Een overvolle agenda
maandag 29 oktober 2018
Wat me steeds meer opvalt bij het zappen door de profielen van de heren, in mijn geval de 65 plussers, is de compleet ingevulde weekagenda van het vaak al geruime tijd gepensioneerde mannenbestand. Bij de dames kan ik het niet zien, ik krijg alleen de profielen van de heren te zien. Op zich is daar niks mis mee, niemand gaat vrijwillig zitten verpieteren achter de geraniums. Maar, en nu komt het, is die overvolle agenda niet een beetje teveel doorslaan naar de andere kant ? Het wordt steeds moeilijker om een geschikte datum te vinden voor een persoonlijke ontmoeting door al die volgepropte dagen. Natuurlijk is het belangrijk om je vrienden, familie, het vrijwilligerswerk niet te verwaarlozen voor een mogelijke nieuwe relatie en ook wat tijd hebben om te sporten is belangrijk, om je lijf in goede conditie te houden. Maar om nou te moeten afwachten, als een voetballer op de reservebank, wanneer je eindelijk een keer in de basis mag verschijnen, is niet ideaal voor het opbouwen van een serieuze relatie.
Soms krijg ik ook een vreemd gevoel bij het lezen van profielteksten als : ik ben heel aaibaar en een knuffeldier, terwijl even verderop in de tekst staat te lezen, dat er absoluut niet geclaimd mag worden en ieder vooral de eigen dingen moet blijven doen. Natuurlijk ga je niet voortdurend met elkaar bellen, e-mailen of appen. Maar steeds maar afwachten of er genoeg tijd en/of zin is om elkaar opnieuw te zien, is niet mijn optie. Dat gaat mij een brug te ver. Iedereen moet natuurlijk helemaal zelf weten hoe ze een relatie willen invullen, maar bij een serieuze relatie komt er hopelijk meer om de hoek kijken dan hierboven het geval is. Natuurlijk deel je niet alle interesses en hobbies met elkaar, dat weet ik ook wel. Maar toch !
Zoek je een vaste partner, is het nodig om voor elkaar te gaan, voldoende tijd en belangstelling voor de ander te hebben en daarin te investeren, daar is geen woord Spaans bij. Ben ik teveel eisend ? Kom nou, voor de intrede van het internet-daten zocht menigeen contact en vriendschap in de kroeg, maar meestal vond je daar ook niet gelijk een partner. Je moest er regelmatig komen om een goede band met elkaar op te bouwen. Dat gold ook voor de zangvereniging, het kerkkoor, de kantine van een sportclub, de lunchruimte van je werkkring etc. Okay, er was ook nog de mogelijkheid van contactadvertenties, de voorloper van het internet-daten, maar dat was een prive aangelegenheid. De kandidaten kwamen binnen via de brievenpost en dus uitsluitend bij diegene terecht, die de advertentie had geplaatst. We hebben tegenwoordig meer keus in wie je kan benaderen, omdat je weet dat de anderen op deze site ook alleen zijn en het gaat veel makkelijker, omdat het allang geen taboe meer is dat je op deze manier aan het daten bent. Het mooie van onze 50+site is, dat die tevens de mogelijkheden biedt om A) de gezelligheid van een soort clubhuis te hebben, zoals de vaste chatters op Things to Share (T2S), die dagelijks hun informatie delen en elkaar zo beter leren kennen, B) het uitspreken van verwachtingen of het vertellen van belevenissen en de reacties daarop van andere 50plusleden via de blogpagina C) Je zelf kan zoeken naar matches, of ze wekelijks toegestuurd krijgt door de redactie. Ik zie dit alles als zeer positief. Voor ieder van ons is er bij deze opzet een uitlaatklep, nieuwe vrienden op T2S of de gelegenheid een lieve en leuke partner te zoeken en ik hoop dat iedereen die uiteindelijk dan ook mag vinden.
geplaatst door sixty - 4545 keer gelezen
Vorige berichten
Klein landje
Hoewel deze site primair is ingericht om lotgenotencontact in de nabije omgeving met het andere geslacht te bevorderen, ken ik inmiddels een hoop mensen van verder weg en ook verschillende dames die op deze site aanwezig zijn of waren.Voor mij is dat ook waardevol, wij zitten hier in een community immers die niet draait op alleen heren, sterker nog, er zitten meer dames in dan heren lijkt me:)
In Den Bosch, nu een jaar geleden, sprak ik voor het eerst ook dames, tijdens een memorabele wandeling, en met een van hen ben ik bevriend gebleven. In Nederland zijn Brabant en Holland de dichtstbevolkte gebieden en dat zie je ook terug in de leden die zich veelvuldig laten horen. Een jaar lang had ik een kantoor in Den Bosch, ik zit er in een denktank bij de provincie, mijn schoonzoon komt er vandaan en ik zit er op een filosofieclub, ach Nederland is zo'n klein landje:)
Op de profielen is niet te zien waar iemand opgegroeid is en lijken juist in dunbevolktere streken heel gemotiveerde mensen te zitten. Zo weet ik een meneer woonachtig in Friesland -opgegroeid in Den Haag- die sneller naar de Randstad rijdt dan de gemiddelde Rotterdammer Schiedam bezoekt. Of denk aan motorrijders die net zo makkelijk naar Heerhugowaard rijden als naar Roermond. Was er maar een percentage waarin dit uitgedrukt kon worden, zouden dan niet meer mensen elkaar vinden?
