Creativiteit en humor

Kennen jullie Renee Zellwegger?

Elke keer als ik wijn drink, ga ik me zo voelen. Zoals in Jones Diary.
Vanavond twee glazen bordeaux gedronken tijdens het eten koken.
Op de achtergrond nu de Bee Gees met heartbreaker.

Een melancholisch gebeuren hier in m’n huisje aan zee...

Nu trouwens Barry Gibb met Guilty.

Als ik nadenk over de situatie is het best een toestand. Ik probeer natuurlijk positief te blijven en m’n ding te doen, want als ik erin ga zitten, zou ik nog meer wijn inschenken.

Het werken vanuit huis gaat me goed af.
Het went zelfs! Dus ik zou niet anders meer willen.
Klanten bellen gewoon naar m’n kantoortoestel en komen in m’n tuin binnen! Ook telefoontjes voor een collega die haar telefoon soms gewoon niet aanneemt, komen bij mij terecht.
Ik sta iedereen te woord en noteer de bestellingen wel even.
Offertes gaan ook gewoon de deur uit evenals de rekeningen van afgenomen projecten. Kortom het reilt en zeilt gewoon en ik vind het fijn om er voor m’n zoontje te kunnen zijn. Uiteraard is hij nu ook thuis en volgt hij zijn lessen via video bellen.

Tussendoor neem ik koffiepauze en dit betekent even in het zonnetje zitten.
Ik merk dat thuis werken me veel minder stress oplevert!
Op kantoor maak ik me vaak druk over van alles en nu heb ik vooral alleen met mezelf te maken. Dus het verloopt prima.

Pasen staat voor de deur.
Het is niet toegestaan om het land in te gaan, dus ik neem me voor paaseieren in m’n tuin te verstoppen!
Hopelijk werkt het weer mee. Weten jullie dat?

Hoe gaan jullie dit doen?

Draaien jullie wel eens muziek?
Gisterenavond ontstond dat tijdens een telefoongesprek met een vriend. Andrea Bocelli, Neil Diamond, Laura Pausini, Charles Aznavour, Celine Dion, Barbara Streisand, Diana Ross, Ed Sheeran en Khalid met 8teen.
Dat nummer is van de jongelui maar is echt aan te raden.
Hij vertelde ook dat zijn zoon daarmee bekend is.
Van de week gaan we samen muziek luisteren via de telefoon! En meezingen natuurlijk, dat is zó leuk!
We houden van dezelfde muziek!
Kijken wat het wordt ...
en dan zing ik Oh my man, I love him soooo...... of is dat te snel?

Diana Ross, ‘lady sings the blues’

Hij is leuk!

Fijne Pasen
En nu even meezingen...
en kijken...

https://youtu.be/Hx9-C6VfdVM

https://youtu.be/PU69VYi2tGk

Warm en vertrouwd lag hij mij in de hand. Gehuld in zwart rubber was hij mijn venster naar de wereld, mijn metgezel op lange wandelingen, mijn raadgever bij treinstoringen en ander klein ongemak. Vijf lange jaren al kende ik zijn gewicht, zijn mogelijkheden, zijn kuren - totdat ik hem plotsklaps moest oprapen van de stenen keukenvloer. Even nog dacht ik dat we deze val konden negeren en samen verdergaan. Maar nee. Splintertjes vol licht op de tegels. Spikkeltjes van bloed op de vingertop waarmee ik hem aanraakte. Is een smartphone eigenlijk wel een ´hij´?

Ik las in een artikel van Psychologie Magazine dat introverte mensen deze tijd van afstand houden beter zullen doorkomen dan extraverte mensen - wat mij een iets te simpele redenering lijkt: De introverte mens zou vanwege zijn gemoedstoestand wel eens een grotere behoefte aan huidcontact kunnen hebben. Zelf zou ik de vraag ´ben je introvert of extravert?´niet eens kunnen beantwoorden. Het is maar net wie ik tegenover me heb, of naast me. Wel vermoed ik dat ik deze tijd goed zal doorkomen, gedragen door de dagelijkse ommetjes polderpark met mijn Leidse dochter en het videobellen met de andere dochter en háár dochter. Als ik per se iets zou moeten zijn, noem mij dan maar bitravert. Of bitrovert, natuurlijk. Boven alles staat voor mij vast: Ik kan beter in mijn eentje in huis zijn dan samen met de verkeerde man.

