Paardenmarkt / Mannetjesdag
vrijdag 19 februari 2021
Zomaar een item wat bij me opkomt van vele jaren geleden.
Waarbij het kijken, bekijken een soort van metafoor is in vergelijk met de datingsite.
Waar het op uitkomt, nog geen idee.
Vele jaren geleden werd er in een dorp vlakbij waar ik toen woonde, 1x per jaar een paardenmarkt cq mannetjesdag georganiseerd.
Vast patroon, de 3 e maandag in Oktober.
Mannetjesdag met toen als uitgangspunt de handel met dieren op straat. Dus echt wel lang geleden.
De zgn hoofdweg met uiteraard een café werd afgesloten en gebruikt om de dieren te plaatsen en handel te drijven en later met zijn allen natuurlijk de alcohol te gaan nuttigen.
Het ouderwetse handje klap, verkopen, kopen. Alles met contant geld uiteraard.
Toen nog van alle soorten dieren. Koeien, varkens en paarden. Een drukte van jewelste en uiteraard alleen mannen die de keuring over of van de dieren deden. Keuring over uiterlijk, bouw, vetgemest zijn, dat gold veelal voor de varkens en koeien.
Paarden werden anders bekeken, gekeurd.
Lijn, benen, hoofd, haren, stijl, zwaarte, elegantie.
Verstand van zaken uiteraard maar het was ook in de loop der jaren, ons kent ons geworden. Dus men wist inmiddels ook wat er te koop kwam en wat de historie en de stamboom ontwikkeling was.
Vrouwen waren niet welkom. Nooit. Hadden er zeker zoveel verstand van, maar dit was een mannen aangelegenheid. Is toen ook in de loop der jaren niet veranderd. Dus een echte mannenwereld al werkten de vrouwen in alles achter de schermen mee. ( Wat is nieuw toch?)
Mannetjesdag gekoppeld aan de benaming van paardenmarkt. Alles dus omvattend.
Nu bestaat dat het niet meer en wordt de dag als zodanig niet meer ingevuld met handel. Wel de drank in het plaatselijke café met voordrinken, omdat de vlgd dag er altijd een grote jaarmarkt en kermis is.
Maar dat terzijde.
Waarom ik nu op dit item ben gekomen, is me aan 1 kant een raadsel.
Doch als ik door denk en mijn gedachten over datingsites laat gaan, dat ik veel doe, is dat ontwikkelingen hierbij vraagtekens geeft. Ik realiseer me dat een uitdrukking die ik eens hoorde, daar wel bij in de buurt komt.
Een vleeskeuring, dat wordt over een datingsite gezegd. Erg dit.
Vond en vind dat zo verschrikkelijk negatief maar eerlijk mijn idee en ervaringen opgedaan geven eigenlijk, helaas, wel een soortgelijk beeld.
Wil ik niet, uiteraard niet want ga toch altijd weer open, eerlijk en onbevangen een gesprek aan, in.
Krijg leuke reacties over foto's, mijn omschrijving. Heel tof, complimenteus natuurlijk maar zegt mij voor nu niets, want sta toch steeds, nog als zoekende, op de site. Levert me niets op dus in die zin, maar realiseer me dat dit ook onder een keuring valt. Wat een vreselijk woord eigenlijk als het te maken heeft met mannen, vrouwen die op zoek zijn naar een nieuwe liefde.
Hoeveel mooier en aangenamer was het vroeger. Kijk maar even naar een leuk plaatje dat ik gisterenavond geplaatst heb op T2S. Een ontmoeting, de kermis en de rups. Hoe onbevangen en romantisch was dat? Tuurlijk toen ook vergelijken, maar zo extreem zoals men nu te werk gaat . Zeker niet. Ervaringen en ouder worden maakt het niet eenvoudiger maar juist het tegenovergestelde.
Maar ik ben eerlijk. Ik kijk uiteraard ook naar de foto als deze er is of vraag het op.
