Terugblik datingsite ervaring 2020
woensdag 30 december 2020
TERUGBLIK 2020
Een terugblik op de ervaringen mbt de datingsite, dit onder een vergrootglas gelegd waarbij soms zaken wat extra benadrukt zijn maar met een goede wellicht wat roze bril moeten worden gelezen.
Een datingsite. Het middel dat wordt aangeprezen om een nieuw contact op te doen, te gaan ontmoeten.
Uiteraard in de vorm van vrienden, vriendschap, FWB, ONS of een relatie of een Lat relatie.
Een terugblik op een toch wel bewogen jaar, Een jaar dat met alle facetten die er speelden uiteraard ook
een grote invloed heeft gehad op een datingsite, en daten met zeer minimale mogelijkheden om dus te ontmoeten.
Toch kijk ik wel terug .
De terugblik van mij. Wat ik heb ervaren, geconstateerd en wat me ook wel tot denken heeft gezet, en wat me ook heeft verwonderd, op sommige momenten heeft teleurgesteld.
En uiteraard teleurgesteld doe je vaak zelf, doordat je verwachtingen te hoog zijn van iets of van de ander.
Een aantal maanden geleden heb ik me in laten schrijven. 1 maand, net voor corona
en nu sinds oktober. Met open blik maar wel met relatief, blijkt achteraf, te hoge verwachtingen. Achteraf is alles zo makkelijk maar je hebt een beeld, een idee voor een toekomst met een nieuwe liefde.
Mijn omschrijving is duidelijk. Wat ik hoop te vinden, tegen te komen. Voor de rest van mijn leven.
Veel eisen, wellicht vinden sommigen dit maar ik zie het als een wensenlijstje, lijstje met verlangen. Ik vind het wel logisch.
Dan maak je duidelijk waar je naar op zoek bent, en wat zeker niet en vertrouw je erop dat dan de personen
die zich kunnen vinden of herkennen in dit, reageren. En zij die denken, jeetje wat een wensen, het zo laten en
niet reageren in de zin van, waarom zoveel kapsones? Wie denk je dat je bent? Ben ik niet goed genoeg? Zit ik niet op de wachten toch. Zeker niet.
Begrijp ik ook wel, de reactie de houding maar is totaal zinloos en geeft frustratie voor de persoon in kwestie toch. Ik geef altijd een berichtje terug alleen dan is mijn reactie negatief omdat er te weinig overeenkomsten zijn. En dat wist de persoon in kwestie toch eigenlijk al.
Enige tijd is erover heen gegaan tot ik het besluit nam me in te schrijven. Twijfel omdat de wereld
op zo'n site toch wat vertekenend is. Wellicht romantisch, uitnodigend, vragend.
Puur voor mezelf om te kijken hoe men dat noemt "hoe je in de markt ligt",
Want als je toch een tijdje uit dat proces bent geweest van zoeken en gezocht worden, is er toch een stap te maken.
Bij aanvang en nu nog heel veel reacties en bezoeken gehad. Eigenlijk wel heel leuk natuurlijk want hoe positief is dat.
Mannen zitten ook in een andere rol. Een aantal zeer ervaren op een site, die van de hoed en de rand weten en zoekende naar nieuwe leden. Andere mannen ook voor het eerst
en nog zoekende naar een manier maar wel wetende dat stilzitten, niet reageren niets gaat opleveren,
En natuurlijk was, ben ik gecharmeerd van de lieve mooie, leuke opmerkingen, de vele complimenten ,
want die heb ik ruimschoots ontvangen.
In de trend van leuke foto 's, mooie stralende ogen, exotische uitstraling, lief gezicht, leuke lach.
Mooie duidelijke omschrijving etc. Eerlijke, oprechte en duidelijke taal.
Allemaal fijn en natuurlijk vond, vind ik dat prima.
Maar wat heeft het me gebracht. Niet echt veel, nog niet veel. Althans niet dat wat ik verwachtte.
