Niet huilen voordat je geslagen wordt
maandag 7 juni 2021
Niet huilen voordat je geslagen wordt…
Het is een bijzonder verschijnsel dat er soms een uitdrukking omhoog komt in mijn gedachten in een daarbij passend moment.
Wat maakt dat juist dàt woord, die zin, die uitdrukking of zelfs dat beeld tevoorschijn komt?
Zodra dat gebeurt sta ik daarbij stil en laat het op me inwerken en dan kom ik (vroeger of later) er zo meestal achter wat het me te zeggen heeft.
“ Niet huilen voordat je geslagen wordt…”
In vele culturen werd er vroeger tijdens de opvoeding veel geslagen door vooral volwassenen om hun macht te laten gelden. Het vindt helaas nog steeds plaats.
Het werd ook als een soort bijhorend iets gezien in het opvoedingsproces.
Als kind wist je wanneer je moest gaan wegduiken, je mond moest houden e.d. om
een pak slaag te zien te vermijden.
Bij het zien van de mattenklopper, de schoen in de opgeheven hand van de volwassenen en/of de zwaaiende slagbeweging van de hand bereidde je je voor…
Bij ons thuis werd er niet geslagen, maar ik herinner me nog heel goed die éne keer van
die dreigende, opgeheven hand.
“ Dat doe je maar één keer! “ riep ik uit, de ouder strak aankijkend.
De arm zakte langzaam naar beneden en ik keek in het verbijsterde gezicht van die ouder.
Zelfs alleen maar de dreiging met is daarna nooit meer voorgekomen.
“ Niet huilen voordat je geslagen wordt…”
Deze zin popte op tijdens mijn wandeling vanmorgen.
Hij werd regelmatig door mijn moeder gebezigd als we in diverse situaties een voorschot namen op iets wat nog moest komen en we ons daar al “zorgen” over maakten.
B.v.: “ Ik heb morgen een sportdag en als ik dan moet gaan ver springen kom ik vast nooit zover als de rest van de klas”
En dan kwam daar die bovenstaande zin, gevolgd door een situatieschets van waar ik allemaal wèl goed in was met de bemoediging dat ik me met een positieve inzet mezelf zomaar nog kon gaan verrassen.
“ Niet huilen voordat je geslagen wordt…”
Waarom kwam dit vanmorgen ineens omhoog?
Omdat ik ondanks de belofte aan mezelf geen voorschot te gaan nemen op een a.s. moeilijke situatie ik dat al wandelend wèl aan het doen was!
Ik was me daar niet van bewust, maar door dit éne zinnetje werd ik me er even later
bewust van.
Hoe mooi is dat?
Herinneringen zijn niet altijd even fijn. Dan zijn ze meer een vloek dan een zegen.
Echter, ze dienen wel altijd ergens toe.
Als het je lukt om met een open houding ze te onderzoeken, uit de (negatieve) emotie kan blijven dan kun je de lessen ontdekken die ze je bieden.
Herinneringen hebben vanuit een volop geleefd leven (met ups and downs) zijn in mijn beleving beter dan geen herinneringen hebben.
“ Niet huilen voordat je geslagen wordt…”
In hoeverre ben jij bereid om dit te doen t.a.v. de zoektocht naar een match?
Het voorschot nemen op te laten vallen?
geplaatst door Hope - 2085 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?