Gisteravond draaide ik een bardienst in Leiden, met uitsluitend mensen uit verre dunbevolkte streken in Nederland en Europa, die met liefde om twee uur 's nachts met mij stoelen in vrachtwagens stonden te laden. Op hun voorhoofd blinkten in onzichtbare letters hun gemotiveerdheid en blijdschap, veel belangrijker dan hun postcode of geboortedatum toch?
Hebben jullie ideeen hoe die gedrevenheid en banden met andere streken zichtbaar te maken? Of zullen we het aantal reiskilometers per jaar openbaren?
Rondkijken op de bazaar of acteren op een datingsite
Elk jaar is in het najaar een tweedaagse manifestatie van een organisatie, waar ik ook nauw bij betrokken ben. In het gebouw staan kraampjes met tweedehands kleding, schoenen, cd’s, boeken en speelgoed. Een flink team vrijwilligers vanuit de eigen organisatie maar ook vanuit de buurt zetten zich in om deze verkoopdagen tot een succes te maken. De helft van de netto opbrengst van de verkoop komt ten goede van de organisatie en een ander deel gaat naar een plaatselijk goed doel; zoals ditmaal voor kinderen met een leerachterstand.
Een paar dagen voor de bazaar worden door mensen die net als ik lid zijn van deze organisatie spullen ingeleverd voor de verkoopdagen. Naast de kraampjes is er ook een koffiecorner waar men moe van het rondstruinen kan neerstrijken voor een lekker bakkie bruin met een stuk zelfgebakken taart, daarvoor is een speciale bakactie in het leven geroepen. Deze beide dagen hebben behalve het geld ophalen voor het goede doel ook een stukje gezelligheid en nieuwe contacten op het oog.
Ik ga er bijna als vanzelfsprekend ook kijken, niet zozeer om een paar schoenen of een overhemd te scoren, maar juist voor die gezelligheid. Het doet bij mij vreemd aan als ik er iets zou kopen waarvan ik weet, dat een van de andere aanwezigen daar vroeger in gehuld of door geschoeid was. Wel kijk ik er rond, en ik geniet van de koffie “met” en de leuke ontmoetingen.
Er zijn ook winkels die tweedehands spullen verkopen. Rataplan, Noppes en meer van die winkels maken door hun gestegen kosten tegenwoordig een moeilijke tijd door. Groot verschil met een bazaar is dat kopers in een kringloopwinkel nooit kunnen vermoeden, wat de herkomst is van de aangeboden spullen, terwijl veel artikelen van een bazaar vroeger in bezit waren van mensen uit de buurt.
Ik waag het een bazaar met tweedehands spullen te vergelijken met een datingsite. Velen die hier een partner zoeken hebben ooit een eerstehands relatie gehad. Nu zoeken zij net als ik op deze markt of er iemand is, die bij hen past. Als er een site zou zijn, die zich richt op daters uit een bepaalde regio is er een gerede kans, dat er mensen ingeschreven staan die elkaar uit een eerdere relatie kennen, net als men op een bazaar verkopers met spullen ziet, waarvan de aspirant kopers weten aan wie die ooit behoord hebben.
Ik weet van een paar vroegere contacten, met wie zij nu een relatie hebben. Ze zijn niet actief geweest op de dating – bazaar, maar hebben hun geliefde “in het wild” ontmoet. Desalniettemin zullen er op een datingsite momenten zijn, dat daters iemand zien voorbij komen, die ze uit een vorig liefdesleven herkennen. Dat kan een bijzondere confrontatie opleveren. Ik lever zelf nooit spullen in op een bazaar en ook koop ik er zelden iets, ik vind het een raar gevoel, als iemand zou zeggen: Kijk, dat shirt had ik vijf jaar eerder bij C&A gekocht en nu loopt … er in. Anderzijds lijkt het mij ook apart, als iemand anders in mijn afdankertjes flaneert.
Hoe is dat gevoelsmatig als ik zie, dat iemand een relatie heeft met een vrouw, met ik vroeger jarenlang verkeerd heb? Hangt dat af van de omstandigheden, waarin mijn relatie toen stopte?
