Het daterapport
donderdag 24 september 2020
Een paar keer per jaar krijg ik van mijn drie kleinkinderen hun schoolrapport te zien. Uiteraard is het de bedoeling dat opa dan zijn bewondering uit voor hun prestaties en die loftuitingen onderstreept door een bijdrage voor hun spaarpot. De bewoordingen in de rapporten zijn evenwel anders dan vroeger. Zoiets van voldoende, goed gedaan, moet nog wat bijwerken.. En de juf of meester schrijft er een persoonlijk woord bij.
Toen ik 65 jaar geleden in de lagere school (heet tegenwoordig basisonderwijs) mijn eerste schreden zette kreeg ik drie keer per jaar een rapport waarop met cijfers mijn vorderingen waren vermeld. Dat moest ik aan mijn ouders tonen die er hun handtekening onder plaatsten.
In het leven van alledag worden mijn prestaties, mijn gedrag, mijn uiterlijk en karakter ook gelabeld met een rapportcijfer. Die verschillende getallen worden dan gemiddeld en tenslotte komt er één cijfer uit. Ik doe op mijn beurt onbewust hetzelfde met mensen, die op mijn pad komen. De uitspraak: Als je een zesje bent, word je nooit een negen of een tien, en het liedje: Als je voor een dubbeltje geboren bent word je nooit een kwartje van de onovertroffen Louis Davids hebben nog niets aan waarde ingeboet.
Het is volstrekt logisch dat dit gegeven ook doorwerkt bij de keuze van een partner. Ook al beweren velen, dat het altijd gaat om de klik, dan wordt vergeten, hoe die klik tot stand komt. Welk oordeel hebben we als we een profiel met een foto lezen? Dan vergelijken we wat we zien met onszelf. Vaak vergelijken we het ook met onze vorige partner. Niemand wil voor minder gaan…
Dat heeft wel wat consequenties! Veel mensen vinden dat ze zelf (maar) een zesje zijn, of het wordt hen aangepraat door hun omgeving. Zo’n waardeoordeel kan heel hard aankomen. Ze krijgen een minderwaardigheidscomplex van hier tot Jericho. Wie geen hoge dunk heeft van zichzelf is niet zo snel geneigd een partner te zoeken, die hoger scoort op de ranglijst. Hoewel.. Bekend is de neiging van mannen en de laatste tijd meer en meer ook van dames, die blijkens de omschrijving van wat ze zoeken iemand willen, die wat beter in de markt ligt.
Mannen zoeken vaak een partner die een behoorlijk aantal jaren jonger is dan zij zelf. Is dat een juiste opstelling? Ze willen ermee pronken.
Niet alleen aan een profiel maar ook aan een blog en aan een concrete afspraak kun je een waardering toekennen. Dat lees ik in reacties op een algemene chat maar ook in andere blogs. Waar schort het dan aan, als een date tegenvalt? Aan de voorbereiding, respect voor de gesprekspartner, en aan het verwachtingspatroon? Dat zijn sowieso drie aspecten, als die niet goed zijn kan een date gruwelijk tegenvallen.
Ik denk niet, dat het labelen geheel en al uit te bannen is. Het gaat bijna automatisch. Is het goed om pas nadat je iemand in het echt gezien hebt een combinatie van de date en het profiel te maken? Een goede kennis van mij vond, dat je bij twijfel “het” toch een kans moest geven.
Een open einde wederom. En veel vragen. Ik hoop op reacties! En ga niet meteen als een schooljuf je rapporten maken…
geplaatst door Aktivo1 - 1701 keer gelezen
Vorige berichten
Verbinding en verbintenis
Ik ben veel alleen en dat ben ik graag. De eenzaamheid ken ik, maar die is bij mij weinig aanwezig. Ik zie voldoende mensen en ik geef om mensen. Waar ik op zoek naar ben in een ander mens, in een man, is een echte verbinding. Een verbinding wil ik vinden, die meer is dan leuk vinden en meer dan vriendschap. Een verbinding waarin seks tot intimiteit wordt.
In de laatste maanden heb ik afstand genomen van verbindingen, die puur lichamelijk, seksueel zijn geweest. Ik heb voor mezelf vastgesteld, dat me dat niet goed doet. Oh ja ik hou van seks, kan en wil erover praten, ben er bijna vrij van schaamte en ken geen jaloezie. Maar ik heb ook kennis mogen maken met seks, beter gezegd met intimiteit van de diep bevredigende art, die niet alleen het lichaam kan bevredigen, maar ook de ziel. Deze soort van bevrediging kan voor mij alleen ontstaan, als er een diepe verbinding bestaat. Misschien zou je het liefde kunnen noemen? In ieder geval is het voor mij voelen en open zijn gevoelens toe te laten. Het is bereidheid de ander te “zien”, te voelen en het “gezien” worden en gevoelens toe te laten.
