Op de eerste plaats geen kritiek
vrijdag 8 februari 2019
Het datingwereldje laat zich vaak vergelijken met andere situaties in het openbare leven. Al heel vaak is de term etalage gevallen, Je plaatst jezelf in de etalage en tegelijkertijd stroop je de winkels af om net dat ene te vinden, waar je al zo lang naar op zoek bent. Vrouwen hebben de naam dat zij vaker en met meer plezier winkelen. Als je iets vaak doet en er ook nog lol in hebt krijg je er ook ervaring in. Dat zou betekenen dat vrouwen meer vaardigheid hebben in het winkelen, maar hoe is dat bij het daten? Volgens mij ligt het vaardigheidsgehalte bij daten fifty – fifty.
Als je gaat winkelen heb je een paar dingen nodig. Een welgevulde beurs of een pinpas met een rekening, die niet rood staat, maar ook een behoefte, je hebt iets nodig in je huis of voor je lijf. Daar ontdek ik weer wel een essentieel verschil tussen mannen en vrouwen. Mannen gaan doorgaans gericht winkelen, vrouwen zien het winkelen vaker als iets gezelligs. In het achterhoofd hebben ze wel een wens om iets aan te schaffen, maar zij vinden het niet erg om iets geheel anders aan te schaffen of onverrichterzake huiswaarts te keren. Anderzijds kunnen vrouwen en mannen elkaar soms een goed advies geven bij het winkelen.
Misschien is het voor mannen en vrouwen daarom niet zo plezierig om op zaterdag – de standaard dag voor shoppen - samen de stad in te gaan. Gelukkig snappen veel stellen dat, manlief wordt soms met kinders ergens gedropt – kinderen een frisdrankje of een patatje, de man een pilsje – en na enkele uren wordt het gezinnetje verenigd. De man mag dan wel de soms goedgevulde tassen sjouwen, in het ergste geval heeft hij een appje gehad of hij haar en het resultaat van het shoppen met de auto wil ophalen…
Ook voor daten via de site moet je over het een en ander beschikken, en nog wat meer dan bij een koopjesjacht. De wens om serieus een partner te gaan ontmoeten staat voorop, dan een goed werkende computer, laptop of wat dies meer zij, een redelijke taalvaardigheid, en toch ook een portemonnee met daarin meer dan een paar armzalige euromuntjes of een pinpas, die achter een bankrekening in de min staat. Natuurlijk ga je jouw profiel op een rustig moment samenstellen. Als je gaat zoeken naar een partner, doe je dat toch niet tijdens het werk of op een andere plaats, waar iedereen kan zien waar je mee bezig bent?
Die wens om serieus iemand te willen ontmoeten moet mijns inziens op de eerste plaats staan. Helaas zijn daar weer voorwaarden aan verbonden. Je moet genoeg ruimte hebben, tijd en bezigheden mogen de vervulling van je wens niet in de weg staan. Een goed advies van een derde is net als bij het winkelen niet verkeerd!
Het is goed om open te staan voor de ander, je in te leven en begrip te hebben. Het is moeilijk om te beoordelen waarop iemand op afknapt, dat is voor iedereen verschillend!
In een blog van Sixty las ik over kritiek. Je hoeft en kunt het niet altijd eens zijn met andermans levensstijl, kleding, hobby’s. Ik ga in zo’n geval eerst na, in hoeverre die aspecten echt een hinderpaal zouden zijn, als ik echt een duurzaam contact met de lady zou hebben.
In een winkel mag je sowieso ook kritiek hebben, maar die mag niet vooringenomen zijn. Ooit moest ik samen met een vrouwelijke kennis plaatsen reserveren voor een etentje met twintig personen. In het eerste restaurant dat we bezochten vond zij het nodig gewag te maken tegenover de gerant over de slechte ervaringen van anderen juist met dat etablissement. Ik kon wel door de grond zinken Dat doe je toch niet? Zo is het ook als je iemand voor het eerst bij je thuis uitnodigt incorrect, als jouw gast kritiek spuit over je inrichting…
Jij en de ander moeten als persoon op de eerste plaats komen. Wie en hoe die persoon is? Dat is een lange zoektocht…
geplaatst door Aktivo1 - 4771 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?