Gaat de liefde van jouw date ook door de maag
maandag 20 maart 2023
Eten en drinken behoren tot de eerste levensbehoeften. Naast een dak boven het hoofd dragen zij samen bij aan een gezond leven. Zonder eten en drinken leg ik al snel het loodje. Drinken is het allerbelangrijkste, ik kan gemakkelijker een dag zonder eten dan zonder drinken. Uiteraard wil ik niemand op het verkeerde been zetten, met drinken bedoel ik weer niet persé alcoholhoudende versnaperingen. Elke dag begin ik met een beker gemeentepils, gewoon koel, helder water. Later op de ochtend komt er dan een kopje met lichtbruin vocht.
Voordat je wat gaat drinken moet je het ook inschenken, Lebberen aan de kraan is ongepast, drinken uit een flesje kan er nog mee door, maar een glas of bij koffie een kopje zijn toch de geijkte “verpakkingen” van een drankje. Kinderen nemen nog genoegen met een rietje, maar wat ouderen willen op een terras of in een café liever een passend glas. Serveren en inschenken is een kunst, wie dat wil leren moet overwegen om op te gaan voor het Vakdiploma cafébedrijf. Ik heb de cursus daarvoor ooit gevolgd en ik vond het de leukste opleiding die ik op mijn conto mocht schrijven..
Na drinken komt eten. Dat moet bereid worden, wie professioneel wil koken kan dat ook leren. Ooit hebben mijn zoon en ik samen een korte cursus van een Instellingskok gevolgd. Samen koken is niet alleen gezellig, maar je leert daardoor ook samen te werken, of juist merk je, dat samenwerken geen optie is. Een goede kok of kokkin heeft streepje voor bij het daten. Gelukkig is dat tegenwoordig een hobby voor mannen en vrouwen, hoewel ik nog vaak van single mannen hoor, dat zij hun warme maaltijd “buiten de deur” gebruiken.
Bij een date is mijns inziens de juiste volgorde eerst ergens wat drinken, en later ook wat eten. In een later stadium kan samen koken een goede test zijn! In een relatie is het samen boodschappen doen, koken, eten, afwassen en drinken een wezenlijk deel van de dag. Bij de keuze van wat er gekocht, gekookt en gegeten wordt gaat het om rekening te houden met de smaak van de ander. En dat is goed uit te testen, als je bij een tweede ontmoeting eerst met elkaar uit eten gaat.
Niet zo lang geleden nodigde mijn date mij zelfs al aan het eind van de tweede ontmoeting uit om bij haar thuis te eten. Toen hebben we eerst samen boodschappen gedaan, en ik mocht ook meehelpen bij het koken. Een andere keer kreeg ik geheel onverwacht een lunch bij iemand thuis aangeboden.
Het valt mij de laatste decennia op, dat vrouwen over het algemeen “gezonder” eten (of zeggen dat ze gezonder eten) dan mannen. Zij maken vaker een keuze uit de vakken met vega-produkten of zij bezoeken meer dan mannen een winkel met biologische etenswaren.
Er kan een moment komen, dat je ook samen uitgekookt bent. Sommigen zijn weer zo uitgekookt, dat ze dan elders al weer de ingrediënten voor een andere maaltijd klaar hebben, in de reserve dus, een soort ijzeren voorraad….
Welke plaats neemt / nam het samen eten bij jullie date in? Wie durfde het aan om samen in de keuken aan de slag te gaan? Of zijn er juist mensen, die het fijn vinden een date te verwennen met een uitgebreid diner? En hoe werd dit alles op prijs gesteld?
Wie is er ooit afgeknapt op de tafelmanieren van een date? Smakken en een boertje laten, het is allemaal uit de boze; hoewel sommige culturen dat juist op prijs stellen. Iemand die te diep in het glaasje kijkt scoort ook niet zo best bij een date… Is de tafel wel correct gedekt? Kun je aan dit alles afmeten, hoe iemand in andere opzichten zich zal gedragen?
geplaatst door Aktivo1 - 1304 keer gelezen
Vorige berichten
Wat doen we met Kerst?
