zorgen en voor de bar. Bij de optredens van deze middag was er geen spreekstalmeester, die met de verbinding tussen de verschillende artiesten belast was.

Wat is het soms moeilijk om bij elke vorm van communicatie of die nu via een gesprek, in een mailtje of op papier gaat tot the point te komen. Ik denk dat het afhangt van degene, waarmee ik contact heb; soms voel ik aan, dat datgene, waar het om gaat een beetje verpakt moet worden, dat ik mijn gespreks – of mailpartner er niet rauw mee op zijn of haar dak moet vallen.

Het kan zomaar gebeuren, ook en zelfs op een datingsite, dat ik iemand ontmoet waar ik een geweldig fijn gevoel mee heb en dat zij dat ook met mij heeft. Liefde op het eerste gezicht dus. Dat is eigenlijk de allerbeste aanleiding, het beste motief om verder te gaan na een eerste ontmoeting. Tegelijk is er ook niets mis met een hunkering naar geborgenheid.

Toen ik nog bij mijn ouders woonde, zowel in mijn schooltijd als in de eerste zes jaar dat ik betaald werk deed zorgde mijn moeder doorgaans voor de boodschappen en altijd voor het bereiden van de maaltijden. Ik bewonder haar achteraf om de creativiteit, die zij aan de dag legde door met een klein budget toch voor een welvoorziene dis te zorgen.

Vergelijkend warenonderzoek ook bij daten
De Consumentenbond verricht door haar warenonderzoek naar consumptieartikelen en gebruiksvoorwerpen veel goed werk. Leden van deze club worden vaak behoed voor een aankoop, waar zij anders achteraf spijt van zouden krijgen. Jaren na de oprichting van de Consumentenbond zijn voor allerlei branches van het bedrijfsleven Geschillencommissies ingesteld, waar consumenten terecht kunnen met hun klachten over artikelen of diensten.

Bekende persoonlijkheden hebben net als iedereen af en toe behoefte aan rust, even niet gestoord worden. Om dat voor elkaar te krijgen huren zij iemand in, die erg op hen lijkt, een look a like. Veel mensen schijnen zo’n dubbelganger te hebben. Wie heeft ooit een dubbelganger ontmoet?

Wie zich met daten bezig houdt merkt gaandeweg, dat het benaderen van een mogelijke nieuwe liefde geen sinecure is. Er zijn veel obstakels op de weg, die naar ik hoop uitloopt op een mooie relatie.

Het gehoor en het zien zijn onze belangrijkste zintuigen, hoewel ik niets wil afdoen op reuk, smaak en gevoel. Zonder ogen of oren of bij het slecht of matig functioneren van (een van) beide organen zijn we gewoon gehandicapt.
Het zien heeft een geweldige impact op ons dateleven. Een paar keer las ik in een profiel: What you see is what you get oftewel: Kijk maar naar mijn foto’s, zo zie ik er uit en daar zul je het mee moeten doen.

Het liedje van Rene Froger is in deze tijd heel actueel. Er is woningnood, hoewel die van een andere aard is en andere oorzaken heeft dan decennia eerder. Nog steeds kunnen mensen met een forse bankrekening zich een leuk optrekje veroorloven. Het vooruitzicht, dat je een mooi dak boven je hoofd krijgen kunt als je maar lang genoeg spaart is een illusie. Er is een schreeuwend tekort aan woonruimte, dat alleen maar erger wordt door de asielcrisis en de inflatie.

Thee op hoog niveau? Over eten en drinken heb ik al vaker geschreven. Beiden nemen ze een eminente plaats in bij het leven van alledag en in het bijzonder bij het daten, bij een afspraakje. Samen eten en drinken verbroedert of zo u wilt verzustert of vermensd.
Al heel wat decennia is er een bijzondere vorm van consumeren gemeengoed geworden; de High Tea. De term High Tea dekt maar deels de inhoud van dit culinaire festijn.
In elk geval gaat niemand de uitdaging aan om in zijn of haar uppie bij een High Tea aan te schuiven. Liefst doet men het met een groepje maar minimaal met een partner of vriend(-in). Je moet er vrijwel altijd voor reserveren. Het is ook een geliefd verjaardagscadeau.

Eten en drinken behoren tot de eerste levensbehoeften. Naast een dak boven het hoofd dragen zij samen bij aan een gezond leven. Zonder eten en drinken leg ik al snel het loodje. Drinken is het allerbelangrijkste, ik kan gemakkelijker een dag zonder eten dan zonder drinken. Uiteraard wil ik niemand op het verkeerde been zetten, met drinken bedoel ik weer niet persé alcoholhoudende versnaperingen. Elke dag begin ik met een beker gemeentepils, gewoon koel, helder water. Later op de ochtend komt er dan een kopje met lichtbruin vocht.

Dategedrag – hoe hoor je eigenlijk te daten
Elke gemeenschap, elke samenleving is sinds mensenheugenis gebouwd op afspraken, sommige daarvan zijn uit den treure vastgelegd als wet of als verordening, anderen noemen wij stilzwijgend. Gelovigen, zowel Joden als Christenen, lezen in de Thora en de Bijbel al helemaal in het begin de eerste wet: Gij zult niet eten van de boom van Kennis van goed en kwaad. Het aardige van dit verhaal is, dat er een les in zit verstopt: Afspraken / wetten – voorschriften zijn onlosmakelijk verbonden met de naleving. Op het niet naleven staat een sanctie, volgens het verhaal werden Adam en Eva uit het paradijs verwijderd, een sanctie wordt tegenwoordig door een boa, een politieagent of een rechter bepaald en verleend.

Hoewel het deze winter nauwelijks gevroren heeft waren er een paar dagen waarop op de plassen en vaarten een dun ijslaagje te zien was. Wanneer het langer vriest worden door vissers gaten in de ijslaag gehakt om ook in de winter wat te kunnen vangen. Zo’n gat heet een bijt, als die bijt wat groter is zwemmen er vaak watervogels in. Af en toe zie je dan een bijzonder eendje dat als wintergast normaliter niet in Nederland vertoeft.

Geen enkele visite is hetzelfde. Ik wip eens per week of veertien dagen even langs bij zoon en schoondochter om - niet lachen – de Donald Duck(s) voor de kleinkinderen te brengen en een bakkie te doen. Nooit op een vaste dag in de week. Vijf keer per jaar spreek ik af om daar op verjaarsvisite te gaan. Met vrienden en kennissen maak ik doorgaans ook een gerichte afspraak, om niet voor een dichte deur te komen.

Een letterdief wordt een woordmisbruiker.
Een goede kennis van mij werkt in het onderwijs. Ze staat in groep 3 voor de klas. Haar moeder heeft twee poppetjes gehaakt. Het eerste heet KIM, om de kinderen deze drie letters te leren. Bewezen schijnt te zijn, dat de K, de I en de M zich meer lenen voor een start van het leren van het alfabet dan de A, B en C. Het tweede poppetje stelt een boefje voor, in streepjespak, zij noemt deze pop de letterdief. Ik ken overigens de haakster en leerkracht heel goed.

Het valt niet altijd mee om overal zonder al te veel moeite je weg te vinden. Gelukkig staan op straat en zeker op hoofdwegen borden, die vertellen waar een bepaalde stad, een bezienswaardigheid, een officiële instantie of een belangrijk gebouw is, soms met vermelding van de afstand, in een voetgangersgebied zag ik bordjes voor toeristen met de loopafstand in minuten, dat is natuurlijk heel betrekkelijk. Niet iedereen loopt even snel.

Ik ga graag een middag of een avond ergens naar toe om te dansen. Lang geleden hebben de dansscholen een slogan gemaakt om het dansen aan te moedigen: “Dansen is plezier voor twee!” In die paar woorden zit meer diepte verborgen dan je op het eerste gezicht zou zeggen.
Je kunt als stel een gelegenheid bezoeken, waar de beentjes van de vloer gaan. Dan hopen jij en je partner een gezellige paar uur met elkaar te hebben.

Onlangs ging ik naar een buurthuis in Osdorp / Amsterdam West. Daar vind elke eerste zondagmiddag van de maand een optreden plaats van een Arubaanse zanger die met achtergrondmuziek allerlei bekende liedjes ten gehore brengt. Zijn repertoire bestaat uit zowel Nederlandstalige nummers als songs uit de Antillen en andere landen. Er kan op zijn gevarieerde repertoire ook nog gedanst worden.

Vele jaren geleden, toen de reclame via radio en televisie nog in haar kinderschoenen stak, hoorde ik een liedje dat ik nooit zal vergeten:
Uit, even uit, uit nu en dan,
Maakt dat u er weer tegen kan, dus
Als u even genoeg van het huishouden hebt
Is er voor u een eenvoudig recept
Uit, even uit, goed voor u!

Wat genoot ik, toen ik vorige week een jong stel in de trein tegenover mij zag zitten, allebei met een boek op schoot, helemaal top was het dat ik ze en af en toe met elkaar van gedachten hoorde wisselen over wat ze lazen. Ondanks mijn bedekte pogingen om de titels van hun leesvoer te zien kon ik enkel vaststellen, dat het Engelstalige romans waren. Een paar stations verder sloegen zij hun leesvoer dicht, en propten de dikke paperbacks in een grote tas, waarna zij de trein verlieten.

Een paar weken geleden was het buiten de deur niet fijn vertoeven. De onderkoelde grond in combinatie met regen zorgde voor spekgladde wegen. Ik kon zelfs mijn deur niet uit, lopen kon alleen met spikes onder de schoenen. Anders was een uitglijder het resultaat geweest, jaren geleden leverde dit in dezelfde situatie mij een gebroken enkel op. Voorkomen is beter dan genezen.

Er zijn allerlei aanleidingen om een groep mensen die elkaar normaliter niet vaak ontmoeten eens bijeen te brengen. Elk groot bedrijf heeft een personeelsvereniging welke activiteiten voor haar leden organiseert. Jarenlang na mijn pensionering was er elk jaar een feestdag, later een feestavond voor de senioren. Als afsluiting van een bruiloft wordt steevast gekozen voor een receptie om het kersverse paar te feliciteren.

Waarom staan wij op een datingsite? Toch om iemand te ontmoeten? En waarom willen wij iemand ontmoeten? Voor een stukje gezelligheid, om samen dingen te doen, ervaringen en gevoelens te delen, op termijn ook samen een beschuitje te eten… Allemaal argumenten die heel legitiem zijn, waar velen zich in zullen herkennen.

Veel staande uitdrukkingen / spreekwoorden hebben een letterlijke en figuurlijke betekenis. Zo ook de titel van dit blogje. Terugdenkend aan mijn kinderjaren herinner ik mij een paar hoogtepunten, waar ik elk jaar reikhalzend naar uit zag. Sinterklaas was er een van, want dan kregen mijn zusje en ik cadeaus. Het kerstfeest met pakjes onder de kerstboom was toen nog niet ingeburgerd, wij vierden kerst in de kerk en dan kregen de kinderen een boekje waarvoor naar ik later hoorde mijn ouders moesten betalen. Op oudejaarsdag, tevens de verjaardag van mijn moeder, maakte mama een onovertroffen haring – bietensalade met ei, zilveruitjes, en nog veel meer ingrediënten klaar, ook naar dat smulfestijn keken wij al dagen van te voren uit. Verder maakte moeder op Pasen een verrukkelijke soufflé.

Uit de blogs, die ik de afgelopen jaren heb geschreven en die u hebt kunnen lezen weet u, dat ik een verwoed treinreiziger ben. Niets kan mij zozeer van mijn stuk brengen als verstoring van de mogelijkheid om te treinen door een staking, door “geplande” werkzaamheden of door een forse vertraging.

Er zijn bepaalde periodes in het jaar, waarin ik meer dan anders “verblijd” word met enveloppen, net iets groter dan normaal. Ze voelen voor het openen ook wat dikker aan dan de brieven die doorgaans een rekening of een ander financieel verhaal bevatten. Veel van deze enveloppen komen eind mei en eind december.

Lopend door een bos word ik overmand
Door de geuren die alom mijn reuk beroeren
Ik neem een paar dennennaalden even in mijn hand
Dat die groene naaldjes mij zo zeer ontroeren

Met deze tekstueel aangepaste (om verwijten over aannames voor te zijn) uitspraak van Iet Hulshoff heb ik veel moeite. Er zijn mensen, die vaak aandacht krijgen door een minder fijne situatie, waarin zij verkeren. Dan is het niet meer dan logisch, dat welwillende en liefdevolle personen uit hun omgeving zich hun lot aantrekken en iets doen om hen uit het slop te halen. Chapeau! Maar die anderen moeten wel die actie willen ondernemen. Er zijn ook mensen, die ook al zetten ze zich voor 200 procent in om het anderen naar de zin te maken, maar zelf in dat opzicht nooit aan bod komen.

Ik geloof dat er hier weinig mensen zijn die helemaal geen afspraakje hebben gehad. Tegelijk zullen er ook maar een paar zijn, die na de eerste afspraak meteen een klik hadden. Het grootste aantal ingeschrevenen bij een site als 50PlusMatch heeft vermoedelijk een aantal dates gehad, die geen vervolg kregen; hooguit werd de date door één andere afspraak gevolgd. Ook zijn er daters, die wel een relatie kregen, zij hebben zich kort daarna uitgeschreven voor de datingsite. Toen dat contact na een tijdje stopte, namen zij een poosje rust, even niets. Maar het werden daarna veelal herintreders op de datingmarkt. Zoiets van : “Terug van weg geweest”.

Ik ben dankbaar voor mijn zintuigen. Omdat ik visueel ingesteld ben neem ik meer waar met mijn ogen dan met mijn oren. Wat is het heerlijk als ik – een beetje overdreven – de hele wereld aan mij voorbij zie komen. Dat gebeurt op een paar plaatsen in het bijzonder. In de supermarkt zie ik tijdens het boodschappen doen mensen, die mij bekend voorkomen maar ook onbekende mensen. En ook op straat passeer ik vaak bijzondere figuren.

Een tantaluskwelling is een kwelling waarbij het gewenste nabij is maar onbereikbaar blijft.
De naam verwijst naar het verhaal van Tantalus. Het is een Griekse mythe: Tantalus was veroordeeld tot een straf in de onderwereld. Tot zijn kin staand in water zou hij eeuwig dorst hebben, want zodra hij probeerde te drinken zakte het water weg en hoewel rijpe vruchten boven zijn hoofd hingen, blies de wind ze weg zodra hij er door honger gekweld een greep naar zou doen (ingekort, bron: Wikipedia).

De Nederlandse taal kent veel woorden, die een tegenstelling weergeven. Het begint al met Ja en Nee, mooi en lelijk, licht en zwaar, oud en jong en zo kan ik nog wel een tijd doorgaan.
In de ruimte, waarin elkeen leeft zijn er standaard ook twee begrippen, die lijnrecht tegenover elkaar staan: Dichtbij en veraf. Het bijzondere van deze twee aspecten is, dat ze van uit ieders visie verschillend worden toegepast.

Mijn verzekeringsportefeuille is iets, waar ik mij eigenlijk nauwelijks mee bezig houd. Ik beschouw het betalen van een premie voor verzekeringen als een noodzakelijk kwaad. Ik kan er niet om heen om die te betalen, maar toch… Irritant zijn de berichten die ik en wellicht anderen ook krijgen van de verzekeraar, waar ik bij verzekerd ben. Die wil mij verleiden om mij nog “beter” te verzekeren. Erg is ook dat de beoogde klanten in een reclamespot vaak zo dom worden neergezet. De tv reclame voor autoverzekeringen is daar een voorbeeld van. Herinnert u zich nog die reclame van Tim en Tom Coronel, die met hun auto een verwoesting aanrichtten in een bibliotheek? Die reclamespot heeft in 2014 de Loden Leeuw gekregen voor de irritantste reclameboodschap.

Ik ken melodieën van tophits, maar ook van klassieke muziek die steeds weer komen “bovendrijven”. Dat gebeurt meestal als ik iets lees of hoor, waardoor er een associatie met het muziekje is. Tijdens het lopen, het fietsen of gewoon als ik met iets simpels bezig ben – niet als ik schrijf! – wordt er in de bovenkamer als het ware een grammofoonplaat afgedraaid.

Ook bij deze datingsite lijken sommige zaken uitgegroeid te zijn tot een traditie. Hoewel elke datingsite er primair op gericht is aan mensen een kans te geven voor een “een op een” vriendschap of relatie organiseren de leden van zo’n site regelmatig ook activiteiten voor een groep(-je). Er zijn / waren ook sites die vanuit de leiding van de site groepsactiviteiten regelden, die werkwijze is bij 50Plusmatch niet aan de orde.

In elke organisatie, in elk bedrijf, in elk gezin en in elke relatie is iemand die de toon aangeeft, die het initiatief neemt, die aan de touwtjes trekt. Het zijn mensen, waar niemand omheen kan. Ze zijn heel waardevol, als ze verstek laten gaan door ziekte of vakantie moeten anderen hun werk vaak bij hun eigen taak uitvoeren. Maar ze kunnen ook heel irritant zijn. Hun “ondergeschikten” moeten met goede argumenten komen om de regelaar van hun gelijk te overtuigen. Een regelneef of regelnicht laat zich niet gauw gezeggen.

Het meest besproken orgaan van het menselijk lichaam is het hart. Dat kan een ieder afmeten aan de gezegdes waarin het hart verwerkt is. Kortom, dit wordt een hartige blog.
Zolang ons hart klopt is er leven zegt men, hoewel het begrip hersendood steeds meer opgang vindt. Als iemand het aan zijn of haar  hart krijgt is er vaak iets goed mis. Waar nu harttransplantaties vrij frequent plaatsvinden was dat bijna 60 jaar geleden een novum. Ouderen weten nog wel hoe dr. Christiaan Barnard in 1967 in Zuid Afrika de eerste geslaagde harttransplantatie verrichtte. De eerste mensen, die zo’n hart kregen overleden weliswaar doordat het lichaam het hart afstootte, later bleven geopereerde patiënten wel in leven met zo’n hart.