Kritisch, ja natuurlijk is toch ieder, maar duidelijkheid, eerlijkheid is van belang, voor mij
Mijn verwachtingen zijn, waren hoog. Meer doelend op het feit dat met een goed omschreven profiel, recente foto's, makkelijke communicatie, altijd wel gesprekstof er toch voldoende leden een contact wilden inzetten.
Vice Versa, natuurlijk. Want je moet als vrouw ook gewoon actie ondernemen. En dat gebeurde, gebeurt ook wel. Korte chats, eenmalig omdat het niet klikte. Meerderen langere tijd maar er toch een onderbuik gevoel kwam dat niet goed was. Maar toch weinigen waren blijvers. Puur omdat ik openheid en eerlijkheid miste.
En het niet respectvol is dat men op diverse paarden gokt, wedt.
Chatten met een ieder.
Tuurlijk ieder zijn ding, maar het zijn in deze blog mijn bevindingen, mijn ervaringen, mijn meningen.
Kun je het wel of niet mee eens zijn, maar is niet relevant nu.
Wat zijn regels bij een datingsite? Regels qua omgang, benaderen, inhoud, respect, fatsoen. Zijn er niet echt. Er zijn voorwaarden maar die staan totaal los van het gedrag van mensen.
En je verwacht volwassen mensen met normen en waarden want qua leeftijd moeten we dit toch in ons hebben.
Maar een datingsite blijft natuurlijk anoniem toch? Want een foto, beschrijving, telefoonnummer, mailadres wat zegt dat? Beetje inherent aan een datingsite.
Alles heeft te maken met respect, vertrouwen. Anders kunnen we het hier toch wel vergeten.
Natuurlijk mag en ga ik niet generaliseren. Mbt de mannen, daar kan ik redelijk over schrijven. Want daar heb ik toch mee te maken, te maken mee gehad.
Hoe de vrouwen acteren , daar kan ik niets van of over zeggen. Maar zal niet echt anders zijn in bepaalde gevallen
Waarom men doet zoals men doet? Heb geen idee maar geeft voor mij aan dat het serieus zoeken naar, toch wel heel veel vraagtekens geeft.
En zorgt uiteraard voor wantrouwen, afstand en veelal afhaken.
De datingsite zie ik, de metafoor gebruikend, als een snoepkraam. Zoveel smaken, keuzes en vooral het ongeduld hebben niet te kunnen, willen wachten om die ene de smaak echt te proeven en te willen houden. Maar snel het andere ook wil proberen omdat er nog zoveel snoepjes liggen. Erg eigenlijk als ik dit zo schrijf. Is dit iets uit de kindertijd, maar daarom ook het vergelijk.
Waarom ik het daarmee vergelijk? Gewoon omdat je bemerkt als je in contact bent met iemand er soms ook andere chats worden warm gehouden. De focus op dat ene snoepje kost teveel moeite door de verleiding.
Klinkt dat negatief? Ja.
Heeft dat met jaloezie te maken? Nee
Heeft dat met ongeduld van de ene te maken en geduld van de ander ? Ja
Heeft het met weinig respect van de andere te
maken? Ja
Daten is natuurlijk heel moeilijk geweest de afgelopen periode. Improviserend en zeker in de zomer waren er wel tal van
mogelijkheden. Maar ook daarin lopen zaken spaak. Korte eenmalige ontmoetingen omdat een volgende wellicht toch weer
aantrekkelijker is. Ik kan nog heel veel daarover schrijven maar het is zoals het is, denk ik dan maar.
Heb in de periode op een datingsite toch aardig wat betekenissen van woorden geleerd.
ONS: One Night Stand. Wordt heel vaak gebruikt bij het chatten terwijl er tocht echt staat dat men een relatie wil
FWB: Friends with Benefits. Ook wel een alternatief voor sommigen ipv een Lat relatie. Terwijl het toch echt iets anders is
Ghosting: dat is dus vreselijk. Heb het eens nagelezen.
