Zorgeloosheid
zondag 12 maart 2023
Ze vragen mij wel eens waarom ik, gezien mijn leeftijd, mij nog op het dating pad begeef. Op zich is dat natuurlijk niet zo’n vreemde vraag. Ieder mens denkt anders, heeft andere levensinstellingen, andere verwachtingen, zeker wanneer men wat op leeftijd komt waarbij de toekomst steeds kleiner wordt. Ik moet erbij zeggen de reacties zijn wel voor het grote deel afkomstig van bekenden en vriendinnen met wie ik het bespreek. “Daar begin ik niet meer aan”. “Geen behoeft aan nog een partner in mijn leven en in mijn woning”. Ik ben nog geen man tegengekomen die er net zo over dacht. Wel jammer eigenlijk, ik zou graag die meningen willen horen, om er een juist beeld van te krijgen. Het zijn dus allemaal dames die ik ontmoet en zij zijn ook allen niet op een dating site aanwezig. Hier op deze datingsite zullen de meningen heel anders zijn, zowel van de Dames, als van de Heren. Ik kan mij bij die ideeën over geen partner meer wensen wel iets voorstellen. Wanneer men al jaren alleen is, zelf beslissingen neemt, zelf bepaalt wanneer men opstaat, de Tv aanzet, welk programma men kijkt, op reis gaat wanneer dat zo uitkomt. Kortom men behoeft met niemand meer rekening te houden. En ja… een partner heeft natuurlijk consequenties. Men zal zich dienen aan te passen. Aan de andere kant, is mijn mening, met zijn tweeën kan het leven zoveel zinvoller maken. En daar zijn volgens mij best wel vormen voor te vinden om samen van alles te kunnen delen, zonder gelijk in de eigen bewegingsvrijheid beperkt te gaan worden.
Het gaat natuurlijk ook over gevoelens. Durft men een relatie nog wel aan. Na zoveel jaren levenservaring, met soms verdrietige momenten, of tegenslagen met een partner. De denkwijze over het invullen van een toekomst op latere leeftijd is natuurlijk heel anders dan op jonge leeftijd. Zorgeloos verliefd, verkering, samen dromen hoe men de toekomst zal gaan invullen. Gisteren schreef ik er een gedicht over in mijn blog. Herinneringen aan een tijd waarin ik verliefd was, nog bij mijn ouders wonend en alleen maar zonder zorgen kon genieten van mijn verliefdheid en het weer terugkomen van mijn vriend, die lange tijd door werk afwezig was geweest. Totdat ook wij samen ouder werden en ik mij zorgen maakte om zijn ziekte en hij helaas het leven moest verlaten. Die zorgeloosheid raakte ik dus in de loop der jaren vanzelf kwijt. De verantwoording voor mijn kinderen, de zorg voor een inkomen en steeds blijven investeren in de relatie. Dat laatste vind ik een belangrijke factor om het samen te kunnen blijven rooien. Om terug te komen op de reden waarom men geen partner op latere leeftijd meer wenst zal de levenservaring natuurlijk een rol spelen. Maar gevoelens veranderen niet en wat is er mooier dan gevoelens van verliefdheid mee te maken. Naar mijn idee kan dat op elke leeftijd.
En ja, gezien mijn leeftijd, ik hoop half dit jaar vijfenzeventig te worden, wordt het getal ook steeds reëler. Ik moet mijn rijbewijs verlengen. Dat is inmiddels gelukt. Wel loop ik nu een aantal maanden in, omdat ik bericht kreeg van het CBR dat het wel eens vier maanden kon gaan duren. Nu had ik mijn rijbewijs op een latere datum kunnen laten ingaan. Aan de andere kant dacht ik: binnen is binnen en het kan maar gedaan zijn. Want het is nog wel even een klus. Digitaal een gezondheidsverklaring invullen en versturen. Een afspraak maken met een keuringsarts en een afspraak maken bij het Gemeentehuis. Je bent nog niet zomaar 75.!
Liefs,
Monique
geplaatst door monique3 - 1668 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?