Dat videobellen brengt mij trouwens terug bij de ongelukkige val van mijn smartphone. Ik had hem al eens vertwijfeld aangekeken: ben jij nog wel de juiste phone voor mij? Hij wekte mijn irritatie op. Hij had veel meer van en voor mij opgenomen dan goed voor hem was. Iedere avond zat ik met hem op mijn knalblauwe bank om zijn geheugen te wissen, en om de vrolijk-opbeurende filmpjes die hij zo welwillend had toegelaten weer uit zijn wezen te verwijderen. Pas dan kon hij de energie opbrengen om mij naar Lucifer te laten kijken. Hoe zal ik trouwens het gat opvullen dat valt na de laatste aflevering van Lucifer? Het is met die serie net als met een goed boek: Het moet eerst bezinken, een beetje slijten, voordat een ander boek ook boeiend zou kunnen zijn. Wat betreft heeft nu zelfs Bill Bryson´s ´Het lichaam. Een reisgids´ het lastig na Shaun Bythell´s ´Confessions of a bookseller.´ Misschien moest ik eerst, ter neutralisatie, de sprookjes van Hermann Hesse weer eens lezen. Ik heb alle tijd. Ik vertrouw erop alle tijd te hebben.

´Koekjes, thee en geduld. Vooral koekjes!´ Dat had ik volgens mijn Leidse dochter nodig om de gegevens van mijn oude telefoon over te brengen naar de nieuwe. Het klopte. De oude maakte een klaaglijk geluid, elke keer als hem een functie werd ontnomen. En ik moest bij de nieuwe eerst aanvinken dat ik zijn makers vertrouwde voordat ik hem de mijne kon maken. Slechts de WhatsApp-conversaties zijn ergens onderweg verloren gegaan. Wat niet erg is; we hebben immers tijd genoeg om een nieuw gesprek te beginnen. We vertrouwen erop tijd genoeg te hebben…

Ik ken hem nog niet zo goed, mijn nieuwe metgezel. Ik besef wel dat ik nu al meer van hém vraag dan ik ooit van zijn voorganger heb gevraagd. Ach, ik geloof gewoon dat hij alles heeft wat die vorige ook had, minus zijn nare eigenschappen, plus flink wat goede. Dat lijkt mij een mooie start.

Over een paar dagen is het Pasen. Deze van oudsher christelijke feestdagen worden door iedereen verschillend beleefd. Het is één van de belangrijkste feesten van het kerkelijk jaar. De opstanding van Jezus wordt uitbundig gevierd in de Rooms Katholieke en Protestantse kerken. In de Stille Week voorgaande aan Pasen wordt hier naar toe geleefd. Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag zijn ijkpunten die uitlopen op Pasen.

In de reclame en algemene berichten in de kranten en via de andere media word ik elk jaar weken van tevoren aangespoord tot activiteiten en aankopen. Waar in de kersttijd het diner centraal lijkt te staan is bij Pasen het uitgebreide ontbijt hét aandachtspunt voor de consument, paaseieren, paasbrood en nog veel meer worden mij bijna door de strot geduwd.
Ook dit jaar lijkt het wel, of de paasartikelen niet aan te slepen zijn. Helaas mis ik veel van de blijheid die gepaard gaat met deze dagen.

Het begrip Stille Week krijgt nu ook een andere betekenis dan in voorafgaande jaren. Er ligt veel stil, we kunnen niet alleen naar veel dingen niet toe, maar het wordt ons ook afgeraden en in veel gevallen ook onmogelijk gemaakt, zelfs verboden.
Ik klem me nu ook maar vast aan een ander aspect van Pasen: het feest van nieuw leven. Dat past heel goed in dit jaargetijde, waarin om mij heen veel nieuw leven valt te bespeuren.

In de natuur word ik blij verrast door het frisse groen en de ontluikende bloemen, die ik zie op een wandeling. Door de vogels, die overal uitbundig zingen. Er worden eieren in nestjes gelegd, die straks opengebroken worden door kuikens.

Als ik zo door de natuur wandel voel ik me net één van de Emmaüsgangers; gelovigen weten van dit verhaal. Twee discipelen die na Goede Vrijdag wandelden en bedroefd waren over wat er toen gebeurd was. Ook ik voel heel goed, dat er veel mensen nu in rouw gedompeld zijn omdat ze hun geliefde aan de dood moesten afstaan. Misschien moet ik me open stellen door een soort wake-up call, die laat zien dat er uitzicht is op betere tijden. Net als de Emmaüsgangers is het goed, dat ik luister naar een stem, die me hoop geeft op een nieuwe fase in mijn leven.

Waarom zou ik nu stilletjes geen plannen maken voor dit jaar? Ook al weet ik niet of en zo ja, wanneer ik ze verwezenlijken kan? Misschien moet ik zoeken naar kracht om mij enerzijds in te leven in de problemen, waar velen nu mee worstelen, maar ook kracht om uit te stijgen boven alle narigheid. Als ik dan met iemand anders ergens samen wandel (wel op anderhalve meter van elkaar) mag ik me laten inspireren door al het moois, dat ik onderweg tegenkom, en mag ik dat toch zeker delen met mijn wandelmaatje?

Belangrijk is, dat ik dan me kan verplaatsen in de situatie van die ander, maar dat die ander ook kan meeleven met wat mij beroert. Ik maak graag van deze gelegenheid gebruik om iedereen mooie paasdagen te wensen. Pasen 2020, we zullen het nooit vergeten..