Een eendagsvlieg kan ook gevaarlijk of irritant zijnâ¦
zondag 1 november 2020
Je zal maar een eendagsvlieg zijn en het is vandaag jouw dag niet! Eendagsvliegen zijn eigenlijk maar in beperkte mate verwant aan de bekende bromvliegen, waar we in huis last van hebben, het zijn haften, die leven aan de waterkant. Een larve van dit beestje doet er één tot twee jaar over om volwassen te worden, maar dan gaat het snel! Binnen een paar uur vervellen de diertjes, ze trekken zich naar een verborgen plekje terug dan vormen ze zwermen en paren ze. De mannetjes sterven meteen daarna (die hebben dus krap één dag geleefd) de vrouwtjes leven dan nog een uur, waarin ze hun eitjes leggen en dan ook sterven. Sommige soorten leven daarna nog twee weken..
Vergankelijkheid is iets, waar geen enkel levend wezen aan ontkomt. Het begrip eendagsvlieg gebruik ik ook om allerlei situaties aan te duiden die kort duren. Ik durf het zelfs te gebruiken bij het daten. Ik zie vrij frequent nieuwe leden op een datingsite, die binnen een of hooguit drie dagen weer van de site zijn verdwenen. Ik zou dan denken, dat deze nieuwelingen al heel snel een partner hebben gevonden. Helaas, zo is het bijna nooit.
Het zijn profielen waaruit ik vaak kan opmaken, dat het iemand betreft die de Nederlandse taal niet goed machtig is. Of er staat een zo jeugdige foto bij, dat ik ga twijfelen, als ik het prentje vergelijk met de eraan gekoppelde leeftijd. Soms zend ik dan een gezellig berichtje, het is nu een paar keer gebeurd, dat ik daarna een kort mailtje kreeg om mijn privé mailadres te verstrekken. Kort daarna kreeg ik dan een berichtje van de beheerders van de site om niet op die mailtjes in te gaan. Het was een fake profiel, bedoeld om mailadressen te verzamelen. De site waarschuwt overigens voor dit soort malafide praktijken! Dat is een prima service!
Dit alles werd onlangs nog eens onderstreept door een programma op RTL 5 over oplichters. Wat gebeurt er? Nederlandse mannen en vrouwen worden gechanteerd en dan geprest om geld over te maken naar de oplichter, die beschikt over seksueel getinte foto’s of beelden van hen. Kees v.d. Spek gaat dan met het slachtoffer op zoek naar de daders, die vaak in een West Afrikaans land als Nigeria of Ivoorkust in een internetcafé hun louche praktijken uitoefenen. Ik heb grote bewondering voor het doortastend optreden van deze programmamaker. Hij slaagt erin de slachtoffers te laten zien, dat cybercrime niet loont. Natuurlijk is het maar een druppel op de gloeiende plaat, het aantal gedupeerden is in werkelijkheid veel groter dan dat Kees hen kan helpen.
Ook onder bonafide leden zijn veel eendagsvliegen. Niet, dat ze maar een dag op de site staan, maar het daten blijft beperkt tot een ontmoeting. Dat maakte ik ook mee, een week na de date kreeg ik een berichtje dat ze na ons gesprek iemand had ontmoet met wie het scheen te klikken. Hoe vaak heb ik het niet meegemaakt, dat tijdens of aan het eind van het gesprek mij te verstaan werd gegeven, dat het bij deze afspraak bleef. Uiteraard heeft iedereen de vrije keuze om die beslissing te nemen. Wel denk ik, dat door goed lezen van elkaars profielen veel nodeloze dates kunnen worden voorkomen.
Ik begin steeds meer te geloven dat de eerste indruk maatgevend is. Dat geldt bij het lezen van een profiel maar ook bij een date. Of het na die eerste keer meer wordt kan ik niet van te voren weten. Het steekt misschien niet, maar het is wel teleurstellend als een veelbelovende afspraak snel strandt. Eendagsvliegen kunnen op zich misschien niet steken, maar ze kunnen wel knap irritant zijn.
geplaatst door Aktivo1 - 3325 keer gelezen
Vorige berichten
Wat doen we met Kerst?
