Waar vissen de reiger en de ooievaar naar?
maandag 1 februari 2021
Er zijn vogels die zich voeden met dierlijk voedsel, zelfs met andere vogels, en andere vogels zijn als het ware vegetariër. Over de manier waarop de ooievaar aan zijn trekken komt bestaat een bekend kinderliedje: Aan de oever van de Rotte, tussen Delft en Overschie. Het eindigt heel droevig. Toch is dit gewoon natuur. Dieren zullen niet voor de lol andere dieren tot hun maaltijd promoveren, enkel omdat zij en hun nageslacht moeten overleven jagen ze op hun prooi. Mensen zijn daar in de loop der eeuwen anders over gaan denken en handelen. De jacht en de sportvisserij zijn daar een voorbeeld van.
Behalve de dierenbescherming bestaat er een organisatie die opkomt voor de rechten van vissen. Dat weten weinig mensen, de Vissenbescherming timmert maar beperkt aan de weg. Deze Stichting, opgericht in 2000, is een gedreven organisatie die zich zowel op Nederlands als op Europees niveau inzet voor het welzijn van vissen en andere in het water levende dieren. Onder de aanhangers van deze stichting zijn bijna als vanzelfsprekend veel vegetariërs en veganisten.
Ooievaars vissen niet alleen naar kikkers en reigers vangen niet alleen visjes. Ook muizen staan op hun menu. Mensen vissen ook, beroepshalve en voor hun plezier. Een ieder zal begrijpen, dat de Vissenbescherming fel te weer trekt tegen de activiteiten van de vissers. Toch is er nog een andere vorm van vissen, die mensen wel en reigers en ooievaars niet praktiseren. Mensen proberen iets uit te vissen of ergens naar te vissen.
Graag willen wij het naadje van de kous weten, soms moet de onderste steen boven komen om onze nieuwsgierigheid voor 100 % tevreden te stellen. En dan gaan sommige mensen heel ver. Het kan ook dat we achterdochtig zijn en daarom uit willen vissen, wat waar is. Vraag is of iemand na het ontdekken van de waarheid daar gelukkig mee is. Die waarheid is vaak heel confronterend. Er zijn tegenwoordig realityshows, waaruit de gevolgen blijken, als aan het daglicht komt dat iemand een scheve schaats gereden heeft. Op SBS 9 is “Overspel in de liefde” een serie nagespeelde gebeurtenissen. Een van beide partners (meestal de vrouw) ontdekt dat haar grote liefde het niet zo nauw neemt met de beloften van trouw.
Er wordt ook op een datingsite geklaagd, dat sommigen in verschillende vijvers vissen. Dat kun je een ooievaar of een reiger niet verwijten, die moeten wel af en toe een andere plek voor hun diner opzoeken. Maar ik heb gehoord dat men op verschillende sites vaak dezelfde personen tegenkomt. Dan heeft het aanmelden voor verschillende sites niets vernieuwends…
Bijzonder is het, dat de ooievaar in zeker opzicht weer wel het symbool van vernieuwing is door het verhaaltje dat kleine kinderen wordt wijsgemaakt. De brenger van nieuw leven, vergelijkbaar met Sinterklaas op het dak als brenger van cadeautjes. Gelukkig hebben mijn ouders mij vroeger nooit op dat dwaalspoor gezet, zij vertelden mij dat de kindjes uit de kinderwinkel kwamen. Er was inderdaad niet ver van ons huis een winkel met allemaal babyspullen.
Waarom is de ooievaar trouwens opgenomen in het wapen van Den Haag? Beweerd wordt, dat hiervoor mogelijk is gekozen omdat ooievaars vroeger verondersteld werden geluk te brengen.
Ik geloof dat dieren als ze niet monogaam zijn anders dan mensen niet over de slimheid beschikken hun handelwijze te verbergen. Sommige dierensoorten zijn op zich polygaam, dat heb ik in een eerdere blog al eens aangekaart. Hoe die gevoelens bij dieren zijn ten opzichte van partners weet ik ook niet. Mogelijk komt dat omdat dieren geen emancipatie kennen,
Ergens naar vissen, dat doen mensen ook. Die behoefte klinkt onschuldiger, meestal gaat het dan om complimentjes, om een aardig gebaar. Maar het is veel leuker als je een complimentje krijgt, zonder dat je er naar hoeft te vissen. Een schouderklopje, zeker in deze tijd doet een mens goed. Ook bij het daten is het belangrijk als je de plusjes van je date durft te uiten. Ieder mens heeft positieve puntjes en die mogen best benoemd worden! Soms ontdek je in een dategesprek leuke dingen, die je niet verwacht hebt. Natuurlijk moet je eerst voorzichtig uitvissen, welke plussen je gesprekspartner heeft.
geplaatst door Aktivo1 - 2310 keer gelezen
Vorige berichten
Complementair
Complementair betekent : compleet maken. Een ander woord is aanvulling, maar dan in de betekenis van extra. Het duidt op twee dingen die elkaar zo goed aanvullen, dat ze elkaar versterken. Bij complementaire kleuren zijn dat : 1) rood en groen, 2) blauw en oranje, 3) geel en paars. De afzonderlijke kleuren worden hierdoor ook versterkt. Bij auto's is de versterkende factor uiteraard brandstof, zonder brandstof kan een auto niet rijden. Er is ook nog zoiets als complementaire zorg : aanvullende zorg. Bij pijnklachten kan je behalve medicatie dan ook nog kiezen voor acupunctuur.