Wat gaan jullie doen jullie met de Kerstdagen? Dat is een vraag die ieder jaar rond deze tijd terugkomt. Mijn oudste zoon heeft al jaren weinig met Kerstmis vieren in familieverband. Het liefst zit hij samen met zijn vrouw thuis bij zijn eigen kerstboom. Kan hij in alle rust het afgelopen jaar de revue laten passeren. Ze werken allebei fulltime, hebben een druk leven en nu ook een zoontje van 1,5 jaar oud, dus dat snap ik wel. Prima, zeg ik dan, Fijne Kerstdagen.
Eigenlijk heb ik zelf ook niet veel met die hype rond de Kerstdagen. Dat komt door alle reclames over de hele vracht aan luxe gerechten, die je volgens de supermarkt op tafel moet zetten. Ze laten vaak een lange tafel zien, waar alles feestelijk op is uitgestald Daar zitten dan minstens 8 vrolijke mensen aan, die dit allemaal gaan consumeren. Soms wordt er nog een stoel aangeschoven voor een eenzame buurman of buurvrouw die ze hebben uitgenodigd. Kijk toch vooral goed hoe gastvrij en sociaal deze familie is. als deze extra dinergast dankbaar binnen komt
Er is haast niet aan te ontkomen, want deze reclame wordt minstens nog twee weken herhaald. Ik kan me zo goed voorstellen dat mensen die op deze dagen alleen zijn helemaal geen zin hebben om daar naar te kijken. Dit heeft meer te maken met de verkoop van al die dure gerechten dan sociaal gedrag, want daarna toont de supermarkt trots alle heerlijke gerechten en wat het kost. Ik vraag me toch af of dit nou zo nodig is. Via hun eigen folder kan je toch ook een goede kerstmaaltijd samenstellen. Waarom moet dat per se zo uitgebreid?
Hangt de gezelligheid dan af van hoe feestelijk gedekt de tafel en het natafelen is? Ik heb van de week bij mijn zoon en zijn vrouw een eenvoudige, maar smakelijke maaltijd gegeten en rustig met ze bijgepraat. Last but not least, daarna zittend op de grond tussen het speelgoed, heerlijk met mijn kleinzoon gespeeld. Is me oneindig veel meer waard dan al die poespas...
Achterland
'En pap, nog wat gescoord de laatste tijd?'
Ik hoor jullie denken, wat is dat voor ordinair kroost, maar wij hebben zo ons gezinsgevoel voor humor, dat niet door iedereen begrepen, laat staan gewaardeerd wordt en dat houden we graag zo. Zo vader, zo kroost.
'Nou jongens', mijn dochter vindt dat o.k., 'toevallig werd ik laatst om half drie wakker', dat 'toevallig' klopt niet maar o.k., 'en dat was níet in mijn eigen bed.'
Er klonk instemmend geluid, als in: nou, niks bijzonders toch? Leuk! Vertel! Het was pas toen ik over dat kunstgebit begon, dat ze begonnen te steigeren als in: willen wij dit horen?
'Ja jongens, willen jullie het nu horen of niet?' In veel gremia misschien een retorische beleefdheidsvraag die direct en volmondig met ja wordt beantwoord, zo niet in wat er nog over is van mijn gezin. Dus ik hield stand en zei: 'In mijn tijd was het nog volstrekt normaal om, als je een slecht gebit had, rond je dertigste preventief een kunstgebit te nemen om van het gedoe af te zijn.'
'Nou ja pap', zei mijn zoon, 'kan ook voordelen hebben', waarop zijn dochter, mijn kleindochter zei dat hij dat niet kon maken, waarop hij weer zei, dat ze niet zo woke moest doen. Tijd om in te grijpen.
'Jongens, ik snap de gevoeligheid, maar ik moet jullie teleurstellen, die is tijdloos. Er zijn altijd altijd mensen die iets vinden van wat een ander zegt of denkt. En overigens ging het gebit pas na het zingen de kerk uit.'
Ik liet maar achterwege dat ik me best wat kon voorstellen bij de foute opmerking van mijn zoon. Ik houd van mijn achterland, maar verlang naar mijn voorland.
Kerstmarkt : Mensen bekijken en horen even over de grens
Toen ik een gratis bustochtje in de schoot geworpen kreeg ging het allemaal net ietsje anders dan gepland. Op zaterdag 29 november stond ik om half 8 ’s ochtends klaar voor een bus, die mij naar Oberhausen zou brengen, voor de kerstmarkt. Door een miscommunicatie van de reisorganisatrice met de buschauffeur kwam het vervoer bijna twee en een half uur later.