Wat gaan jullie doen jullie met de Kerstdagen? Dat is een vraag die ieder jaar rond deze tijd terugkomt. Mijn oudste zoon heeft al jaren weinig met Kerstmis vieren in familieverband. Het liefst zit hij samen met zijn vrouw thuis bij zijn eigen kerstboom. Kan hij in alle rust het afgelopen jaar de revue laten passeren. Ze werken allebei fulltime, hebben een druk leven en nu ook een zoontje van 1,5 jaar oud, dus dat snap ik wel. Prima, zeg ik dan, Fijne Kerstdagen.
Eigenlijk heb ik zelf ook niet veel met die hype rond de Kerstdagen. Dat komt door alle reclames over de hele vracht aan luxe gerechten, die je volgens de supermarkt op tafel moet zetten. Ze laten vaak een lange tafel zien, waar alles feestelijk op is uitgestald Daar zitten dan minstens 8 vrolijke mensen aan, die dit allemaal gaan consumeren. Soms wordt er nog een stoel aangeschoven voor een eenzame buurman of buurvrouw die ze hebben uitgenodigd. Kijk toch vooral goed hoe gastvrij en sociaal deze familie is. als deze extra dinergast dankbaar binnen komt
Er is haast niet aan te ontkomen, want deze reclame wordt minstens nog twee weken herhaald. Ik kan me zo goed voorstellen dat mensen die op deze dagen alleen zijn helemaal geen zin hebben om daar naar te kijken. Dit heeft meer te maken met de verkoop van al die dure gerechten dan sociaal gedrag, want daarna toont de supermarkt trots alle heerlijke gerechten en wat het kost. Ik vraag me toch af of dit nou zo nodig is. Via hun eigen folder kan je toch ook een goede kerstmaaltijd samenstellen. Waarom moet dat per se zo uitgebreid?
Hangt de gezelligheid dan af van hoe feestelijk gedekt de tafel en het natafelen is? Ik heb van de week bij mijn zoon en zijn vrouw een eenvoudige, maar smakelijke maaltijd gegeten en rustig met ze bijgepraat. Last but not least, daarna zittend op de grond tussen het speelgoed, heerlijk met mijn kleinzoon gespeeld. Is me oneindig veel meer waard dan al die poespas...
Achterland
'En pap, nog wat gescoord de laatste tijd?'
Ik hoor jullie denken, wat is dat voor ordinair kroost, maar wij hebben zo ons gezinsgevoel voor humor, dat niet door iedereen begrepen, laat staan gewaardeerd wordt en dat houden we graag zo. Zo vader, zo kroost.
'Nou jongens', mijn dochter vindt dat o.k., 'toevallig werd ik laatst om half drie wakker', dat 'toevallig' klopt niet maar o.k., 'en dat was níet in mijn eigen bed.'
Er klonk instemmend geluid, als in: nou, niks bijzonders toch? Leuk! Vertel! Het was pas toen ik over dat kunstgebit begon, dat ze begonnen te steigeren als in: willen wij dit horen?
'Ja jongens, willen jullie het nu horen of niet?' In veel gremia misschien een retorische beleefdheidsvraag die direct en volmondig met ja wordt beantwoord, zo niet in wat er nog over is van mijn gezin. Dus ik hield stand en zei: 'In mijn tijd was het nog volstrekt normaal om, als je een slecht gebit had, rond je dertigste preventief een kunstgebit te nemen om van het gedoe af te zijn.'
'Nou ja pap', zei mijn zoon, 'kan ook voordelen hebben', waarop zijn dochter, mijn kleindochter zei dat hij dat niet kon maken, waarop hij weer zei, dat ze niet zo woke moest doen. Tijd om in te grijpen.
'Jongens, ik snap de gevoeligheid, maar ik moet jullie teleurstellen, die is tijdloos. Er zijn altijd altijd mensen die iets vinden van wat een ander zegt of denkt. En overigens ging het gebit pas na het zingen de kerk uit.'
Ik liet maar achterwege dat ik me best wat kon voorstellen bij de foute opmerking van mijn zoon. Ik houd van mijn achterland, maar verlang naar mijn voorland.
Kerstmarkt : Mensen bekijken en horen even over de grens
Toen ik een gratis bustochtje in de schoot geworpen kreeg ging het allemaal net ietsje anders dan gepland. Op zaterdag 29 november stond ik om half 8 ’s ochtends klaar voor een bus, die mij naar Oberhausen zou brengen, voor de kerstmarkt. Door een miscommunicatie van de reisorganisatrice met de buschauffeur kwam het vervoer bijna twee en een half uur later.