Iemand deleten corrigeren of in gesprek blijven
Wie vroeger op kantoor heeft gewerkt en nu al een tijdje AOW-er is weet nog hoe er vroeger gehandeld werd, toen hij of zij fouten ontdekte in een getypte tekst. Eerst was er een vlakgummetje, maar dat liet vaak lelijke strepen achter. Ooit werd Typex uitgevonden, het bekende flesje met correctielak, de typiste moest even wachten tot de lak droog was, en dan kon er weer getypt worden. Of er was een stift met wit spul, dat een typiste over de fout smeerde.

Op elk profiel van een datingsite doen de dames en heren hun uiterste best om zichzelf zo goed mogelijk en dan liefst in positieve zin te profileren. Logisch, nietwaar? Er staan aspecten waar niemand iets kan veranderen op (leeftijd, burgerlijke staat, kinderen) en dingen waar iemand wel mee kan bewegen.

De keren dat ik op date ben gegaan ben ik achteraf tot geen andere conclusie gekomen dan dat alles wat er gezegd en gebeurd was onvoorspelbaar was. Is er iemand, die ook op date ging en al op voorhand wist wat er uit zou komen? Als een dater zo’n vooruitziende blik had zou hij / zij bij een negatief vooruitzicht de afspraak toch kunnen afzeggen?

Voor een relatie moet je moeite doen, je inspannen om er wat van te maken. Een date kost ook energie, het gaat niet als vanzelf. De gebraden kippetjes vliegen niet zomaar binnen om op je bord te landen.
Hoe kom je aan genoeg energie en ook aan de juiste energie?

Ik bedacht net een nieuwe omschrijving voor een cryptogram: Vervoer is eten (voer) dat een flinke afstand aflegt. Wist u dat er ontelbare liedjes over ons vervoer zijn geschreven? Denk aan “De postkoets naar Omsk”: “De veerpont”, beiden van drs. P. “In een rijtuigie, helemaal naar Vinkeveen” van Leen Jongewaard, “Ja, een reisje langs de Rijn”, “Varen, varen, over de baren”, “Toen wij uit Rotterdam vertrokken”, “Op de step, op de step, ben zo blij dat ik hem heb” van Wim Sonneveld, en “There are nine milion bycicles in Bejing” van Katie Melua.
Heel bekend is “Hoe sterk is de eenzame fietser” van Boudewijn de Groot. Dat lied vestigt ook weer de aandacht op het single – zijn! Op Things2share plaats ik een linkje naar dit liedje.

Ans was een jaar of veertig, een pronte, blonde schone
In haar eigen dorpje had ze ’t allang gezien
Ze wist zo onderhand wel wie er in haar buurtje wonen
De meesten waren al getrouwd met hun Miep of Lien.

Klaas en Ludmilla

Kort geleden leek het in mijn huis een puinhoop. Er waren werklui in of beter gezegd aan mijn woning bezig met een flinke verbouwing. Voor en achter heeft een bedrijf nieuwe kozijnen geplaatst, maar eerst moesten de bestaande kozijnen losgebroken worden. Ik zat twee dagen in de rommel. Nadat de heren weg waren resteerde er voor mij een flinke schoonmaak.

Een rups uit ’s Gravensande
Kroop door een spruitjesveld
Hij had toch niets om handen
En ook geen beurs met geld

Een single meneer uit Slagharen Had alle hoop maar laten varen
Geen enkele vrouw Die deze man wou
Hoe moest hij zijn maatje vergaren?

Veel ouderen hebben niet alleen kinderen, maar hun kroost heeft zelf ook weer voor nageslacht gezorgd. Datende oma’s en opa’s, het is een fenomeen dat heel gewoon is onder de mensen, die op een datingsite voor ouderen actief zijn.

Ik mag graag en veel fietsen. Als ik een prettige fietstocht wil hebben zijn er enkele voorwaarden. Ik moet een goede fiets hebben, het moet goed weer zijn (ik fiets niet graag als het stormt of regent), en de weg moet geschikt zijn voor mijn fiets. Onlangs vond mijn stalen ros, een tweedehandsje waarop ik al heel wat jaren reed, dat hij zijn pensioengerechtigde leeftijd had bereikt, in the middle of nowhere gaf hij er de brui aan, dus moest ik bijna 8 km. lopen en hem verder begeleiden…

Na een echtscheiding of na een verbroken relatie gaan beide (nu ex-) partners elk hun weg. Er verandert in betrekkelijk korte tijd veel. Je wordt niet meer wakker naast je gade, er worden geen agenda’s meer op elkaar afgestemd. De maaltijd voor twee of meer wordt in een klap een eenpersoonshap. De bijschrijving op je bankrekening door inkomen uit werk of pensioen vertoont opeens andere getallen dan die waar je aan gewend was. Als een van beide partners overleden is verandert er natuurlijk ook veel! Maar dan spreek je doorgaans niet over je ex..

Wie een baan wil waardoor hij of zij niet snel op straat komt te staan raad ik aan te solliciteren bij een bezorgdienst. Post.nl is de marktleider in deze branche, maar ook andere slimme jongens verdienen goudgeld met het afleveren van online bestelde goederen. Mensen bezoeken steeds minder de gewone detailhandel. Waar je vroeger vooral op zaterdag echt op kooptocht ging struinen nu velen achter hun laptop of smartphone allerlei sites af op zoek naar koopjes. Bestellen, en als het niet bevalt of niet past, dan zend je het gewoon retour.

Sinds de jaren 50 van de vorige eeuw wordt de Nederlandse vogelwereld door twee soorten tortelduiven bevolkt. Het zijn de zomertortel, die in aantal de laatste decennia hard achteruit is gegaan, en de Turkse tortel die vanaf 1950 aan een opmars begonnen is in heel West Europa.
Hun geluid is vaak een wake up call, toch wat vriendelijker dan die vermaledijde wekker…

Groeizaam weer ook voor de liefdestuin
Het weer is in Nederland een geliefd gespreksonderwerp en vaak zelfs hét onderwerp voor een gesprek. Regen, zon, wind, ijzel, sneeuw, kou, warmte, op het weer kun je jouw gram kwijt, zonder dat je iemand kwetst. En het leuke van een gesprek over het weer is, dat je elkaar daar gemakkelijk in kunt vinden, ik heb nog nooit gezien, dat mensen over het weer met elkaar een woordenstrijd letterlijk uitvochten.

Het overkomt iedereen, niemand uitgezonderd. Het is opeens een dag waarin je nergens zin in hebt. De fut is eruit. Je hebt een drukke tijd achter de rug, of juist een periode, waarin er bijna niets gebeurde in je leventje.

Het is stil op het Loo – een zomerdipje?  Een zomers blogje
De meteorologische zomer begint elk jaar op 1 juni, de astronomische zomer op 21 juni. Beiden duren ze drie maanden. Het temperatuurverloop is vaak zodanig, dat 1 juni geen gekke begindatum voor de meteorologische zomer is. Behalve door zomerse waarden op de thermometer kenmerken de drie zomermaanden zich ook door ons gedrag.

Simon Carmiggelt (1913-1987) is een van mijn favoriete schrijvers. Hij is beroemd geworden door zijn columns in het Parool, die hij bijna 40 jaar onder het pseudoniem Kronkel plaatste. Hoewel ik zelf met veel plezier blogs schrijf kan ik met mijn schrijfsels in de verste verte niet tippen aan zijn verhalen, toch voel ik mij met hem verwant. In mijn blog over treinontmoetingen refereerde ik al even aan hem. Één van zijn leuke boekjes heet “Bemoei je d’r niet mee”.

Ooit heb ik geleerd hoe belangrijk het is om fruit te eten. Iemand vertelde mij dat ik nooit fruit na de maaltijd zou moeten eten. Vandaar dat ik elke dag begin met fruit en een beker water.
Nieuw onderzoek heeft evenwel uitgewezen, dat sommige mensen alleen intolerantie hebben voor bepaalde soorten fruit, en dat ik het gerust op elk moment van de dag kan consumeren.

Soms krijg ik de indruk dat ik elk woord op een goudschaaltje moet afwegen. Er zijn mensen, ook op een datingsite met wel heel lange tenen, van hier tot Schiermonnikoog…

Het somberen is de afgelopen decennia bijna een cultus geworden. De negatieve ontwikkelingen in de samenleving krijgen de meeste belangstelling in de media. Geloof het of geloof het niet, ik kijk nog maar zelden naar het NOS journaal. Niet omdat ik als een struisvogel mijn hoofd in het zand wil steken, maar omdat ik er somber van word. Hoewel de nieuwsfeiten hetzelfde zijn kies ik voor de vormgeving steeds vaker voor het ontbijtjournaal op RTL. Jan de Hoop en zijn collega’s zorgen voor een iets andere weergave van het nieuws.

Op uitnodiging van Megiel was er 21 mei opnieuw een fietstocht “met” door Sùd West Fryslan. Het vereiste voor de deelnemers wel het een en ander aan voorbereiding; ik had al ontdekt dat het voor mij niet echt een optie was om met het OV naar Workum te komen.

Ik houd wel van een feestje! Maar wie niet? Standaard “feestjes” zijn voor mij elk jaar mijn verjaardag, de verjaardagen van mijn zoon, schoondochter en hun kinderen, en van enkele goede vrienden. Kerst en Pasen vier ik niet in de huiselijke kring, los van de diepere betekenis van deze dagen.

Een jaknikker is de populaire benaming voor het bovengrondse deel van een pomp die aardolie uit de grond oppompt. Deze methode is nodig op plaatsen waar de aardolie taai en stroperig is en niet door middel van opstuwend water of gas spontaan naar boven komt. In Nederland waren van 1948 tot 2013 bij Schoonebeek in Drenthe en in Zuid-Holland jaknikkers van de Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) actief. De gemeente Emmen besloot begin 2014 dat de jaknikker aldaar vooralsnog zou blijven functioneren. (Bron: Wikipedia). De beweging van dit werktuig lijkt met een beetje fantasie op iemand, die met zijn hoofd ja knikt.

Vieren van herinneringen
Hoewel het al weer een week geleden is wil ik graag vandaag wat vertellen over het bloemencorso van de Bollenstreek. Er reden zaterdagavond 23 april om half tien 20 praalwagens en meer dan dertig met bloemen versierde luxe en bijzondere wagens de Spaarnestad binnen. Toen was het al behoorlijk donker, voor een kijkje naar al dit moois heb ik gewacht to de volgende dag. Nadat het corso twee jaar afwezig was geweest door de coronabeperkingen kon ik zondagmiddag 24 april weer genieten van deze bloemenweelde, een van de grootste jaarlijkse evenementen in de hoofdstad van Noord-Holland. Als rasechte Haarlemmer mocht ik dit niet missen!

Het leven is te vergelijken met een lange weg. Op die weg staan verkeersborden, soms is het een asfaltweg, dan weer een zandpad of een weg met kinderhoofdjes. Bepaalde gedeelten van de weg zijn eenrichtingsverkeer, op een ander stukje mag je maar 30 kilometer per uur rijden, en op een stukje is de weg opgebroken en moet je omrijden.

Stiefbeen en zoon was een Nederlandse komedieserie. Het programma gaat over de conflicten tussen vader en zoon. Stiefbeen senior is een voddenman, een handelaar in lompen en oude metalen, Pa Stiefbeen doet er alles aan om te voorkomen dat zoon Dirk aan een vrouw raakt. De serie is van 1963 tot 1967 (in zwart-wit) en in 1971 (zes afleveringen in kleur) uitgezonden. (bron: Wikipedia, ingekort). Spelers waren Rien van Nuenen (Pa Stiefbeen) en Piet Römer (zoon).

Die zondagmiddag moest ik, zo dacht ik, om drie uur in Amsterdam in het buurthuis zijn voor een jamsession met een leuke band en aansluitend een hapje eten. Helaas klopte mijn informatiebron niet, en bovendien verkeek ik mij een uur op mijn horloge. Ik arriveerde derhalve bijna twee uur te vroeg op de locatie. Met dank aan Johan Cruijff, elk nadeel hep zijn voordeel: De zon scheen uitbundig, voor het gebouw was een kleine speelplaats voor de plaatselijke kleuters, omringd door een aantal bankjes. Wat leuk om van dat tafereel te genieten!

Door wat je doet stijg je vaak op de ranglijst van aantrekkelijke singles op een datingsite. Er zijn hobby’s, die populair zijn bij het andere geslacht, terwijl andere liefhebberijen juist de doorslag kunnen geven om geen contact te willen.
Daarnaast hangt het er ook van af, in welke vijver ik vis. Als ik op een datingsite voor hoger opgeleide singles zou vertellen, dat ik niet van museumbezoek of van een klassiek concert houd hoef ik mij er niet over te verwonderen, dat ik weinig respons krijg.

In ons vlakke land is de fiets een ideaal middel om je voort te bewegen. Ik houd van fietsen. Niet als racefietser, getooid met een helmpje, of op een stalen ros met elektrische ondersteuning; mijn fiets heeft zelfs geen versnellingen.

Je hebt een paar keer gedatet op een neutrale plaats, te beginnen met het welhaast traditionele kopje koffie op een terras of bij slecht weer binnen in een restaurant. Als er van weerskanten een leuke klik is komt er een moment, dat je jouw woning openstelt voor je vriend of vriendin. Natuurlijk bied je wat te drinken aan, met wat lekkers erbij.

Na de verkiezingen voor de gemeenteraden waar vrijwel iedereen als hij / zij dat wilde aan heeft kunnen meedoen is het nu de vraag wat we in onze stad of dorp voor onze kiezen krijgen. Er zijn veel beloftes gedaan, soms in een ingewikkeld programma van de partijen, een andere keer als oneliner. Dit moet meer, dat kan en mag minder.
Pas over vier jaar weten we of (iets van) de beloften waargemaakt zijn / is.

Wie kleinkinderen heeft krijgt bij een visite aan de kids regelmatig inzage in de vorderingen op school, vastgelegd in een schoolrapport. Hoe je op school presteert werd in het begin van de tijd, dat ik op de lagere school verkeerde steevast door cijfers uitgedrukt. Bij het vak rekenen was dat eenvoudig. Het aantal fouten in een proefwerk werd opgeteld en dat bepaalde je cijfer. Bij taal (lezen en schrijven) en aardrijkskunde was het wat lastiger voor de leerkracht, maar ook daar kwam een cijfer uit de bus rollen. Meester of Juf middelden de cijfers voor elk van de drie rapporten: Met kerst, Pasen en daags voor begin van de zomervakantie kregen we ons rapport uitgereikt. Later kwamen er zelfs tussenrapporten.

Het alfabet is niet in iedere taal gelijk. Er zijn talen met meer en met minder letters. In de westerse wereld bestaat het doorgaans uit 26 letters, maar zelfs in Europa zijn er verschillen. Ooit moest ik op school het (klassiek-) Griekse alfabet opdreunen, voor de letter O heb je twee verschillende letters, de o (omikron), de korte O, zoals wij die kennen in het woord kloppen en de Ω, (Omega), die wij hebben in het woord scholen. Die Omega is tevens de laatste letter van het Griekse alfabet, waar wij afsluiten met de Z.

In ieders leven zijn er acties, waar je niet omheen kunt. Elke dag moet je opstaan, je lichaam verzorgen, aankleden, boodschappen doen, eten en weer slapen. Vaak zit daar een periode tussen van werken of naar school gaan. Op sommige dagen is er iets extra’s. Een bezoekje aan een goede kennis, een telefoontje dat gedaan moet worden, een cadeautje kopen, een vakantie boeken, naar de voetbalwedstrijd gaan, je paspoort laten verlengen, een verzekering afsluiten. Het zijn deels zaken die zich lenen om in een agenda te noteren. Een verjaardagskalender is in wezen ook een soort agenda. Verschil is dat die agenda alleen wordt gewijzigd, als er iemand overlijdt, als je iemand niet meer wilt feliciteren of er iemand nieuw aan je contacten wordt toegevoegd.

Familie heb je niet voor het kiezen. En voor een gezin geldt: Ook al hebben veel mensen een bewuste kinderwens, toch is het nooit van te voren bekend, hoe de pogingen om die wens te realiseren uitpakken. Neven en nichten, tantes en ooms, zussen en broers, we zitten er levenslang aan vast. Een relatiepartner is toch iets anders. Daar kiezen we bewust voor. Als die keuze eenmaal gemaakt is gaan we er steeds van uit, dat dit contact lang of voor langere tijd stand houdt. Een relatiebreuk is ingrijpend.

Ik zat laatst in de trein tussen Rotterdam en Haarlem. Kort nadat de trein vertrokken was uit Rotterdam stapte een man mijn coupé in, bleef staan op het middenpad tussen de zitplaatsen, en richtte zich tot de aanwezige reizigers. Ik schatte hem een jaar of veertig, hij was broodmager en had een gevlekte en gescheurde spijkerbroek aan en verder smoezelige bovenkleding. Bij de eerste woorden “Mag ik u wat vragen” wist ik al wat er zou komen. En ja hoor. Meneer was dakloos, kon geen uitkering krijgen, hij wilde niet stelen, de nachtopvang kost hem € 4,- per keer; of wij hem wilden helpen.

Het gebeurt mij en zeker ook anderen regelmatig. Bij het kijken naar profielen op een datingsite wordt mijn oog getrokken naar een goed geschreven profiel met één of meer foto’s. Ik krijg er een positief gevoel bij. Eerst kijk ik natuurlijk naar de foto’s – niets menselijks is mij vreemd – en dan lees ik de algemene gegevens. Afstand / woonplaats, leeftijd, al dan niet roken of drinken. Toch bekruipen mij ook weer twijfels.

Toen ik lang geleden de stoute schoenen aantrok en mij waagde aan het daten via internet had ik andere verwachtingen dan nu. Door schade en schande wordt men wijs, ervaringen met ontmoetingen vormen je. Af en toe kreeg mijn vertrouwen in mensen een behoorlijke knauw. De onbekendheid met het contact leggen via een beeldscherm zal er oorzaak van zijn, dat veel pogingen om een afspraak te maken strandden. Hoe benader ik iemand langs de digitale weg? Welke ongeschreven wetten heersen in datingland?

