Ikke ikke, ikke, en de rest kan stikken.
maandag 18 mei 2020
Vrijwel bij alles wat ik doe of waar ik aan denk ben ik zelf het vertrekpunt. Ik zou, hiervan uitgaande, altijd bij mijzelf beginnen, als ik maar alles op orde heb, dan gaat al het andere vanzelf. Dat heet egocentrisch denken. Mijzelf in het middelpunt neerzetten. Dat doen veel mensen, zo niet de meerderheid; en heel vaak gaat dat ongemerkt. Probleem is dat dit al snel overgaat in egoïsme. Ik vind het moeilijk om mijzelf in een bepaalde situatie weg te cijferen.
Ik kan alleen voor anderen iets betekenen, als ikzelf als vertrekpunt oké ben.
Als ik deze stelling ook op anderen betrek, komt het er op neer dat alleen fysiek en psychisch gezonde mensen zich kunnen inzetten voor anderen. Maar is dat waar?
Het boek Eindelijk Thuis van Henri Nouwen laat zien dat het ook anders kan. Henri wordt gefascineerd door het verhaal van de verloren zoon, die na een leven in overdaad en wellust besluit om terug te keren naar zijn vader. Het verhaal wordt aanschouwelijk gemaakt door het bekende schilderij van Rembrandt; het schilderij hangt in de Hermitage in Leningrad, Henri heeft destijds uren achtereen voor het schilderij gezeten en zo inspiratie voor zijn boek opgedaan.
Later besloot Henri het roer om te gooien, van een wetenschapper, gewaardeerd docent aan enkele Amerikaanse universiteiten werd hij hulpverlener in een gemeenschap van zwaar gehandicapte mensen. Met een van hen, Adam, bouwde hij een bijzondere relatie op. Het werd een zoektocht naar wat wezenlijk belangrijk is in het bestaan. Van iemand die zoals de meeste mensen gericht was op zichzelf zette hij zich in voor één ander mens, met veronachtzaming van zichzelf. Henri leerde hoe hij maar ook ik het ikke, ikke, ikke kan veranderen in die ander…
In het gevecht om het bestaan loop ik tegen een aantal basisbehoeften aan: Eten, drinken, huisvesting, geen armoede, gezondheid; maar ook goede relaties. Geestelijke en lichamelijke intimiteit wordt, als ik de datingsite er op naloop, vaak opgewaardeerd tot een basisbehoefte, die vaak even hoog wordt gewaardeerd dan een goede gezondheid. Ik probeer met dat in mijn achterhoofd toch dat hele datinggebeuren een beetje te relativeren. De reclame en veel televisieprogramma’s proberen mij weliswaar anders te laten denken; denk maar aan First Date en Boer zoekt Vrouw; toch probeer ik waar mogelijk terug te gaan naar wat ik basics noem.
Bij het maken van mijn profiel en als ik een afspraakje heb ben ik zelf ook het vertrekpunt. In een eerdere blog heb ik wel eens de suggestie gedaan om na een blik op wie of wat de ander is en doet vooral te kijken naar wat de ander zoekt. Dat komt er op neer, dat ik me probeer te verplaatsen in de ander. Maar dat is best moeilijk. In deze coronatijd kieszen zovelen voor hun eigen belangen..
Iemand wees mij er ooit op bij het lezen van mijn blogs dat ik de persoonlijke voornaamwoorden je, wij en het onzijdige men niet moet gebruiken, maar mijn blogs in de ik-vorm moet schrijven. Ik zal dat wel doen, maar het gevoel bekruipt me, dat het dan helemaal ikke, ikke, ikke wordt. Teveel ik is mijns inziens ook niet juist…
geplaatst door Aktivo1 - 614 keer gelezen
Vorige berichten
Shes my baby..
Het was een warme zomerdag en we hadden de hele ochtend al door Parijs gedwaald met als hoogtepunt een bezoek aan de Notre Dame.
Toen ik een foto van haar maakte terwijl ze op de reling van een brug over de Seine zat, zag ik haar dromerig kijken naar de Eiffeltoren ver weg. Zullen we die kant oplopen, vroeg ze? Weet je wel hoeveel kilometer dat is, vroeg ik vertwijfeld. Als het te ver voor je is oude man, pakken we onderweg gewoon de metro. De beste manier voor een vrouw om iets gedaan te krijgen van een man is te suggereren dat hij er te oud voor is. Na meer dan een uur puffen in de hitte bereikten we de Eiffeltoren en ploften op een bankje neer. Van dichtbij valt het eigelijk behoorlijk tegen, merkte ze op. Omdat ik wist dat ze een beetje hoogtevrees had, was ik al lang blij dat we de toren niet zouden gaan beklimmen en negeerde ik die brutale opmerking over de bekendste bezienswaardigheid in Europa. Rond ons waren het vooral jonge stellen die in het gras dolden en energie te over leken te hebben. Mijn voeten brandden maar ik was tevreden al bleef dat ‘oude man’ toch knagen. Dat was immers een feit.