Ghosten is niets meer van je laten horen. Kan na een korte relatie zijn, een ontmoeting - date, facetimen, bellen. Maar ook geen mogelijkheid meer
geven, krijgen om zaken uit te spreken, bespreekbaar te maken. Alle communicatie is afgesloten dus niet meer bereikbaar via telefoon, whats app, mail
en de site. Op de site is het fenomeen blokkeren dus dan ook van toepassing. We hebben het regelmatig hierover bij T2S.
Wat het betekent dat communicatie niet meer kan, dus wordt geblokkeerd daar heeft de persoon die blokkeert geen notie van. Het kenmerkt vaak bindingsangst en laf gedrag
de confrontatie niet meer aangaan, durven. De ander blijft zitten met een gevoel van frustratie, onzekerheid, gekwetst te zijn en verliezen van zelfvertrouwen.
Want ook al is het niet dat wat je hoopte dat het zou zijn, er moet toch ruimte blijven voor een gesprek.
En helaas blijkt dat mannen vaak kiezen voor ghosting.
Niet mijn woorden en wil dit zeker niet negatief plaatsen maar onderzoeken naar ghosting hebben dit aangegeven. Dus mijn excuses dat het hier vermeld wordt
Vrouwen zijn veelal van het praten en mannen zeker in dit soort van situaties niet.
Laten we hopen dat 2021 een beter datingjaar wordt met mooie ontmoetingen en meer mogelijkheden
Veel geluk en een mooi 2021
geplaatst door Sanne1 - 2017 keer gelezen
Vorige berichten
Moed, beleid en trouw
"Als de maan vol is,zal je al niet meer bij me zijn" zei je in Alençon. Je keek omhoog naar hoe de sikkel in lichtend blauwe flarden naar de blauwzwarte nacht steeg. Het was een keus, die je vooraf zelf had gemaakt, over twaalf dagen zou je zoon mijn plek innemen en zou ik rond gaan trekken door mijn lievelingsland.
Maar voor het zover zou zijn, gingen we natuurlijk weer op avontuur als vanouds:) "Mijn god, wat een korte invoegstrook, hoe komen we in vredesnaam vanaf dit benzinestation levend op die snelweg terecht??" Terwijl je tankte, observeerde ik de vrachtwagen voor ons, en hoe hij de weg opdraaide. Hoog en droog en onverstoorbaar zette hij zijn combinatie er gewoon dwars in. Een beetje Tesla wijkt natuurlijk wel uit, geen ergere schande denkbaar dan een krasje op de lak. "Laat mij het maar doen" sprak ik kordaat. Ik keek al bij de benzinepaal over mijn linkerschouder om het invoegstuk te verlengen, trapte het pedaal in et voila, het was minder erg dan het leek.
Hoewel wij in veel opzichten gelijk zijn, ben ik natuurlijk altijd de moedigste, en jij de verstandigste. Maar heb jij wel een moedige vrouw nodig? "Mijn vriend Jos, die is opgehaald door een kenau, die hem desnoods aan zijn haren de grot insleurt, en hij was mijn enige vriend die de waarde van vriendschap en trouw begreep" had jij op je verjaardag nog gezegd. Ik keek je peinzend aan. Nooit zou ik iemand tegen zijn zin in aan zijn haren ergens naar binnen sleuren en dwingen pap met vellen op te eten, want mijn devies is toch nog altijd wel gelijkwaardigheid. Moedig zijn, dat beschouw ik als een deugd, en agressie als iemand die zijn angsten de boventoon laat voeren. Dus als ik zo diep moet zinken om als een trofee beschouwd te worden, past dat dan wel bij me?
