Terugblik datingsite ervaring 2020
woensdag 30 december 2020
TERUGBLIK 2020
Een terugblik op de ervaringen mbt de datingsite, dit onder een vergrootglas gelegd waarbij soms zaken wat extra benadrukt zijn maar met een goede wellicht wat roze bril moeten worden gelezen.
Een datingsite. Het middel dat wordt aangeprezen om een nieuw contact op te doen, te gaan ontmoeten.
Uiteraard in de vorm van vrienden, vriendschap, FWB, ONS of een relatie of een Lat relatie.
Een terugblik op een toch wel bewogen jaar, Een jaar dat met alle facetten die er speelden uiteraard ook
een grote invloed heeft gehad op een datingsite, en daten met zeer minimale mogelijkheden om dus te ontmoeten.
Toch kijk ik wel terug .
De terugblik van mij. Wat ik heb ervaren, geconstateerd en wat me ook wel tot denken heeft gezet, en wat me ook heeft verwonderd, op sommige momenten heeft teleurgesteld.
En uiteraard teleurgesteld doe je vaak zelf, doordat je verwachtingen te hoog zijn van iets of van de ander.
Een aantal maanden geleden heb ik me in laten schrijven. 1 maand, net voor corona
en nu sinds oktober. Met open blik maar wel met relatief, blijkt achteraf, te hoge verwachtingen. Achteraf is alles zo makkelijk maar je hebt een beeld, een idee voor een toekomst met een nieuwe liefde.
Mijn omschrijving is duidelijk. Wat ik hoop te vinden, tegen te komen. Voor de rest van mijn leven.
Veel eisen, wellicht vinden sommigen dit maar ik zie het als een wensenlijstje, lijstje met verlangen. Ik vind het wel logisch.
Dan maak je duidelijk waar je naar op zoek bent, en wat zeker niet en vertrouw je erop dat dan de personen
die zich kunnen vinden of herkennen in dit, reageren. En zij die denken, jeetje wat een wensen, het zo laten en
niet reageren in de zin van, waarom zoveel kapsones? Wie denk je dat je bent? Ben ik niet goed genoeg? Zit ik niet op de wachten toch. Zeker niet.
Begrijp ik ook wel, de reactie de houding maar is totaal zinloos en geeft frustratie voor de persoon in kwestie toch. Ik geef altijd een berichtje terug alleen dan is mijn reactie negatief omdat er te weinig overeenkomsten zijn. En dat wist de persoon in kwestie toch eigenlijk al.
Enige tijd is erover heen gegaan tot ik het besluit nam me in te schrijven. Twijfel omdat de wereld
op zo'n site toch wat vertekenend is. Wellicht romantisch, uitnodigend, vragend.
Puur voor mezelf om te kijken hoe men dat noemt "hoe je in de markt ligt",
Want als je toch een tijdje uit dat proces bent geweest van zoeken en gezocht worden, is er toch een stap te maken.
Bij aanvang en nu nog heel veel reacties en bezoeken gehad. Eigenlijk wel heel leuk natuurlijk want hoe positief is dat.
Mannen zitten ook in een andere rol. Een aantal zeer ervaren op een site, die van de hoed en de rand weten en zoekende naar nieuwe leden. Andere mannen ook voor het eerst
en nog zoekende naar een manier maar wel wetende dat stilzitten, niet reageren niets gaat opleveren,
En natuurlijk was, ben ik gecharmeerd van de lieve mooie, leuke opmerkingen, de vele complimenten ,
want die heb ik ruimschoots ontvangen.
In de trend van leuke foto 's, mooie stralende ogen, exotische uitstraling, lief gezicht, leuke lach.
Mooie duidelijke omschrijving etc. Eerlijke, oprechte en duidelijke taal.
Allemaal fijn en natuurlijk vond, vind ik dat prima.
Maar wat heeft het me gebracht. Niet echt veel, nog niet veel. Althans niet dat wat ik verwachtte.
