Ook bij daten geldt: Waar is iemand goed in
maandag 3 oktober 2022
De keren dat ik op date ben gegaan ben ik achteraf tot geen andere conclusie gekomen dan dat alles wat er gezegd en gebeurd was onvoorspelbaar was. Is er iemand, die ook op date ging en al op voorhand wist wat er uit zou komen? Als een dater zo’n vooruitziende blik had zou hij / zij bij een negatief vooruitzicht de afspraak toch kunnen afzeggen?
Een paar jaar geleden heb ik in een andere blog verteld over de kortste date ooit. Een dame, die op mij af kwam en mij begroette met: “Ik zal het jou meteen maar zeggen. Ik heb helemaal geen klik met jou, we kunnen als je dat wil nog wel koffie drinken”. Zij had in elk geval een vooruitziende blik, maar zij praktiseerde die eigenschap op het verkeerde moment.
Een date begint toch een paar dagen of weken eerder, bij het schriftelijke en liefst ook telefonische contact. Bij het eerste contactmoment is het belangrijk, dat beiden hun gedachten, hun gevoelens goed in woorden via de mail kenbaar kunnen maken. Een goede beheersing van de Nederlandse taal strekt dan tot voordeel. Wanneer in zo’n mail taalfouten staan ben ik op mijn qui-vive. Als ik bij lezing merk, dat het epistel een resultaat is van vertaling via Google translate krijg ik argwaan over de bedoeling van de opstelster van het relaas. Uiteraard geldt dit ook voor een profiel. Wanneer het echt extreme vormen aanneemt ga ik met die dame absoluut niet op date.
Een afspraakje, waarbij de daters na de begroeting elkaar stil aanstaren is gedoemd te mislukken. Iemand die goed zijn of haar mondje kan roeren oftewel beschikt over een goede mondelinge uitdrukkingsvaardigheid heeft bij een date een streepje voor. Maar als een van beiden in het gesprek de boventoon voert en wel zodanig, dat de gesprekspartner er geen speld tussen kan krijgen zal die date ook stranden. Grote kans, dat de onderwerpen, die de praatgrage dater aanroert de ander in het geheel niet interesseren. Of is dat een aanname?
Ik dacht vroeger dat er een verschil zou zijn tussen mannen en vrouwen bij de praatvaardigheid. Die aanname klopt niet! Uiteraard is niet iedereen even goed van de tongriem gesneden. En vaak worden bij zo’n gesprek stokpaardjes bereden. Wat zou het fijn zijn, als die onderwerpen ter sprake komen, waar beide daters in geïnteresseerd zijn. Goed is het, als de gesprekspartners elkaar de kans geven om op in te springen op wat ter berde wordt gebracht, en ook is het prettig als zij waar nodig het aandurven om op een discrete manier iets te corrigeren.
Ergens goed in zijn: Laat ik alleen datgene zien waar ik goed in ben of durf ik mij ook kwetsbaar op te stellen? Is mijn date onder de indruk van de hobby’s waar ik vol verve over vertel, of juist niet? Kan ik de aandacht, de echte interesse opbrengen voor wat haar bezig houdt en heb ik de moed om te zeggen, als iets van haar bezigheden in het geheel niet mijn ding is? Het is aardig om eens wat profielen van een datingsite te vergelijken en dan te zien, welke bezigheden er bij mannen en vrouwen uitspringen.
Wat zou het een eye-opener zijn, als ik wist welke hobby’s echt scoren bij de andere sekse. En natuurlijk dan vergelijken, of er liefhebberijen zijn, die ik ook zelf doe. Daar kom ik niet achter door de lijst met liefhebberijen door te lopen, ze zouden dan in een volgorde met een waardering van 1 tot 10 moeten staan. En is dat waar ik zelf goed in ben ook hetzelfde als wat ik belangrijk vindt om aan te treffen in mijn mogelijke partner? Of is dat enkel het welbekende plusje, de kers op de taart?
Jaren geleden heb ik een relatie gehad met een vrouw die een opleiding voor holistische massage had gevolgd, en daarvoor ook geslaagd was. Zij heeft dat ook bij mij gepraktiseerd, en hoewel ik niet kon tippen aan haar vaardigheid bracht ik het er volgens haar niet slecht van af. Zou bereidheid om zich niet alleen te verdiepen in elkaars hobby’s maar ook er samen mee aan de gang te gaan helpen in een relatie? Of is het toch meer dat ieder zijn eigen ding moet blijven doen, en is het voldoende dat de partners hun belevenissen met elkaar delen? Stel voor dat een wederhelft beter gaat worden in de hobby van de ander!
geplaatst door Aktivo1 - 786 keer gelezen
Vorige berichten
Voetbal
Ik weet nog hoe het vroeger was, toen ik kind was: mijn vader luisterend naar Langs de lijn op de radio, wij stil blijvend en sluipend naar onze kamer verdwijnen, voorzichtig dat we geen onverwachte geluiden maakten want stel je voor dat er dan juist op dat moment een doelpunt gescoord zou worden.