Wat zijn er veel mogelijkheden om sport te beoefenen! Het is op zich al bijzonder, dat elke vier jaar als de Olympische Spelen gehouden worden er vaak één of meer sporten zijn, die dan als nieuwe Olympische sport worden gekwalificeerd. Er is nu al bekend, dat in 2024 Breakdance als nieuwe sport door het Internationaal Olympisch Comité aanvaard is. Ik heb persoonlijk mijn twijfels over de criteria, die gehanteerd worden voor het toelaten van dit soort activiteiten tot de bestaande categorieën van de Olympische sporten.

Is dit een nieuw fenomeen in relatieland? Voor een deel wel, maar het bestaat heimelijk waarschijnlijk al veel langer dan we denken. Twijfelen, niet zeker weten is van alle tijden. Hoewel? De relatievorming ging pakweg 50 jaar geleden vaak via een vastgestelde route. Verliefd worden na een ontmoeting, verkering, je ging allebei goed sparen, om de liefde te bezegelen gingen jij en jouw geliefde zich verloven, en vaak na een aantal jaren volgde de grote dag. Het verbreken van een verloving kwam slechts sporadisch voor. Ik ken een stelletje, dat verloofd was en elk in een apart appartement van een flatgebouw woonden, maar op een gegeven moment werd de verloving toch verbroken, hoewel ze na deze breuk nog veel samen bleven doen.

Aan buitenlandse vakanties kleven de afgelopen jaren de nodige beperkingen. Ik vind het niettemin leuk om waar mogelijk in een ander land rond te kunnen kijken. Daarvoor moet ik dan wel de grens oversteken. Soms gaat dat lastig, bij een vliegreis komt er veel bij kijken, in en ander geval merk je niet eens, dat je de grens over gaat, en dan zie je alleen aan andere verkeersborden, dat je niet meer in Nederland bent.

Ik fietste een paar weken geleden langs een rij geparkeerde personenauto’s. Een van die vehikels had op de achterzijde een sticker met een opmerkelijk opschrift: “Volg mij niet, ik ben de weg ook kwijt”. Natuurlijk was dit een alternatieve manier om het achterliggende verkeer ertoe te bewegen voldoende afstand te houden.

Al vaker heeft iemand de levensloop van een mens vergeleken met de jaargetijden. De geboorte tot en met de vroege kinderjaren, de periode van de jong – volwassenen, de middelbare leeftijd en de ouderdom. In zoverre gaat die vergelijking op, dat evenals sommigen van bepaalde seizoenen houden ook eigenlijk iedereen een favoriete periode uit zijn / haar leven heeft.

Les extrèmes se touchent (de uitersten raken elkaar)
Ongelijkpolige magneten trekken elkaar aan. Dat is een natuurkundige wet. Verrassend genoeg is dat ook vaak bij mensen zo. Wie een maatje zoekt zal eerst proberen iemand te vinden, waarmee er een match is. Op grond van leeftijd, woonplek, opleiding, bepaalde uiterlijkheden, belangstelling voor allerlei facetten van de maatschappij. Toch is het voor elke relatie goed, dat er ook verschillen zijn.

Over anderhalve week staat de jaarwisseling weer voor de deur. In cartoons wordt dit eindejaar gebeuren verbeeld door een oude man met een baard en een staf (een soort Sinterklaas zonder rode mijter), die het bijna voorbije jaar moet voorstellen en een jongetje als baby als afspiegeling van het nieuwe jaar.

Wist u hoe lang u gemiddeld per dag bezig bent met wachten op iets? Bijna dertig jaar geleden kwamen onderzoekers tot de conclusie, dat dit gemiddeld een half uur per dag is. Dat lijkt niet veel, maar als we uitgaan van een leeftijd van 80 jaar wacht iemand per jaar 182 uur, dat is over zijn / haar hele leven 607 dagen. Het meeste wachten we in winkels en in het verkeer.

In sommige relaties mogen alleen de koetjes en kalfjes aan de orde komen. Men durft niet in de diepte te gaan. Kun je dat volhouden tot in lengte van dagen? De uitdrukking “praten over koetjes en kalfjes” komt natuurlijk uit de agrarische wereld. Het betekent over onverschillige, onbeduidende zaken praten. Deze uitdrukking werd in de 18e eeuw bekend en opgetekend. Eerst in de vorm van over koetje en kalfje praten, deze uitdrukking zal eerst geuit zijn door boeren die over hun vee praten, over alledaagse dingen, en later zal men hem met een ruimere toepassing zijn gaan gebruiken. (Bron: F. Stoet, Spreekwoorden en gezegden)

Waar gewerkt wordt worden fouten gemaakt. Ooit werd Edward Murphy, (1918-1990), een ruimtevaartingenieur, die aan veiligheid-kritieke systemen werkte bepaald bij de kans op menselijke fouten, die in zijn werkterrein natuurlijk catastrofale gevolgen kunnen hebben. De aan hem toegeschreven wet van Murphy luidt "If there's any way they can do it wrong, they will" (als er een manier is waarop ze het verkeerd kunnen doen, zullen ze dat ook doen) of ook wel "Anything that can go wrong, will go wrong" (alles wat fout kan gaan, zal fout gaan).

Leuk aan het vervoer per trein zijn de mensen, die in dezelfde coupé plaatsnemen, en zelfs op de banken voor of naast je, Het lijkt een beetje op een terrasje, het primaire doel van iedereen is alleen anders, men wil van A naar B vervoerd worden. De tijd die daarmee gepaard gaat wordt tegenwoordig vaak ingevuld door de sociale media, velen hebben geen oog voor wat er om hen heen gebeurt. Dat schept voor mij weer een unieke kans om in alle rust mijn reisgenoten te observeren. Ik voel nu hoe Simon Carmiggelt aan al zijn weergaloze verhalen kwam. Mensen niet alleen zien maar ook naar ze luisteren.

Achter de titel van deze column hoort een vraagteken. Omdat sommige leestekens niet correct in een titel overkomen stip ik het hier even aan. Het valt niet mee om het iedereen naar de zin te maken. Als ik met iemand een leuk contact heb gehad komt het voor, dat anderen uit mijn omgeving mij er op aanspreken, hoe ik het in mijn hoofd kan halen de band met die persoon weer aan te halen.

Te mooi om waar te zijn, hoe zo?
De reclamewereld is ondanks de coronacrisis toch nog steeds “big business” . Er gaan miljoenen euro’s om in deze bedrijfstak, die maar één doel heeft: Mensen warm maken voor de aankoop van een product of klanten, die al eerder in aanraking met een bepaald product waren en twijfelen over de streep trekken om het alsnog te kopen.

Wat is het fijn, dat de meeste mensen in hun leven een goede invulling, ja zelfs een vervulling van hun dromen vinden. Dat begint al heel jong. Kinderen in de leeftijd van het basisonderwijs kijken op naar volwassenen in hun omgeving, ze spiegelen zich aan mensen, die voor hen een voorbeeldfunctie hebben, zoals hun ouders.

Humor is van alle tijden. In een tijd waarin verreweg het grootste gedeelte van het nieuws uit negatieve ontwikkelingen in de samenleving bestaat moet er een tegenwicht zijn. Ik maak mijzelf wijs, dat de media ons niet alleen voorzien van het nieuws, maar ook de dosering van dat nieuws bepalen. Dan bedoel ik niet zozeer de hoeveelheid nieuwsfeiten, maar de verhouding tussen positieve ontwikkelingen in de maatschappij en rampen, ingewikkelde politieke vraagstukken, terreur en oorlogen.

De timmerman op de steiger. Hoe hoog ligt de lat?
If I were a carpenter, and you were a lady. Een handyman is heel gewild.
Als ik op zaterdag op mijn patio zit en het aardig weer is hoor en zie ik, dat er om mij heen behoorlijk geklust wordt. Het geluid van vooral schuurmachines en in mindere mate hamers dwingt mij vaak juist op het qua temperatuur fijnste moment van de dag weer naar binnen te verkassen.

Wie ouder wordt zal allerlei dingen in een ander tempo gaan doen. Het ritme van het leven wordt nu eenmaal bepaald door de mogelijkheden van ons lichaam, in combinatie met onze geestkracht. Dit is natuurlijk individueel verschillend, er zijn tachtigjarigen die nog flinke fysieke prestaties leveren. De gemiddelde leeftijd stijgt niet alleen, ook wordt er alles aan gedaan om gezond ouder te worden.

Twee maanden geleden plaatste ik mijn laatste blog over dieren. Als ik dit plaats is het 4 oktober, dierendag en er zijn nog genoeg beestjes overgebleven die nog niet voor het voetlicht getrippeld hebben. Zal ik nu maar eens dicht bij huis en mogelijk zelfs in huis blijven? Ook mensen, die op papier geen huisdieren hebben moeten zonder dat ze het zich zelf bewust zijn hun woning met andere levende wezens delen. Deze creaturen hebben kost en inwoning zonder dat er sprake is van een passende tegenprestatie. Hoewel….

Als de kinderen, die nu pakweg zes jaar zijn kijken naar een film over hun leeftijdsgenootjes zullen ze zich ten zeerste verbazen over de spelletjes, die pakweg 65 jaar geleden gespeeld werden. Touwtje springen, knikkeren, verstoppertje spelen. Wat verlang ik soms terug naar die tijd! In elk geval één speeltje uit die tijd is ook nu nog te koop. Een rubberen stuiterbal aan een touwtje. Ik zag dat dit leuks ook online te koop is.

Wie een boek, een column, andere proza of poëzie schrijft, hoopt de lezers te boeien met zijn / haar pennenvruchten. Het gaat dus om tekst die je pakt, die de lezer er toe aanzetten om het geschrevene niet meteen terzijde te leggen. Dat geldt ook voor wat er in een profiel op een datingsite te lezen valt.

Bloemen zijn iets extra’s, ze horen niet tot de eerste levensbehoeften. Ook als er geen bloemen te koop zouden zijn gaat het leven gewoon door. Als ik in een huis kom zonder dat er een bloemetje of een bloemdragende plant op tafel staat lijkt het een beetje kaal.

Er is altijd een spanningsveld tussen de kleine groep mensen, die het voor het zeggen hebben en de overgrote groep, die minder in te brengen heeft. Soms, in sommige landen vaker, lopen de spanningen zo hoog op dat het tot een uitbarsting komt.
Aan de personen, die aan het bewind zijn in een land is er alles aan gelegen zo’n uitbarsting te voorkomen. Dat beleid wordt zelfs in de meest dictatoriaal bestuurde landen uitgevoerd. Maar hoe hou je de rust in de tent zonder keiharde repressie, onderdrukking?

Sommige jaren hebben in mijn leven een stempel op mij gedrukt. Er gebeurden in mijn directe omgeving maar ook in de wijde wereld dingen, die ik niet kan en wil vergeten. Uiteraard is dat voor iedereen weer anders, er zullen mensen hier zijn, die de tijd, dat ze trouwden en kinderen de grootste indruk heeft achtergelaten. Anderen werden geraakt door de jaren die ze op de lagere school beleefden.

De profielen van een algemene datingsite (zoals 50plusmatch) hebben een blok algemene deels verplichte gegevens zoals leeftijd en woonplaats, maar ook enkele facultatief in te vullen items. Een daarvan is religie, hierdoor blijft de mogelijkheid bestaan om er voor uit te komen, dat je al dan niet iets met het geloof hebt. Vaak wordt het wel invullen van een religieuze overtuiging gekoppeld aan het aangesloten zijn bij een kerk of andere godsdienstige groepering. 

Je kan een relatie niet alleen doen!
Het unieke van een date is dat we er eerst alleen op af moeten gaan . Ondanks alle raadgevingen, gevraagd of ongevraagd is de beslissing aan ons. Gelukkig leven we niet in een maatschappij, waarbij anderen uitmaken met wie we een relatie moeten aangaan. Vooral jonge meisjes in Afghanistan zullen het binnenkort heel moeilijk krijgen. Voor hen wordt bepaald met wie ze in het huwelijksbootje stappen. Voor het opstellen van een profiel op een datingsite kan het daarentegen geen kwaad om een goede kennis mee te laten kijken.

Er zijn veel kleuren beschikbaar om een schilderij te vervaardigen. Wie zelf schildert weet, dat rood, blauw en geel de drie primaire kleuren zijn, naast zwart en wit. Door het mengen van de primaire kleuren krijg je veel nuances in een kleurenpalet.
Velen, waaronder ook ikzelf zijn geneigd in absolute kleuren te denken. Het mengen blijft achterwege. Voor de situatie, waar ik zelf in verkeer geldt zulks denken ook, pas als ik ga vergelijken met wat anderen meemaken kan ik relativeren.

Pecunia non olet, geld stinkt niet.
In de maatschappij is het nu eenmaal zo, dat maar een paar dingen altijd gratis zijn. De zon (als ze überhaupt door de wolken schijnt), de lucht die ik inadem, de regen die in mijn tuin de plantjes te drinken geeft. Voor andere zaken moet ik mijn beurs trekken, ik moet ze ruilen met iets wat ik zelf kwijt wil of ik moet een dienst verrichten, waardoor ik beloond word, al dan niet door een aanpassing van de stand op mijn bankrekening.

Opnieuw werd ik voor het motief van een blog herinnerd aan een dier. Een edel dier, dat overigens al eerder in mijn blogs zijdelings aan bod is geweest. In 1964 werd voor de kust van Noordwijk een kunstmatig eiland gebouwd met een grote televisiemast. Tot half december van datzelfde jaar zond TV Noordzee van dit REM-eiland commerciële televisie – en radioprogramma’s uit. Je kon die via een speciale antenne in een groot deel van West-Nederland ontvangen; mijn vader had na advies van mijn oom met een plankje en enkele precies op maat geknipte stukjes tv-draad zo’n antenne gemaakt. Die moest je goed richten, en dan had je ontvangst van enkele leuke programma’s.

Ik genoot in mijn kindertijd vroeger al van tekenfilms. Ook nu als volwassene kijk ik graag naar cartoons. De films van Hannah en Barbera zijn vermaard, ik vond The Flintstones geweldig (“Wilma, open the door”). De realties tussen mens en huisdier in de oertijd zijn hilarisch. Wat er tegenwoordig als tekenfilm gepresenteerd wordt kan ik maar matig waarderen.

In mijn dagblad las ik een berichtje over de prioriteiten die het gemeentebestuur zich komend jaar heeft gesteld. B en W willen meer geld uittrekken voor het bestrijden van plaagdieren. Als nummer één op de ranglijst staan ratten.
In veel oudere woonwijken van mijn stad is inderdaad sprake van overlast door deze knaagdieren. Als je een vermoeden hebt dat er ratten in je huis of (meestal) onder de vloer in de kruipruimte zitten hoef je maar even te bellen, of er wordt meteen actie ondernomen.

Nederland maakt een lange kabinetsformatie door. In ons land is het zo geregeld dat het demissionaire kabinet aanblijft totdat er een nieuwe regering is benoemd.
Er is nog een andere constructie, die in sommige landen en organisaties wordt toegepast, als (iemand uit) de leiding opstapt Wanneer er van uitgegaan wordt dat binnen afzienbare tijd een nieuw bewind kan aantreden opereert er in die tussenliggende periode een overgangsregering.

Als ik voor het eerst bij iemand op visite ga kijk ik mijn ogen uit in de kamer, waar ik plaats mag nemen. Zou er een boekenkast staan? Ligt er een boek op tafel?
De aanwezigheid van een boekenkast en meer nog de titels van de boeken zijn een afschaduwing van de eigenaar van de boeken, er van uitgaand dat hij / zij die boeken ook leest of gelezen heeft. De boeken verklappen welke interesses of hobby’s iemand heeft!

We hebben de afgelopen maanden regelmatig ’s avonds een persconferentie over de ontwikkelingen rond de coronacrisis kunnen bekijken. Links op het beeldscherm Mark Rutte, rechts Hugo de Jonge en in het midden een dame, die door gebarentaal er voor zorgde dat mensen met een gehoorbeperking ook direct konden meeluisteren. Nu vrijdag 18 juni voorlopig de laatste persmeeting was zullen we ook de gebarentolken gaan missen.

Door het heerlijke weer buiten ga ik graag met een goed boek op mijn patio zitten en zo dubbel genieten. Geest en lichaam vinden aldus verpozing, “Mens sana in corpere sano”, een gezonde geest in een gezond lichaam. Nu is teveel zon ook weer niet goed, en om almaar in een boek verdiept te zijn zou ik ook niemand willen aanraden.

Allemaal apestreken
Wie met kinderen naar een dierentuin gaat zal het niet verbazen, dat ze de aapjes willen zien. Het lijken op het eerste gezicht leuke dieren. Maar niemand zal de dag in 2007 vergeten, toen in Blijdorp gorilla Bokito, uitgedaagd door een vrouw ontsnapte en voor veel problemen zorgde. Wat korter geleden waren in Dierenpark Amersfoort twee chimpansees ontsnapt, beide dieren zijn jammer genoeg door bewakers doodgeschoten.

Vrijdag 6 juni 2021 is het 77 jaar geleden dat de beslissing om de Tweede Wereldoorlog in West-Europa te beëindigen door de landing van de geallieerde legers op de stranden van Normandië in daden werd omgezet. Het geallieerde opperbevel heeft 6 juni 1944 gecodeerd als D-Day, velen denken, dat dit een afkorting is Decision Day, een dag waarop de beslissing valt. Maar in de militaire communicatie gebruikte men de letter ‘D’ voor de dag (Day) om het begin van een militaire operatie aan te duiden. Een dag ervoor werd uitgedrukt als ‘D -1’, en de dag erna als ‘D +1’.

Beloven en geloven zijn twee werkwoorden, die veel op elkaar lijken. Het Engelse believe en promise die een vertaling zijn van geloven en beloven zou iemand, die niets van Engels af weet al heel gauw verkeerd vertalen, believe lijkt veel op beloven.
Er zijn evenwel sterke raakpunten tussen beide.
Als ik beloof, dat ik iets zal doen hoop ik, dat de ander, aan wie ik die belofte doe mij gelooft.

