Will you be my Valentine?
dinsdag 14 februari 2023
In mijn jeugd bestond het hele Valentijnsdag gebeuren niet. En toen ik op de leeftijd kwam van verkering krijgen kwam het wel af en toe in het nieuws maar het was toch meer iets uit Amerika, mijn leeftijdsgenoten deden er ook niet aan. Dat veranderde toen mijn kinderen op de middelbare school zaten. Mijn dochter werd er het eerst mee geconfronteerd, ze kreeg een paar kaarten van secret Valentines dus dat was erg spannend en ook zenuwslopend want een paar kon ze wel plaatsen maar er was er 1 die echt van een onbekende was….ze is er nooit achtergekomen wie die kaart stuurde.
Mijn zoon kreeg er later ook een aantal maar het was aan hem totaal niet besteed, hij vond het onzin en stuurde zelf beslist niets. Dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven.
Mijn man was niet zo van de cadeautjes en Valentijnsdag werd niet gevierd. Het was ook nog niet zo in de mode, er was weinig in de winkels te vinden. Ik kocht wat snoephartjes op de markt en zette die op tafel en dat was het.
Dat alles veranderde in mijn tweede relatie. In Engeland is het een belangrijke dag, er wordt van alles uit de kast gehaald, bloemen zijn niet te betalen, kaarten te kust en te keur en restaurants hebben Valentijns menu’s.
Ik moest daar erg aan wennen, moest ook zelf in die flow meegaan want ik kon het niet maken om wel wat te krijgen en zelf niets te geven. Mijn partner was zeer romantisch, ook gewoon op andere momenten maar in de aanloop naar Valentijnsdag maakte hij er veel werk van om een mooie kaart te zoeken die ook nog eens bij mij zou passen met een mooie tekst er in. Zulke kaarten zijn hier nauwelijks te vinden dus ik maakte ze maar zelf, dan was het toch heel persoonlijk.
Ook stuurden we elkaar soms een klein cadeautje, een aardigheidje, gewoon om een verrassing te geven. De laatste keer kreeg ik een prachtige bos rode rozen, toppunt van romantiek.
Zou ik zoiets wel weer willen hebben in een relatie?
Eerlijk gezegd maakt het mij niet uit. Ik denk dat romantiek in kleine dingen zit, het gaat meer om het bijzondere gevoel dat iemand mij kan geven, mij speciaal laten voelen. En dat liefst ook op “ gewone” dagen, niet alleen op Valentijnsdag. Maar ik zal het zeker niet afdoen als onzin als een eventueel toekomstige liefde mij een kaart zal geven met de vraag: Will you be my Valentine?
Want het is wel heel lief en romantisch.
Dit jaar heb ik hartjeslolly’s gekocht voor mijn kleinkinderen en ik werd geknuffeld als bedankje. Daar kan ik ook intens van genieten.
Ik wens iedereen een fijne Valentijnsdag toe💌
geplaatst door Angi - 1224 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?