Later kwam de tv, Studio Sport, en dat was in mijn ogen nog vervelender, want het stil blijven bleef maar ook bewegend werd als storend beschouwd( “ Wiebel niet zo!”). Het ergste vond ik het als er op een ander net een leuke film was die mijn moeder en ik wel wilden kijken maar het voetbal stond op, zelfs als mijn vader halverwege in slaap viel en na de wedstrijd verkondigde dat het een slechte wedstrijd was, “ jullie hadden net zo goed die film kunnen kijken”.
Ik heb echt geprobeerd om voetbal leuk te vinden, ik ben naar wedstrijden geweest, zelfs naar de belangrijke wedstrijd Ajax- Independiente in het Olympisch stadion, maar toen ik juichte voor een doelpunt van de tegenpartij vond ik het genoeg geweest.
Gelukkig trouwde ik met een man die niets met voetbal had…..de eerste tijd. Langzaam maar zeker kwamen er steeds meer wedstrijden in beeld, zeker toen onze zoon zelf op voetbal ging, met de grote toernooien kwamen de oranje vlaggetjes in huis, we keken samen met de buren de belangrijke wedstrijden, we hadden zelfs een oranje opblaasbare dugout met bierglashouder. Toen “we” verloren trok ik meteen de stopjes uit het geval, en ergens tussen de toernooien is het lek geraakt, hoe dat is nog steeds de vraag….
Ik zei wel eens: Geef ze allemaal een bal, dan hebben ze allemaal plezier! Maar dat was bijna vloeken in de kerk, want het was toch een geweldige sport!
Ik moet eerlijk zeggen dat sommige wedstrijden ook echt wel leuk waren, ik vond het Engelse voetbal wel leuk: gewoon gaan, richting doel van de tegenstander, en daar maar zien wie er kon scoren.
Later kwam meer het “pingpong” voetbal, eindeloos heen en weer, nadenken hoe en wat, en ik zat mij te ergeren. Zeker als er zoveel gepraat omheen was: Voor-, tijdens- en nabeschouwingen, er werd meer gepraat dan gespeeld.
Ik zal het maar eerlijk zeggen: ik hou niet zo van voetbal. En dan heb ik het nog niet eens over de randverschijnselen zoals agressie, vernielingen, de politie en de ME in busjes langs de route waarlangs de “ supporters” geleid worden.
En ergens vrees ik een eventuele nieuwe relatie, als er in een profiel staat dat de persoon van voetbal houdt, want in hoeverre is dat houden-van een punt om rekening mee te houden? Worden af en toe grote wedstrijden bekeken of worden alle wedstrijden, alle praatprogramma’s, alle beschouwingen bekeken en beluisterd? Ziet zo’n relatie er uit als LAT relatie met als leidraad voetbalschema’s?
Ik vind het best wel een ding om rekening mee te houden.
Wie heeft een oplossing?
Sintermezzo
De Sint, ik dus, kan makkelijk bedenken
wat ik aan jullie zou willen schenken:
een perfecte partner voor relatieplezier
verpakt in een fleurig cadeautjespapier
een strik eromheen voor raffinement
met 100% kans op een klik-moment.
Ik heb daar de winkels voor afgezocht
maar het bleek een vergeefse tocht...
Opwindbaar speelgoed - is dat soms iets?
Helaas met ‘n hart en ‘n ziel was er niets.
Zo’n cadeau is nu eenmaal niet te koop,
het blijft een kwestie van goede hoop.
Als oeroude eenpitter op dit aardkluitje
zit ik met jullie in dezelfde schuitje!
Zelf ben ik namelijk al eeuwen op zoek
naar een nieuw hoofdstuk in mijn Boek!
En niets zou mijn hartje meer verblijden
dan een Sinterklazina aan mijn zijde!
Mensen kijken en bekeken worden
Ik ben dankbaar voor mijn zintuigen. Omdat ik visueel ingesteld ben neem ik meer waar met mijn ogen dan met mijn oren. Wat is het heerlijk als ik – een beetje overdreven – de hele wereld aan mij voorbij zie komen. Dat gebeurt op een paar plaatsen in het bijzonder. In de supermarkt zie ik tijdens het boodschappen doen mensen, die mij bekend voorkomen maar ook onbekende mensen. En ook op straat passeer ik vaak bijzondere figuren.