Kritisch, ja natuurlijk is toch ieder, maar duidelijkheid, eerlijkheid is van belang, voor mij
Mijn verwachtingen zijn, waren hoog. Meer doelend op het feit dat met een goed omschreven profiel, recente foto's, makkelijke communicatie, altijd wel gesprekstof er toch voldoende leden een contact wilden inzetten.
Vice Versa, natuurlijk. Want je moet als vrouw ook gewoon actie ondernemen. En dat gebeurde, gebeurt ook wel. Korte chats, eenmalig omdat het niet klikte. Meerderen langere tijd maar er toch een onderbuik gevoel kwam dat niet goed was. Maar toch weinigen waren blijvers. Puur omdat ik openheid en eerlijkheid miste.
En het niet respectvol is dat men op diverse paarden gokt, wedt.
Chatten met een ieder.
Tuurlijk ieder zijn ding, maar het zijn in deze blog mijn bevindingen, mijn ervaringen, mijn meningen.
Kun je het wel of niet mee eens zijn, maar is niet relevant nu.
Wat zijn regels bij een datingsite? Regels qua omgang, benaderen, inhoud, respect, fatsoen. Zijn er niet echt. Er zijn voorwaarden maar die staan totaal los van het gedrag van mensen.
En je verwacht volwassen mensen met normen en waarden want qua leeftijd moeten we dit toch in ons hebben.
Maar een datingsite blijft natuurlijk anoniem toch? Want een foto, beschrijving, telefoonnummer, mailadres wat zegt dat? Beetje inherent aan een datingsite.
Alles heeft te maken met respect, vertrouwen. Anders kunnen we het hier toch wel vergeten.
Natuurlijk mag en ga ik niet generaliseren. Mbt de mannen, daar kan ik redelijk over schrijven. Want daar heb ik toch mee te maken, te maken mee gehad.
Hoe de vrouwen acteren , daar kan ik niets van of over zeggen. Maar zal niet echt anders zijn in bepaalde gevallen
Waarom men doet zoals men doet? Heb geen idee maar geeft voor mij aan dat het serieus zoeken naar, toch wel heel veel vraagtekens geeft.
En zorgt uiteraard voor wantrouwen, afstand en veelal afhaken.
De datingsite zie ik, de metafoor gebruikend, als een snoepkraam. Zoveel smaken, keuzes en vooral het ongeduld hebben niet te kunnen, willen wachten om die ene de smaak echt te proeven en te willen houden. Maar snel het andere ook wil proberen omdat er nog zoveel snoepjes liggen. Erg eigenlijk als ik dit zo schrijf. Is dit iets uit de kindertijd, maar daarom ook het vergelijk.
Waarom ik het daarmee vergelijk? Gewoon omdat je bemerkt als je in contact bent met iemand er soms ook andere chats worden warm gehouden. De focus op dat ene snoepje kost teveel moeite door de verleiding.
Klinkt dat negatief? Ja.
Heeft dat met jaloezie te maken? Nee
Heeft dat met ongeduld van de ene te maken en geduld van de ander ? Ja
Heeft het met weinig respect van de andere te
maken? Ja
Daten is natuurlijk heel moeilijk geweest de afgelopen periode. Improviserend en zeker in de zomer waren er wel tal van
mogelijkheden. Maar ook daarin lopen zaken spaak. Korte eenmalige ontmoetingen omdat een volgende wellicht toch weer
aantrekkelijker is. Ik kan nog heel veel daarover schrijven maar het is zoals het is, denk ik dan maar.
Heb in de periode op een datingsite toch aardig wat betekenissen van woorden geleerd.
ONS: One Night Stand. Wordt heel vaak gebruikt bij het chatten terwijl er tocht echt staat dat men een relatie wil
FWB: Friends with Benefits. Ook wel een alternatief voor sommigen ipv een Lat relatie. Terwijl het toch echt iets anders is
Ghosting: dat is dus vreselijk. Heb het eens nagelezen.