Het Engels kent uitdrukkingen, die als ze één op één vertaald worden hun eigenlijke bedoeling niet (goed) weergeven,. Een ervan wil ik ditmaal er uit lichten. “Not in my backyard”, niet in mijn achtertuin. Een andere daaraan verwante spreuk is: “My home is my castle”. Engelsen hebben de naam, dat ze heel gereserveerd zijn, en gesteld zijn op goede manieren. Beide zegwijzen raken aan hun “Splendid Isolation”, de isolatiepolitiek, die dit land in de 19e eeuw hanteerde. Zorg ervoor dat je op jezelf blijft en je niet bemoeit met andere landen. Wat er om hen heen gebeurt is prima, als ze er maar geen last van hebben. Wie de geschiedenis kent weet dat Engeland later een andere zienswijze kreeg. In de Tweede Wereldoorlog heeft het Verenigd Koninkrijk vooral door de inzet van Winston Churchill een essentiële rol gespeeld in de strijd tegen Nazi Duitsland. Uiteraard hadden ze daar zelf belang bij.

De bovenstaande titel is mij door een andere blogger aangereikt. Het was ooit een van de vele pakkende teksten op de posters van Loesje.
Loesje is een fictief meisje dat posters met kritische en/of humoristische teksten schrijft en in de openbare ruimte plakt. De teksten van Loesje worden gekenmerkt door een positieve en humanistische benadering. Loesje is opgericht door zes mensen uit diverse actiegroeperingen op 24 november 1983 in Arnhem. (bron: Wikipedia)

Toen ik hier begon als aspirant dater zag ik het helemaal voor mij. Even inschrijven, iemand ontmoeten en dan hoppa, de tweede grote liefde in mijn leven. Ik waagde mij voor het eerst aan online daten. Je bent nieuw op de site, ik was toen nog wat jonger en geheel onervaren met het daten via een site. Pas na een paar ontmoetingen ging ik inzien, dat mijn verwachtingen veel te hoog gespannen waren.

Wie heeft vroeger de Donald Duck gelezen, wellicht kan ik beter vragen: Wie niet? Er worden in dit kinderblad allerlei menselijke karakters en eigenschappen in dieren weergegeven. Ik vind de opvoedkundige waarde van dit blad groot, reden waarom mijn zoon destijds en nu mijn kleinkinderen dit blad ook lezen en er als het ware mee grootgebracht zijn.

Van de mensen, die ik ken zijn er een paar die ik graag mag. Zij hebben een plekje in mijn hart veroverd. Die sympathie is veelal in de loop der jaren gegroeid, ik ken ze al lang en zij kennen mij ook. Voor sommige dieren heb ik ook een zekere voorkeur. Ik word blij als ik boven een weiland kieviten zie fladderen, als ik een bonte specht in een park zie en wanneer een ijsvogeltje voor mij wegvliegt gaat er iets door mij heen.

Er bestaat geen twijfel over, het is een raar voorjaar. Maanden, die ik nooit zal vergeten. De politieke misère, de coronacrisis en het weer, aspecten van begin 2021 die soms met elkaar verbonden zijn. De titel van dit blogje is iets, waar ik zelf mee zit, althans bij al deze drie “2021 – dingen”.

Een tijdje geleden heb ik u iets verteld over het mooiste meisje van de klas. Nu wil ik de keerzijde hiervan eens belichten.
U kent natuurlijk het sprookje van Hans Christian Andersen over het eendje, dat eerst heel erg gepest werd door zijn uiterlijk. Zijn moeder beschermt hem, maar pas na geruime tijd ontdekt hij dat hij eigenlijk een heel mooie zwaan is, Pas dan wordt het diertje niet alleen geaccepteerd, maar hij voelt dat ook.

De afgelopen tijd heb ik regelmatig mensen vergeleken met dieren (of is het andersom?). In dieren kom ik veel menselijke eigenschappen tegen, positief gedrag en gedrag, waarop mensen afgerekend worden. Bij het zien van een dier ga ik te vaak uit van het beeld, dat ik van jongs af aan van dit beest heb, En dat kan helemaal verkeerd zijn.

Ik ben bang dat u als u deze titel ziet, akkoord, die blog is mij te negatief, dit hoef ik niet te lezen. Blijf alstublieft nog even “hangen”!
Opzouten en wegwezen is een heel oude term. In de tijd van de Verenigde Oost Indische Compagnie moesten schepen een lange reis maken naar de verre Oost, ze namen voor die reis vers voedsel mee, dat al die maanden geconserveerd moest worden. Wat deed men? Kort voor vertrek van het schip deed men het voedsel in tonnen met zout, pekel en daarna was het wegwezen, uitvaren!
Zout was in nog vroegere tijden heel kostbaar. De Romeinse soldaten kregen hun loon in zout uitbetaald, voordat er muntgeld was, daarvan is ons woord salaris afgeleid.

Valken zijn edele roofvogels, anders dan bijvoorbeeld een buizerd; een valk dient vaak als model voor de beeltenis van een familiewapen. Ze zijn sierlijk en ook heel snel, een slechtvalk haalt in duikvlucht 389 km. per uur! Nu zul je een slechtvalk minder snel in het wild zien dan zijn bekende familielid, de torenvalk, waar ik deze blog aan wijd. Leuk is, dat de slechtvalk de laatste jaren steeds vaker in Nederland broedt, bijvoorbeeld hoog in een zendtoren van KPN of boven in een energiecentrale. 

Heeft u een tuintje of een balkonnetje, vastgeklemd aan de etage, waar u woont? Tien tegen een dat u er plantjes hebt neergezet, in een tuin een mooie struik of bloembollen, op het balkon een plantenbak. Ik weet dat er onder u mensen zijn met groene vingers, liefhebbers van tuinieren, deze personen vinden het heerlijk zo mogelijk dagelijks in de tuin of op het balkon hun lievelingen te verzorgen. Zelfs als je geen balkon hebt en geen tuin kun je ook veel plezier hebben in het nalopen van de planten in de woonkamer, vaak staan op de vensterbank potten met plantjes. Ik heb bewust voor mijn vensterbank een cactus en een paar vetplanten staan, die het jarenlang volhouden, hoewel die vensterbank tevens grenst aan mijn keuken.. Ik verwonder me om de levenskracht van deze groene creaties.

Schoolfoto’s hebben altijd iets nostalgisch. Helaas moet ik het in dat opzicht doen met herinneringen, de zwart-wit prentjes van zowel de lagere school als de middelbare school zijn om onverklaarbare redenen niet te vinden. Een aantal namen van klasgenotes staan mij evenwel nog helder voor ogen. Ooit was ik lid van Schoolbank, maar daar ben ik toch maar mee gestopt..

17 maart mogen we naar het stemlokaal, enkele groepen zoals 70-plussers en mensen met een kwetsbare gezondheid mogen ook al op 15 en 16 maart stemmen, wie er voor kiest om zijn stem schriftelijk uit te brengen moet op een eerder tijdstip zijn stem op het stembiljet plaatsen en dat inzenden. Ik heb in mijn leven al heel vaak in het stemhokje gestaan, en altijd met het rode potlood gestemd zonder twijfel over het vakje, dat ik rood zou kleuren. Dit jaar speelt een extra aspect mee op de achtergrond van mijn stembusgang: mijn zoon staat op een van de lijsten voor de Tweede Kamer, weliswaar als lijstduwer, maar iedereen zal begrijpen, naar wie mijn stem uitgaat.

Ik eet vrijwel altijd in mijn uppie. Zowel het ontbijtje, de lunch als het avondeten. Voor wie al een tijd ingeschreven staat op een datingsite is dat niets uitzonderlijks. Mijn dagelijkse routine bestaat deels uit boodschappen doen, koken, eten, een kopje koffie tot besluit en dan…
Dan word ik geconfronteerd met de gevolgen van mijn escapades in de keuken: De afwas en het afdrogen. Nu kost dat eerlijk gezegd niet zoveel tijd. Toch word ik bij tijd en wijle herinnerd aan een periode pakweg 15 jaar geleden.

Overal, in de politiek, op het werk, in relaties, of het nu vriendschappen zijn, of relaties waarbij mensen samenwonen of “zelfs” getrouwd zijn komen er momenten, waarbij er een verschil van mening is. Dat hoeft op zich geen wereldschokkende gevolgen te hebben.

Er zijn mensen waar je liever een straatje voor om gaat, als je ze in de verte ziet komen. Er is niets verkeerds aan lijfsbehoud, en sommige personen boezemen je zo’n angst aan, dat je ze maar liever uit de weg gaat. Dat is zo ook bij dieren. Een stier noemen we ook wel een bul. Als je die voor je ziet is het meestal te laat om weg te vluchten, tenzij je een geoefende Spaanse stierenvechter bent.

In de middeleeuwen kon een man op verschillende manieren proberen een vrouw voor hem in te palmen. Als hij een strijdlustige ridder was, ging hij een duel aan met een rivaal, ze vochten dan om de gunsten van de door hen aanbeden jonkvrouw. De winnaar van het duel had dan ook de bewuste vrouw tot de zijne gemaakt. In de dierenwereld zie je dat nog steeds, de emancipatie heeft geen vat op (bijvoorbeeld) herten, dan gaat het vaak niet om het verschalken van een wijfje, maar om een hele roedel.

Er zijn vogels die zich voeden met dierlijk voedsel, zelfs met andere vogels, en andere vogels zijn als het ware vegetariër. Over de manier waarop de ooievaar aan zijn trekken komt bestaat een bekend kinderliedje: Aan de oever van de Rotte, tussen Delft en Overschie. Het eindigt heel droevig. Toch is dit gewoon natuur. Dieren zullen niet voor de lol andere dieren tot hun maaltijd promoveren, enkel omdat zij en hun nageslacht moeten overleven jagen ze op hun prooi. Mensen zijn daar in de loop der eeuwen anders over gaan denken en handelen. De jacht en de sportvisserij zijn daar een voorbeeld van.

Robin50, een van de lezers van de blogs vroeg mij om zijn verhaal over iets wat hij heeft meegemaakt met een meeuw te gebruiken voor een verhaal over duiven, Ik heb dit dus met zijn toestemming verwerkt in deze blog, zijn verhaal is tussen “ “ geplaatst.

Het is niet mijn bedoeling om te scoren door een nieuw woord toe te voegen aan het Groene boekje. Emancipatie betekent niets meer of minder dan gelijkstelling van achtergestelde groepen; dat begon bij de afschaffing van de slavernij, wat in Suriname en de Antillen in 1863 plaatsvond. Het spreekt meer tot ons waar het de gelijkstelling van de vrouw ten opzichte van de positie van de man betreft. Ook al is er veel veranderd, toch is er geen volledige gelijkheid bereikt. Dat gaat nooit lukken, gelijkwaardigheid is een beter doel om naar te streven.

Opnieuw heerste er opwinding in het bos. Iemand had een oud boek gevonden, waarin stond dat de uil, bij wie iedereen altijd om raad en daad aanklopte, vandaag jarig zou zijn. Hoe kunnen we onze adviseur in het zonnetje zetten? En kunnen we hem een cadeautje geven?
Een uil is hoe dan ook een roofvogel, zij het dat-ie vooral in het donker opereert. Niet alle uilensoorten zoeken zo hun kostje op, een velduil bijvoorbeeld jaagt ook op klaarlichte dag.
Het bleek een dilemma. Niemand van de muizen of van de kleine vogels wilde zich opofferen.
Een van de dieren opperde hem een kookboek voor vegetarische gerechten te geven, maar wijselijk zag men daar maar van af. Dat zou hem tegen de haren (veren) instrijken… Besloten werd het bij een felicitatie te laten.

Toen ik als kind met mijn ouders naar de dierentuin ging was het punt, waar de papegaaien zaten een verplicht nummertje. Omdat ze heel goed benaderbaar waren (niet in een kooi) kon ik ze van zeer nabij aanschouwen. Het eerste wat mij opviel was hun formaat, het zijn best flinke vogels. En de veelkleurigheid, vooral blauw en geel, maar andere soorten waren ook rood getooid.

Ik had afgesproken met een goede kennis om een wandeling te maken door de Haarlemmerhout. Dat is een bos of zo je wilt een park aan de zuidzijde van Haarlem. Er is een hertenkamp, een groot restaurant, dat nu gesloten is vanwege de coronamaatregelen en een theehuisje. Mijn wandelvriendin en ik hadden onze fiets geparkeerd en we wilden met onze winterwandeling beginnen. Plots werd mijn oog bepaald bij de grond voor mijn voeten.

Kort na kerst, op 6 januari viert de katholieke kerk het feest van Driekoningen. Dan herdenkt men de aanbidding van het kindeke Jezus door de wijzen. Over wie deze mannen waren is veel geschreven. Het waren de wijzen uit het oosten, een vertaling van de Griekse tekst, waarin wordt gesproken over 'μαγοι' dat woord komt al dicht bij ons woord magiërs. Dat het er drie zijn is later toegevoegd aan het verhaal. In een nieuwe Bijbelvertaling wordt trouwens de aanduiding magiërs gebezigd…

Sommige landen en steden hebben iets met een bepaald soort dieren. De Russische beer bijvoorbeeld, in Engeland wordt gesproken van The Good Old Lion, we kennen de Spaanse vlieg en de inwoners van mijn stad Haarlem zijn muggen. In Engeland zijn evenwel nog andere kenmerkende dieren.

Rekening houden met elkaar is nu hot. In hoeverre doen we dat of is het ikke, ikke, ikke, en de rest kan stikken. In de krant las ik een artikel over de superverspreiders van Corona. Dat zijn de scholieren van de middelbare scholen, die de coronaregels negeren of slecht navolgen. In hetzelfde artikel las ik, dat 60plussers de regels juist wel goed navolgen.

De kersttijd wordt door iedereen op een eigen wijze ingevuld. Zeker nu; alle grootschalige activiteiten zijn niet meer mogelijk. De kerken zitten niet meer stampvol, enige overeenkomst is dat men voor het bijwonen van een kerstdienst net als voor de meeste gewone kerkdiensten een plekje moet reserveren, maximaal 30 personen mogen er zitten. Voor wie gewend is aan de traditionele kerstmis is online meekijken toch anders.. Een onderdeel van zo’n dienst is de aankleding van de kerk. Er staat veelal een hoge kerstboom, opgetuigd door vrijwilligers, en heel vaak ook een kerststal.

Van alle dieren spreekt de vos zeer tot verbeelding van de mensen. Ook al omdat vossen hun leefgebied de afgelopen decennia behoorlijk uitgebreid hebben. De komst van de vos in de duinen en de invloed van zijn komst op andere dieren betekende veel onderzoek, verschillende biologen gingen kijken, of de vos werkelijk de oorzaak was van de terugloop van het aantal konijnen en vogelsoorten.

Na mijn vorige blog over muizen leek het me passend nu één van de bekendste huisdieren voor het voetlicht te halen. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen, dat ik zelf geen huisdieren en dus ook geen poes of kater heb. Dat is een bewuste keuze, ik vind dat iemand alleen huisdieren hoort te nemen, als die dieren voldoende tijd en aandacht krijgen, dus ook een goede verzorging.

Als er één dier bestaat dat wel in onze huizen te vinden is maar dat geen huisdier in de ware betekenis van het woord is, terwijl iedereen het kent is het de huismuis. De meeste mensen zijn helaas niet blij met dit beestje. Het zorgt voor schade aan ons voedsel, het kan ziektes overbrengen en het kan (telefoon-) kabels doorknagen.

Er zijn veel muziekgenres, voor wie van muzikale klanken wil genieten is er voor elk wat wils. Door de eeuwen heen is er veel gecomponeerd, en ik hoef niet alles mooi te vinden. In de zomer trof ik in de brievenbus een briefje aan van een jong echtpaar, dat in een straat om de hoek woont. Ze zouden enkele dagen later een feestje houden, en het kon zijn dat ook ik dan wat muziek zou horen.
Om negen uur ’s avonds barstte het feest inderdaad los. Liedjes van André Hazes en andere Nederlandstalige musici schalden door de tuinen, zodat je het straten ver kon horen. Live muziek, dat wel. Over smaak valt te twisten.

Ik ken twee dieren met stekels waar je je lelijk aan kunt bezeren. Het stekelvarken (helemaal geen familie van onze roze krulstaart) en de egel.
Het stekelvarken komt voor in Afrika en (ingevoerd) in delen van Italië. Een stekelvarken is op zich niet gevaarlijk. Maar als je het dier in het nauw drijft, kan het wel flink bijten. Het zijn heel grote knaagdieren met grote scherpe tanden.

Een paard wordt beschouwd als een edel dier. We gebruiken die edelen wel voor veel doeleinden, als rijdier, als lastdier, en na hun dood kunnen we hun vlees goed gebruiken. Maar voor paardenrennen en voor het dragen van lasten is een levend paard nodig.

Je zal maar een eendagsvlieg zijn en het is vandaag jouw dag niet! Eendagsvliegen zijn eigenlijk maar in beperkte mate verwant aan de bekende bromvliegen, waar we in huis last van hebben, het zijn haften, die leven aan de waterkant. Een larve van dit beestje doet er één tot twee jaar over om volwassen te worden, maar dan gaat het snel! Binnen een paar uur vervellen de diertjes, ze trekken zich naar een verborgen plekje terug dan vormen ze zwermen en paren ze. De mannetjes sterven meteen daarna (die hebben dus krap één dag geleefd) de vrouwtjes leven dan nog een uur, waarin ze hun eitjes leggen en dan ook sterven. Sommige soorten leven daarna nog twee weken..

Ik hou van vogels! Niet in een kooitje, mijn ouders hadden een paar keer een kanariepietje, de arme beestjes zaten alleen of met z’n tweetjes in een beperkte ruimte, maar een echt succes werd het nooit. Na verloop van tijd lieten ze het loodje. Ik zal een gebraden kippetje niet afslaan, maar een eter van veel gevogelte ben ik niet.

