Blogs van Roosje

Wat was dat super spannend, mijn allereerste date na tien jaar relatie en samenwonen. Het was een leuke man en we hebben samen een fijne middag gehad in de stad. Winkeltjes geneusd, geluncht, koffie gedronken en gekletst.
We hadden veel overeenkomsten, dus gespreksstof genoeg!
Toen hij naar huis ging, moest ik hem met de auto naar de trein brengen. Hij woonde in Amsterdam en vanwege de kosten voor een auto daar, had hij er geen.
Tegen de tijd dat hij uitstapte bij het station, was ik ineens helemaal iebel. Ik was er klaar mee, maar hij bleef een beetje hangen. Hij wilde het duidelijk rekken en geen afscheid nemen.
Het gedag zeggen liep dan ook wat houterig, zoals je mag verwachten als de één niet wil gaan en de ander kan niet wachten tot ie gaat, hihi.
Onderweg in de auto terug naar huis moest ik ineens enorm huilen. Een gevoel van verlies en verdriet. De oorzaak denk ik van het iebel worden.
Voor het eerst sinds het uit elkaar gaan met ex realiseerde ik me wat ik niet meer had.

Ik zit net ergens een heel stuk te schrijven over mijn groei op gebied van schilderen. Hoe ik mijn allereerste canvas kocht en hoe spannend dat was tot dit geheel normaal vinden en niet eens meer op zo’n zelfde goedkoop canvas willen schilderen. Nu is het alleen betere kwaliteit. Voor minder doe ik het niet!
Wat eerder vandaag realiseerde ik me ineens hoe ik gegroeid ben met daten, hoe dat zo’n proces is. Feitelijk precies eender als met het schilderen. Het gaat toch met alles in het leven zo. Alles is een groei- en leerproces.
Toen ik voor het eerst ging daten, na jaren vaste relatie, was dat heel spannend. Hoe gaat dat? Wat doe je? Wat doe je niet? Wat als hij…? Wat doe ik als hij… Enzovoorts. Veel vragen waarop ik het antwoord niet wist.

Een aantal jaren terug zei iemand tegen mij dat ie het zo goed vond dat ik een hoop dromen & doelen had in mijn leven.
Ik had daar nooit bewust bij stil gestaan, maar het is toch wel heel belangrijk. Voor jezelf natuurlijk om je gelukkig en voldaan te voelen, ergens naar toe te werken en iets om naar uit te kijken. Zonder dromen en doelen is de kans groot dat je lusteloos wordt, doelloos maar wat doet, en dat je je ‘glans’ verliest.
In dating én relatie is het zeker ook belangrijk. Weinigen zullen immers warm lopen voor een potentiële partner wiens leven bestaat uit “eat, sleep, zap, repeat”. We zoeken toch allemaal iemand die nog goed in het leven staat en die nog dromen en passies heeft.

Een paar jaar terug vertelde een kennis dat ze met de Wet der Aantrekkingskracht was gaan werken om haar Mr Right aan te trekken.
Ze ging o.a. de tafel voor twee dekken en dan eten alsof die partner daadwerkelijk tegenover haar zat.
Het gaat er dan niet om in te gaan vullen hoe die persoon er uit ziet of om er zogenaamd hardop tegen te gaan praten. Het doel is dat je gaat invoelen hoe het zou zijn als die persoon daar daadwerkelijk zou zitten. Hoe voel je je dan, hoe loop je, hoe gedraag je je, hoe denk en praat je enz. Het gaat dus geheel om jezelf, je gevoel en innerlijk.
Als je dat goed doet, gaat je eigen vibratie omhoog waarmee je op de juiste afstemming komt om een partner te manifesteren. Vergelijk het met een radio: stel de juiste relatie voor jou zit op 103FM maar jij zit zelf op 84FM. Dan ga je die partner en relatie niet vinden of aantrekken omdat je op een totaal andere frequentie zit.
Door te doen wat zij deed, kun je jezelf wél op de juiste frequentie krijgen. Niet heel lang nadat zij met de Wet der Aantrekkingskracht allerlei dingen was gaan doen door de dag heen, vond zij haar partner.
Ze trouwden, gingen een huis bouwen, kregen kinderen. Kortom, ze leefden nog lang en gelukkig!
Waar gebeurd verhaal.

Ik sta er niet elke dag bij stil, maar de buitenwereld is een spiegel waar je naar kijkt door je eigen bril. Je eigen filters.
Op gebied van de liefde is dat heel duidelijk. Je kunt alles door een roze bril zien als je jubelend en dansend van verliefdheid door het leven gaat.
De keerzijde is de donkere bril als je hart gebroken voelt. Alles lijkt dan zwaar, je zit vol verdriet, en niets maakt je blij. De lichtheid van het bestaan is ver te zoeken.
In beide situaties ervaar je de buitenwereld heel anders, zelfs al zou die exact hetzelfde zijn, puur omdat je eigen innerlijk niet hetzelfde is.
Wat me wel eens opgevallen is in een ludduvudduh situatie is dat zowat alle liedjes daar over gaan?! “Wanneer kom je nou terug?” en “waarom liet je me alleen?” en “ik hou nog zo van jou” is het thema van veel muziekjes.
Wel bizar dat we en masse naar al die ellende luisteren en het meezingen?
Maar laat ik verder gaan met wat ik wil vertellen!

Er was eens een stoere man in een berenvel die in het bos een vrouw in een hertenleren jurk tegenkwam. Zijn hart sloeg op hol en hij sleurde haar aan de haren zijn man-cave in.
Zo ongeveer ging daten lang geleden, toch? Ik betwijfel dat het eindigde met “ze leefden nog lang en gelukkig”!
Ooit was er ook uithuwelijken. Vaak nog jonge meisjes die een veel oudere man moesten trouwen. Ook niet wat ik als romantisch of ideaal zou bestempelen.
Mannen hadden hierin ook niet altijd keuze. Liefde speelde meestal geen rol, het draaide om macht, aanzien, status en geld.
Voor sommigen vrouwen ging het helaas zo ver dat jze haar hals op het hakblok mocht leggen omdat haar man geen Y-chromosomen produceerde en de vereiste zoon niet kwam.

Jaren geleden werd ik na zo’n 10 jaar vaste relatie vrijgezel. Ik wilde wel weer een nieuwe fijne relatie en sja, dan moet je gaan daten. En flirten. Ik realiseerde me dat ik er geen flauw benul meer van had hoe dat ook alweer ging. Na tien jaar huwelijk was ik de handigheid erin aardig kwijtgeraakt. Het is toch heel anders om die dingen met je eigen vertrouwde vaste partner te doen. Je kent elkaar dan goed en voelt elkaar aan. Dan is het gewoon leuk! Maar met een vreemde…