Gisteren heeft mijn therapeut tegen me gezegd “Een verbinding zoals jij ze zoekt, is moeilijk te vinden”. Gelijk heeft hij. En da is ze dan weer, de beroemde zoektocht naar de “speld in een hooiberg”!
Erbij komt, dat dat maar mijn idee van verbinding is. De vraag is, wat het voorstel van verbinding bij één, de ander is.
Een andere vraag is, moet een verbinding dan ook verbintenis zijn? Velen en naar mijn ervaringen meer mannen, stellen zich angstig deze vraag. Ik denk vrouwen gaan door hun opvoeding makkelijker een verbintenis in. Maar de vraag was, moet een verbinding ook verbintenis zijn? Was ik nu jonger, had ik hierop waarschijnlijk ja gezegd. Maar mijn leven en mijn ervaringen hebben mij laten zien, dat ik in eerste instantie mijzelf verplicht ben. Ken ik mezelf en weet k wat ik wil en wat ik niet wil, kan ik een verbintenis aan en accepteren, dat een ander dat niet kan. Dat is vrijheid!
Uitgangspunt voor deze blog was een mailtje aan een man met die een date was geplant en wat ik heb afgezegd:
“...Waarom ik je dat schrijf? In je mailtjes spreek je bijna alleen over seks, wat je voorstellen, belevenissen en wensen zijn. Ik volgde de richting die je mailtjes aan onze “gesprekken” hebben gegeven, ook omdat ik je, vanuit je profiel een interessant iemand vond en dacht, misschien ook de man af van seks te mogen leren kennen, die man die mogelijk bereid is een verbinding te laten ontstaan? Ondertussen denk ik, dat ons het maken van een verbinding, zoals ik ze graag wil, niet kan lukken.
Je bent een fijne, lieve man, maar ik zie af van een date tussen ons...”
Trouwen met een wildvreemde
Sinds kort kijk ik weleens naar het tv-programma "Married at first sight". Het is opgenomen in Sydney en in Melbourne in Australie. Trouwlustige mannen & vrouwen worden door een psycholoog en dating-experts aan elkaar gekoppeld zonder te weten welke partner er voor hem of haar is uitgekozen. Ze zien elkaar voor het eerst voor het altaar om daar, in aanwezigheid van hun familie, te trouwen.
Het is een variant op Boer zoekt Vrouw, maar dan met EEN partner, met wie hij/zij het 8 weken moet zien vol te houden. De dames zijn mooi opgemaakt, de haren keurig gekapt en hebben een schitterende trouwjurk aan. De heren staan in perfect zittend blauw, zwart of grijs pak te wachten voor het altaar met de rug naar de ingang, op de aankomst van de bruid en de bruidsmeisjes. Die arriveren allemaal tegelijk in een limousine. Na het huwelijk en de receptie gaat het pas getrouwde paar eerst een paar dagen op huwelijksreis, om een mooie herinnering te hebben aan de start van van het huwelijk en ook om alvast in een romantische omgeving aan elkaar te wennen. Daarna gaat het bruidspaar naar een speciaal hotel, waar nog 8 tot 9 andere koppels, op dezelfde manier getrouwde stellen, na de huwelijksreis vertoeven. Ze worden daar door een tv-camera in een serie opnames gevolgd.
Ze zitten in een bubbel, afgeschermd van de buitenwereld om de partner door en door te leren kennen. Wel hebben ze regelmatig contact met de andere stellen van het programma via georganiseerde gezamenlijke etentjes, waar ze raad aan elkaar kunnen vragen. Maar ze kunnen tijdens die bijeenkomst ook kritiek leveren op de eigen partner of op het gedrag van een van de andere huwelijkspartners. Uiteraard gaat er best het een en ander mis, maar er groeit in deze weken ook veel waardering voor elkaar en soms ontstaat er zelfs liefde.
Het geheim van dit programma is, dat er net als bij een huwelijksburau, een uitgebreid profiel is ingeleverd bij de huwelijksexperts, Er heeft vooraf ook nog een gesprek plaatsgevonden met de aan het programma verbonden (neuro)psycholoog, een relatiedeskundige en 2 huwelijksexperts. Belangrijk is of het eigen karakter matcht met de persoonlijkheid van de gekoppelde partner. Ook wordt er terdege rekening gehouden met in het verleden opgedane date-ervaring, zodat de best mogelijke match voor hem of haar gevonden wordt. Het uiterlijk is natuurlijk ook belangrijk, want als iemand je type niet is, wordt het niks. De psycholoog en de experts blijven het hele experiment bij het programma betrokken. Duizenden kandidaten hebben zich voor dit tv-programma gemeld, zodat er veel keuze is om pakweg 10 koppels samen te stellen en daar een serie uitzendingen mee te maken.