Jarenlang dacht ik dat alles waar ik mijn schouders onder zou zetten probleemloos zou gelukken. Zelfoverschatting? Of eerder minder bewust van de grenzen, die ik als actieveling graag opzoek. Twee jaar eerder had ik al besloten om voor het allergrootste deel van mijn vrijwilligerswerk mijn gitaar aan de wilgen te hangen.
Die beslissing had ik wel overwogen genomen. En ik heb er nooit spijt van gehad!

Deze uitdrukking komt uit de tijd dat koren naar een molen moest worden gebracht om daar gemalen te worden, de molenaars moesten degene die het eerst met koren arriveerde, het eerst helpen, de molenaars mochten anderen geen voorkeursbehandeling geven. In 1632 werd dit in een verordening uit Utrecht vastgesteld.

Een van de meest verguisde dieren is de slak. Veel mensen vinden het maar niks, als ze een slak in hun tuin of zelfs in huis tegenkomen. Hoewel het spreekwoord beweert, dat je niet op alle slakken zout moet leggen, doen tuinliefhebbers er alles aan deze glibberraars uit hun tuin weg te houden. Terecht, want ze eten aan het jonge groen dat niet voor hen bedoeld is. Vooral als het geregend heeft komen slakken aan de oppervlakte. Milieufreaks drukken ons deels terecht op het hart slakken niet met chemische bestrijdingsmiddelen het leven zuur te maken.

Na uitgebreide raadpleging van Buienradar en de weerpagina’s van Teletekst besloten mijn fietsvriendin en ik het er op te wagen. We zouden elkaar halverwege in Beverwijk ontmoeten en dan ergens een terras opzoeken om op te steken om na een paar weken weer eens bij te praten. Ik was op vakantie geweest en zij had ook het nodige meegemaakt.
Voor mij betekende het, dat ik mij gerekend over de hele dag pakweg 33 km tussen de wielen van mijn stalen ros zou bevinden (fiets zonder ondersteuning en versnelling..) Daar waren wel een paar kilometers bij begrepen van boodschappen doen in de buurt.

Stopwoorden – stop met die woorden… Weet je wel?
Aan woorden heb ik ruim een jaar geleden al eens een blog gewijd. Een gebeurtenis in mijn vakantie inspireerde me stopwoorden als een speciale woordenschat extra te belichten.

Het leeuwendeel - een fabel.
Grote schrik beving iedereen in het dierenrijk . Koning Leeuw had laten weten, dat hij geen zin meer had in het koning – zijn. Iedereen vroeg zich af, waarom hij van de ene op de andere dag besloten had te stoppen. Waarom? Koning Leeuw had het toch naar zijn zin? Alle dieren zorgden voor zijn natje en droogje, en als tegenprestatie zorgde de koning ervoor, dat er rust heerste in dit deel van de dierenwereld en voor raad. Niemand, die wat kwaads in de zin had waagde het in de omgeving van de koning iets uit te halen, of hij kreeg te maken met Leo.

Een paar keer per jaar krijg ik van mijn drie kleinkinderen hun schoolrapport te zien. Uiteraard is het de bedoeling dat opa dan zijn bewondering uit voor hun prestaties en die loftuitingen onderstreept door een bijdrage voor hun spaarpot. De bewoordingen in de rapporten zijn evenwel anders dan vroeger. Zoiets van voldoende, goed gedaan, moet nog wat bijwerken.. En de juf of meester schrijft er een persoonlijk woord bij.
Toen ik 65 jaar geleden in de lagere school (heet tegenwoordig basisonderwijs) mijn eerste schreden zette kreeg ik drie keer per jaar een rapport waarop met cijfers mijn vorderingen waren vermeld. Dat moest ik aan mijn ouders tonen die er hun handtekening onder plaatsten.

Ik wil niemand jaloers maken, zeker mijn seksegenoten niet, maar ik ben er achter gekomen, dat ik ongemerkt al een tijdje een relatie heb. Heuh? Waarom sta je dan nog op deze site? Waarom ga je als je, in mijn geval na vele jaren op een datingsite te hebben gestaan, en eindelijk iemand ontmoet hebt, je nu niet wijden aan je vriendin?

Herken je dat ook? Ik wel! Ik loop door de stad en overal schreeuwen de affiches en de etalages me toe: Koop me! Als de bankrekening het toelaat, waarom zou je het niet doen? En ook als de financiële situatie de kosten van de aanschaf niet voor 100 % dekken, dan kun je bijna altijd het verschil door een lening overbruggen. De kredietmaatschappijen en de banken staan te popelen om je over de streep te trekken. Met de lage rente op spaargeld is het heel aantrekkelijk iets met je geld te doen.

Oftewel, snel even spieken bij een date-alternatief.
Ik heb de afgelopen maanden veel terughoudendheid bespeurd bij het live afspreken; dat is heel begrijpelijk, niemand wil het risico van besmetting oplopen. Nu de maatregelen wat versoepeld zijn (zelfs de dansscholen kunnen weer starten met dansen door vaste danspartners!) wagen verschillende leden van een datingsite zich weer aan een afspraakje. Een alternatief is deelname aan speeddaten.

Paardensport, of hippische sport is een verzamelnaam voor sportvormen waarbij een of meer paarden gebruikt worden. “Paardrijden is geen sport, want het paard doet al het werk.” Dat is wat ruiters regelmatig te horen krijgen. Deze uitspraak zorgt vaak voor gefrustreerde ruiters en er worden dan ook regelmatig discussies over gevoerd. ... Tijdens het paardrijden worden namelijk zowel de binnen- als buitenbeenspieren gebruikt. Verder is er veel oppositie van organisaties die zich inzetten voor het welzijn van dieren tegen paardensport, de dressuur gaat gepaard met beloningen maar ook met straffen, als het paard niet zo rijdt als zijn trainer zou willen. Het houden van een paard, een best dure hobby, verschaft veel plezier aan hen, die de paarden verzorgen en berijden.

Niet zo lang kreeg ik een vraag van een andere blogger, om weer eens een stadswandeling in de Spaarnestad te organiseren. Toen rijpte er een plan bij enkele bloggers: Wat zou het bijzonder zijn om eens met andere schrijvers een middag op te trekken. De combi van beide voorstellen mondde uit in een middag wandelen door vier blogketiers, Schell, Sixty, Monique3 en Aktivo1 om elkaar eens beter te leren kennen en te genieten van de geneugten die mijn stad te bieden heeft.

Als ik naar een supermarkt ga voor mijn dagelijkse boodschappen heb ik soms een lijstje mee van wat ik moet kopen, maar meestal vertrouw ik op mijn geheugen. Wat is er op, wat wil ik vandaag eten, krijg ik visite? Wat is het dan fijn als ik alles wat ik wil bijna blindelings uit het schap en in het karretje kan doen. Sommige supermarktmanagers (mooi scrabblewoord..) scheppen er soms een waar satanisch genoegen in om de indeling van hun winkel in no time te veranderen. Hun visie is, dat de klanten dan voor hun boodschappen alle gangen af moeten lopen en op andere ideeën worden gebracht en meer (duurdere) artikelen kopen. Met extra omzet, uiteraard. Een vaste, onveranderde winkelindeling is alleen in het belang van de klant en per saldo dus niet in het belang van de winkelbazen.

Ik vind het doodnormaal, dat ik na het inschakelen van mijn televisietoestel met de afstandsbediening het gewenste programma kan opzoeken en kan zien.
Ik vind het doodnormaal, dat ik na het intoetsen van het nummer van mijn contacten de telefoon hoor overgaan en, als ze opnemen, met hun kan spreken.
Ik vind het doodnormaal, dat ik als ik mijn computer inschakel naar de door mij gewenste site kan gaan en mijn emailberichten kan uitlezen en een nieuw berichtje kan zenden.
Maar is dat allemaal wel zo gewoon?

Het scheren van schapen is het proces waarbij het wollen vlies van een schaap wordt afgesneden. De persoon die de schapenwol verwijdert, wordt een scheerder genoemd. Meestal wordt elk volwassen schaap eenmaal per jaar geschoren.
Er bestaat een langere variant van deze uitdrukking, die de herkomst meteen duidelijk maakt: ‘Veel geschreeuw en weinig wol, zei de duivel (of drommel), en hij schoor zijn varken.’ Het ging dus oorspronkelijk niet om schapen die werden geschoren, maar om varkens – dieren die inderdaad een enorme keel op kunnen zetten. Bron: Wikipedia.

In deze superwarme zomer zoeken we allemaal verkoeling. Daar is tot op zekere hoogte in te voorzien. Een goede airco op je werkplek, een verfrissende duik in een zwembad of elders, een koel drankje. Het helpt allemaal een beetje.
Een betere mate van temperatuurbeheersing is pas gerealiseerd, als het weer omslaat.

Honderden jaren geleden waren allerlei gebouwen en daarmee degenen, die daarin verbleven geheel anders beveiligd dan nu. Ook toen was er een bittere noodzaak om iets te bedenken, waardoor onbevoegden geen toegang konden krijgen tot het kasteel, het raadhuis, noem maar op. Aan de poort van een kasteel stond een poortwachter. Als hij al op grote afstand iemand zag komen, waar hij over twijfelde of hij die wel kon toelaten haalde hij de brug over de slotgracht op. In minder twijfelachtige situaties werd de bezoeker staande gehouden, de visite moest hard maken, dat die welkom was. Het risico bij deze procedure was, dat de kasteelheer volledig afhankelijk was van de betrouwbaarheid van zijn poortwachter en overig personeel. Als iemand die had omgekocht hielpen zijn maatregelen om zich te beveiligen niets.

Hoe lang kijkt U / kijk jij per dag naar je computer, laptop, smartphone, overal waar je met internet verbonden kunt zijn? In 2015 is een onderzoek gedaan naar de tijd, die jongeren per dag besteden aan social media. Het volgende bleek:
Social media spelen een belangrijke rol in het leven van jongeren; bijna alle jongeren van 12 tot 25 jaar houden zich hiermee bezig. Ruim de helft van hen is hier gemiddeld 1 tot 3 uur per dag mee in de weer, een vijfde doet dit 3 tot 5 uur, en bijna 10 procent is dagelijks 5 uur of langer actief op sociale media. Hoe zou dat met ouderen gesteld zijn?

Er is geen standaard beeld voor hoe iemand als single de maaltijd gebruikt. Er zijn alleenstaanden die met hun bord op de schoot op de bank van hun eten “genieten”, anderen zitten bij hun ontbijt, lunch of diner achter een beeldscherm (kan ook een heel bescheiden smartphone zijn) en wat meer traditionele eters dekken een tafel met vork, mes en servet. Ook als je single bent kun je het best gezellig maken, al ontbreekt er een disgenoot of disgenote.

Van tijd tot tijd is het goed het leven eens de revue te laten passeren. Ik had toen ik jong was enkele idealen, die ik graag wilde verwezenlijken. Mijn voorliefde voor de natuur, en dan vooral voor de vogelwereld, stak ik op school al niet onder stoelen of banken. Het streven om biologie met de avifauna als specialiteit te studeren heb ik niet gerealiseerd. Ook in de liefde had ik zo jong als ik was al idealen. Die strandden in mijn tienertijd evenwel door allerlei oorzaken.

Een week geleden heb ik iets gedaan, waar ik mij voorheen nooit aan gewaagd heb. Ik kroop achter de computer en heb een ingezonden brief aan de redactie van mijn krant gezonden. Een week later werd het integraal geplaatst, zelfs met een foto erbij. U kunt het in de komende eerste drie alinea’s lezen.

Ik vind het leuk om in de keuken te staan en daar wat te bereiden. Hoewel ik absoluut niet beweer, dat ik een top-kok ben smaakt dat, wat er uit de pannetjes komt die op mijn vierpitter staan en uiteindelijk op mijn bord belandt, mij prima.

Wie vroeger met zijn ouders voor het eerst een echt vakantiereisje maakte belandde in een heel andere accommodatie dan in deze 21e eeuw. Mijn ouders waren geen kampeerders, voor hun vervoer in de stad en in de regio gebruikten ze een tandem, met een motortje! Die eerste vakantie en dan meteen in het buitenland was voor mij een openbaring. Mijn vader, moeder, zusje en ik maakten in een vrij antieke trein een rit naar midden-Duitsland en verbleven acht dagen in een familiehotel in Braunfels aan de Lahn, in een bosrijke omgeving. We hebben een paar excursies gemaakt, naar de Dillenburg en naar het Taunus gebergte. Ik keek mijn ogen uit en ik genoot met volle teugen! Mijn eerste reisje over de grens.

Wie is de baas???
Sixty heeft onlangs aangekaart, hoe de reclame inspeelt op de rolverdeling in relaties. Behalve over de vraag, wie op grond van bepaalde toegedichte eigenschappen of vaardigheden een taak in een huishouden zou moeten verrichten, is er in veel relaties ook een spanningsveld waar het gaat om het nemen van initiatieven en beslissingen.

Leeftijd is een van de belangrijkste punten, waarop iemand beoordeeld wordt als er een nieuwe mogelijke vriend  of vriendin in het vizier komt. Omdat een datingsite voor 50plussers zich sowieso niet richt op twintigers of dertigers is er hier al een voorselectie van de deelnemers aan het dategebeuren.

Het is eigenlijk gek, dat veel mensen in de zomer zich veel moeite getroosten om “lekker bruin” te worden, terwijl hun huid het bruiningsproces in wezen niet altijd aan kan. Gelukkig zijn er allemaal middeltjes om beschadiging van de huid te voorkomen en tegelijkertijd toch een “gezond” kleurtje te creëren. Een paar eeuwen geleden was een melkwitte huid juist een schoonheidsideaal. Tegenwoordig vallen steeds meer mensen voor iemand met een mooie getinte huidskleur. Terwijl nog lang niet allerlei vooroordelen tegen mensen die juist een donkere huid hebben weggenomen zijn. Ik vind dat een beetje dubbel.

Over een kleine week is het weer zover. Die mannen, die gezorgd hebben voor nageslacht lopen de kans door hun kroost in het zonnetje te worden gezet. Er zijn daarnaast ook onder 50plussers heren, die zelf nog een vader hebben en die ze met bezoekje gaan vereren.
Vaders, die uit een gebroken relatie komen, zullen vaak Vaderdag anders beleven als vaders, die Vaderdag met hun partner vieren. Omdat kinderen vaak op één van beide ouders trekken lopen zij de kans, dat Vaderdag aan hen geheel voorbij gaat..

Twee jaar geleden hebben bloemisten een actie gevoerd tegen de verhoging van de BTW op planten en bloemen van 6 naar 9 %. Op een ludieke manier hebben zij hun bezwaren tegen dit plan onder de ogen gebracht van de regering. Ze werden door deze verhoging geplukt waar ze altijd bloemen plukken..

Ik woon al 14 jaar in een beneden appartement. Naast mij woont een jonge onderwijzeres, en boven haar appartement en mijn woning zijn nog twee etages. Mijn buurvrouw en ik zijn de enige eigenaar-bewoners van het complex, de bovenetages zijn eigendom van twee andere personen die de woonruimte verhuren.

Niet zo lang geleden heb ik u mijn visie verteld over de hoofdprijs in de liefdes-loterij. Het leven is op zich natuurlijk een grote Bingo. Soms lijkt het wel op Russische Roulette, als ik bedenk wat er mis ging, waardoor dat nare virus ons in zijn greep kreeg. Velen hebben naar mijn mening verkeerd gegokt, hoewel ze zich dat niet echt bewust waren.

Vrijwel bij alles wat ik doe of waar ik aan denk ben ik zelf het vertrekpunt. Ik zou, hiervan uitgaande, altijd bij mijzelf beginnen, als ik maar alles op orde heb, dan gaat al het andere vanzelf. Dat heet egocentrisch denken. Mijzelf in het middelpunt neerzetten. Dat doen veel mensen, zo niet de meerderheid; en heel vaak gaat dat ongemerkt. Probleem is dat dit al snel overgaat in egoïsme. Ik vind het moeilijk om mijzelf in een bepaalde situatie weg te cijferen.

Ooit werd mij voorgehouden: Denk erom: Als de liefde over is wordt er niet meer nagevreeën. Met andere woorden: wanneer een relatie afgelopen is moet je niet meer op hangende pootjes bij je ex op de stoep staan.
Dat advies heb ik in één geval niet ter harte genomen. Ik heb ruim drie jaar een knipperlichtrelatie gehad; we hebben elkaar via deze site ontmoet. In die relatief korte tijd is het als ik het me goed herinner zes keer uit en aan gegaan. Begrijp me goed, daar ben ik niet trots op. Eigenlijk is het te triest voor woorden, toch wil ik dit oppakken voor deze blog omdat ik zeker weet, dat ook hier meer mensen daar mee te maken hebben gehad.

In een ochtend talkshow op de televisie hoorde ik een discussie van een drietal dames over de manier, waarop we uit de lockdown zouden moeten komen. Daarbij werd onder meer de suggestie besproken van de hoofdredacteur van het blad Quote. Zijn ideeën zijn niet alleen in dat programma, maar ook in allerlei kranten en op fora op Internet besproken. Een stuk van een heel markante reactie laat ik hier volgen:

Op 24 april dit jaar vond de eerste fase plaats van lintjesregen 2020. Ruim 3000 personen uit alle lagen van de samenleving kregen een telefoontje van de burgemeester van de gemeente, waar ze in wonen; hun burgervader deelt hen mede, dat het Zijne Majesteit heeft behaagt hen een onderscheiding te verlenen. Het lintje werd die dag niet uitgereikt, in verband met de corona-maatregelen vindt het opspelden en de huldiging van de gedecoreerden op een ander tijdstip, later dit jaar plaats.

In mijn stad bevindt zich een gemeentelijke kweektuin. Een terrein, oorspronkelijk bedoeld om gewassen te telen en ze later uit te zetten in de plantsoenen. Het is tegenwoordig een wandelgebied, nu beperkt open i.v.m. coronamaatregelen. Midden in de kweektuin is een oude ruïne en een plantenkas. In die afgesloten ruimte worden ook plantjes tot wasdom gebracht, een deel is zelfs een tropische kas.

