Met pensioenâ¦.
dinsdag 13 september 2022
Wat nu?
Een aantal jaren geleden vertelde een collega dat zij en haar man binnenkort met pensioen zouden gaan en nu gingen ze een paar dagen met een groep naar een hotel, geregeld door een vakbond, tijdens welke tijd zij dmv workshops zich konden voorbereiden op de komende pensioentijd. Ik reageerde enigszins lacherig want wat is er moeilijk aan pensioen? Na een lange tijd werken leek het mij heerlijk, een soort hele lange vakantie, doorbetaald en zonder verplichtingen.
Maar langzamerhand begon ik toch van mening te veranderen want vakantie is leuk maar het gewone dagelijkse leven zonder doel, regelmaat of zelfs werkcontacten kan ook best beangstigend zijn,het achter de geraniums zitten wachten tot iemand anders zo aardig zou zijn om het eentonige bestaan te doorbreken gedurende een korte tijd waarna het eenzame leven weer zou terugkeren is een troosteloos vooruitzicht. Dit is wel erg zwaar neergezet maar toch ook realiteit voor een groeiend aantal ouderen.
Helemaal zichtbaar werd het tijdens de eerste lockdown, de verplichte afzondering was voor heel veel mensen, van jong tot oud, een slopende ervaring die bij sommigen nog steeds nadreunt.
Toevallig bereikte ik toen ook mijn vervroegde pensioen datum, van mijn plannen om voor langere tijd weg te gaan kwam niets terecht, vliegtuigtickets werden gecanceld en mijn doel was weg.
Tijdens die periode was ik op mezelf aangewezen, zoals velen, en naast het verlies van mijn man moest ik ook leren omgaan met het verlies van mijn normale leven, ritme, sociale contacten die tijdelijk niet door konden gaan.
Na een tijd in de overleving modus begon ik me te realiseren dat er wat moest gebeuren en in diezelfde tijd belde mijn teamleider. In gesprek met haar bleek dat we alle twee een zelfde idee voor ogen hadden namelijk dat ik kon blijven werken op flex basis, zij vanuit de gedachte dat het zonde is als iemand met zoveel ervaring zomaar wegvalt uit het werkproces en ik vanuit de gedachte dat ik mijn werk best wel leuk vind, en het ook kan blijven doen zonder fysieke inspanning.
Mijn pensionering heeft voor mij een positieve draai gekregen, ik geniet van mijn vrije tijd, ik mag zelf beslissen of ik wil werken, contact met mijn collega’s is prima want ze vinden het leuk als ik weer eens aanwezig ben en waarderen het als ik inval wat eerlijk gezegd heel leuk is om te horen😉
Mijn geraniums bloeien overvloedig en ik geniet ervan als ik thuis ben maar er is genoeg wat mij bezig houd buitenshuis en dat maakt mijn leven heel aangenaam!
geplaatst door Angi - 1453 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?