Ook bij daten geldt: Waar is iemand goed in
maandag 3 oktober 2022
De keren dat ik op date ben gegaan ben ik achteraf tot geen andere conclusie gekomen dan dat alles wat er gezegd en gebeurd was onvoorspelbaar was. Is er iemand, die ook op date ging en al op voorhand wist wat er uit zou komen? Als een dater zo’n vooruitziende blik had zou hij / zij bij een negatief vooruitzicht de afspraak toch kunnen afzeggen?
Een paar jaar geleden heb ik in een andere blog verteld over de kortste date ooit. Een dame, die op mij af kwam en mij begroette met: “Ik zal het jou meteen maar zeggen. Ik heb helemaal geen klik met jou, we kunnen als je dat wil nog wel koffie drinken”. Zij had in elk geval een vooruitziende blik, maar zij praktiseerde die eigenschap op het verkeerde moment.
Een date begint toch een paar dagen of weken eerder, bij het schriftelijke en liefst ook telefonische contact. Bij het eerste contactmoment is het belangrijk, dat beiden hun gedachten, hun gevoelens goed in woorden via de mail kenbaar kunnen maken. Een goede beheersing van de Nederlandse taal strekt dan tot voordeel. Wanneer in zo’n mail taalfouten staan ben ik op mijn qui-vive. Als ik bij lezing merk, dat het epistel een resultaat is van vertaling via Google translate krijg ik argwaan over de bedoeling van de opstelster van het relaas. Uiteraard geldt dit ook voor een profiel. Wanneer het echt extreme vormen aanneemt ga ik met die dame absoluut niet op date.
Een afspraakje, waarbij de daters na de begroeting elkaar stil aanstaren is gedoemd te mislukken. Iemand die goed zijn of haar mondje kan roeren oftewel beschikt over een goede mondelinge uitdrukkingsvaardigheid heeft bij een date een streepje voor. Maar als een van beiden in het gesprek de boventoon voert en wel zodanig, dat de gesprekspartner er geen speld tussen kan krijgen zal die date ook stranden. Grote kans, dat de onderwerpen, die de praatgrage dater aanroert de ander in het geheel niet interesseren. Of is dat een aanname?
Ik dacht vroeger dat er een verschil zou zijn tussen mannen en vrouwen bij de praatvaardigheid. Die aanname klopt niet! Uiteraard is niet iedereen even goed van de tongriem gesneden. En vaak worden bij zo’n gesprek stokpaardjes bereden. Wat zou het fijn zijn, als die onderwerpen ter sprake komen, waar beide daters in geïnteresseerd zijn. Goed is het, als de gesprekspartners elkaar de kans geven om op in te springen op wat ter berde wordt gebracht, en ook is het prettig als zij waar nodig het aandurven om op een discrete manier iets te corrigeren.
Ergens goed in zijn: Laat ik alleen datgene zien waar ik goed in ben of durf ik mij ook kwetsbaar op te stellen? Is mijn date onder de indruk van de hobby’s waar ik vol verve over vertel, of juist niet? Kan ik de aandacht, de echte interesse opbrengen voor wat haar bezig houdt en heb ik de moed om te zeggen, als iets van haar bezigheden in het geheel niet mijn ding is? Het is aardig om eens wat profielen van een datingsite te vergelijken en dan te zien, welke bezigheden er bij mannen en vrouwen uitspringen.
Wat zou het een eye-opener zijn, als ik wist welke hobby’s echt scoren bij de andere sekse. En natuurlijk dan vergelijken, of er liefhebberijen zijn, die ik ook zelf doe. Daar kom ik niet achter door de lijst met liefhebberijen door te lopen, ze zouden dan in een volgorde met een waardering van 1 tot 10 moeten staan. En is dat waar ik zelf goed in ben ook hetzelfde als wat ik belangrijk vindt om aan te treffen in mijn mogelijke partner? Of is dat enkel het welbekende plusje, de kers op de taart?
Jaren geleden heb ik een relatie gehad met een vrouw die een opleiding voor holistische massage had gevolgd, en daarvoor ook geslaagd was. Zij heeft dat ook bij mij gepraktiseerd, en hoewel ik niet kon tippen aan haar vaardigheid bracht ik het er volgens haar niet slecht van af. Zou bereidheid om zich niet alleen te verdiepen in elkaars hobby’s maar ook er samen mee aan de gang te gaan helpen in een relatie? Of is het toch meer dat ieder zijn eigen ding moet blijven doen, en is het voldoende dat de partners hun belevenissen met elkaar delen? Stel voor dat een wederhelft beter gaat worden in de hobby van de ander!
geplaatst door Aktivo1 - 1632 keer gelezen
Vorige berichten
Schaduwkanten
Ieder mens heeft schaduwkanten, alleen heeft de een er soms wat meer dan de ander. Wat kan je daaraan doen? 1e) bewust worden dat je ze hebt. 2e) bereid zijn er iets aan te doen.