De bergen kwamen, jeugdherinneringen overvielen me, hoe ik als kind voor het eerst bergen zag, exact deze bergen, hoe deze bergen nog steeds groen en mysterieus, hun toppen in wolkenflarden gehuld de mens spottend en tegelijk berustend bekeken, kijk ze daar nou toch, zich inbeeldend dat ze ons kunnen trotseren, als mierenkolonies slepen ze hun infra aan, maken haarspeldbochten, leggen tolwegen aan, nog geen duizend beleidsplannen zullen deze bergen ooit kunnen overwinnen, wij de bergen zullen hier over duizend jaar gewoon nog zijn, als al jullie tolhuisjes al overwoekerd zijn door brandnetels, bramen en varens! Er leek geen einde aan te komen, de auto zwoegde en sputterde, weer een bocht, overal geboomte, geen hoge bomen maar toch ondoordringbaar, heel soms vingen we een glimp op tussen de stammen door van de diepte onder ons, een kolonne auto's die zich een weg baanden naar de andere kant, af en toe een ongeduldige local die levensgevaarlijke inhaal manoevres uithaalde om twee minuten eerder thuis te kunnen zijn of voor altijd op de begraafplaats te moeten rusten.
Rondborstige engelen bewaakten op de begraafplaats het medallion van een befaamde egyptoloog. Zijn vrienden hadden het vijftig jaar na zijn dood nodig gevonden om geld op te halen en een flink mausoleum over zijn graf te zetten. Waarom, zo vroegen wij ons af, vonden ze dat nodig? Had het deze man tijdens zijn leven aan erkenning ontbroken? Of was het een kwestie van egotripperij, waarmee de lokale rotaryclub wilden aantonen dat ook hun stad iemand had voortgebracht die in een piramide verdiende te liggen? Voorzichtig klommen wij over de grafstenen, de tuinman die over een kwartier het hek ging sluiten hield ons met een oog in de gaten. Beneden was nog een familiegraf van de familie Franco, kaal en sober, geen spoor van pijlen en falangisten. Zou het echt zo zijn dat de Grote Lijder hier in deze winderige grensstad op de hoogvlakte lag opgesloten??
Met piepende remmen daalden we de berg Monsanto af, heter en heter werd het, de geelgepleisterde muren slingerden om de bontanische tuin van Ajuda heen. Opeens ging er een groen gietijzeren hek open, een soort lakei stapte naar buiten en twee toeristen voor ons schoten op hem af om te vragen of ze de tuin in konden. Dat bleek niet onmogelijk te zijn, maar deze ingang was niet voor gewone mensen, en hij wees, heel wijds en ver, daar, daar eerst helemaal naar beneden en dan daar, die kant en dan daar weer omhoog en daar was het, het hek voor de gewone mensen! Wij keken elkaar aan. Zijn wij gewone mensen? Jullie weten het al en wij ook, maar omdat wij er zo gewoon uitzien, wist deze lakei van niks.
Het was een juweel van vergane glorie, koninklijkheid en exotische bomen. Witte pauwen wieuwden naar elkaar en met tuinslangen werd de bougainville besproeid. Onderaan de trappen stond de hooggehakte nouveau riche een bruidspaar toe te juichen terwijl wij als ware paparazzi de gestutte overzeese schatten fotografeerden. In de diepte zagen we het turquoise water waar de koloniale schepen zaden en slaven aan land gebracht hadden. "Kijk, in een tuin zoals deze mag je mijn as verstrooien als ik er niet meer ben" Ik keek je aan om te zien of je dat echt meende. Voorlopig waren we nog gezonder dan menige hangbanktiener, dus dat zou nog weleens een knappe tijd kunnen duren voor het zover was. "Is goed hoor, dat regel ik wel voor je" sprak ik monter. In gedachten had ik al discussies met zijn zoon over de wijn die we zouden serveren. Trouw zijn kost sommige mensen meer moeite dan anderen, maar dat kan je aan ons wel overlaten.
Hebben jullie speciale wensen of gedachten waar jullie je as willen laten uitstrooien of kan de urn zo met het grofvuil mee?
Paradise by the Dashboard Light
In Paradise By The Dashboard Light –een geweldig nummer trouwens!- werd gezongen over 1e, 2e en 3e honk. Doel was natuurlijk een homerun te maken!
Als 12 jarig meisje ging dat finaal langs me heen, maar ik had vriendinnetjes met oudere zussen die meer opvingen over seksuele dingen. Zij vertelden dat het over seksuele handelingen ging.
Ik begreep het nog altijd niet, maar vond het liedje wel heel goed.