De lat-relatie met mijn vorige partner werd verbroken toen ik 56 was. Op dat moment hield ik beslist nog van haar. Natuurlijk deed het pijn maar er waren geen complicerende factoren zoals kinderen om het nog moeilijker te maken. Dat zij de kat hield, was misschien nog het grootste twistpunt. Nu, 7 jaar later, hebben we nog steeds regelmatig contact als goede vrienden. Met de opvoeding van de kat bemoei ik me niet meer. Na de breuk is een periode geweest die iedereen hier wel kent en die je misschien het beste met rouw kunt aanduiden. Daarna keek ik weer om me heen. Plotseling besefte ik dat ik over een aantal jaren 60 zou worden. Vrouwen van ‘mijn’ leeftijd leken ineens oud en het waren vaak oma’s. Flirten met een oma? Mijn nickname hier is beslist niet zomaar ‘realist’. Natuurlijk besefte ik heel goed dat ik er ook niet jonger op was geworden. Een midlife-crisis was ook al achter de rug en de gedachte aan een veel jongere ‘trophy-wife’ maakte me eerder moe dan geïnteresseerd. Bovendien, waar zou zo’n wezen vandaan moeten komen? Het meest eenvoudige was derhalve om de feiten maar te accepteren zoals die waren. Mijn werk boeide me nog steeds en daar moest ik me dan maar op richten. Relaties waren een herinnering uit mooie maar vervlogen tijden. Voor de ‘gouden jaren’ die zouden komen, zou ik het zonder ‘invulling’ of ‘aanvulling’ moeten doen.
Vijf jaar later dacht ik daar weer anders over al had ik beslist geen voorstelling hoe het dan zou moeten verlopen. Nog steeds was er die lichte tegenzin bij de gedachte aan twee ‘oudjes’ op vrijersvoeten. Hoe zou anderen het op de site eigenlijk aanpakken? In de blogs las ik betogen over de vurige verhoudingen die schrijfsters voor ogen hadden als ze de ware zouden tegenkomen.Dat leek mij meer iets voor jongeren. Ook waren er wat meer nuchtere beschouwingen van twee ouderen op zoek naar een gezamenlijke toekomst die net iets gezelliger zou zijn dan alleen. Die gedachten kwamen bij me op toen weer een ‘bekende’ op T2S aankondigde hier een lief te hebben gevonden. Met de trots die mannen nu eenmaal eigen is na een ‘verovering’, al weten vrouwen vaak maar al te goed wie in feite de teugels in handen hield. Of het nu brandende passie is vanaf de eerste blik of een relatie die groeit naarmate deze langer duurt, het gebeurt hier en dat moet toch een troost zijn voor een ieder die zoekt.
IJzige stiltes
In deze superwarme zomer zoeken we allemaal verkoeling. Daar is tot op zekere hoogte in te voorzien. Een goede airco op je werkplek, een verfrissende duik in een zwembad of elders, een koel drankje. Het helpt allemaal een beetje.
Een betere mate van temperatuurbeheersing is pas gerealiseerd, als het weer omslaat.
IJsblokjes in een glas fris of cocktail dragen bij aan een koeler drankje. Dat dit soort ijs niets anders is dan water in de vaste aggregatietoestand wist u natuurlijk. Een aggregatietoestand is niets anders dan de verschijningsvorm van materie; We kennen een gasvormige, vloeibare en vaste toestand. Als mens hebben we geleerd hoe we die aggregatietoestand kunnen aanpassen.
Kunnen we ook de figuurlijke aggregatietoestand in de maatschappij aanpassen? Soms zitten verhoudingen muurvast. Noem het een patstelling, wie schaakt weet wat ik bedoel. Er is geen winnaar of verliezer, het beste is het als een van beiden remise aanbiedt en dat de ander daar dan mee akkoord gaat.
Het allerbeste is het, als de aggregatietoestand van een gesprek vloeibaar is. Er moet over en weer ruimte blijven om op elkaar te reageren. Bij een vaste toestand stokt de discussie geheel, helaas is een gasvormige situatie ook verre van te verkiezen. Dat wordt een gesprek, een discussie over onbenullige zaken, zoiets van aap wat heb je mooie jongen. Of een oeverloze babbel over het weer, de toestand in de wereld (dat konden we vroeger beter overlaten aan mr. GBJ Hiltermann, redacteur van de Haagse Post (Na zijn overlijden stond in NRC Handelsblad het grapje: "Mr. G.B.J. Hiltermann spreekt over de toestand in de andere wereld.") of over de nieuwe haardracht van de buurvrouw.
Ook in familiekring komen deze simpele gesprekjes voor. Verjaardagen zijn favoriet om over triviale zaken te communiceren. Begrijp me goed, ik veroordeel niemand als hij of zij graag daar over wil praten. En misschien zijn gesprekken 1 op 1 met minder aanwezigen meer geschikt voor het bespreken van zaken, die er echt toe doen. Dingen in de persoonlijke sfeer.