Niets is zo funest voor een goede verstandhouding door te zeggen : ik ben nu eenmaal zo. Daarmee overval je de ander. Iemand heeft het recht om te zeggen dat hij/zij iets niet leuk vindt wat jij gezegd of gedaan hebt. De kans dat de ander door met zo'n nietszeggend antwoord teleurgesteld in je is, is best groot.
Betekent dat dan dat je niet jezelf mag zijn? Natuurlijk niet, maar door je achter zo'n uitspraak te verschuilen, los je niks op. De ander kan het gevoel krijgen dat hij tegen een muur praat, zeker als dit vaker gebeurt. Je loopt ook het risico dat de ander zich op den duur van je gaat afkeren.
In een relatie kan het ook gebeuren dat hij/zij poeslief zegt : als je van me houdt, zou je dit graag voor me doen. Je krijgt dan weliswaar geen ruzie, maar daarmee manipuleer je de ander wel. Nee zeggen is bijna geen optie meer. In beide gevallen is de gelijkwaardigheid weg.
Het heeft me veel tijd en energie gekost om dit soort dingen te doorzien. Maar hoe los ik dat dan op? Nadenken hoe dit ontstaan is en daarbij mijn eigen gedrag ook goed onder de loep nemen. Daarna samen een eerlijk gesprek aangaan. Het zou kunnen helpen...
Druk en rustig op een en dezelfde dag
Even de grens over in Antwerpen.
Waarmee maakt iemand mij blij? Hoe goed bedoeld ook, ik spring geen gat in de lucht bij een verjaardagscadeautje of een aardigheidje dat mijn zoon voor mij meeneemt als hij in verband met Vaderdag langs komt. Van mijzelf weet ik uiteraard wel, waar ik echt warm van word. Een dag uit de Randstad naar de stad, waar ik graag verkeer, daar kan ik weer op teren.
Ik besloot mij op een zaterdag dus weer eens te verwennen met een dag Antwerpen. Nu ja, dag, heen en terug kostte het veel reistijd. Kort voor vertrek ontdekte ik via de reisplanner, dat ik een flink stuk moest omrijden via Amsterdam en Den Bosch waardoor ik inclusief twee keer extra overstappen twee keer een uur moest treinen bovenop de drie uur die ik normaliter naar Antwerpen kwijt ben. Het was dus best druk en een beetje onrustig. Onderweg zie ik dan veel, als er in de berm naast de trein een reegeit graast word ik plezierig geraakt, als natuurfreak. De leuke namen van de stations onderweg doen mij af en toe glimlachen: Kijkuit, Antwerpen Luchtbal en Wildert. Gelukkig dat de naam van het laatstgenoemde stadje met een t en niet met een s eindigt.
In Antwerpen dronk ik op de Keyserlei op mijn favoriete terras heerlijk koffie, prima geserveerd voor dezelfde prijs als de beker koffie van de kiosk van station Roosendaal. En dan aan de wandel. The Chocolate Line had weer een prachtige chocolade figuur van een draakje met een witte (chocolade-) vis, wat is dat een mooi atelier waar bonbons gemaakt worden. Even verrassend is de Shopping Stadsfeestzaal, ook aan het Meir, een schitterend interieur. Ik had ook behoefte aan rust. En die kreeg ik op een presenteerblaadje aangereikt.
In de Botanik tuin, een soort Hortus Botanicus maar heel wat kleiner dan de Leidse variant is het heerlijk toeven, genieten van de veelheid van planten. De zon scheen volop, ik genoot van de oase van rust, er waren niet veel andere bezoekers. Ik vervolgde de wandeling over de Groenplaats en de Grote Markt, Daar was het wel druk, voor het stadhuis ontwaarde ik een groep mensen rond een bruid en bruidegom. Op zaterdag worden in Antwerpen vaak huwelijken gesloten.
Via de Europa Nostra buurt (voorzichtig schuifelen over de kasseien) en het Vleeshuis bereikte ik het Steen aan de kade van de Schelde. In dit karakteristieke gebouw was een mooie tapisserie, een zaal met wandtapijten, een zaal met een foto-expositie en van de bovenste etage had ik een fraai uitzicht over de Schelde en de stad.