Maar hoe werkt het tussen twee mensen die elkaar moeten aanvullen met een verschillend vakgebied? Begrijpen die elkaar ook? Dat is nog weleens een dingetje. Ze hebben allebei kennis van zaken van hun eigen vakgebied en moeten dat zien te combineren met de ander. Goede communicatie is dan wel een vereiste. Om misverstanden te voorkomen is het nodig om alles goed op elkaar af te stemmen, niet alleen qua planning, maar ook om overbodige arbeid te vermijden. Iedereen kent wel dit scenario, waarbij je denkt : moet die stoep alweer open? Kon dat nou niet anders?
Maar hoe ben je complementair in een relatie? Soms is er een die veel aan het woord is, terwijl de ander luistert. Af en toe zegt de luisteraar iets tussendoor, maar vaak ook niet. Dat hoeft niet storend te zijn als degene die veel praat iets boeiends te vertellen heeft. Die vlieger gaat echter lang niet altijd op. Dat kan ik dan als buitenstaander zien, als de ogen van de luisteraar gaan afdwalen, hij of zij de gesprekspartner niet meer aankijkt. Ook kan de luisteraar zich opeens volledig gaan concentreren op zijn/haar kopje koffie. Er zijn natuurlijk ook mensen die allebei goed kunnen. Daar bestaat zelfs een uitdrukking voor : praten en breien tegelijk.
Maar werkt dat ook zo bij een jarenlange relatie? Af en toe even hmmm, of ja/ja tegen de partner zeggen volstaat meestal wel, als je partner weer eens op de praatstoel zit. De praktijk is wel dat je de helft dan niet hoort, zodat de verteller zich vaak genoodzaakt voelt om het gesprek te herhalen. Leuk is dat natuurlijk niet, voor beiden niet. Maar hoe los je dat soepel op? Vaak is dat niet op te lossen, ieder vogeltje zingt nou eenmaal zoals het gebekt is. Soms kan je berusting (of irritatie) voorkomen als de luisteraar het ook eens op een humoristische manier oplost met een grapje. De prater kan er dan vaak ook wel om lachen. Hij of zij weet immers zelf ook wel hoe de vork in de steel zit.
Plompverloren over iets anders beginnen is moeilijker, zeker als de verteller net goed op dreef is. In een date los ik het vaak zo op : na een tijdje zeg ik : Ik snap dat je hier mee zit, maar ik ken deze man of vrouw niet, zullen we het hierbij laten, of ... fijn dat je zoveel geleerd hebt in die job, maar zullen we het over iets anders gaan hebben? Het lijkt me leuker om te horen wie jij bent en te ontdekken of we genoeg raakvlakken hebben...
Einde oefening, zag je het aankomen?
Aan elke relatie komt hoe je het wendt of keert ooit een einde. (Een van) de relatiepartners besluit (en) er een punt achter te zetten, om welke redenen dan ook. Een van beiden overlijdt, of in een enkel geval, bijvoorbeeld door een ernstig ongeluk, komen beiden te overlijden. Het kan voorkomen, dat de geliefden door omstandigheden buiten hen om langdurig gescheiden worden, denk aan een oorlogssituatie, waarna er in de loop der jaren een andere partner in beeld komt.
Zowel na een echtscheiding als nadat een van beide partners overleden is rijst de vraag: Heb je, hebben jullie het zien aankomen? Er is een levensgroot verschil tussen de tijd die voorafgaat aan het einde van een relatie door overlijden van een van beide partners en de tijd voordat twee partners uit elkaar gaan.
Over een langdurig ziekteproces van een partner lees ik in een profiel en soms als ik een date met een weduwe heb verhalen, die elk uniek zijn. Die periodes worden ook verschillend ervaren door de overblijvende partner; ik heb ontdekt, dat voor het rouwproces, de tijd die nodig is voor het verwerken van het verlies absoluut geen standaard termijn staat. Uit de verhalen die enkele weduwen en weduwnaars mij vertelden is duidelijk geworden, dat het verloop van het rouwproces sterk beïnvloed wordt door de manier, waarop de tijd voor het overlijden ervaren is. Ik ken een weduwnaar, die zijn partner aan Parkinson verloor; deze ziekte legde als het ware een bom onder hun relatie, die niet ontploft is omdat zij overleed voordat de situatie escaleerde. Maar ook omdat hij veel liefde en geduld had om haar te verzorgen. Kort na haar overlijden meldde hij zich op een datingsite.
Ook als een van beide partners leed onder Alzheimer hangt veel af van het incasseringsvermogen van de ander. Vaak wordt dan besloten tot plaatsing in een zorginstelling, soms voor zeven dagen per week, of anders voor een deel van de week, dan is de zieke partner bijvoorbeeld in het weekend weer thuis. Zo’n besluit markeert dan een keerpunt in hun beider leven.