Tijdens die 8 weken hotel is er 3 x een evaluatie en kan een koppel besluiten het programma te verlaten. Natuurlijk halen niet alle stellen het einde en de tv-kijkers blijven alleen de paren volgen die doorgaan. Na de einddatum gaan de stellen die het gehaald hebben 5 dagen terug naar hun eigen huis en naar hun achterban om na te denken of te overleggen of ze door zullen gaan met dit huwelijk. Ze komen daarna terug om voor de 2e keer hun geloften uit te spreken of het huwelijk te verbreken. Zes weken later komen alle andere deelnemers ook weer naar het hotel om gezamenlijk terug te kijken naar deze periode. Er wordt gevraagd hoe het nu met iedereen gaat en dan zien en horen we ook of de succesvolle paren nu ook nog steeds bij elkaar zijn.
Ze hebben allemaal geleerd van dit experiment : dat het moeite kost om elkaar goed te leren kennen. Verliefdheid kan er snel zijn, maar vertrouwen in elkaar moet groeien. Ze kunnen het niet maken om snel af te haken en ontstane irritaties zullen goed met elkaar doorgesproken dienen te worden om samen op te lossen. Het is natuurlijk ook belangrijk dat er voldoende lichamelijke aantrekkingskracht is tussen beiden. Al vind je elkaar nog zo aardig en lief, vriendschap kan bij gebrek aan passie mogelijk blijven, maar een setje word je dan niet. Het is even belangrijk dat de communicatie met de partnerr in al deze weken samen soepel verloopt, anders houdt de lichamelijke aantrekkingskracht ook snel op en haalt het koppel eveneens de eindstreep niet.
Waarom hebben al deze mensen de hulp van al deze experts ingeroepen? Omdat het ze op eigen kracht niet lukt om zelf een geschikte partner te vinden. Omdat ze zich niet durven open te stellen omdat ze erg bang zijn dat de ander er misschien niet helemaal voor gaat. Ook omdat de biologische klok tikt en ze deze kans nog willen aangrijpen om een geschikte partner te vinden, die ook nog graag een gezin wil stichten ...
Comfortzone
Mijn zoon had een vriendje, als die dinsdag bij hem speelde, wist hij precies wat hij ging eten.Elke week iedere dag vaste prik.
Als mijn echtgenoot op zondagmorgen geen gekookt eitje bij het ontbijt had, was het foute boel. Dat was hij zo gewend. Hij was al een poosje overleden, toen ik besefte dat ik best eens op een woensdag een eitje kon eten.
Bij mij ouders werd op zondag niet afwisselend gekookt. Een pan heerlijke soep, stoofpeertjes of tutti frutti , een lekker stukje vlees en pudding.
En ik.....met Kerst stonden er heel lang stoofpeertjes en spruitjes op tafel. En zo kunnen we allemaal wel wat bedenken.
Zo zijn er ook gewoontes uit een eerdere relatie, waarvan het lastig is ze gedag te zeggen. Ik merk dat als ik date, vaak al bij de eerste mailcontacten. Het is ook best veilig om in die bubbel te blijven. Je weet waar je aan toe bent. En ik doe dat ook, met enige mate. Probeer het af te leren.
Ik heb nog nooit gekampeerd bijv. Op geen enkele wijze, want het lijkt mij niets. En waarom schrikt mij dat af bij een profielbeschrijving. .....Buiten de comfortzone!
Ik merk ook dat je geblokkeerd wordt of uitgescholden als je een kritische vraag stelt over een profielbeschrijving. Wat toch wel jammer is, je kan toch niet na één omerking bepalen of iemand warm, koud, lief of onaardig is? Een opmerking die op mij onprettig overkomt, kan wel heel anders bedoeld zijn.
Eng om er meer energie in te steken?? Het kan ook verrijkend zijn.
Een poosje geleden heb ik in mijn profiel gezet, niet letterlijk, dat ik iemand zoek die bereid is om met mij dingen te ontdekken en beleven waardoor hij uit zijn comfortzone wil stappen. Of je nu een goede of mindere goede relatie heeft gehad, een kopie daarvan heeft weinig kans van slagen denk ik.
Dus kom maar op met die camper!!
Liefs
Jannie