Terrasjes schijnen een hot spot te zijn voor liefhebbers van mensjes kijken. De tafeltjes die grenzen aan het trottoir en aan elk tafeltje die stoel(en), die (dat) uitzicht biedt (bieden) op de looproute zijn favoriet. Wie er eens op let zal zien, dat die plekjes het eerst bezet zijn. Ik ben als single niet zo’n terraszitter. Dat is gezelliger als ik met z’n tweetjes of met een groepje heb afgesproken. Vaak gebeurt het ook, dat een ober mijn kijkgenot komt verstoren, precies op het moment, dat er een interessant persoon langs loopt. Langs het strand van Bloemendaal en Zandvoort is een boulevard bovenaan de zeereep, waar de gemeentes voor banken hebben gezorgd. Een ideale plek om badgasten en andere passanten gade te slaan, ware het niet dat terwijl ik uitzicht op zee heb de dames en heren veelal achter mijn rug langs gaan, een vluchtige beschouwing wordt mij en andere bankingezetenen aldus onthouden.
Onlangs was ik voor het eerst sinds 3 jaar in een bekend partycentrum voor een dansavond, halverwege de avond stond het koude en warme buffet gereed. Door de coronabeperkingen was dit centrum 2 jaar dicht en zelf heb ik daarna nog een extra jaar pas op de plaats gemaakt voordat ik de danspasjes daar weer eens ging praktiseren. Vanaf mijn favoriete plekje zag ik de dames en heren arriveren. Er was nog niet veel veranderd.
Het kijken naar de binnenkomers was al een belevenis. Sommigen wat grijzer of kaler dan drie jaar geleden, anderen ontbraken op het appèl. Toen de muziek startte ontvouwde zich een ander kijkspel voor mijn ogen. Bewegingen op de dansvloer, ik stortte mij ook in dit feest. Een week later kon ik wederom genieten van muziek en dans, maar dan in een buurthuis met een multicultureel publiek. Sinterklaas kwam ook langs, een dag voor zijn “grote” dag, en ik heb nog even met Witte Pietra gedanst.
Ik realiseerde mij heel goed dat ik ook bekeken werd. In de dancing kwam na een uurtje een oude bekende naar mij toe. Zij is meer een kijkster dan dansliefhebster; heeft altijd een praatje aan de bar met haar kennissen. Kijken naar, bekijken en communiceren gaan hand in hand, en al helemaal op en naast de dansvloer. Ook tijdens het dansen moet ik mijn ogen goed gebruiken, de dansvloer was hutje mudje vol, en botsingen mogen niet ontaarden in aanvaringen. De sfeer was hier opperbest, iedereen gedroeg zich heel respectvol. Toen er zelfs een paar keer aan Line dance werd gedaan was het weer als vanouds.
Op een datingsite is goed kijken naar profielen de eerste stap naar een eventueel contact. Wie vergeet wel eens, dat hij /zij niet alleen kijkt maar ook bekeken kan worden? Daarom vind ik, dat anoniem surfen tot een minimum beperkt zou moeten worden. Ik bezondig mij daar ook wel eens aan, maar alleen om te voorkomen dat iemand mij benadert, met wie ik absoluut geen contact wil hebben. Jammer is dat ik een enkele keer vergeet de instelling anoniem surfen op te heffen. Kort geleden attendeerde iemand mij hierop, ik heb dat meteen aangepast. Dank ! De vormgeving van de foto’s, de keuze, overal valt wat op af te dingen. Maar kijk eens in de poppetjes van mijn ogen! Een oud liedje, een aansporing. Ogen, onze kijkers zeggen veel. Niet voor niets wil de site als profielfoto een plaatje van het gezicht. Wat straalt men uit? Dat is heel belangrijk. Het is de eerste indruk, een afdruk van een persoonlijkheid.
Voor een datingsite geldt hetzelfde als op de markt: Kijkers zijn nog geen kopers. Hoe vaak hoorde ik marktkooplui (ik heb een aantal jaren iemand in een kraam geholpen) klagen: “Het is enkel kijken, kijken, kijken en niets kopen”. Het besluit van wandelaars op de markt om alleen te kijken en niet te kopen is evenwel net zo legitiem als het kijken van mensen, die op een datingsite staan en toch niet of nauwelijks een poging tot daten ondernemen. Niettemin is die terughoudendheid een beetje jammer; waar iemand op de markt allerlei leuke dingen aan zich voorbij laat gaan missen veel kijkers op een datingsite mogelijk mooie kansen op een contact, dat hun toekomst kan verrijken…