Deze titel komt over als te zijn bedacht door iemand die door te schrijven bestaanszekerheid heeft. Uiteraard geldt dit voor vele beroepsmatige auteurs. Enkelen van u zullen weten waar hij in wezen voor bedoeld is, het komt er op neer dat datgene wat iemand aan papier vastlegt lang blijft bestaan. De andere kant hiervan is, dat je iemand altijd op zijn schrijfsels kunt aanspreken!

Over een paar dagen is het Pasen. Deze van oudsher christelijke feestdagen worden door iedereen verschillend beleefd. Het is één van de belangrijkste feesten van het kerkelijk jaar. De opstanding van Jezus wordt uitbundig gevierd in de Rooms Katholieke en Protestantse kerken. In de Stille Week voorgaande aan Pasen wordt hier naar toe geleefd. Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag zijn ijkpunten die uitlopen op Pasen.

Wie nog geen volledig kunstgebit heeft bezoekt minimaal twee keer per jaar de tandarts voor de periodieke controle. Helaas blijft het niet bij dat halfjaarlijkse bezoek, vaak moet er nog wat gerepareerd worden aan de tanden en kiezen. Een gaatje resulteert in boren en vullen, want met een praatje lukt het niet. Dat is anders bij allerlei therapeuten, die cliënten met psychische problemen in de spreekkamer ontvangen. Daar wordt door gesprekken eerst gezocht naar dat wat er mis is, de therapeut stelt een diagnose en dan komt de therapie.

Zomertijd-2020
Soms laten we onszelf gemakkelijk voor de gek houden. Het fenomeen zomertijd is daar een goed voorbeeld van.

Ik laat me graag verrassen, dan wel in positieve zin. De belangrijkste eigenschap van verrassingen bestaat hieruit, dat het geen verrassingen zijn, als we ze van te voren aan zien komen. Mooi voorbeeld van deze stelling zijn cadeautjes, die ik voor mijn verjaardag krijg of die met Sinterklaas uitgedeeld worden.
Een goede kennis van mij wilde altijd voor zijn verjaardag geld hebben. Gelukkig gaven niet al zijn kennissen een “envelop met inhoud” maar een wat origineler cadeau; ik vind dat zoiets meer past bij een jubileum of een afscheid, waarbij een werkgever me daarbij verblijdt. Heel onparlementair wordt zoiets wel eens een oprotpremie genoemd.

Als ik op date ga kijk ik natuurlijk naar het profiel. De foto en leeftijd zijn hot items, en even belangrijk is de afstand. In de blogs en op Things2share is vaak gesproken over spontaniteitsafstand, dat is dan om aan te geven, dat ik bij een relatie binnen een uurtje bij elkaar langs kan komen. Maar het begrip afstand speelt zeker nu ook bij de eerste date zelf! Door de beperkingen die het Corona virus ons oplegt is het daten geen sinecure meer. Binnen gehoorsafstand elkaar ontmoeten is een risico. Volgens mij stellen velen zich nu terughoudend op bij het maken van een afspraakje.

Mijn levensstijl bepaalt mede of mijn brein snel veroudert of niet. Uit onderzoek blijkt dat er steeds grotere onderlinge verschillen te zien zijn in de kwaliteit van het brein, naar mate mensen ouder worden. Ouderdom komt met gebreken, maar sommige gebreken kan men voor een groot deel omzeilen.

Als ik de kranten, de televisie en andere media mag geloven is sport iets onmisbaars in het leven. Sportbeoefening dateert van jaren her, ver voor onze jaartelling werd er in Griekenland aan sport gedaan, denk maar aan de Olympische spelen, die daar hun oorsprong vonden. Ook de Romeinen waren er dol op, maar dan met een bijbedoeling.

Dat is iedereen natuurlijk! Het begint al als kind, een kleuter snapt al, dat er één speciale dag in het jaar is, waarop hij of zij door ouders, grootouders en wellicht broers en zusjes onder cadeaus bedolven wordt. Toen ik verblijd werd door de komst van kleinkinderen heb ik dat op een bijzondere manier meegemaakt. Ik moest leren dat als één kindje jarig is, ook de anderen een presentje verwachten. Als ik op een verjaardag van een kleinkind aanbel stormen de niet-jarigen naar de deur en roepen: Cadeautjes, cadeautjes! En dan gaat het dus niet om de geschenken voor de jarige job…

Deze blog had ik al gemaakt, maar blijkt nu een goede aanvulling van de blog van Paulaa..

Opgeruimd is netjes, dat vinden we alle twee!
Opgeruimd staat netjes, doet u met ons mee?

Het voorjaar is bij uitstek het jaargetijde om binnen in huis orde op zaken te stellen. Waar in de zomer vaker aan de buitenkant van ons huis gewerkt wordt lenen de lagere temperaturen binnenshuis zich voor binnen-schilderwerk, een grote schoonmaak en voor opruimen. Dat laatste is geen woord, dat ik op voorhand met plezier in mijn agenda vastleg. Opruimen is ronduit vervelend.

In mijn dagblad was ditmaal een pagina gewijd aan solliciteren. Bij het lezen hiervan dacht ik terug aan die keren, dat ik zelf gesolliciteerd had naar een baan. Die periode ligt nu al lang achter me, 50 jaar geleden solliciteerde ik naar een baan waar ik de rest van mijn werkzame leven in zou blijven functioneren. Toegegeven, tussentijds heb ik nog een paar keer ergens een hengeltje uitgegooid, maar dat heeft niet geresulteerd in een wisseling van loopbaan. En achteraf beschouwd heb ik er goed aan gedaan niet te verkassen. Andere bedrijven hadden lang niet zo’n goed sociaal klimaat…

Als ik een Engelse term vertaal in het Nederlands is het niet genoeg alleen de woorden met behulp van Google translate om te zetten in onze taal. Hoewel destijds, toen ik nog op de middelbare school zat, nog geen sprake was van Google en computers in hun kinderschoenen stonden probeerde een leraar Engels mij al duidelijk te maken, dat zijn leerlingen creatief met zijn geliefde taal om moesten gaan.. Een goede woordenschat en kennis van de grammatica zijn niet voldoende, hij leerde zijn leerlingen om ook te kijken in welk verband de woorden staan. Het Nederlands heeft die moeilijkheid ook, denk maar aan de vele homoniemen, gelijkluidende woorden met een verschillende betekenis.
Voorbeeldje? Het woord keer betekent iets geheel anders in een zin “Ik keer terug” dan in “Ik heb drie keer geprobeerd te stoppen met roken”.

Mijn moeder maakte vroeger veel van haar kleren (en soms ook van onze ) zelf. Moeder had een abonnement op patronen van kleding, die ze moest overzetten op lappen stof.
Om die patronen te vertalen in de sneden in de stof gebruikte ze een pantograaf, een ingenieus apparaat van kunststof, waarmee ze krijtstreepjes aanbracht volgens het patroon van de papieren patronen. Het vereiste wel enige behendigheid en ervaring. Daarnaast breide ze voor mij truien, die door de grove wol, die ze gebruikte soms flink kriebelden als ik ze droeg.

Time is on my side
Jaren geleden hebben de Rolling Stones een lied uitgebracht met bovenstaande titel. De tekst van veel liederen uit de vorige eeuw stemt mij tot nadenken. Ik durf deze titel in elk geval niet tot mijn lijfspreuk te maken. Sterker nog, ik geloof, dat ik zelf helemaal niet kan bepalen, wat de toekomst voor mij in petto heeft. Wie zoals de Rolling Stones beweert, dat de tijd aan zijn of haar kant staat, gaat voorbij aan wat tijd in wezen is! In mijn blog “If I only had time” , ook gebaseerd op een popsong, heb ik dit uitgewerkt.

Wat zullen we vandaag eten? De maaltijden, hier ten lande vaak drie per dag, ontbijt, lunch en avondeten, vergen ongemerkt veel inzet. Ik ben (nog steeds) single Ik moet bekennen, dat ik als ik alleen voor mijzelf iets op tafel zet daar niet echt veel werk van maak. En al helemaal niet van het ontbijt of de lunch.

Ik heb mij ruim een jaar geleden geabonneerd op de plaatselijke krant. Ik volgde daarvoor het nieuws op het journaal op de televisie en tussen de journaals door ook via de link van Teletekst op mijn pc en via Nu.nl. Zo was ik steeds up to date. Het zit me dwars, dat al deze nieuwskanalen voor het overgrote deel informatie bij mij bezorgen over negatieve gebeurtenissen. De journaalredactie en de redacties van de kranten bepalen wat er via de media tot mij komt. De verhouding tussen de berichtgeving over datgene, waar ik blij van wordt in de wereld en in mijn eigen omgeving met de informatie over nare zaken is mijns inziens niet correct. Er gebeuren echt ook positieve dingen. Die worden een beetje weggemoffeld. Ik denk dat die dingen niet zo opzienbarend zijn, waardoor de redacties het niet de moeite waard vinden om er in het nieuwsoverzicht aandacht aan te besteden.

Tennis is een bijzondere sport, omdat je op verschillende manieren tennis kunt spelen. Het meest bekend is enkelspel: Een man tegen een andere man of een vrouw tegen een andere vrouw aan weerszijden van het net, maar je hebt ook dubbelspel: twee mannen tegen twee andere mannen of zelfs een man en een vrouw tegen een andere man en een andere vrouw: gemengd dubbel. Ik herken in die laatste opzet een weerspiegeling van het leven van alledag. Enkelspel, dubbelspel en zeker gemengd dubbel kom je ook tegen in relaties…

Doet u / doe jij wel eens mee aan een loterij? Vanuit het idee: ik win toch nooit wat blijft mijn knip dicht als ik een aansporing langs zie komen zie om mee te doen aan de jacht op de miljoenen. En dan het televisieprogramma waar ene Gaston aanbelt bij de gelukkige winnaars van de postcodeloterij. Hij verblijdt de gelukkigen met een cheque en een bos bloemen.
Echt, ik ben toch niet jaloers op deze mensen.

Ik vind de tijd rond 31 december en 1 januari net zo bijzonder als de kerst. Wel heeft de jaarwisseling een geheel ander karakter, waar kerstmis geïnspireerd is door de herdenking van de geboorte van Christus heeft oud - en nieuwjaar niets met een kerkelijk feest te maken. In sommige kerken worden nog wel oudejaarsdiensten gehouden, maar het is niet iets van het kerkelijk jaar.

Er zijn al weer wat kerstkaarten verzonden. Het wordt elk jaar minder, vooral door de mogelijkheden om snel en voordelig de beste wensen via email en andere geneugten van de digitale maatschappij te verzenden.

Ik lees af en toe dat er singles zijn, die met name met de feestdagen bekropen worden door een gevoel van eenzaamheid. Velen verbergen dit voor de buitenwacht, niemand heeft iets met hun sores te maken. Het is heel logisch, als ik in deze tijd iemand spreek, dat in het gesprek de kerstdagen en oud- en nieuwjaar aan bod komen. Hoe ga jij de kerst beleven?

Evenals vorig jaar heb ik twee weken in Miramar in de Spaanse zon verkeerd. Toch wel lekker, twee weken geheel offline, tijd om wat te mediteren, maar ook zeker in de eerste tien dagen om te genieten van het zonnetje, van Valencia, van een prachtig natuurgebied (voor liefhebbers: Parque Natural del Marjal de Pego-Oliva) en natuurlijk van het bijna dagelijkse potje Jeu de Boules op de camping. Leuk waren de contacten met de andere campinggasten, een paar kende ik er al van vorig jaar.

Het valt me op dat in onze voeding in vergelijking tot vroeger meer variatie mogelijk is dan vroeger, pakweg 60 of 70 jaar geleden. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de toegenomen welvaart. Maar ook de globalisering is daar een oorzaak van. Alles ligt binnen handbereik, wie kende in onze kinderjaren vruchten als mango’s, kaki’s, kiwi’s? Alleen voor de rijken waren exotische dingen te koop voor het diner..

Vrijwel iedereen kijkt op een of andere wijze vooruit naar dingen die komen gaan. Ik verheug me net als veel anderen op een vakantietrip, even weg uit de dagelijkse omgeving. De voorpret van zo’n reisje maakt, dat ik een positieve verwachting hebt. Ik hoop, dat de reis voorspoedig verloopt. Zal het weer meewerken? Naarmate de vakantie langer duurt is dat nooit helemaal zeker. En hoe staat het met het verblijf? Heb ik een leuk hotel of pension getroffen, of een gezellige camping? Of ben ik achteraf één van de gasten in een consumentenprogramma waarin de klachten over vakanties breed uitgemeten worden, en waarbij geprobeerd wordt de narigheid van een verpeste vakantie enigszins goed te maken?

Wij denken dat wij op 5 december de verjaardag van Sinterklaas vieren. Maar eigenlijk vieren wij zijn sterfdag! De kerk ziet de sterfdag van een heilige als een feestdag. Op 6 december stierf Sint Nicolaas, het feest van een heilige begint de avond ervoor. Voor Sint Nicolaas is dat dus de avond van 5 december. Maar met het kerstfeest ligt dat anders.

Ik kan mijn leven in een aantal fasen verdelen: Baby. kleuter, kind op de lagere school, tiener, jongvolwassene, middelbare leeftijd, gepensioneerd, bejaard. De eerste paar fasen en de laatste fase kunnen, let wel kunnen!, gepaard gaan met een beperking in wat ik zelf kan of mag doen. Ook in andere leeftijdsfasen bots ik tegen die beperking aan. Het hangt sterk af mijn karakter hoe ik daarop reageer.

Daar is een leuk gedicht over (auteur onbekend)
Het is evenwel heel goed mogelijk, dat u dit gedicht al eerder gelezen hebt.

Als verwoed treinreiziger kan ik er niet omheen te kijken naar de geschiedenis die het treinwezen heeft beleefd. Daar word ik heel sterk bij bepaald omdat in 1839 de Arend, de eerste trein in Nederland, tussen mijn woonplaats Haarlem en Amsterdam reed.
Mijn grootvader woonde in een dienstwoning van NS in Uithoorn; hij was in de eerste helft van de twintigste eeuw overwegwachter bij de spoorlijn, die daar toen nog bestond. Het vervoervirus is later overgeslagen naar mijn zoon; die is ook zeer geïnteresseerd in het spoorwezen, en hij heeft korte tijd gewerkt bij NS.

Als je op een zinderend warme dag vooruitkijkt op een asfaltweg zie je honderden meters verder een plas water. Tenminste, dat lijkt maar zo! Wanneer je op de plaats van de waterplas bent aangekomen, is al het vocht verdwenen als sneeuw voor de zon. Wikipedia verklaart dit nader:
Op een warme dag met weinig of geen wind, als het asfalt van de wegen door de zon is verwarmd en er zodoende een laag warme lucht boven het asfalt ontstaat werkt het grensvlak met de koudere lucht daar weer boven als spiegel voor licht dat er onder een invalshoek van nagenoeg 90° op valt (vrijwel evenwijdig aan het oppervlak). Dit is een luchtspiegeling "naar boven", de hete luchtlaag reflecteert het licht van de heldere lucht naar boven, waardoor het lijkt of er water op de weg ligt.

Het is een positieve ontwikkeling van ons koopgedrag, dat we niet altijd automatisch iets aanschaffen wat spiksplinternieuw via de winkel uit de fabriek rolt. Waar vroeger tweedehands spullen vooral op rommelmarkten werden aangeboden zijn er al heel wat jaren ook leuke winkels, waar je voor een prikje ook kwalitatief goede gebruikte dingen kunt kopen.

Als je iets koopt is het leuk, wanneer je het voor meer dan een doel kunt gebruiken.
In de schappen met zoutjes is veel variatie: chips, paprikachips, kaasvlinders, zoute stengels en nog veel meer hartige snacks. Een bijzondere variant zijn zakken met pretletters.
In die zakken zitten zoutjes in de vorm van alle letters van het alfabet, je kunt ze op een schaaltje of bord neerzetten, waarbij iedereen zich zelf kan bedienen. Een andere optie is er eerst een spel mee te laten doen. Kinderen kunnen aangemoedigd worden van de letters woorden te maken door letters te ruilen en – bijvoorbeeld – iemand te belonen als hij / zij een leuk woord heeft gevormd. Daarna kunnen de letters geconsumeerd worden.

De laatste tijd komen onze agrariërs regelmatig in beeld, zowel in de pers als op de televisie.
De serie “Boer zoekt vrouw” was een succesformule, de kijkcijfers schoten omhoog als Yvon Jaspers op integere wijze op stap ging met de boeren én boerinnen, die een partner zochten.

In 1973 heeft Henk Elsink, een van onze beste cabaretiers een prachtig lied gecomponeerd en ook vaak zelf ten gehore gebracht. De leukste uitvoering van Kleine Johanna is een samenspel met het Metropole Orkest. Henk zingt het lied op een tangoritme en verhaspelt de tekst op een briljante manier, het orkest schuwt niet om er geluidseffecten aan toe te voegen, die het publiek in lachen doen uitbarsten. Juist die interactie tussen Henk en het publiek hebben deze versie gemaakt tot een van de juweeltjes van het cabaret. 

Voor de weerkundigen begint de herfst op 1 september. Rond 23 september begint de astronomische herfst. Officieel gaat deze herfst in op 21 september.
De weersverwachting voor zaterdag 21 september zag er prima uit, en ik had nog een “Keuzedag” tegoed van mijn NS-abonnement welke besteed moest worden. Redenen te over om er een dag op uit te trekken. Van die beslissing kreeg ik geen spijt, het werd een dag met een gouden randje!

Ik zal het maar eerlijk bekennen, ik ben een zoetekauw. Het is maar goed dat ik veel fiets en verder matig eet en drink, als er een pak koekjes in huis is blijft dat niet lang onaangetast.
Gelukkig dat de verleiding om deze manier van maagvulling te realiseren zich niet dagelijks voordoet. Anders zou ik op den duur door een buikje geen dienblad meer behoeven.