Even fast-forward naar nu en het lezen van “Mars & Venus on a Date”. De auteur noemt daarin ook een soortgelijk iets als die 4 honken.
In de eerste fase heb je initiële aantrekkingskracht. De uitdaging is de mogelijkheid te creëren om dat te laten zien en om die ander te leren kennen.
Fase twee kan wat lastiger zijn omdat hier onzekerheid de kop opsteekt. Is hij/zij wel de juiste voor mij?
Het is heel normaal om je af te vragen of iemand die je op zich leuk vindt echt wel diegene is waar je de rest van je leven mee door wil gaan brengen.
Toch zie je hier dat m.n. mannen afhaken omdat ze door die twijfel denken dat dit het niet is. Vrouwen maken vaak de fout om achter de man aan te gaan, wat bijna altijd averechts werkt.
Dit kan een heikele periode zijn waarin iets met echte potentie abrupt ten einde komt. Zoals men zegt, het kind met het badwater weggooien.
Als je dit vaker meemaakt, kan het erg ontmoedigend zijn en leiden tot geen zin meer hebben om nog te daten. Het is daarmee een heel belangrijke fase!
Nou is de reden dat ik dit boek aan het lezen ben om voor persoonlijke groei, maar ook was ik nieuwsgierig of ik er dingen in kon herkennen van vorige relaties.
Soms vind ik het lastig om helder te krijgen waarom iets fout is gelopen. Als je daar meer inzicht in krijgt, kun je dingen bijsturen zodat je niet weer hetzelfde doet.
Als ik dan naar fase 2 kijk, denk ik dat het bij mij een aantal keren daar is blijven steken.
Voelen dat de man gaat twijfelen, wat terugtrekt, niet laat merken “ik ga voor jou, jij bent het voor mij! Met jou wil ik oud worden!”
Juist het tegenovergestelde. Wel blijven waar hij is, maar met een voelbare vibe van “Ik weet het niet zeker. Ik vind het wel leuk, maar ik weet het nog niet.”
Daar werd ik op mijn beurt mega onzeker van en helaas ga ik dan harder lopen. Meer mijn best doen.
Ik vind dat heel moeilijk om te ervaren, omdat ik zelf al wel veel verder ben met mijn gevoelens.
Leerpunt: niet zo snel emotioneel geïnvesteerd raken.
Hoe doe je dat? Goede vraag.
Heldere grenzen, goed bij je standards blijven ook al doet het misschien pijn en geeft het verdriet. Want dat is het, he. Niemand zit te wachten op (weer) verdriet.
Anderzijds had het me een hoop verdriet bespaard als ik wel veel eerder voor mezelf was opgekomen en had gezegd, “Dit wil ik zo niet. Dit voelt niet goed voor mij.” En zonodig de stekker eruit trekken.
Als ik heel eerlijk ben, is er zelfs een grote kans dat ik nu in een fijne relatie had gezeten als ik dat had gedaan.
Zeer waarschijnlijk had het positief gewerkt als ik mijn grenzen had aangegeven en gehandhaafd, en waren we met wat tijd soepeltjes doorgeschoven naar fase 3: exclusiviteit.
Ik denk dat we als stel een beetje tussen fase 2 naar 3 op en neer gingen. Met fase 3 ben je namelijk nog niet helemaal uit de brand.
Het boek loopt niet helemaal synchroon aan het liedje wat 4 fases heeft. In het boek worden er 5 genoemd.
In de 4e is er diepere intimiteit en pas in de 5e kom je op de echt vaste verbinding. Dan kun je meer gaan ontspannen en ook elkaars minder leuke kanten gaan ontdekken zonder dat daarmee de relatie in gevaar komt.
Het stomme is dat ik zelf al heel makkelijk doorschiet naar fase 4 & 5, maar ja, als de ander nog niet zover is, kom je nergens. Het enige wat ik dan bereik, is dat ik mezelf onderuit haal. Want fijn voelt dat niet natuurlijk. Het leidt tot onzekerheid en het kan je zelfvertrouwen een knauw geven.
