Je hebt me duizend keer voor de gek gehouden..
dinsdag 13 november 2018
Een vrije vertaling van de titel en tegelijkertijd van de eerste zin van het refrein van een Duitse schlager van Andrea Berg Daar ga ik nader op in, ook in een wat vrije impressie.
Du hast mich tausend mal belogen. Je hebt duizend keer mij een leugen verteld (letterlijk: voorgelogen!). Du hast mich tausend mal verletzt. Je hebt me duizend keer pijn gedaan.
Ich bin mit dir so hoch geflogen. Wij hebben hoogtepunten in onze relatie gehad
Doch der Himmel war besetzt Maar het allerhoogste hebben we niet bereikt, want de hemel
was vol. Du warst der Wind in meinen Flügeln. Jij was als de wind, waarop ik kon vliegen
Hab so oft mit dir gelacht Ik heb zo vaak met je kunnen lachen. Ich würd es wieder tun mit dir, heute Nacht. Ik zou dat weer met je willen doen, en wel vannacht.
Dit lied wordt elke keer, als ik op zondagavond dans gedraaid, waarbij een groot deel van de aanwezigen op de dansvloer er bijzondere bewegingen met armen en handen mee maakt om de tekst te accentueren. Het is echter niet alleen een lied om op mee te deinen tijdens zo’n gezellige avond, het is in wezen bloedserieus! Want als je de tekst goed leest en tot je laat doordringen zit er helaas een kern van waarheid in!
Uit een Brits onderzoek uit 2013 blijkt, dat een man gemiddeld drie keer per dag liegt, dat is dus duizend keer per jaar en een vrouw één keer per dag. Vijf procent van de deelnemers aan het onderzoek liegt helemaal niet, maar 14 procent liegt meer dan vijf keer per dag. Vrouwen liegen meer over emoties maar mannen over wat ze hadden moeten doen maar niet gedaan hebben. Liegen is al zo oud als de wereld bestaat… Voor bijbelgetrouwen onder ons, in de 10 geboden staat een voorschrift: Gij zult niet liegen… Er is nog een andere vorm van onwaarheden. We “vergeten” nog al eens onze partner iets te vertellen, wat we hebben meegemaakt, bijvoorbeeld dat we een oude vlam ontmoet hebben. En zeker hoe dat contact verliep. Dan liegen we niet, maar we bedriegen wel.
Liegen doet pijn. Het kan veel kapot maken in een relatie. Ook in de opmaat naar een relatie is dat zo. Veel eerder heb ik mijn ongenoegen laten blijken over de verschillen tussen een profiel en de werkelijkheid. Ja, dat zijn óók leugens. Van veel zo niet de meeste dates, die na één ontmoeting stoppen is het verbloemen van de waarheid een oorzaak van dat stoppen. De pijn is dan een teleurstelling, je hebt tevergeefs tijd en energie in een ontmoeting gestoken.
Als je uiteindelijk toch een duurzaam contact hebt, noem het een relatie, dan voel je soms alsof je allebei een geweldige ervaring hebt. Je denkt, zo moet het altijd zijn. Je geniet bij het kaarslicht als je samen bent, met allebei een goed glas wijn en mooie muziek op de achtergrond. Of je wandelt ergens in de natuur, het is prachtig weer, je sluit elkaar in de armen en je wisselt je eerste zoen uit. En wellicht ben je oprecht blij bij de geboorte van je eerste kind, dat je in je handen houdt terwijl je partner ziet hoe gelukkig je bent. Helaas is het niet altijd zo super. Zoals Andrea dat zo treffend zingt, het ultieme geluk, de hemel ligt niet binnen handbereik, anderen zijn je voor.. Om dat te bereiken moeten we vliegen als een adelaar, op de wind. Jouw partner bemoedigt je, hij of zij is net als een wind onder je vleugels, en je mag blij met elkaar zijn, dat is een mooie herinnering, als je kunt zeggen, dat je met elkaar hebt kunnen lachen!