Ik verkeer graag in de vrije natuur, en ik geniet daar van vogels en bloemen. In mijn blog “t Komt goed” heb ik dat al verteld. Vooral vogels boeien mij. Wat is het heerlijk om je zonder mechanische hulpmiddelen door de lucht te kunnen bewegen. Laatst waren in het nieuws beelden te zien van mensen die als een mini helikopter door de lucht gingen.
Uit de mythologie ken ik het verhaal van vader Daedalus en zoon Icarus, die zelf vleugels maakten om daardoor te kunnen vliegen. De veren werden met was vastgemaakt, maar omdat Icarus te hoog vloog smolt de was en hij viel naar beneden.

Ik laat me graag verrassen als ik een dagje uit ben. Dat lukt niet altijd of soms maar deels. Als ik me aanmeld voor een activiteit, doe ik dat, omdat ik dat leuk vind. Als er meer mensen aan meedoen en ik hoef het niet zelf te organiseren, dan moet ik alleen zorgen op tijd op de afgesproken plek te zijn.

Ik beken het maar, ik plan veel dingen ver van te voren. Daar ontkom ik niet aan, en ik weet zeker dat ik niet de enige ben. Hoe meer mensen ergens bij betrokken zijn, hoe belangrijker het is dat je iets goed organiseert. En ook hoe moeilijk het is zo’n plan goed te laten lopen.

Geduld is een schone zaak. Om die eigenschap te verwerven moet ik veel oefenen. Soms ben ik heel ongedurig. Een spelletje patience – er staat een appje hiervan op het bureaublad van internet – helpt me daarbij, ook het oplossen van de dagelijkse Sudoku (vier sterren) op de computer en in mijn ochtendkrant trainen me niet alleen in een stukje denksport, maar ook in het geduldig blijven. Ook als iets niet of niet meteen lukt.

Misschien is deze blog een beetje te vroeg in de tijd van het jaar. Maar mijn vingers jeukten van plezier om dit item uit te werken. Over een paar maanden komt de Goedheiligman weer ergens in Nederland aan met de pakjesboot. Een kinderfeest, waar evenwel jong en oud plezier aan beleven. Ook de politiek bemoeide zich vorig jaar intensief met de publieke discussie over de Pieten.

Ik ben onwillekeurig geneigd de jaargetijden te koppelen aan stemmingen. Het voorjaar en de zomer maken me vrolijk, in het najaar ben ik afhankelijk van het weer ook nog opgewekt of wat meer aan het nadenken. Waarover? Over wat er gebeurd is, over wat me bezig houdt. De winter is niet echt mijn ding, hoewel ik zelf in januari geboren ben.

Naamgeving is iets heel ouds. Gelovigen lezen in het eerste Bijbelboek Genesis, dat de mens alles een naam gaf, als laatste ook zijn vrouw.
Toen we geboren werden kregen we twee namen. Onze achternaam (wettelijk: geslachtsnaam): Jansen, de Vries, de Jong om de bekendste Nederlandse achternamen te noemen, én onze voornamen of, als je moeder en of vader zuinig waren één voornaam.

Er waren in de geschiedenis enkele personen, die een voorbeeld voor velen zijn. Mannen en vrouwen, die hetzij vanuit een bepaalde levensvisie, of door hun karakter een toonbeeld van zachtmoedigheid waren. Ik noem een paar bekenden: Mahatma Gandhi, Martin Luther King en Henri Nouwen. Zij hebben zich vol overgave ingezet voor het welzijn van anderen, vaak met veronachtzaming van hun eigen belangen. Het zijn echte toppers. 

Met kleine kinderen ga je graag naar de dierentuin. Aapjes kijken, of mogelijk juist bekeken worden. Er is vaak wat interactie! Voor wat oudere kinderen is een bezoek aan een museum ook aan te raden. Er zijn schilderijen en vaak ook beelden, sculpturen te bezichtigen. Door deze beeldende kunst krijgen we een indruk van mensen in het verleden, hoe ze leefden. 

Met kleine kinderen ga je graag naar de dierentuin. Aapjes kijken, of mogelijk juist bekeken worden. Er is vaak wat interactie! Voor wat oudere kinderen is een bezoek aan een museum ook aan te raden. Er zijn schilderijen en vaak ook beelden, sculpturen te bezichtigen. Door deze beeldende kunst krijgen we een indruk van mensen in het verleden, hoe ze leefden.

De wetenschap is het er over eens, dat er minstens vier en wellicht zelfs vijf dimensies zijn.
Van de vier dimensies die we kennen zijn er drie ruimtelijk: omhoog (een lijn), naar voren (een plat vlak) en opzij (een bol, een kubus of een andere vorm). De vierde dimensie is de tijd, zodat we met deze vier dimensies kunnen bepalen waar en wanneer zich ergens iets bevindt.

Het spreekwoord “Van het concert van het leven heeft niemand een programma” is hard maar klaar helder; je weet niet van tevoren hoe je leven verloopt, hoe oud je wordt, of je een goede baan krijgt, welke relatie je krijgt. Maar wat we ons niet altijd realiseren, dat we weliswaar niet vooraf ons levensconcert op een programmablad beschikbaar hebben, maar wel gaandeweg zien, hoe de samenstelling is van het orkest, dat het concert van ons leven uitvoert. Die samenstelling van het orkest, ja zelfs het soort orkest verandert tijdens ons leven. Daarom is ieders concert van het leven is uniek.

 

Daten is weten, misschien een uitspraak die wat kort door de bocht is. Toch, als je elkaar ontmoet kom je meer te weten van de ander dan door het lezen van een profiel.
Een veelgehoorde klacht is dat sommige profielen heel summier ingevuld zijn. Dames klagen vaak dat mannen niet de moeite nemen om een goede beschrijving te maken. Als het dan toch tot een date komt, omdat een vrouw heel nieuwsgierig geworden is komt het voor dat de man dan honderd uit gaat praten over zichzelf, en de vrouw de kans niet krijgt om haar verhaal aan bod te laten komen. Toch zijn er ook veel dames die een heel mager profiel hebben opgesteld. En echt, die geringe omvang van het profiel heeft niets met hun postuur van doen.

 

Een paar maanden geleden werd gevraagd, of en zo ja wanneer er weer eens een algemene activiteit voor leden van onze site kon komen. In de praktijk blijkt dan dat het best lastig is voor zoiets op langere termijn een geschikte datum te prikken. En: Wie gaat de kar trekken?
Aktivo1 en Sixty besloten de knoop door te hakken, we bepaalden een datum en een leuke locatie. Een beetje centraal in Nederland, goed bereikbaar met het OV en met voldoende vrije parkeerruimte, en met een plezierige horeca-accommodatie om neer te kunnen strijken.

 

Verjaardagsvisites vormen vaak een aanleiding om een stevige boom op te zetten. In die gesprekken komen sommige onderwerpen heel frequent aan bod. Andere onderwerpen zijn altijd taboe of het hangt af van de aanwezigen, of ze al dan niet aangesneden worden.
In zo’n gezelschap verkeert niet iedereen in dezelfde situatie. Door te pronken met jouw geweldige huis, de positie van je kinderen of met andere verworvenheden steek je de anderen de ogen uit. 

Vrijwel iedereen op een datingsite heeft een relatieverleden achter zich. Velen van ons hebben in het verleden zelfs meer dan eens met een partner verkeerd, al dan niet in de huwelijkse staat. Het is een feit, waar we niet omheen kunnen, elke relatie eindigt ooit een keer. .

Wie regelmatig een concert bezoekt weet, dat een orkest niet altijd dezelfde samenstelling heeft. Een piano is een van de instrumenten, die bij uitstek solo wordt bespeeld. Ook veel mensen, die hun muzikale talenten willen ontwikkelen, beginnen met een deuntje op de piano. Zelf ben ik nooit verder gekomen dan “Vader Jacob” en “Er zaten zeven kikkertjes al in een boerensloot”. Jammer, pianisten vinden altijd gretig gehoor!

Velen zullen het herkennen: Relaties en vriendschappen staan vaak op gespannen voet met elkaar. Het is een dilemma waar je tegen aanloopt.
Je bent jarenlang bevriend met iemand, jij en hij / zij bellen elkaar regelmatig. Soms heb je zelfs een vaste dag in de week, dat jullie iets gezamenlijks ondernemen. Een bioscoopje, een wandeling, fietstocht, een theatervoorstelling. Jullie staan allebei op elkaars adreslijst van de verjaardagen en de lijst van de verzenden kerstkaartjes. Jouw vriend of vriendin weet vaak meer van je dan jouw partner of ex-partner. Je weet wat je aan elkaar hebt!

In Botswana, een land in het zuiden van Afrika, leven nu 130.000 olifanten: één olifant op elke achttien inwoners. Botswana heeft de grootste olifantenpopulatie in de wereld. Omdat de dieren schade veroorzaken aan de oogst, worden ze door boeren gezien als een plaag. De regering van dit land wil het jachtverbod, dat geldt opheffen omdat de boeren veel schade aan hun gewassen hebben door deze dieren.
Een olifant heeft weinig natuurlijke vijanden. De mens is zijn enige potentiele bedreiging, een leeuw of een krokodil kan proberen een jonge olifant te pakken te nemen, maar daar houdt het ook mee op.

Ik heb een paar jaar gefungeerd als gastheer in Haarlem op zondagmiddag tijdens de jaarlijkse manifestatie “Gluren bij de buren”. Elk jaar vindt “Gluren bij de buren” in februari plaats in een aantal steden; een groot aantal particulieren stelt dan hun huiskamer open voor bezoekers, ook bedrijven of buurthuizen doen hier aan mee door een ruimte open te stellen. Op elke locatie treden dan artiesten op, merendeels amateurmusici. De musici verzorgen gemiddeld drie optredens, die door een publiek van wisselende samenstelling bezocht worden. Leuk is het, dat men op een bijzondere manier ook een inkijkje krijgt in deze gebouwen. Voor de musici is het een vergroting van hun bekendheid, veel beheerders van openbare gebouwen hopen hierdoor hun organisatie te promoten, door ter plekke contacten met onbekenden te leggen die op het optreden af zijn gekomen.

Er zijn woorden in onze Nederlandse taal die in allerlei situaties gebezigd worden. Als taalfreak houd ik ervan een woord uit te diepen.

Waardoor word ik geraakt als ik een profiel lees? Natuurlijk door de overeenkomsten met mijn eigen profiel, ik zoek een vrouw die bij mij past, maar ook waar ik bij pas.

Maar… het oog wil ook wat.

Wat is het fijn, als je in je directe omgeving een mooi netwerk hebt van vrienden en kennissen. De band die je met hen hebt verschilt van persoon tot persoon. Er zijn mensen, die je wekelijks spreekt en / of ziet, de frequentie van het contact is heel uiteenlopend. Maar ook de kwaliteit, de inhoud die jij en je vriend / kennis aan jullie contact toekennen is niet overal gelijk.

Bij veel dingen die ik doe komt herhaling voor. Elke dag heeft vaste punten, waar ik en denk ik ook anderen niet om heen kunnen. Je slaapt, je gaat na het wakker worden douchen of in bad, je eet, je doet je boodschappen en sommigen moeten ook nog werken voor de kost. Je pakt je dagblad van de deurmat en verbaast je over alles wat er in de wijde wereld en in jouw eigen omgeving gebeurt. Je luncht, en vijf uur later is het tijd voor je diner. De avond begint met koffie, het journaal en wat leesvoer. En dan is het tijd om af te taaien.

(Goed) communiceren valt niet mee! In een van mijn vorige blogs maakte ik dat al duidelijk. Ik heb jarenlang genotuleerd in allerlei vergaderingen, in een vergadering zijn de vier aspecten uit de kopregel onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Het was vandaag, maandag 8 apri,l net als de voorgaande dag verrukkelijk weer. Temperaturen rond de 20 graden, heerlijk genieten van het zonnetje. Gisteren had een goede kennis mij uitgenodigd om de nieuwe tentoonstelling van zijn schilderwerken in een gemeentehuis te komen bezichtigen. Er hangen al twee acryl schilderijen van hem bij mij aan de wand, die ik van hem kreeg bij enkele bijzondere gelegenheden, dus ik stapte vanzelfsprekend op mijn stalen ros.

Er is een lied uit de zestiger jaren, wat mij als ik het hoor lichtelijk in vervoering brengt. De groep The Bee Gees heeft meer mooie nummers uitgebracht, maar Words was een topper.
Zij zingen over, hoe kan het anders, de liefde en ook welke rol de eerste keer dat je elkaar ziet, de aanblik én woorden hebben. The Bee Gees roepen ons op om met eeuwig durende woorden te spreken en die woorden aan je geliefde op te dragen. In het lied klaagt de geliefde dat de spreker zelfs het enkele woord dat hij spreekt niet echt meent. Maar woorden zijn het enige middel dat hij heeft om te proberen haar hart te veroveren..

Het gaat weer een beetje beter met de economie. AOW-ers merken daar nog niet zo veel van. Voor iedereen, oud en jong zijn er enkele levensbehoeften: Wonen, Werken, Welzijn ( zoals gezondheid), en Liefde. Dat laatste onderwerp staat, ook al omdat het met een andere letter begint, een beetje apart. Sommigen vinden het heel belangrijk, daarom zijn er zovelen op zoek naar een levenspartner. Maar anderen vinden, dat je zonder de grote liefde, lees een relatie, ook heel goed door het leven kunt gaan.

In de dierenwereld zie ik dat sommige soorten er voor kiezen om in groepsverband te leven, terwijl andere dieren liever solitair opereren. Veel grazers, denk hierbij aan koeien, schapen en paarden leven in een kudde. Meestal is dan één het hoofd van de kudde, een mannetje dat de groep leidt en ook beschermt tegen indringers.
Sommige roofdieren leven ook als groep. Samen kunnen zij veel grotere dieren overmeesteren, een mooi voorbeeld zijn hyena’s. Bij insecten zie ik nog vaker groepen. Bijen zouden alleen nooit in staat zijn om voor hun nageslacht te zorgen.

Eigenlijk moeten we blij zijn over de tijd waarin we leven. Er is – tenminste in ons land- vrede, we hoeven niet bang te zijn dat ons door oorlogsgeweld iets overkomt. We mogen binnen de grenzen van wat betamelijk is ons publiekelijk uiten, er is vrijheid van meningsvorming. Toch hebben die verworvenheden een keerzijde. We hebben ieder om ons heen een wereldje gecreëerd, ons eigen wereldje. Maar dat is echt niet iets van de laatste jaren.

Wie zoals wij allemaal op een datingsite staat richt zich op de toekomst. Niemand weet hoe die er uit ziet. Of je een nieuwe partner gaat ontmoeten, of je relatie stand houdt, of dat een ontmoeting na een keer geen vervolg krijgt.

Iedereen op deze site heeft een vader en moeder (gehad). De meeste van onze ouders zijn (vaak al geruime tijd) overleden. Een groot aantal van ons heeft broers en of zussen, een of meer kinderen en nog wat andere bloedverwanten. Vrienden en kennissen kies je, evenals een partner en daarna je kinderen, maar je hebt er geen invloed op wie de familieleden van jouw kant zijn.

Mijn gevoelens bij het daten bewegen zich over verschillende periodes in mijn leven.

Ik begin de dag na het standaard broodje met het opstarten van de computer. Twee van de eerste sites die ik bezoek hebben alles met humor te maken.

Soms lees ik in de blogs of in profielen waar hier door ons over gedroomd wordt. Ik word ook wel eens wakker als ik gedroomd heb, soms kan ik daarna nauwelijks vertellen waar die droom over ging.

Het datingwereldje laat zich vaak vergelijken met andere situaties in het openbare leven. Al heel vaak is de term etalage gevallen, Je plaatst jezelf in de etalage en tegelijkertijd stroop je de winkels af om net dat ene te vinden, waar je al zo lang naar op zoek bent. Vrouwen hebben de naam dat zij vaker en met meer plezier winkelen. Als je iets vaak doet en er ook nog lol in hebt krijg je er ook ervaring in. Dat zou betekenen dat vrouwen meer vaardigheid hebben in het winkelen, maar hoe is dat bij het daten? Volgens mij ligt het vaardigheidsgehalte bij daten fifty – fifty.

Een groot deel van de lezers en actieve leden van deze site hoeft niet meer elke dag voor dag en dauw op te staan. Als je geen betaald werk meer hoeft te verrichten en verder geen verplichtingen meer hebt is het belangrijk om aan je leven toch inhoud te geven. Wie enkel achter de geraniums blijft zitten krijgt op den duur een klein wereldje om zich heen. Die wereld kunnen we groter maken door het volgen van televisieprogramma’s. Besef wel, dat je bij wat je daar ziet alleen toeschouwer bent.

Wanneer je, zoals velen hier, “alle tijd” aan je hebt wil dat nog niet zeggen, dat je agenda leeg is. Verre van dat, het is ook maar goed dat je niet aan het begin van een dag er als een berg tegenop ziet, zo van: Hoe moet ik de dag doorkomen?

Wat kan het in de Liefde met een hoofdletter L raar lopen. We nemen ons voor om alleen een contact aan te gaan als de klik er is.

De titel van deze blog is de beginregel van het clublied van Feyenoord Deze tophit werd destijds en wordt wellicht ook nu nog uit den treure gezongen door aanhangers van de Rotterdamse voetbalclub.
Er is altijd een spanningsveld tussen de woorden, die we spreken en dat wat we werkelijk doen. Dat kom je overal in je leven tegen.

Na een druk jaar leek het me goed mij eens een paar dagen te laten verwennen, zonder dat ik zelf mijn nek hoef uit te steken. Even wat snuffelen op internet en in de reisgidsen, die ik trouw elk jaar ontvang; al snel had ik de knoop doorgehakt, vijf dagen naar onze oosterburen met de bus. Er stonden enkele interessante excursies beschreven, dus waarom thuis blijven? Daar wachtte er niemand op me, en op zo’n reisje kan je net als op een datingsite nieuwe mensen tegen komen, wie weet…

Misschien is het jullie opgevallen, maar veel in de datingwereld heeft met “vallen” te maken of er voor te zorgen, dat je niet omver kukelt. Er zijn veel “valkuilen” bij het daten, bij geval hebben we het daar over gehad. Sommigen geloven in toeval, dat ze een bevallige dame zullen ontmoeten. Zo gemakkelijk gaat dat niet, maar soms valt het mee. In datingland is het vallen en opstaan, dat gebeurt zelfs in een relatie. Wie valt er op mij?