Groot verschil tussen een datingsite en een bazaar is natuurlijk het doel: Een bazaar heeft een charitatief aspect, men wil geld inzamelen om iets moois te doen in de samenleving. Hulp bieden waar dat mogelijk is. Een datingsite is in principe commercieel gericht. Er zijn sites die een zekere ideële insteek beweren te hebben. Maar gratis? Er is een site die dat beweert, maar wie goed alles naleest ziet, dat dit slechts zeer ten dele waar is. Ik blijf rondkijken op deze dating bazaar, mijzelf verbazen over iedereen die ik er tegenkom en hopen op een mooie ontmoeting. Dan heeft een datingsite misschien toch een goed doel bereikt! Uitsmijter: 1. Wat is de overeenkomst tussen een bazaar waar tweedehands spullen worden en een datingsite? In beide gevallen is wat er aangeboden wordt ooit in andere handen geweest. Het verschil: Op een datingsite kijk ik niet alleen rond, maar ik doe ook actief mee… 2. Op een schoolplein stoot Piet (6 jaar) zijn vriendje Jan aan: Kijk, dat is mijn nieuwe pappa, die haalt mij af. Jan: Dat is leuk, die is puntgaaf! Die hebben wij ook gehad….
Veranderingen
Met de tijd meegaan is een must, is een veel gehoorde uitspraak. Maar in de praktijk gaat dat bij mij lang niet altijd op. Als een bepaald leefpatroon me goed bevalt, kan niemand me dwingen dat te veranderen. Ik hang nog steeds mijn eenpersoons wasje te drogen op twee uitklapbare droogrekjes boven de trap in de winter, buiten aan de droogmolen in de zomer. Ook heb ik geen afwasmachine. 1e) heb ik geen plaats voor een afwasmachine in de keuken, 2e) dat beetje vaat met de hand afwassen is zo gepiept. Bovendien ben ik met pensioen en heb ik daar alle tijd voor.
Sommige veranderingen gaan vanzelf, zoals lichamelijke. Ik gebruik al jaren een leesbril als ik iets goed wil lezen, mijn haren worden vanzelf ook steeds grijzer. Het peper en zoutgehalte maakt nu langzamerhand plaats voor een egale, grijze kleur. Ook ben ik het met alle veranderingen niet zomaar eens. Als ik iets op wil zoeken op internet en ik word gedwongen om eerst cookies te accepteren, probeer ik eerst of ik met scrollen de tekst toch kan lezen zonder op ja te hoeven klikken. Als de hele leesbare tekst bedekt is, denk ik vaak : laat maar, ik probeer wel via Google op een andere manier antwoord te krijgen op mijn vraag. Kan het echt geen kwaad, omdat het puur opzoekwerk is en ik niet bang hoef te zijn voor tracking, accepteer ik die cookies wel.
Ook ga ik niet mee met trends omdat het in de mode is, of gangbaar en daarom door veel mensen omarmd wordt. Ik ga geen series streamen, maar lees liever een mooi boek. Ook fiets ik nog steeds op een gewone toerfiets met versnellingen. ondanks dat ik op mijn leeftijd langzamerhand tot een uitgestorven soort ben gaan behoren. Daardoor ben ik een van de ouderen die af en toe nog 40km tot 50km op een dag met een ouderwetse, zware fiets aflegt. Ik ben na afloop wel veel meer vermoeid dan pakweg 5 jaar geleden, maar ik wil op deze manier toch nog graag met lichamelijk inspanning bezig zijn. Bovendien gaat fietsen me beter af dan lange afstanden lopen. Naar de sportschool ga ik ook niet, ik ben liever buiten sportief bezig, of in de natuur, ook in de winter.
Veranderingen in mentaliteit ten opzichte van mede-weggebruikers in het verkeer zijn soms begijpelijk, soms ook niet. In een drukke stad kan je niet twijfelachtig op een kruispunt stil blijven staan, als je de weg niet weet. Iedereen kan Goodle maps op zijn mobiel inschakelen, maakt niet uit of je in de auto zit of met de fiets op pad bent. Heb je dat niet, ga dan niet anderen in het drukke verkeer in de weg staan die minder tijd hebben. Zomaar voor de vuist weg een eind gaan dwalen kan dan weer wel in de natuur, of lopend in een stad of dorp. Maar ook daaraan zijn grenzen, serieus verdwalen is meestal niet leuk. Dan ben ik toch blij als ik weer op bekend terrein terecht kom.
Last but not least : bij het zoeken naar een partner kijk ik ook altijd of er wat overeenkomsten zijn. Uiteraard hoef ik niet alle bezigheden of hobbies met hem te delen, maar het is wel zo gezellig en fijn als je samen ook nog genoeg dingen kan ondernemen en ervan (na)genieten...