Een jaar voorbij - op naar een nieuwe uitdaging en nieuwe kansen
vrijdag 21 december 2018
Nog tien dagen en dan barst het nieuwe jaar in volle hevigheid los. Vuurwerk maakt ons ervan bewust, dat we 2018 afsluiten en 2019 ingaan.
Daar horen traditiegetrouw plannen bij, die noemen we dan goede voornemens. Deels zijn het wensen; je kunt wel zo veel willen, maar je hebt niet alles in je eigen hand.
Misschien is er een dag waarop je betaalde werk ophoudt, mogelijk heb je afspraken gemaakt over je pensionering. Ik heb besloten dit jaar een streep te zetten onder het vrijwilligerswerk dat ik voor één organisatie doe; er blijft nog wat over bij twee andere “werkplekken”, maar dat staat in geen verhouding tot mijn vrijwillige werkzaamheden (40 jaar) voor de eerst genoemde groep. Een jaar geleden had ik mijn “ontslag” aangekondigd.
Het werd mij steeds duidelijker, dat ook een drukbezet leven door vrijwilligerswerk funest kan zijn als je graag een relatie wilt opbouwen. Je moet tijd en aandacht voor elkaar over hebben! Maar, onder de dingen die je niet kunt plannen is de ontmoeting met een mogelijke nieuwe partner, en zeer zeker niet of zo’n ontmoeting leidt tot een duurzaam contact.
Hooguit kun je de voorwaarden scheppen voor een ontmoeting.
Ik weet zeker, dat er genoeg mensen op deze site zijn, eigenlijk wel de meerderheid, die graag in 2019 hun maatje willen vinden. Dat wens ik ze allemaal toe: een liefdevol contact!
Ook weet niemand van ons wat er volgend jaar in onze directe omgeving en in de wijde wereld om ons heen gaat gebeuren, en hoeveel impact die gebeurtenissen zullen hebben op ons eigen leven. Sommige zaken doen we af als de ver van mijn bed show. Toch kun je je daar lelijk in vergissen.
Wat is het belangrijk als we in ons denken een positieve verwachting inbouwen. Als we niet blijven steken in iets, waar we onprettig door geraakt zijn.
Uiteraard krijgen we in 2019 niet alleen blijheid voor de voeten geworpen, er zullen ook vervelende dingen ons pad kruisen. Ik heb zelf de gewoonte om voordat ik het journaal kijk eerst de onderwerpen op Teletekst te lezen. Dan kan ik altijd nog besluiten, of ik het journaal daadwerkelijk wil afkijken. Het valt me op, dat zoveel items in de berichtgeving over negatieve gebeurtenissen gaan. En hoe snel word je daardoor beïnvloed?
Ik sluit 2018 hopelijk goed af met een korte vakantie. Even de zinnen verzetten, maar ook een opstapje naar een heel ander 2019. Wie weet…
geplaatst door Aktivo1 - 4061 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?