De rit verliep verder perfect, op een paar keer “Stau” na. Vond het wel apart dat de info in de bus in het Nederlands en Turks gedeeld werd… Bij aankomst in Oberhausen kregen we allemaal een envelopje met een kerstkaart, en daarin € 10,- als goedmakertje voor de vertraging.
Een kerstmarkt is leuk maar niet om er een halve dag te vertoeven. Na de koffie met apfelstrudel (daar was ik om een uur echt aan toe!) wandelde ik via een megagroot reuzenrad, een sneeuwrodelbaan voor kinderen en de Eiswelt naar het winkelcentrum Westfield Centro, het grootste winkelcentrum van Duitsland. Bedoeling is natuurlijk dat je daar naar toe gaat om te shoppen; maar ik koos voor het inademen van de sfeer. Ik vond een plekje op een uiterst comfortabele bank op de eerste etage Van daaruit had ik prima zicht op de benedenetage en vooral op alle passanten. Vaak hoorde ik Nederlands spreken om mij heen, voelde me niet echt als in “Die Heimat”.
Maar het is dus wel genieten van de mensenstroom die op gelijke hoogte en zes meter lager langs schuifelde, Ik had niet de indruk dat iedereen er gericht op zoek was naar iets speciaals, een koopje (?). Toch zeulden velen goed gevulde tassen met zich mee. Het geheel deed Amerikaans aan, en het herinnerde aan mijn bezoek aan Californië begin december 2010, waar ik in zo’n winkelcentrum overspoeld werd door kerstklanken. De sfeer was er vandaag prettiger dan in Hoog Catharijne in Utrecht.
Wat zou al die mensen bewogen hebben hun zaterdag daar door te brengen? Ik zag veel stelletjes en complete gezinnen op zoek, ja, naar wat? Leuk is dat het gezelschap links en rechts van mij op de bank niet steeds hetzelfde was. Een paar Hollanders, een Duits echtpaar. Ik begon trek te krijgen in de glühwein, die zou ik in de kerstmarkt zou moeten scoren. Ik genoot van het mensen bekijken, in dat opzicht kwam ik in het winkelcentrum ruimschoots aan mijn trekken, mijn tong wilde ook aan zijn trekken komen
Naast mij namen twee jonge dames plaats met een leuke doosje met de tekst “Cookie Couture” Nu weet ik wel wat Haute couture voorstelt, maar een Cookie Couture? (ik haat Cookies op internet). Een van beiden opende het doosje, er zat een chocolade brownie - koekje in en bij gebrek aan bestek hapten ze beiden om beurten een stuk van deze lekkernij af.
In elk geval motiveerde mij dit om nogmaals naar de kerstmarkt te gaan om aan de verlangens van mijn inwendige mens enigszins tegemoet te komen. Zoals gezegd gedaan, eerst een glas glühwein, heerlijk warm, en als alternatieve maaltijd een bak gepofte krieltjes met saus. Zo kon met een gevulde maag de terugrit een aanvang nemen. Die verliep zonder horten en stoten, tenminste? Omdat de roots van zowel de chauffeur als een deel van de inzittenden kennelijk in Turkije lagen was de muziek van de intercom deels op deze cultuur afgestemd, in plaats van de overbekende Merry Christmas en Jingle Bells songs.
Enkele dames werden door deze muziek geïnspireerd om te bewegen; zij begonnen in het bovenste deel van de bus op het gangpad te dansen. Dat kon de chauffeur niet waarderen, vanwege de gevaren die dit met zich meebrengt in een rijdende bus op de snelweg. Hij moest derhalve deze lady’s even tot de orde roepen.
Ik vond het een grappige dag, die toch wat anders verliep dan ik eerst had gedacht. Hierdoor heb ik met twee cultuuruitingen kennis kunnen maken. Ik had als het ware een date met de Duitse kerstsfeer en de manier, waarop mijn medelanders zich kunnen vermaken. En aan het begin van de dag heb ik geleerd dat er niets mis is met een beetje geduld uitoefenen, mij te laten verrassen en aan te passen aan de omstandigheden.
Op Things2share probeer ik nog wat beelden van deze dag te plaatsen.