Ghosten is niets meer van je laten horen. Kan na een korte relatie zijn, een ontmoeting - date, facetimen, bellen. Maar ook geen mogelijkheid meer
geven, krijgen om zaken uit te spreken, bespreekbaar te maken. Alle communicatie is afgesloten dus niet meer bereikbaar via telefoon, whats app, mail
en de site. Op de site is het fenomeen blokkeren dus dan ook van toepassing. We hebben het regelmatig hierover bij T2S.
Wat het betekent dat communicatie niet meer kan, dus wordt geblokkeerd daar heeft de persoon die blokkeert geen notie van. Het kenmerkt vaak bindingsangst en laf gedrag
de confrontatie niet meer aangaan, durven. De ander blijft zitten met een gevoel van frustratie, onzekerheid, gekwetst te zijn en verliezen van zelfvertrouwen.
Want ook al is het niet dat wat je hoopte dat het zou zijn, er moet toch ruimte blijven voor een gesprek.
En helaas blijkt dat mannen vaak kiezen voor ghosting.
Niet mijn woorden en wil dit zeker niet negatief plaatsen maar onderzoeken naar ghosting hebben dit aangegeven. Dus mijn excuses dat het hier vermeld wordt
Vrouwen zijn veelal van het praten en mannen zeker in dit soort van situaties niet.
Laten we hopen dat 2021 een beter datingjaar wordt met mooie ontmoetingen en meer mogelijkheden
Veel geluk en een mooi 2021
geplaatst door Sanne1 - 2043 keer gelezen
Vorige berichten
Over sokken enzo
De al wat oudere man van nu heeft het niet makkelijk. Is hij zijn hele volwassen leven door om het even welke vrouw beschimpt vanwege zijn hoog opgetrokken witte sokken, nu verachten jonge vrouwen hem vanwege zijn enkelsokken. Kijk naar ons, roepen ze, kijk hoe wij dat doen, hoge witte sokken dragen! Ach, hoe vaak is hij wel niet afgewezen omdat hij bij een date fier zijn witte sokken droeg?
Nog niet zo lang geleden, op een veel te warme dag, had ik een wandeldate met een man die speciaal voor de gelegenheid zijn onzichtbare sokken had aangetrokken. Nou was deze man een ervaren wandelaar, hij wist dus dat zijn ijdelheid zere voeten zou opleveren. Soms zijn zere voeten niet erg - en soms dus wel. Als de beloning uitblijft, bijvoorbeeld. Had ik zijn kuiten niet genoeg bewonderd, of deed het er niet meer toe of ik hem aantrekkelijk vond of niet? Hoe dan ook, op een bankje aan de bosrand trok hij zijn onzichtbare sokken uit en verving ze door functionele wandelsokken, sokken tot boven de enkel. Ik keek gebiologeerd toe - wat hij niet zo leuk vond, geloof ik. En ik? Ach, ik wilde alleen maar weten of ik de gedachte kon verdragen om zijn teennagels te knippen. Daar heb ik ooit een blog over geschreven. Maar toen, tijdens die wandeling, was het te warm om er een samenhangend verhaal van te kunnen maken…
Bij gebrek aan geschikte wandelingen in het algemeen en aan date-wandelingen in het bijzonder, besloot ik op een ochtend om naar Rotterdam te reizen. In het Natuurhistorisch Museum liep de tentoonstelling ‘Stippen, strepen en spiralen’ - wat mijn denkhoofd vertaalde als ‘zich herhalende patronen, een rij opeenvolgende gebeurtenissen met één constante factor’.