Ben helaas toch een paar keer een date aangegaan zonder foto en was echt niet dat wat ik ervan verwachtte. Teleurstellend. Dus dat gaat niet meer gebeuren. Valt dat onder keuring? Ja in zekere zin wel. Realiseer ik me ook. Want ja, weet wat ik wel, niet aantrekkelijk vind. En knap is een vreselijk ruim begrip en zo persoonlijk. Een omschrijving zegt me veel, al weet ik ook dat het maar woorden zijn. Maar een mooi omschreven profiel waar aandacht aan is besteed, valt me op. En ontbreekt dan de foto, dan vraag ik of deze geplaatst kan worden.
Wordt die niet gegeven of duurt het gewoon naar mijn beleving te lang, dan investeer ik geen tijd meer in berichten, chatten of mail.
Ben resoluut en hou er mee op. Geduld is een schone zaak, maar heeft een grens voor mij.
Recentelijk leuk contact, geen foto. Over en weer geschreven, zelfs per mail want een gratis lid kan niet echt veel. Dus deze man was gelukkig inventief en dat was het dan ook. En dan komt de rugzak weer. Uitvluchten, scheidingsproces, terug in de schulp kruipen.
Ik heb inmiddels een radar of fingerspitzengefuhl gekregen wat betreft schrijftaal en uitvluchten die gebruikt worden.
Ga even een paar dagen weg, ben weinig online geeft hij door. Maar zie hem nu, gisterenavond, vandaag, toch met wat momenten online. Dus streep eronder en blokkeer. Heb het wel gehad met die onzin verhalen. Recht je rug en wees een vent, denk ik dan.
Ben daar dan zo klaar mee. Kom dan niet op een site als je er nog niet klaar voor bent en val mij niet lastig met twijfel en onzin.
Excuus maar dat was even een dwaling van wat er recent gespeeld heeft en ook daarmee te maken heeft.
Terug naar een foto.
Want ja eerlijk het innerlijke is uiteraard gigantisch belangrijk maar het plaatje is ook van belang.
Het uiterlijk trekt aan, het innerlijke bindt.
Wat me dan opvalt, voor mezelf sprekend is dat mannen ook altijd nog foto's vh geheel willen zien. Dat vind ik zo bijzonder en eigenlijk ook wel irritant. Zien wat voor vlees er in de kuip zit. Beetje oneerbiedig geschreven.
Dus ook hier is het dus als op de paardenmarkt. Kijken, bekijken, keuren,
Geldt voor de mannen en vrouwen uiteraard.
Kijken naar de stijl, het haar, het figuur, de minnen, plussen en dan het innerlijke.
Dus is er eigenlijk iets veranderd? Nee niet echt toch.?
Schrijf ik dan met een knipoog!
geplaatst door Sanne1 - 1468 keer gelezen
Vorige berichten
Een goed gesprek is iemand echt zien
Iemand echt zien? Daar bedoel ik de inborst van de persoon mee, dus verder kijken dan alleen de oppervlakte. Dat kan nog weleens een discussiepunt zijn, want bij een profiel kijk je toch allereerst naar het uiterlijk. Soms zegt een man tegen me. Je foto's zijn prima, maar ik wil niet eerst met je gaan mailen, ik wil je gewoon meteen zien, dat werkt het best. Mag jij vinden, denk ik dan, maar ik ga niet ergens naartoe voor praktisch een blind date. Ik wil eerst zijn stem horen, nader kennis met hem maken via de telefoon voordat we elkaar gaan treffen. Een goed gesprek komt dan wel bij de ontmoeting.
Dan komt de bottleneck. Je kan iemand bij de 1e ontmoeting niet uitgebreid gaan ondervragen, een date is geen sollicitatiegesprek, het is ook geen lijst die je gaat afvinken. Hoe de man op me overkomt ontdek ik meestal vrij snel, maar klopt mijn indruk wel? Tijdens een wandeling vertelt hij vaak meer over zijn leven dan in een druk restaurant, maar dat durf ik niet meteen. Eerst maar eens samen wat drinken in een restaurant om wat vertrouwen te tanken. We weten allebei immers niet of er daarna nog behoefte is aan een wandeling. Als het gesprek in het restaurant al stroef gaat omdat hij weinig heeft te zeggen, geen belangstelling in mij toont, of nog erger, alleen maar over zichzelf praat, hoeft voor mij die wandeling niet meer. Ik ben zelfs bang dat het nog erger wordt als ik ook nog eens met hem ga wandelen.