Afgelopen zondag was ik bij een verjaardag in familiekring. Na het geven van de cadeaus en het feliciteren van de jarige job ging het gesprek verder in de tuin. Ik was op een bepaalde tijd uitgenodigd, mijn ex en haar zus waren al een uur daarvoor gekomen. Beide dames verlieten wat later het toneel., zo had ik heb beiden ook weer even gezien. Ik hoorde toen twee aanwezigen zeggen, dat men na het feestje zou gaan wokken. Hé, leuk dacht ik. Toen ik vroeg waar men naar toe ging viel er een ijzige stilte. Kennelijk was de wok-mededeling niet voor mijn oren bedoeld (foutje..). Een paar dagen later heb ik er tactisch nog even over gezinspeeld, toen ik de gastheer sprak. Maar allen zouden volgens hem geweten hebben, dat het feest te bestemder tijd eindigde (ik was toevallig kort voor dat tijdstip uit eigener beweging al opgestapt). Blijkens de invitatie was dit niet waar… Toch hield ik van die veranderde aggregatietoestand in de sfeer een ongemakkelijk gevoel over.
IJzige stiltes kunnen ook vallen bij een date.
Wat heb je elkaar te vertellen? In mijn blog “Waarover praten zij” die ik ruim twee jaar geleden hier geplaatst heb ben ik daar uitvoerig op ingegaan. Toen heb ik suggesties gedaan voor een leuk dategesprek. Nu zou ik graag daaraan willen toevoegen, het voorkomen van ijzige stiltes. Het lijkt door die stilte er vaak op dat een van twee wat ongeïnteresseerd is geraakt. Of komt het dat er van meet af aan geen empathisch vermogen was, het gebrek aan zich kunnen inleven in de ander? Het is goed als je je goed voorbereidt op je afspraak. IJzige stiltes in een gesprek zijn niet echt bevorderlijk voor een positieve indruk…
Dating-moe en wat dan?
Zou het de hittegolf zijn waardoor ineens het woord dating-moe hier valt en vooral door dames wordt bevestigd.
De afgelopen week zijn er in de blogs weer een aantal onderwerpen behandeld die regelmatig terugkomen: wat zoekt iemand die zich inschrijft op dating-site, hoe wordt er geselecteerd en waarom lijkt het vaak zo moeilijk te lopen? Uiteraard is er geen eenduidig antwoord voor iedereen omdat mensen zo verschillend zijn en ook hun eigen keuzes maken. Is het lezen van een bepaalde krant een reden om iemand bij voorbaat af te wijzen? Die vrijheid is er en de achtergrond zal ook duidelijk zijn: er wordt gezocht naar iemand met wie er raakvlakken zijn en dat is niet verwijtbaar. Natuurlijk levert het wel opgetrokken wenkbrauwen op bij de groep die niet kan voldoen aan bepaalde wensen of dat nu in een profiel staat of op andere wijze word geuit.
Is er een verschil in reageren op deze onderwerpen bij vrouwen en mannen? Het is natuurlijk maar een zeer klein gedeelte van de lezers van een blog die er ook op reageert, maar als je ook wat verder op het onderwerp zoekt op het internet, lijkt er toch een zeker patroon in te ontdekken.
Vrouwen
Waar bij de ouders van de actieve 50 plussers de rollenpatronen nog heel duidelijk vastlagen, is dat nauwelijks nog aan de orde. Gelijkwaardigheid op alle gebieden is vaker een vanzelfsprekendheid als het tot een relatie moet komen. Bij de vrouwen op een datingsite lijkt zich dat te uiten in de zoektocht naar iemand die aan alle wensen (uitgesproken en onuitgesproken) voldoet. Dat wordt in het voorstadium van de date verder getest door middel van onderlinge berichten en eventueel telefoongesprekken. Is een man die fase doorgekomen dan moet er nog een ‘klik’ volgen. Vaak al binnen de eerste drie seconden of in ieder geval tijdens de eerste ontmoeting omdat er anders een behoorlijke kans bestaat dat er geen tweede date zal volgen.
j
Mannen
Persoonlijk geloof ik niet dat mannen die op zoek zijn naar een serieuze relatie minder kieskeurig zijn dan vrouwen. Zij zoeken ook een partner die voldoet aan een zeker ideaalbeeld en zeker niet alleen op basis van uiterlijk. Zij ergeren zich vaker aan de ‘eisen’ die vrouwen in hun ogen stellen en denken dat de lat soms te hoog wordt gelegd. Als er eenmaal contact is, willen ze ook graag dat er enige vaart in de kennismaking komt en bij voorkeur snel een date. Daarbij wordt veel minder een ‘klik’ verwacht. Als de date verder voldoet aan de ‘verwachtingen’ willen mannen wel verder in de overtuiging dat de verliefdheid/liefde nog wel zal komen. Vaak worden ze teleurgesteld omdat vrouwen dan sneller lijken af te haken of het niet eens tot een date laten komen.
Natuurlijk is er geen passende oplossing en geldt niet voor iedere man en vrouw het stereotype dar hierboven wordt geschetst. Er is echter een punt dat ik hier wel wou maken. Iedere afwijzing in welk stadium dan ook doet pijn omdat iedereen die zich op het dating-pad begeeft ook dromen daarover heeft. Als mannen en vrouwen afwijzingen wat beter gingen formuleren, zou dating-moeheid wellicht ook minder voorkomen.