Op station Rotterdam Centraal hangen twee in oranje werkkleding gehulde mannen de kerstverlichting op: Hoogwerker, trapje, pylonnen, afzethek, afzetlint; dit is andere koek dan de kerstboom thuis. Het is koud in Rotterdam, en het is er vooral veel te druk. Een fietser laat me met een galant handgebaar het zebrapad oversteken, maar de auto naast hem rijdt door, zodat ik stop en alsnog bijna onder de fiets kom. Pas in het Museumpark voel ik me weer op mijn gemak. Het Depot, die gigantische, met spiegelglas beklede bloempot, laat zich prima lenen als testobject bij een date - bedenk ik terwijl ik naar mezelf sta te staren. Zijn we blij om elkaar samen te zien lopen? Besluiten we om de Eerste Kus te vereeuwigen in de bolle spiegels? Maar om mij heen lopen al wat oudere vrouwen, twee aan twee, en ze praten over culturele dingen. Oh ja, de mogelijk toekomstige geliefden lopen natuurlijk langs de zee…
In het Natuurhistorisch Museum ziet de tentoonstelling ‘Stippen, strepen en spiralen’ er kinderlijk uit. Niks zich herhalende patronen. Ik kies voor het best interessante ‘Nationaal Park Rotterdam’. Rotterdam is immers de stad van mijn vader.
Terug op station Leiden Centraal, blijkt ook daar de kerstverlichting te zijn opgehangen. En op het bureaublad in mijn werk/logeerkamer liggen sokken te wachten tot ik er met een gedicht en vrolijk papier een sinterklaascadeautje van maak. Het zijn sokken voor mijn schoonzoons, sokken met fietsen erop, en met treinen. Ik koop graag sokken. Zelf heb ik vierentachtig paar sokken: zomer sokken, winter sokken, hoge sokken, lage sokken, enkelsokken, teensokken, compressie sokken, wandelsokken, te oude sokken, nieuwe sokken - en witte sokken. De witte draag ik voornamelijk ‘s nachts, ook wanneer jij naast, bij, of met mij slaapt. Dan weet je het alvast.
Genieten van je relatie net zoals van je eten?
Ik probeer waar mogelijk thuis te eten. Omdat ik nog steeds single ben kook ik vaak voor een paar dagen tegelijk, wat over is wordt in een of meer bakjes in de koeling bewaard. Voorverpakte ingrediënten zijn qua hoeveelheid vaak afgestemd op huishoudens van een persoon, en eenmaal opengemaakte pakjes kunnen soms moeilijk bewaard worden.
Er is niets mis met uit eten gaan, ik ken heel wat alleengaanden die hun kookplaat of fornuis vrijwel nooit gebruiken. Anderzijds is het een uitdaging om een lekkere maaltijd op tafel te zetten zonder dat het je de kop. teveel tijd en energie kost. Toch is het gezelliger met z’n tweetjes aan tafel te zitten. Ik ken van nabij een stel, waarvan de ene helft na de scheiding geen warm eten heeft klaargemaakt, hoewel zij een prima ingerichte keuken heeft. Toen zij nog getrouwd was kookte manlief altijd…
Eten is bedoeld als voeding voor het lichaam, maar het mag / moet ook smakelijk zijn. Dat hangt af van wat er op het menu staat, maar evenzeer van wie het klaarmaakt en of diegene er plezier in heeft achter de pannen te staan. Als er dan een smakelijke maaltijd op tafel komt, doorgaans als avondeten, is het genieten. Variatie van het menu en gezond eten zijn een van de pijlers waarop een gezond lichaam rust.
Ik denk, dat je ook in en van een relatie mag genieten, misschien zelfs wel moet genieten. Als het plezier er niet (meer) is, dan is het goed net als bij het samenstellen van een menu te kijken, of het schort aan de samenstelling van de maaltijd, aan de kok(s) of aan diegenen, die aan tafel plaatsnemen.
Ik heb op vakantie in het buitenland een paar teleurstellende ervaringen met eten in een hotel beleefd. In een op papier driesterren hotel in Frankrijk was het ontbijt zo miserabel, dat een van de gasten en ik een dag daarvoor naar de plaatselijke super gingen om fruit en brood, dat normaal te snijden was te kopen. In Italië, een half jaar eerder was het diner beneden de maat.
Is het mogelijk zo, dat wat de een voor zichzelf acceptabel vindt voor iemand anders niet door de beugel kan? Net als in een relatie, wanneer ik twee relaties naast elkaar leg waarin de verhoudingen op het eerste gezicht vergelijkbaar zijn. Dan zijn er onderhuidse spanningen, waardoor het ene stel wel bij elkaar blijft het andere stel uit elkaar gaat.