Nog tien dagen en dan barst het nieuwe jaar in volle hevigheid los. Vuurwerk maakt ons ervan bewust, dat we 2018 afsluiten en 2019 ingaan.
Daar horen traditiegetrouw plannen bij, die noemen we dan goede voornemens. Deels zijn het wensen; je kunt wel zo veel willen, maar je hebt niet alles in je eigen hand.

Ik ben nog nooit in een casino actief geweest en een gokhal heb ik enkel vanaf de drempel bekeken. Een paar jaar geleden overnachtte ik in Las Vegas. Om in mijn hotelkamer te komen moest ik eerst op de begane grond me door een speelzaal worstelen. Daardoor heb ik toch volop kunnen “genieten” van de mensen, die er zitten achter de eenarmige bandieten. Daar gaat veel geld in om. Heel af en toe hoor je een oorverdovend gerinkel van munten, als de jackpot wordt gewonnen. De roulettetafels waren even niet in bedrijf, dat schouwspel ging dus aan mij voorbij.

Ik mag graag een avondje stijldansen, met nog wat Linedance erbij (hoewel ik die laatste bewegingen niet echt goed beheers). Het aardige aan dansen is, dat je er vaak nieuwe, onbekende dames ontmoet, als je tenminste niet elke week naar dezelfde dansschool gaat. Wie niet vaak uitgaat zal niet zo gemakkelijk op een vrije dansavond in een dansschool binnen lopen, vaak moet je dan ook nog (oud-) lid van de dansschool zijn. Er zijn daarnaast enkele ( niet zoveel) openbare gelegenheden, waar je voor een schappelijke toegangsprijs een avond fijn aan de zwier kunt gaan; daar is er naast de vaste klanten ook veel variatie in het bezoek.

Nu Sinterklaas het land heeft verlaten zitten we als het ware in het interbellum. Dat interbellum was in het verleden de periode tussen twee oorlogen. Jazeker, er wordt zowel voor en tijdens het feest van de Goedheiligman en het kerstfeest veel strijd geleverd.

In ons leven stellen we zonder dat we het door hebben steeds prioriteiten. Eerst dit, dan dat. Er zijn daarbij zaken en acties, die primair zijn. Zonder dat je drinkt, eet, slaapt en er voor zorgt dat je een dak boven je hoofd hebt ben je al gauw uitgeteld. Gepaste kleding om je te wapenen tegen de wispelturigheid van ons klimaat is ook een must, en wat te denken van goede, betaalbare medische zorg?

De zoektocht naar de kerstkalkoen in hotel Santa Claus….
Het is overbekend dat het aantal nieuwe inschrijvingen op een datingsite niet in alle jaargetijden gelijkmatig is. De tijd kort voor de zomervakantie springt er uit; wie zich in mei inschrijft hoopt dit jaar niet alleen op reis te gaan of genoegen te nemen met een singlevakantie. Overigens is er niets op tegen om zonder reisgenoot op stap te gaan. Zet maar eens de voor – en nadelen van als single op vakantie gaan op een rijtje…
Enkele dagen na de Kerst en Oud- en Nieuw is er weer een piek in de inschrijvingen. Deze potentiële daters hebben de feestdagen in hun uppie doorgebracht of in een groep, waar ze weinig aansluiting bij vonden. Niemand was er bij, waarmee ze een leuk contact hadden. Dan lijkt hen de datingsite de ultieme oplossing om uit hun alleen-zijn te stappen.
Er is nog een periode, waarin velen, vooral mannen hun heil in internetdating zoeken. De maand voor de kerstdagen beseffen zij, dat ze ook dit jaar geen adres hebben waar ze de feestdagen gaan meemaken. Aanschuiven bij familie is geen optie, die hebben allemaal hun eigen afspraken. Een korte kersttrip? Oh nee, weer in zo’n bus van een reisorganisatie de kerstmarkten afstruinen en dan het verplichte diner-dansant op Eerste Kerstdag? Dat hebben ze al eerder beleefd, soms al vaker dan eens. Dan maar inschrijven op een site.
De vraag rijst dan op, welke motieven er spelen om juist dan actief te worden als dater. Zoeken zij serieus naar een nieuwe partner, of enkel naar een adresje om tussen 24 december en 1 januari hun benen te kunnen uitsteken onder een welvoorziene kersttafel die ze als het ware op een presenteerblaadje aangeboden krijgen. Met andere woorden. Het is hun zoektocht naar de goedgebraden kerstkalkoen in hotel Santa Claus, een wel heel voordelig geprijsde locatie. Kosten: een flesje wijn, misschien een kerststukje bij de bloemist en een net gestoomd pak. Vooraf een lekker soepje, garnalencocktail, haricots verts met een mooie champignonsaus, krokant gebakken aardappeltjes, een mooie ijstaart toe… En dan de afwas? De lady zorgt daar toch voor! De volgende ochtend wakker worden in hetzelfde hotel aan een welvoorziene ontbijtdis, na een heerlijke en gezellige nacht…
Misschien is dit allemaal wat gechargeerd weergegeven, maar laten we er niet omheen draaien. Dieren kennen een bronsttijd, en tijd waarin ze heel actief zijn in het banderen van een soortgenoot van de andere sekse. Mensen hebben vaker in het jaar zo’n periode, de tijd vlak voor kerst springt er bij ouderen een beetje uit. De jongere generatie is misschien wat meer bronstig in de lente en de zomer.
Ik denk dat het bij een date in deze periode goed is met elkaar te praten, duidelijk te krijgen, waarom je nieuwe beoogde partner je juist nu wil ontmoeten. Waarom zou je het kerstdiner thuis organiseren? Okay, een kerstmaaltijd buiten de deur kan aardig in de papieren lopen, en je moet altijd reserveren. Maar toch…Een van beiden is niet de kok- ober van het privé hotel.
Ik wens jullie allen fijne feestdagen, en als je toch bij iemand gaat aanschuiven, voel je niet bezwaard door wat ik hier neerschreef. Maar is wees alsjeblieft eerlijk naar elkaar toe!

I never promised you a rose garden

Lees verder

In een eerdere blog gaf ik al aan, hoe belangrijk het is je grenzen te bewaken. Ondanks dat overkomt het ook mij, dat iemand soms zelfs vaker dan één keer over die grenzen heenstapt.

Wanneer je ooit hebt aangegeven, dat je ergens niet voor in bent onthouden velen dat wel. Helaas zijn er ook personen, die een slecht geheugen hebben (beginnende Alzheimer?) of denken, dat ik zelf niet onthoud, wat ik ooit heb aangegeven.

ls iemand beweert dat hij of zij een saai leven heeft en nooit wat meemaakt kun je je afvragen, wat daarvan waar is. Ook als je veel zaken in je leven goed geregeld hebt komt het vaak genoeg voor, dat iets niet zo loopt als je verwacht had of als je gehoopt hebt. De werkelijkheid kan positief of negatief uitvallen ten opzichte van je verwachtingspatroon.

Wanneer je individueel of in groepsverband aan een competitie meedoet met als bedoeling de hoofdprijs te winnen kom je meestal tot de ontdekking, dat maar één bovenaan de ranglijst kan eindigen. Nu ik dit schrijf zitten velen in de ban van het WK voetbal. Nederland was op voorhand al uitgesloten; niettemin hebben diegenen van ons die wel elke avond aan de buis gekluisterd zitten hun voorkeuren; stilletjes hopen zij dat land A of B met de hoogste eer gaat strijken.

Na een eerste afspraak is het spannend; krijgt je date nog een vervolg? In al die jaren, dat ik meedraai in dit circus ben ik er achter gekomen, dat juist een tweede date bepalend is.

Allebei heb je dan even kunnen nadenken over de keer, dat je elkaar voor het eerst recht in de ogen hebt gezien. Die eerste keer, dat je de hand van die ander vasthield, misschien was er zelfs een kusje bij het afscheid.

Iedereen heeft gedragslijnen, meningen en zaken, die voor hem of haar zo belangrijk zijn, dat hij / zij daar niet van af wil wijken. We noemen dat principes.

Het positieve hiervan is, dat je weet, wat je aan iemand hebt, als ze zijn of haar principes kent.

Iedereen kent ongetwijfeld de Zuiderzeeballade. Een heel gevoelig lied, over een jongetje dat op zolder een oude foto vond. Ik werd bepaald bij die Zuiderzeeballade toen ik zelf de fotolade van mijn bureau opentrok. We hebben allemaal wel ergens een doos liggen met foto’s uit het nabije of verre verleden. Het is eigenlijk raar, dat we daar soms jaren niet naar omkijken. Totdat je het gevoel krijgt, dat je eens wat moet gaan opruimen.

In de liefde gaat het toch vooral om wat je voelt. Die gevoelens kun je op een bepaalde manier tot uitdrukking brengen. In het onderstaande gedichtje wil ik hier aandacht aan besteden. Misschien herkenbaar?

In allerlei situaties komt het voor, dat we tegen iemand ja of nee moeten zeggen. Dat valt op zich al niet mee. Het begint al als we heel jong zijn. Op het schoolplein is in de pauze een groepje kinderen een balspel aan het doen. Bijna elke dag zijn het dezelfde kinderen, die met elkaar optrekken, en ook aan het ballen zijn. Of ze spelen tikkertje, en misschien tegenwoordig wel een heel ander spel. Een of twee kinderen kijken een beetje sip naar dit groepje. Je raadt het al, zij mogen niet meespelen. Nu zijn kinderen vaak veel directer en eerlijker dan volwassenen. Deze buitenstaanders weten al gauw, waarom ze buitengesloten worden. Soms omdat ze niet goed spelen, maar ook omdat de spelers hen niet mogen. Die rooie, die dikke, dat achterlijke kind: nee, die willen we niet in ons team hebben. Onnodig te zeggen, dat dit voor de kinderen, die niet mee mogen doen heel pijnlijk is. In wezen is het een passieve vorm van pesten.

Iedereen kent wel het bekende kinderliedje over de drie kleine kleutertjes die op een hek zaten. Het tweede coupletje is als het gewed is nog bekender dan het eerste, omdat een bekend wasmiddel dit voor zijn reclame heeft ge (mis?) -bruikt. “Waarover spraken zij, die drie daar op dat hek?” (In de reclame: Waarover praten zij, ’t is over….”)

Op een tafel

Midden in de kamer sta ik maar te wachten

Soms als ik alleen ben dwalen mijn gedachten

over ander meubilair dat mij soms aan kan raken

of over de man die mij ooit wist te maken

waarom is er van mij maar in elke kamer één

als tafel voel ik mij steeds vreselijk alleen...

Aan het maken van een afspraakje zitten heel wat kanten. Je zou er van moeten uitgaan dat iedereen, die zich op een datingsite heeft aangemeld serieus op zoek is naar een nieuwe partner of in elk geval naar een vriend of vriendin.

Daarom hebben we allemaal een profiel. Daarom zenden we een berichtje naar iemand, waarbij we het gevoel hebben, dat die bij ons past. En je hoopt vanzelfsprekend op een reactie, het zou helemaal tof zijn als die ander eventueel na een paar keer mailen je een keer wil bellen. Daarna volgt toch vrij vaak de echte date. Een afspraakje, het overbekende kopje koffie en soms nog wat anders..

Ieder mens is uniek. Dat is maar goed ook, wat zouden we in een saaie wereld leven als we allemaal hetzelfde waren. Het begint er al mee, dat we mannen en vrouwen zijn. Hoewel, er is nog een tussenvorm, de transgender, zelfs NS is verplicht om hun omroepbericht aan deze groep aan te passen. Los van deze drie groepen hebben we ook ieder een karakter, eigenschappen waarmee we naar buiten treden. Er zijn optimisten, die alles altijd van de zonnige kant bekijken, pessimisten, die steeds er van uit gaan, dat iets niet gaat gelukken.

Vrijwel iedereen die op deze site staat heeft minstens één keer in zijn of haar leven de grote liefde ontmoet. Dat was dan vaak degene, met wie je een jarenlange verbintenis aanging, en dat resulteerde veelal in een ritje naar het stadhuis. Je ging in een en hetzelfde huis wonen, en dikwijls kregen jullie één of meer kinderen.

Wat is er de oorzaak van dat we ons soms wat minder super voelen? Wat zouden we graag bij iedereen overkomen als iemand, die nooit iets te klagen heeft. Is dat in alle gevallen reëel?

Het valt me op, dat we, als we onszelf in de etalage zetten op een datingsite, het in wezen om één ding gaat: allemaal proberen we op te vallen. Ieder wil als het goed is dat zijn of haar profiel zo is, dat de kijker / lezer bij zichzelf zegt: Hé, dat is een leuke, die zou ik wel een keer willen ontmoeten!

Ik weet dat er bepaalde kanten aan internetdating zijn, waar we in ons hart wel aan denken maar die we niet uitspreken en al helemaal niet zo snel in een lijntje op Things2share of laat staan zoals nu in een blog verwoorden.

Wanneer we lezen, wat de meesten zoeken in een nieuwe partner, worden er allemaal mooie termen gebruikt. Zielsverwantschap, liefde geven en ontvangen, een sparringpartner, aandacht voor elkaar, met elkaar kunnen praten, respect.

Wie zich op een datingsite aanmeldt of bijvoorbeeld meedoet met een middag of avond speeddaten gaat op avontuur. In de blogs, die we lazen van allerlei schrijvers op dit forum hebben we kennis kunnen nemen van hun ervaringen op het seniorenpad van de liefde . Leuke ervaringen, minder prettige ontmoetingen, dates met meteen een klik, afspraakjes die op niets uitliepen, we hebben het vrijwel allemaal beleefd.

Er zijn dagen in ons leven, die we niet zo gemakkelijk vergeten. Er gebeuren onverwachte dingen. Daartussen zitten zowel positieve als negatieve ervaringen. Wie zoals ik en zoals een ieder die dit leest op een datingsite staat weet hier over mee te praten.
Je stuurt een persoonlijk berichtje of heel misschien een interesseberichtje, en dan is het wachten. Soms lang, soms kort, dan krijg je een reactie. Een afberichtje (vaak), een berichtje om eens nader contact te leggen (soms), en helaas hoor je ook vrij frequent in het geheel niets. In al deze gevallen gaat het ook, eigenlijk vooral om de inhoud.

Er zijn veel punten van belang voor de keuzes die we maken als we een profiel opstellen of als we naar een profiel kijken. Een aantal zijn glashelder: Afstand, leeftijd, geslacht, wat voor soort relatie wil je of wil de ander? Andere delen uit een profiel vragen vaak om een genuanceerde benadering. Hoe zie je /ziet de ander er uit, wat zijn jouw hobby’s en zijn daar liefhebberijen bij, die je met iemand wilt en kunt delen?

We maken het regelmatig mee. Er belt een postbode of bezorger van een ander bedrijf bij ons aan met een pakketje, dat niet door de brievenbus kan. Soms belt hij / zij aan omdat de afzender van een belangrijke brief of ander document zeker wil weten, dat wij als ontvanger dit ook echt ontvangen hebben.

Een deel van de mensen, die op deze site staat verricht nog betaald werk, anderen kunnen na een groot deel van hun leven zich in de naad gewerkt te hebben op hun lauweren rusten. Vaak maken vooral zij zich nog op enigerlei wijze nuttig in de samenleving als vrijwilliger of door iemand persoonlijk te helpen, die hun hulp hard nodig heeft.

Keuzes maken

In je leven ben je dagelijks bezig met het maken van keuzes. Dat kan gaan om heel eenvoudige dingen, maar tegelijk ook om beslissingen, die een impact hebben op zowel je eigen leven als op dat van anderen. Sommige keuzes pakken positief voor jou, met andere keuzes maak je anderen blij, van weer andere keuzes heb je zelf achteraf spijt of iemand anders vindt het jammer, dat je net die keuze maakte.

Singles kom je overal tegen. Het zijn vogels van allerlei pluimage, omdat velen nu langer dan vroeger moeten en ook vaak willen doorwerken voordat ze van hun pensioen kunnen genieten zijn er steeds meer 60-plussers, die niet thuis op hun lauweren kunnen rusten.

Met de mooie maatregelen, die op oudere werkenden van toepassing zijn wordt helaas selectief omgegaan. De arbeidsmarkt is krap, er zijn in een aantal sectoren te weinig mensen voor het werk, dat gedaan moet worden. Ik zeg met opzet “moet”, om een sociale samenleving te kunnen waarborgen zijn er veel medewerkers in de zorg nodig.

Laten we eerlijk zijn, iedereen die op een datingsite staat zou het fijn vinden, als hij of zij opnieuw iemand ontmoet. Sommigen kiezen voor het niveau vriendschap, velen kruizen “relatie” aan en voor weer anderen maakt het niet zoveel uit. Het woord relatie is overigens net als vriendschap voor velerlei uitleg vatbaar. Een paar jaar geleden liep ik tegen het begrip “vriendschap-plus” aan. En wat te denken van Latten? Zelfs daar heb je varianten in. Ik ken een stel dat lat op 300 meter afstand van elkaar…

Het is helaas heel herkenbaar, en het ergste is dat je er vaak niet veel aan kunt doen. We hebben het heel druk, zelfs als we geen betaald werk meer hoeven te verrichten. Dat druk zijn heeft helaas consequenties. Waar veel singles zich in hun vrije tijd of na hun betaalde werk inzetten op allerlei fronten, zijn er binnen die groep een flink aantal, die door hun inzet aan andere wezenlijk belangrijke aspecten van hun leven niet toekomen. Wat zouden zij bijvoorbeeld graag – weer - een relatie willen, maar… Door mantelzorg en door vrijwilligerswerk komen ze daar vaak niet aan toe…