De rit verliep verder perfect, op een paar keer “Stau” na. Vond het wel apart dat de info in de bus in het Nederlands en Turks gedeeld werd… Bij aankomst in Oberhausen kregen we allemaal een envelopje met een kerstkaart, en daarin € 10,- als goedmakertje voor de vertraging.
Een kerstmarkt is leuk maar niet om er een halve dag te vertoeven. Na de koffie met apfelstrudel (daar was ik om een uur echt aan toe!) wandelde ik via een megagroot reuzenrad, een sneeuwrodelbaan voor kinderen en de Eiswelt naar het winkelcentrum Westfield Centro, het grootste winkelcentrum van Duitsland. Bedoeling is natuurlijk dat je daar naar toe gaat om te shoppen; maar ik koos voor het inademen van de sfeer. Ik vond een plekje op een uiterst comfortabele bank op de eerste etage Van daaruit had ik prima zicht op de benedenetage en vooral op alle passanten. Vaak hoorde ik Nederlands spreken om mij heen, voelde me niet echt als in “Die Heimat”.
Maar het is dus wel genieten van de mensenstroom die op gelijke hoogte en zes meter lager langs schuifelde, Ik had niet de indruk dat iedereen er gericht op zoek was naar iets speciaals, een koopje (?). Toch zeulden velen goed gevulde tassen met zich mee. Het geheel deed Amerikaans aan, en het herinnerde aan mijn bezoek aan Californië begin december 2010, waar ik in zo’n winkelcentrum overspoeld werd door kerstklanken. De sfeer was er vandaag prettiger dan in Hoog Catharijne in Utrecht.
Wat zou al die mensen bewogen hebben hun zaterdag daar door te brengen? Ik zag veel stelletjes en complete gezinnen op zoek, ja, naar wat? Leuk is dat het gezelschap links en rechts van mij op de bank niet steeds hetzelfde was. Een paar Hollanders, een Duits echtpaar. Ik begon trek te krijgen in de glühwein, die zou ik in de kerstmarkt zou moeten scoren. Ik genoot van het mensen bekijken, in dat opzicht kwam ik in het winkelcentrum ruimschoots aan mijn trekken, mijn tong wilde ook aan zijn trekken komen
Naast mij namen twee jonge dames plaats met een leuke doosje met de tekst “Cookie Couture” Nu weet ik wel wat Haute couture voorstelt, maar een Cookie Couture? (ik haat Cookies op internet). Een van beiden opende het doosje, er zat een chocolade brownie - koekje in en bij gebrek aan bestek hapten ze beiden om beurten een stuk van deze lekkernij af.
In elk geval motiveerde mij dit om nogmaals naar de kerstmarkt te gaan om aan de verlangens van mijn inwendige mens enigszins tegemoet te komen. Zoals gezegd gedaan, eerst een glas glühwein, heerlijk warm, en als alternatieve maaltijd een bak gepofte krieltjes met saus. Zo kon met een gevulde maag de terugrit een aanvang nemen. Die verliep zonder horten en stoten, tenminste? Omdat de roots van zowel de chauffeur als een deel van de inzittenden kennelijk in Turkije lagen was de muziek van de intercom deels op deze cultuur afgestemd, in plaats van de overbekende Merry Christmas en Jingle Bells songs.
Enkele dames werden door deze muziek geïnspireerd om te bewegen; zij begonnen in het bovenste deel van de bus op het gangpad te dansen. Dat kon de chauffeur niet waarderen, vanwege de gevaren die dit met zich meebrengt in een rijdende bus op de snelweg. Hij moest derhalve deze lady’s even tot de orde roepen.
Ik vond het een grappige dag, die toch wat anders verliep dan ik eerst had gedacht. Hierdoor heb ik met twee cultuuruitingen kennis kunnen maken. Ik had als het ware een date met de Duitse kerstsfeer en de manier, waarop mijn medelanders zich kunnen vermaken. En aan het begin van de dag heb ik geleerd dat er niets mis is met een beetje geduld uitoefenen, mij te laten verrassen en aan te passen aan de omstandigheden.
Op Things2share probeer ik nog wat beelden van deze dag te plaatsen.