Blogs

Babyboomers zijn kinderen die na afloop van de 2e wereldoorlog geboren zijn in de tijdsperiode tussen 1945 en 1955. Ze zijn nu allemaal tussen de 70 en 80 jaar oud en met pensioen. Natuurlijk zijn er nog enkelen die niet van ophouden weten en naast pensioen of AOW nog een betaalde bijbaan hebben. Vaak zie je dat in een familiebedrijf waar vader of moeder nog een belangrijk onderdeel van de zaak is. Maar parttime gaan werken bij een heel ander soort bedrijf komt ook voor, gewoon omdat ze dat werk leuk vinden, of om wat extra geld in handen te hebben. Met vrijwilligerswerk ligt dat vaak weer anders, dat doen ouderen meestal om andere mensen te helpen en nuttig bezig te zijn.

De Lek, eindelijk! Niet dat wij, wandelaars wilden zwemmen; langs de rivier lopen was al paradijselijk genoeg met al dat fluitekruid om ons heen, en al die zilveren vonkjes zonlicht op het water. ‘Vroeger’, zei ik. ‘Oh ja, vroeger’, zei hij - en hij legde zijn arm rond mijn schouders. Ik viel even stil; zo vreselijk veel jonger dan ik was hij nou ook weer niet. ‘Vroeger’, zei ik toch maar, ‘vroeger zwom ik die Lek over, en ik vond dat volkomen verantwoord.’ Hij begon over het gevaar van de schepen, over hun moeilijk in te schatten snelheid, over de dode hoek vóór een schip, de gevaarlijke schroef er achter en de zuiging rondom - wat ik wel grappig vond. Mansplaining verpakt in bezorgdheid achteraf.

‘‘Alleen daar waar je te voet was, ben je ook werkelijk geweest.’ (Goethe)

‘Je mag mij knuffelen’, zei hij later - en hij ging uitnodigend voor me staan. Waarop ik naar boven keek, op zoek naar de mistletoe. Geen mistletoe. Ik moet toegeven dat mijn ogen niet hoger kwamen dan zijn schouders, en dat die schouders mij wel bevielen. Zwemschouders! Mijn zonneklep hield zijn gezicht verborgen, zoals hij mijn gezicht waarschijnlijk niet kon zien. Maar ik moest achter me kijken, naar de boom met het bordje ‘Je mag mij knuffelen’. Aanhalingstekens zijn altijd lastig te horen. Maar vooral: domme, domme ik met mijn eeuwige denkhoofd; hij zei toch dat ik hém mocht knuffelen?

Als je op zoek bent naar een partner dan ligt het natuurlijk voor de hand om naar overeenkomsten te zoeken. In eerste instantie lijkt het niet zo moeilijk om op die manier tot resultaat te komen.

Omwille van de privacy zal ik geen enkele hint geven naar welke persoon dan ook hier op 50+Match. Dat is trouwens onmogelijk omdat alles aan mijn fantasie is ontsproten. Sinds ik als “Solo” door het leven ga en bij gebrek aan aandacht heb ik besloten lotgenoten te benaderen. Puur met het doel wat leven in de brouwerij te brengen, met feiten en fantasie.

Het is verbazingwekkend en soms zelfs benauwend, hoeveel gegevens van u en mij tegenwoordig vanuit de luie stoel voor iedereen toegankelijk zijn. Via Google en andere zoekmachines op het internet kan iedereen, mits de juiste zoekcriteria ingevuld worden al uw positieve maar ook negatieve belevenissen traceren.

Nou, met wie van jullie zal ik eens op stedentrip gaan?

Trends zijn van alle tijden. Wie herinnert zich niet de kledingtrends uit lang vervlogen tijden? Hotpants, mini-rokjes, broeken met wijd uitlopende pijpen. Daarna spijkerbroeken die zo strak zaten dat je ze haast niet op een normale manier aan kon trekken. Ook was het heel belangrijk welke schoenen je droeg als kind, het moesten bij voorkeur merkschoenen zijn. Voor veel ouders een dure aangelegenheid, want de kindervoeten waren nog volop in de groei, dus erg lang gingen die schoenen niet mee. Toch waren deze trends redelijk onschuldig.

De maand april is onderdeel van de lente. Wie net als ik houdt van de natuur ziet hoe de planten in tuin, park, bos en duin al behoorlijk gegroeid zijn. Als een van de exponenten van die groei zag ik de bloemen op de wagens van het bloemencorso. Helaas bereiken niet alle stukjes van de flora die volle wasdom. Voor de bloemen van een enkele wagen van het corso moest men te elfder ure met een alternatief komen, de biologisch gekweekte bloemen waren niet op het juiste tijdstip beschikbaar.

Langs zonovergoten weilanden vol ammoniak en weggetjes met laaghangende tuien scheurden we