Datzelfde is ook het geval als een man zich lelijk over zijn ex uitlaat, moppert over zijn mislukte dates, of zijn hele medische dossier oplepelt. Na ongeveer een kwartier zeg ik : ik ben hier gekomen om JOU te leren kennen, laten we het over wat anders hebben. Het is voor ons allebei fijner om eventuele overeenkomsten tussen ons te ontdekken. Een man die onze date dan toch nog als uitlaatklep blijft gebruiken, neem ik na de koffie afscheid van. Ik zeg netjes tegen hem voor ik naar huis ga dat ik het bij deze ontmoeting wil laten. Ook wens ik hem verder succes met daten.
Een weduwnaar, heb ik veel meer compassie mee, ik snap dat hij over zijn overleden vrouw en de eenzaamheid die hij nu ervaart, wil praten. Na een tijdje geef ik het gesprek voorzichtig een andere wending. Als het gesprek dan toch weer terugkeert naar zijn enorme verlies, zeg ik wel op een gegeven moment : Ik begrijp je verdriet, maar wellicht ben je nog niet toe aan daten, denk er thuis maar eens rustig over na en laat het me weten. Ik neem dan hartelijk afscheid van hem en wacht thuis zijn bericht af.
Bij een gezellige date, maar nog niet gelijk voldoende feeling voelen met hem, kan alles eerst rustig laten bezinken en er later op terugkomen een goede optie zijn. Een tweede ontmoeting kan me dan meer helderheid geven als we daarin een wat diepgaander gesprek hebben. Het zou zomaar kunnen dat ik hem via een eerlijk en open gesprek echt begin te ontdekken en dan opeens wel aanknopingspunten zie...
Een geheim bewaren of toch delen?
Kort na elkaar hoorde ik van enkele bekende vrouwen minder prettige berichten. Het eerste bericht verbaasde mij. Ik heb vaak met deze vrouw gedanst, ze gaat altijd in haar uppie naar de dansplekjes, waar ik regelmatig kom. Wel heeft ze al 18 jaar een relatie met een andere dame. Stukje bij beetje heb ik een deel van haar levensverhaal mogen horen, hoewel ze zich vrij terughoudend opstelde. Ik heb ook absoluut geen pogingen ondernomen om haar te verleiden meer te vertellen.
Een paar jaar geleden hoorde ik van een andere vrouw, waarmee ik tot 2016 ruim drie jaar een lat-relatie had, dat bij haar een ernstige, slopende ziekte werd geconstateerd. Ondanks dat wij geen relatie meer hadden was ik geschokt na dit telefoontje. Dan ga ik weer denken aan de mooie momenten, die we hebben mogen delen. Hoewel ze flink wat jonger dan ik is heeft ze nu een beperkte levensverwachting. Last but not least bereikte mij het bericht van een goede kennis, bij wie de beruchte K opnieuw toesloeg.
Deze berichten vallen onder de categorie vertrouwelijke mededelingen. Het is ongepast die gegevens te delen met bekenden, tenzij degene waar het om gaat aangaf, dat anderen het wel mogen weten. Ik kan een en ander wel geanonimiseerd kwijt in een blog, zonder dat iemand de persoon in kwestie er in herkent.
Er zijn stukjes informatie, die maar tijdelijk geheim zijn. De prijs, waarvoor een huis verkocht wordt, de zwangerschap van een goede bekende. Aan de andere kant zijn er ook zaken, die je maar beter niet aan de grote klok kunt hangen. Wie de hoofdprijs van de “Staats” heeft moet erg op zijn / haar handen zitten, anders zwermen de aasgieren om hem of haar heen.
Soms zijn er leuke gebeurtenissen, die ik graag met iemand wil delen, maar waarvan het ook niet handig is er kond van te doen. Stel, dat ik iemand via deze site heb ontmoet, met wie ik een klik heb. Ik weet, dat sommige daters daar heel open over zijn tegenover hun directe familie of een hartsvriend(-in). Dan gaat het er om hoe goed je zo’n persoon uit je intieme groep contacten kunt vertrouwen.
