Blogs

Vanmorgen kreeg ik een interessebericht van een man die vissen als hobby heeft. Ik zag ook een foto in zijn fotogalerij waar hij lachend een grote vis omhoog hield. Hij had hem niet als profielfoto geplaatst, dus zag ik deze foto pas later. Nou weet ik bijna niks van hengelsport. Ja, ik weet dat je een vispas moet hebben om in Nederland in de binnenwateren te mogen vissen. In zee, ook vanaf de pier in Wijk aan Zee of IJmuiden mag iedereen vissen, daar heb je geen vergunning voor nodig. Daarmee houdt mijn kennis wel zo'n beetje op.

Wat zie je zoal, als je pal tegenover een strandopgang woont?

‘Gaat het een beetje met haar?’, appte hij.
‘Met haar die nu graag zou zitten nagloeien van een heerlijke wandeling maar die twee weken lang alleen maar twee keer per dag naar het huis van de kat is gelopen om hem van ontbijt dan wel avondeten te voorzien en daarna weer terug naar haar eigen huis?’ appte ik terug.
‘Ja, met haar.’
Hij had voorgesteld om zaterdag een strandwandeling te gaan maken, dé strandwandeling, ónze strandwandeling. En ik had zijn voorstel afgewezen omdat ik niet langer dan anderhalve kilometer pijnvrij kan lopen. ‘Just another raincheck’, was zijn reactie. Wat ik moest opzoeken. ‘Ja, just another raincheck.’ Plaats en tijd staan immers al zo lang vast.

Veilig voelen, veilig zijn

Ik ontmoet regelmatig mensen die bijzondere kennis of bijzondere vaardigheden hebben. Het zijn specialisten, sommigen lopen te koop met wat ze kunnen en op het voorhoofd van anderen valt niet af te lezen, wat ze allemaal in hun mars hebben. Een aantal van die handige mensen doen niet moeilijk, als ik ze vraag voor mij iets te doen, waar ik zelf geen kaas van gegeten heb.

Nee, geen zorgen. Geen ‘moetje’. Dat is ten eerste erg ouderwets en ten tweede heb ik die tijd gehad.
Met een hoop kunst- en vliegwerk zou dat nog wel kunnen, maar daar pas ik voor.
Wat dan wel?
Ik zal het vertellen!

Mijn sterrenbeeld is Vissen. Ik hou ervan om soms even bij waterpartijen te zijn. Dat kan een rivier zijn, een meer, maar vooral de zee. Het strand, het geluid van de golven, de wind door je haren. Ik woon niet voor niets dichtbij de kust. Ook ben ik al 50 jaar fan van Sail. Vijftig jaar geleden heb ik al me staan te vergapen aan de 2 grote Russische viermasters de Sedov en de Kruzenshtern en natuurlijk ook de Italiaanse Amerigo Vespucci.

Elk jaargetijde heeft zijn aanhangers, ik zou bijna zeggen fanclub. Leden van die fanclubs kiezen voor die tijd van het jaar, omdat die het beste aansluit bij hun leeftijd, hun leefstijl, hun hobby’s. De herfst is favoriet bij veel denkers, mensen met een nostalgische inslag. Sportievelingen die niet bang zijn voor wat frisse temperaturen zullen de winter omarmen, romantici verlangen naar het voorjaar, en veel gezinnen zien met reikhalzend verlangen uit naar de zomer, als zij met z’n allen op vakantie gaan.

Wat is het toch een mooi iets dat we tegenwoordig deze optie hebben!
Natuurlijk had het hoe het er vroeger aan toe ging ook zijn charme.
Mijn mam vertelde zo dat ze mijn pap leerde kennen op het werk. Hij op de technische dienst, zij op kantoor. En sja, de vonk sloeg over, zonder nog verder contact.
Toen ontdekte hij waar mijn moeder uitging, in haar geboortedorp, en ging hij daar ook heen. Helemaal op de fiets van zijn dorp naar het hare. Daar dansten ze de hele avond samen. En zo is het gekomen.
Anno nu fietsen we niet zo gauw meer ergens heen, of het moet dichtbij zijn.
Ik pak ook makkelijk mijn autootje. En ik ben blij met de optie van internet daten.
Het vergt dan weer wel heel andere vaardigheden.

Stel, je hebt al jaren een oogje op de vriendin van je beste vriend.