Een aai over je bol, dat doet de mens goed...
dinsdag 23 oktober 2018
Onlangs stond ik lang voor een verkeerslicht voor fietsers te wachten. Nog voor mij stonden een man en een vrouw (ook) te wachten totdat rood groen zou worden. Opeens legde de man heel liefdevol zijn hand op haar hoofd en haalde die door haar krullen, waarna zij haar arm op zijn schouder legde en hem met een glimlach aankeek. Ik vond dit heel vertederend.
De maatschappij lijkt de laatste decennia helaas niet alleen te verloederen maar ook te verharden. Waar gaat het nu om? Liefde, intimiteit en seks worden over één kam geschoren. Het zijn enkel woorden, begrippen. Over het in de praktijk brengen van tederheid lees je weinig, te weinig naar mijn smaak.
Hoe komt dit? Zijn we door de Me too discussie bang geworden om positieve gevoelens naar een ander toe te uiten? In 2006 gebruikte Tarana Burke uit New York het begrip Me too voor het eerst op de website My Space. Ik vind, dat er veel verschil is tussen aanranding of erger en een welgemeende aanraking, omdat je iemand aardig vindt, of om iemand even uit het slop te halen. Uiteraard moet je ook in die situatie er van verzekerd zijn, dat de ander zich door jouw actie niet beklemd voelt; je intentie moet zuiver zijn. De ander mag niet het gevoel hebben, dat je uit bent op iets anders.
Het is nu herfst, traditioneel een jaargetijde waarin velen met meer psychisch leed kampen dan in andere jaargetijden. Fijn is het om in het najaar met je partner of vriend(-in) hand in hand door een bos te lopen, waarin de bomen in de prachtige herfstkleuren getooid zijn. Soms kijk je elkaar even aan, je wisselt een blik van verstandhouding. Dat is genieten van de omgeving, de tijd én van elkaar! Zo’n uur, waarin je de bladeren onder je schoenen hoort knisperen, waarin je vogeltjes met hun geluidjes in de bomen hoort, is dat niet heerlijk?
Wandelend door een drukke winkelstraat is het verbazingwekkend te zien, hoe weinig mensen er gelukkig uitzien. Het lijkt wel overal kommer en kwel. Een paar jaar hebben op verschillende plaatsen in de wereld jongeren geprobeerd hier wat aan te doen door zich met een bord in zo’n straat te posteren; op dit bord staat dan “Free Hugs” (Gratis knuffel).
In een relatie is het heel belangrijk als je realiseert, hoe waardevol zo’n knuffel is. Je vernieuwt daardoor wat je in het verleden opgebouwd hebt. Zie het als de restauratie van een schilderij, waarvan het vernis is gaan afbrokkelen. De verflagen worden aangetast, er moet nodig aan gewerkt worden om het schilderij te behouden.
Er zijn mensen, die er moeite mee hebben om hun gevoelens te uiten. Daar kunnen allerlei dingen oorzaak van zijn. Zij kunnen beschadigd zijn geraakt door een partner of andere mensen uit hun omgeving. Dan kun je niet gemakkelijk tederheid accepteren. Wel kan je aangeven, waarom je dat niet kunt. Ook dat laatste, goed verwoorden hoe je daar in zit, valt niet mee. Gelukkig zijn de meesten van ons niet zo, dat ze bang zijn voor een lieve aai.
Veel liefde allemaal, veel liefdevolle aandacht!
geplaatst door Aktivo1 - 4664 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?