Blogs

Ik ben net verhuisd en zou kunnen zeggen: ik ben gelukkig.

Er bestaan op deze planeet hele stoere kerels, vaak spelen ze hoofdrollen in Hollywoodfilms

Sinds ik in Leiden woon, kom ik nog eens ergens. In Rotterdam bijvoorbeeld, de stad van mijn vader, de stad waar wij als kinderen hoogst zelden kwamen omdat wij nu eenmaal naar het geboortehuis van mijn moeder gingen. Blijdorp, dat herinner ik mij nog. De papegaaien bij de ingang, de ijsbeer die heen en weer stond te zwaaien op zijn betonnen platform, het nijlpaard dat bijna even groot was als zijn stenen badkuip, en dat zijn stinkende bek telkens weer wijd open deed. Niks om blij van te worden. En ik weet het niet eens zeker, van die papegaaien.

Daten is een persoonlijke aangelegenheid, het begint gelijk al met het invullen van het profiel. Ga ik eerlijk zijn over mijn leeftijd, mijn postuur. mijn hobby's? Welke foto's ga ik van mezelf plaatsen. Is die stoere foto, gemaakt bij een bergtocht, nog wel van toepassing? Of wil ik daarmee indruk gaan maken of uitstralen hoe avontuurlijk ik "ooit" was?

Het leven is net een grote school. Wij zitten ook als volwassenen nog regelmatig in de schoolbanken, terwijl we ons zelf juist liever voor de klas zien staan. Liefst met de aanwijsstok in de hand, gericht op het schoolbord en helaas ook in de richting van een leerling / leerlinge, die zich niet gedraagt in de klas. Vroeger werd wangedrag in de klas en ook in een gezin afgestraft met een fysieke terechtwijzing, de wetgever heeft deze tuchtigingen aan banden gelegd.

Ik heb eertijds in alle toonaarden geweigerd het woord boven dit blog te gebruiken, hoe lastig dat in de praktijk ook was. En nu zal ik het bij deze ene vermelding boven mijn relaas laten. Die vreselijke roddeljournalist uit Den Haag met zijn pagina vullende bagger in een krant die het niet waard is om tot pulp verwerkt te worden.

Daten na je vijftigste is als abstracte kunst: je begrijpt het pas als je het voelt.

De tijden zijn veranderd, we hebben het goed in Nederland. Niet helemaal waar, welvaart is niet overal in ons land, de voedselbank is daar het grootste bewijs van. Maar over het algemeen hebben we niet te klagen. Met het mooie weer in aantocht zitten de meeste terrassen in het weekend weer bomvol.

Een dating contact begint met schrijven. Maar in sommige gevallen is het eerste contact al gelijk iets in de trant van “ik vind je profiel interessant, zullen we afspreken voor een kop koffie?”.

Een stukje van de titel van deze blog heb ik gestolen van een Sinterklaasversje. Daar gaat het om het netjes gelijkelijk verdelen van lekkernijen. Dat lijkt mij geen halszaak? Als er op een tafeltje tijdens visite een schaal met lekkers staat gaat toch niemand van de gasten zich alles wat er is zich toe eigenen, zodat er voor de anderen niets overblijft?