Probleem is namelijk in dit geval, hoe je moet communiceren als het contact toch weer op niets is uitgelopen. Ik heb dat aan den lijve meegemaakt toen mijn relatie stopte, terwijl ik wel al heel wat keren bij mijn zoon en zijn kinderen met haar op visite was geweest.
Er zijn ook geheimen uit je verleden, die je zelf liever wegstopt. Maar ze kunnen goed in de weg zitten bij het beginnen van een nieuwe relatie. Tot op welke hoogte kan / moet je die geheimen delen met je date, en vooral: wanneer? Er moet mijns inziens een geschikt moment voor zo’n gesprek gevonden worden. Het helpt op den duur niet essentiële zaken die een smet op het verleden wierpen te verzwijgen.
Ik ken een vrouw, die pas bij haar ondertrouw hoorde dat haar partner 15 jaar ouder was dan hij altijd had voorgegeven. Maar toen durfde ze niet meer terug te krabbelen, ze was van hem in verwachting… Zelf hoorde ik bij een date van een vrouw, dat ze vijf jaar ouder was dan ze had gemaild (“Dat heb ik zo op mijn profiel ingevuld, want anders krijg ik allemaal oude mannetjes achter mij aan”). Natuurlijk is dit ook een vorm van jokken.
Wie van u liep ook aan tegen het dilemma van een geheim bewaren?
Kies wijs! Wijs kiezen...
Kies wijs! Wijs kiezen…
dat laatste, zou dat mogelijk zijn? Ik, jij, jij en jij maken dagelijks keuzes. Wat zal ik eten vandaag, of bij het winkelen, welke keus maak ik bij het kiezen van mijn broodbeleg. Waarschijnlijk kies je dan voor dat gene wat je al in je hoofd had, waar je zin in hebt. Eenvoudige keuzes, welke niet veel om het lijf hebben. Oftewel… wanneer je na het opstaan in je hempie voor je kast staat en moet bedenken wat je wat vandaag aan zult gaan trekken. Mooi, die keuze heb je de vorige avond al gemaakt en alles ligt/hangt al klaar. Slim en misschien ook wel wijs! Zeker wanneer je vroeg in de morgen nog half in dromenland bent.
Wijs kiezen.
Zou dat vooraf ook opgaan bij het aangaan van een relatie? Wanneer we een training zouden volgen waarbij wij erachter kunnen komen hoe en op welke vlakken we een partner zouden kunnen kiezen? Of zouden we eerst bij onszelf moeten beginnen! Reflecteren op onze wensen, mogelijkheden en behoeften.
Hebben we iemand op het oog, kunnen we ons zelf natuurlijk een aantal vragen voorleggen. Is hij/zij integer. Zal ik me bij hem/haar veilig, voelen. Zal alles bespreekbaar zijn met de nieuwe partner.. Hoe is de levensstijl? De Familie? Passen we bij elkaar betreffende onze interesses, huisdieren, of hobby’s. Zijn we bereid concessies ’s te doen?
Wijzer kiezen
Hoe dan ook op 50 plus match zijn we allen al wat ouder en qua levenservaringen ook wat wijzer. Dat maakt, denk ik, dat we zelfbewuster zijn, zelfkennis hebben en daardoor beter weten wat we zoeken en nodig hebben in een partner. We zijn in een andere levensfase belandt met andere wensen met daar aansluitend andere keuzes.
Toch hoe wijs wij ook mogen zijn geworden, het vinden van een nieuwe metgezel is niet zo eenvoudig. Voorbij zijn de dagen, dat je op scholen verliefd werd. Je naar de disco ging. Plaatsen waar men langdurig elkaar tegenkwam en elkaar ongemerkt al vast beter leerde kennen. Een datingsite is een middel, maar zeker niet heiligmakend.
Ik begon met een retorische vraag: Wijs kiezen, zou dat mogelijk zijn? Ik laat hem voor alle lezers open om over na te denken.
Liefs,
Monique