Soms raakt het genieten als mensen langdurig met elkaar samen zijn op de achtergrond. Een ander stel met puberkinderen, dat ik ook goed ken werken allebei; ondanks hun drukke gezin gaan ze regelmatig getweeën naar een theatervoorstelling, ze zijn dol op cabaret. Dan genieten ze in hun relatie van iets, waar ze samen in geïnteresseerd zijn. Dat is dan natuurlijk “Quality time”.
Door de drukke tijd ruimen mijns inziens velen die een relatie hebben te weinig tijd in om samen te genieten. Met alle gevolgen van dien. Elk van beiden ontwikkelt eigen interesses, het praktiseren daarvan kost tijd, vaak geld, en als slot van het liedje is men uit elkaar gegroeid.
Misschien zou er een recept, een tijdlijn voor het samen genieten zijn. Dan moet de wil daarvoor wel aanwezig zijn!
Geur
Geur
Op de grote tafel waar ik nu op deze sombere zondagmorgen mijn blog zit te schrijven, staat een vaas met gedroogde pioenrozen. De kleuren zijn prachtig oudroze. Ik houd van die kleur. Het doet mij denken aan vroeger. De oudroze gordijnen in onze woonkamer en doet mij denken aan mijn Oma die zo n kleur blouse droeg. Een kleur van tijdloze elegantie. Ikzelf ben nu in het bezit van een trui in deze zachte tint. Bovendien doet mij het denken aan de rozen die ik van mijn lief kreeg tijdens onze verlovingstijd. Bij zijn lange afwezigheid op zee, legde ik een roos tussen de bladen van een boek. Ik kwam er laatst nog één tegen tussen boeken uit die tijd, boeken die ik nooit zal wegdoen. Vervaagde bloemblaadjes in een haast antieke tint uit een lang verleden. Helaas is de geur hiervan verloren, daartegenover heeft deze roos de geur overgenomen van het oude boek.
“Niets doet het verleden zo volledig herleven als een geur die er ooit mee werd geassocieerd” Vladimir Nabokov
Echter deze pioenrozen die ik in de dit afgelopen jaar in maand Mei heb geplukt en daarna heb gedroogd is de geur nog steeds aanwezig. Ik kan het niet laten om af en toe aan ze te ruiken. Deze pioenrozen hebben ooit in de tuin van mijn moeder gestaan. Wanneer ik de geur weer ruik, denk ik aan haar, maar ook aan de geur die ze verspreiden wanneer ik bij haar op bezoek de geur rook van de bij haar op tafel staande vaas met pioenrozen. Ik zie dan nog de woonkamer voor mij en zie ik haar daar aan tafel zitten. Evenals bij muziek worden geuren herinneringen. Simpelweg omdat ze te maken hebben met onze emoties. Tijdens het wandelen in de zomer kwam ik een keer langs een struik Jasmijn. Door een vleugje wind kwam de geur van de bloemen mij al tegemoet. Het bracht mij weer terug naar de plek waar ik was als kind tijdens een fietstocht met mijn ouders. Mijn moeder liet mij de bloemetjes ruiken.
“Liefde is in de eerste plaats van de geur van de ander houden” Pascal Quinaard
Wat is er heerlijker dan het ruiken van een pasgeboren baby. Kinderen ruiken nog neutraal en bij hen zijn de zweet klieren nog niet zo ontwikkelt. Ieder mens is uniek, in zijn/haar karakter, maar ieder mens heeft ook een eigen geur. En daar houdt je van, of je loopt er hard bij weg. Dus onze keus om verliefd te worden hangt niet alleen van onze zintuiglijke vermogens af, maar ook van ieders geur.
Geef mij maar de geur van pas gemaaid gras, dan denk ik aan de Lente. Of de geur van net gezette koffie. Uitnodigend bij iemand binnen komend. Of… geef mij maar iemand die ik lekker vind ruiken!
Liefs,
Monique