Om weer vol goede moed je datingschoentjes aan te trekken als het fout is gelopen, kan dan best erg spannend worden. Het schijnt dat veel vrouwen er na een tijdje maar vanaf zien.
Feitelijk moet ik wat bewuster en alerter gaan daten. Ik vind dat als mega gevoelsmens lastig.
Dan denk ik stiekem, "Waarom komt die geweldig leuke vent niet gewoon aanbellen?!"
Dat zou super zijn.
Maar ja, je moet zelf verantwoordelijkheid nemen voor wat niet werkt, en ook voor wat je wil.
Dan is dit er ook nog: Bruce Lipton zei dat bijna niemand echt van zichzelf houdt. Als iemand dan tegen je zegt, “Ik hou van je!” heb je bewust of onbewust, “Hoe kun jij van me houden als ik niet eens van mezelf houd? Je hebt geen quality control!”
Interessante musings en heel niet verkeerd om eens te kijken naar hoe dingen zijn gelopen en wat je eventueel bij kunt schaven.
Inzicht geeft groei en verandering.
En grotere kans op die leuke partner!
Reuring
Het woord reuring heeft meerdere betekenissen. Het betekent meestal drukte en bedrijvigheid in positieve zin, een levendige sfeer, zoals op een feestje. Maar het kan ook ophef betekenen over iets, of een gevoel van onrust. Ook is het vaak een opwindend gevoel, veroorzaakt door een mix van geluid en beweging bij een evenement. In ieder geval duidt het altijd op veel activiteit. In dit blog is het een straattheater festival in Purmerend, genaamd : Reuring.
Reuring vindt elk jaar plaats in het laatste weekend van juni. Meestal op het grote plein tussen alle horecazaken aan weerszijden van de Koemarkt, pal voor theater Purmaryn, op het plein voor het museum en nog een 4e podium in een van de winkelstraten. De voorstellingen duren een half uur met een korte pauze daarna. Allemaal op loopafstand van elkaar, zodat je alles rustig kan bezoeken, want ze wisselen elkaar af in locatie en tijd. Ieder jaar ga ik er trouw heen, want de acts zijn leuk en van goede kwaliteit. Na afloop van ieder optreden gaan de artiesten, plus enkele mensen van de organisatie met de hoed rond, want het festival is gratis. Het publiek wordt daarom wel geacht een bijdrage in de kosten te geven aan de organisatie of een gulle gift aan de artiesten zelf te doen;
De 1e voorstelling was een complete circusact met risicovolle acties in de lucht, uitgevoerd door een jong echtpaar uit Argentinië. Geen vangnet of kussens op de grond. Een verkeerde beweging zou een keiharde smak op de stenen betekenen. Er zat veel humor in hun act. Regelmatig werd er gelachen, of hard geapplaudisseerd voor hun lenige acrobatiek. Na afloop hadden ze nog een kleine toegift ; hun zoontje van 4 jaar klom op blote voeten in rap tempo omhoog in een houten paal van circa vier meter, direct gevolgd door beide ouders voor het geval hij een verkeerde beweging zou maken. De kracht van dit jonge kind en zijn lenigheid waren opvallend. Het vertederde het publiek. Veel mensen liepen daarna rechtstreeks naar de artiesten zelf toe om ze een mooi bedrag te geven, ik natuurlijk ook.
De andere voorstellingen waren ook prima, maar de 1e act had toch de meeste indruk gemaakt op zowel mij als mijn festivalmaatje. Rond 1500 uur streken we neer op een van de terrassen op de Koemarkt voor een biertje en over het plein kwamen toen nog 3 muzikanten langs, die een lopende voorstelling gaven tussen alle podia. Even later reed er ook nog een mini-volkswagen bus voorbij, volgepropt met festivalgangers, die luid toeterend deze mensen als taxi vervoerde over het festivalterrein. Het weer was prima, het was afgelopen zaterdag gelukkig nog niet zo heet. We hadden een geweldige middag meegemaakt, waar we op de terugweg met veel plezier nog over zouden napraten...