Een stukje verder ben ik na een wandeling over de panoramaboulevard via twee klepperende roltrappen afgedaald in de voetgangerstunnel onder de Schelde, gebouwd in de jaren 30 van de vorige eeuw. Ik had behoefte aan een rustpunt. Wederom werd ik op mijn wenken bediend in de Andrieskerk. Van het slenteren word je moe, ik heb daarom een sessie die daar mogelijk was op de hometrainer met een bijbehorend filmpje over een pelgrimstocht maar overgeslagen, ook de grote boksbal in de kerk heb ik nauwelijks beroerd… Een foldertje bij de ingang vond ik heel bijzonder, een tekst daarin die een aanmoediging tot kerkbezoek is plaats ik hier:
“Een aanrader
Na een moeizame maandag een vervelende dinsdag een afmattende woensdag een stresserende donderdag een al te lange vrijdag en een shopping drukke zaterdag : Begin de week weer fris met een zondagsmis! In de Andrieskerk, een oase van rust. “
Wie de folder heeft geschreven sloeg de spijker op zijn kop. Rust is onbetaalbaar.
Naar het station liep ik - weer door de drukte - langs twee straatoptredens, van een marionettenspeler en twee acrobaten. Veel mensen op de baan, tja, het is zaterdag.. Met een veelheid van indrukken, waarvan ik een deel in deze blog beschreef, tufte ik weer naar het noorden. Een prima dag, drie jaar geleden heb ik dit met een date van de site beleefd. Met een maatje is het toch gezelliger. Gedeelde vreugd is dubbele vreugd. Is dit een idee voor een gezamenlijk uitstapje?
Vakantieliefde
Vakantieliefde
Eergisteren teruggekeerd na een vakantie van twaalf dagen met jongste zoon naar het Zuiden van Frankrijk. Alles inmiddels uitgepakt en ligt weer op zijn plaats in mijn eigen kast. Zoonlief weer vertrokken naar zijn woonplaats, maar het voelt leeg. Met twee iets ondernemen, samen op een terras eten, een bakje koffie, of een biertje, een cocktail drinken, fijne gesprekken voeren, voegt toch iets toe aan de sfeer van de cultuur en omgeving in een ander land. Ik moet nog even wennen aan het weer alleen zijn na deze fantastische vakantie. Single zijn heeft ook zijn goede kanten, ik ben er inmiddels aan gewend, maar deze ervaring leert mij toch weer hoe prettig samen zijn is. Samen hebben we mooie herinneringen gemaakt en dat is leuk om nu aan terug te denken, te kijken naar de foto’s en de filmpjes van leuke momenten en van de bezienswaardigheden die we bezocht hebben.
Zodra je bij thuiskomst de deur van je huis opent ben je weer belandt in de normale gang van zaken. De post die er nog ongeopend voor je klaar ligt, de was die gedaan moet worden, maar vooral het nieuws van radio en Tv brengt je weer terug in de realiteit. En dan doel ik voornamelijk op al de ellende die er in de wereld momenteel gaande is.
Dat vind ik het heerlijke aan vakantie, niks moeten en genieten van alles wat anders is, nieuwe dingen, plaatsen en gewoontes ontdekken in het land waar ik verblijf. Mijn zoon en ik zitten wat dat betreft wel op één lijn. Ik blijf het vakantie noemen, hoewel ik natuurlijk in zekere zin nu altijd vakantie heb, maar even geen verplichtingen hebben en doen en laten kunnen waar ik zin in heb.
In de plaats waar we nu verbleven, vlak in de omgeving van de Mont Ventoux, heb ik zo’n 10 jaar geleden eens een date afspraak gehad met een man ook uit Nederland, die in de omgeving een huis aan het bouwen was. Een bijzondere ervaring om te daten in Frankrijk. Ik heb er een leuke herinnering aan. De ambiance, de sfeer, het mooie weer, alles tezamen maakte het tot een onvergetelijke herinnering.
Waar ik ook nog dikwijls in deze vakantieperiode aan terug denk is aan de vakantieliefde in Spanje op twintig jarige leeftijd. Met vriendin samen op vakantie. De eerste keer, dat ik in een vliegtuig zat. Haar vriend was er al met een vriend en zij verbleven op een camping. Veertien dagen met zijn vieren opgetrokken, maar ook de vriend en ik waren geregeld samen op pad. En… ik werd verliefd. Een heerlijke tijd. Samen aan het strand, samen naar de disco, waar ik voor het eerst cuba libre dronk, samen op de waterfiets. Eenmaal terug in Nederland verdween die sfeer als sneeuw door de zon. Wij woonden 250 km van elkaar en de reële werkelijkheid van het dagelijks leven, werken, sporten vrienden e.d. droeg ertoe bij, dat de liefde verwaterde. Overgebleven zijn de leuke herinneringen.
Liefs,
Monique