De aanloopperiode naar een echtscheiding of het uit elkaar gaan zonder dat er sprake was van een huwelijk of een geregistreerd partnerschap is vrijwel altijd heel heftig. Er hangt veel van af of beide partners zich al verzoend hebben met het einde van de relatie of dat een zich blijft verzetten tegen de scheiding.
Schuldgevoel, onbegrip, boosheid, verdriet, en een gevoel van onmacht, zich verzetten tegen wat gaat komen, maar anderzijds is er vaak ook een opluchting. Een van tweeën omarmt de hernieuwde vrijheid na een vaak jarenlange beklemming, opgesloten zijn in een huwelijk waarin hij of zij niet tot een volledige ontplooiing kwam. Soms zag men het totaal niet aankomen, dat de relatie op de klippen zou lopen. Is dat evenwel niet iets als de koppen in het zand steken, struisvogelgedrag? Er waren toch signalen van barstjes in de verhouding? Werden die aanwijzingen genegeerd of ging men er van uit, dat het wel als vanzelf goed zou komen?
Ik geloof zelf, dat die aanlooptijd naar een ontsporing van een band tussen twee mensen, die heel enthousiast aan een relatie begonnen, gebaseerd op liefde ongemerkt al kan beginnen kort na het bevestigen van de band. Als je 24/7 met elkaar omgaat komen er heel andere dingen bovendrijven dan tijdens de verkeringstijd. Zouden nu anno 2025 daarom zoveel latrelaties het relatief lang uithouden?
Pokon
Alles dat je aandacht geeft, groeit. Of het nu plantjes zijn,of polarisatie, zelfvertrouwen of angst, als je het maar genoeg aandacht geeft, wordt het almaar groter:) De eerste keer dus dat ik met mijn jutter in de zevende hemel was, had hij dan ook een kleine witte button opgespeld met daarop de tekst "Ik zie je".
Het was maar goed dat hij naar zijn revers wees, want het was een donkere regenachtige avond en ik had mijn leesbril niet opgezet en was een en al aandacht voor zijn verhalen:) Maar een heel belangrijk punt, mensen willen zich gezien voelen, verlangen naar aandacht, we kunnen als senioren wel smalend doen over tieners die aan hun smartphone gekleefd zitten, maar zij hunkeren ook naar aandacht en wat voor ons de lieve briefjes en gevatte opmerkingen bij het 50plus platform zijn, zoeken zij op hun eigen 10plus platforms.
Enkele jaren was ik mentor van allerlei tieners met aandachtsdeficienties in onze aandachtseconomie en ik gaf hen dan ook mijn volle aandacht. Wanneer de wekker om zes uur afging, gaf ik eerst mijn biologische kinderen te eten en daarna scande ik mijn, toen nog papieren, agenda. Was het een dag waarop een van schatjes een badpak en bruine boterhammen kon vergeten? Had ik de auto vandaag nodig voor het geval de bloedsuiker zo laag werd dat ik naar Leyweg moest rijden? Kreeg ik een twintigjarige gezinsvoogd op bezoek die zelf de luiers amper ontgroeit was? Het waren hectische jaren maar alles draaide op aandacht, zoals de economie op olie destijds.
Waar ik me toen nog niet bewust van was, maar inmiddels wel, is dat ik zelf ook ADD heb, maar dan aan de bovenkant van het spectrum, en dat mijn bovengemiddelde sterke concentratie en creativiteit daar juist aan te danken zijn! Heerlijk vind ik het dan ook om samen te focussen op een gedachte en samen die hele achtbaan af te roetsen die daaronder hangt, alsof je niet twee aparte breinen hebt, maar samen een nog grotere, bijna ongelimiteerde toegang tot het universum kunt bereiken en dat zonder een pilletje of liter tequilla:) Met heel veel mensen kan ik dit, als ik ze mijn toewijding en aandacht schenk, ook met collega's, leerlingen of bewindslieden, maar het allerfijnst is het toch wel met mijn favoriete flapdrol die er net als ikzelf elke dag weer iets bijleert en een scherp observatievermogen heeft.
Echter zelfs wij zijn altijd online tegenwoordig, zelfs in ondoordringbare wouden horen we piepjes dat er mail binnenkomt of de stem van de routeplanner dat we omkeren moeten omdat we een afslag gemist hebben en dat is best weleens verdrietig. Want dan wint de nieuwsgierigheid het toch vaak van het verstand en gaan we even kijken of het toch niet die ene belangrijke klant is of dat kleinkind dat in de trampoline bekneld is geraakt. Wat dan gelukkig bijna nooit zo is, maar dan zien we ook de aanhef van tien andere mailtjes en ja hoor, weg is de aandacht, weg is het bos, weg is de liefde en weg is het geluk.
Daarom, beste mensen, let goed op wat je aandacht geeft, geef alleen aandacht aan datgene, dat nodig moet groeien, en niet al datgene wat geen aandacht verdient. Want angst en polarisatie krijgen ook zonder jou al genoeg pokon!