Vanuit die herinnering heb je weer de wens, om ondanks al die leugens toch bij elkaar te zijn.
Dat is het bijzondere, als mensen in een relatie nare dingen hebben ondervonden, kruipen ze vaak toch weer naar elkaar toe, hoewel je omgeving dat ten sterkste afraadt.
Ik raad jullie aan, probeer ook de coupletten van het lied op Google na te lezen, die bevatten ook bijzondere gevoelens. Het begint al met Du brauchst das Gefühl, frei zu sein. Dat is meteen een van de oorzaken van liegen: Velen hebben het gevoel nodig, dat ze vrij kunnen zijn. Hoe moeilijk is dit alles in de praktijk op te brengen!
Ik wens jullie liefde, waarheid en oprechtheid!!
geplaatst door Aktivo1 - 4660 keer gelezen
Vorige berichten
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?
Alleen met kerst
Hoe lang zal het nog zal duren dat er vrijwilligers van een of andere liefdadigheidsorganisatie aan de deur staan om naar mijn status te informeren? Of ik misschien eenzaam ben, als alleenstaande oudere man, nu tiijdens de donkere dagen rond Kerst? En dat ze mij vriendelijk en welgemeend zullen wijzen op de wekelijkse kaartspelavond, de schaakclub, de schilderklas of anders de gezamenlijke maaltijd in het buurthuis? Niet dat ik daar iets op tegen heb hoor, ieder zijn ding en ik juich het alleen maar toe als mensen elkaar daarin vinden. Het punt is dat ik graag vanuit interesse aan een activiteit wil deelnemen, niet om eenzaamheid te bestrijden. Dus in die zin ben ik blij dat ik mijn eigen gang kan gaan en hopelijk blijft dat zo. Maar wie weet zoek ik nog wel een keer aanlsluiting bij een leesclub, of ik begin er zelf een.
Nee, meer dan een bescheiden winterdipje heb ik niet te duchten. Ik mag mezelf gelukkig prijzen met een paar lieve mensen die om mij geven, bij wie ik mij geborgen kan voelen ook al lopen we de deur bij elkaar niet plat. En een netwerk dat weliswaar afbrokkelt maar voorlopig nog wel perspectief biedt. Natuurlijk zijn er momenten dat ik een partner mis, dat ik bijvoorbeeld een receptie maar oversla omdat ik geen zin heb om er in mijn eentje naar toe te gaan. Maar zolang er fijne ontmoetingen zijn om naar uit te kijken hoor je mij niet klagen. Er zijn genoeg aanknopingspunten om een zinvol en expressief leven te leiden, ook en misschien wel juist als je alleenstaand bent. Je moet er wat harder voor werken, denk ik, want een aantal dingen zijn een stuk minder vanzelfsprekend. Daar krijg ik dan wel weer verrassende of leerzame ervaringen voor terug.
Ik begrijp natuurlijk wel dat allenigheid best moeilijk kan zijn voor mensen die betere tijden hebben gekend, toen hun geliefde partner er nog was, of toen de kinderen, nu uitgevlogen, nog geen eigen nest hadden. Toen de toekomst nog in kannen en kruiken leek te zijn. Herinneringen kunnen een mens behoorljjk parten spelen op zulke momenten waarop familie en samenzijn centraal staan. Ik ben ook wel eens alleen rond de feestdagen en ook al heb ik heb er niet heel veel last van, ik ontkom toch niet helemaal aan het dubbele gevoel van het had ook anders kunnen zijn...
.
Dit jaar ben ik uitgenodigd voor een kerstdiner bij vrienden. Dat zou ik niet zo gauw doen, omdat ik vind dat kerst toch vooral een familiefeest is. Maar ik ben deze keer omgepraat en mijn zoon gaat ook mee dus dan mag het. Ongetwijfeld zal de gastvrouw zich veel moeite getroosten om er een memorabele avond van te maken, met heerlijk eten, geserveerd met het mooiste servies. Ik zal mij uitputten in dankbaarheid voor zoveel weelde. En de gastheer zal mij verzekeren dat het geen gewoonte is om er zo’n werk van te maken, dat ze in het dagelijkse leven ook van doe-maar-gewoon zijn, dat het dat het mooie porcelein maar hoogst zelden op tafel komt. Alleen met kerst.
Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?
In de jaren ’50 en ’60 van de twintigste eeuw vormde deze zin het begin van het afsluitende lied van de jaarlijkse oudejaarsconference van Wim Kan. Door zijn fabuleuze vermogen om heel goed en integer in te spelen op de actualiteit, door zijn milde humor en door zijn persoonlijkheid is Wim naar mijn mening een van de beste conferenciers van ons land, zo niet de beste.
In de tijd van de oudejaarsconferences van Wim zaten mijn vader, mijn moeder en mijn zusje altijd bij de radio (we hadden toen nog geen tv). De “Oh ja” kreten waren niet van de lucht. Als de conference uitgezonden werd zaten ook veel politici gespitst te luisteren, er wordt beweerd, dat zij het vreselijk vonden, als zij ontbraken in de teksten van Wim. Wim en zijn echtgenote Corry Vonk hebben veel prachtige stukjes cabaret nagelaten. De titel van deze blog is een vraag, die verschillend geïnterpreteerd kan worden.
Als ik het algemeen houd, dus in de “we” (waar gaan we naar toe) - vorm kan ik mij niet onttrekken aan de onzekere tijden en verwachtingen. Ik wil niet somberen, maar als ik het nieuws volg wordt er voor 2026 weinig positiefs verwacht. Mag ik daarnaast en vooral kijken naar wat een ieder van ons voor hem of haar in ons persoonlijk leven verwacht? Heb ik / heb jij een doel voor ogen? Staat er op de kalender of in de agenda van volgend jaar al iets met stip genoteerd? Of laat ik het maar gebeuren, over mij heen komen?
Er zijn ijkpunten, die een vaste plek op de kalender hebben: De verjaardagen, een geplande verbouwing, voor sommigen een vaste oppasdag, voor diegenen, die nog in het betaalde arbeidsproces verkeren de dagen, waarop zij vrij zijn. Anderen hebben al een dag aangestipt waarop hun zoon of dochter gaat trouwen of de dag, waarop hun dochter of schoondochter uitgerekend is. Of een heel mooi concert, waarvoor ik al maanden geleden een kaartje heb bemachtigd.
Veel toch wel belangrijke gebeurtenissen kunnen wij – kan ik niet van tevoren aanstrepen op de kalender. Als ik hoop iemand te ontmoeten met wie ik de rest van mijn leven samen kan zijn, dan is er geen datum ergens in het jaar bekend. Als anderzijds mijn relatie op de klippen dreigt te lopen, dan weet ik niet of en zo ja wanneer dat speelt. Hoop op en uitkomst van wat ik verwacht, die twee aspecten corresponderen meestal niet met elkaar.
Het refrein van het lied van Wim Kan speelt nu wel door mijn hoofd. Met het gevaar, dat dit voor een stukje onzekerheid zorgt. Zou het helpen als ik op mijn agenda eens probeer positieve dingen neer te schrijven? Het plan voor een of twee bijzondere vakanties. Nadat ik de evenementenagenda’s heb afgestruind, even vermelden wat er gaat komen en dan zodra het kan kaartjes bestellen?
Er is ook nog iets als goede voornemens. Als ik het afgelopen jaar de revue laat passeren moet ik tot mijn schaamte bekennen, dat ik vaak de plank heb misgeslagen, fouten heb gemaakt, die ik voor een groot deel had kunnen voorkomen. Jammer, dat ik die blunders niet ergens heb opgeslagen. Gelukkig waren er ook geslaagde zaken in 2025.
Ik wens iedereen een mooi, verrassend en positief 2026 toe!