Even âde pensionado uithangenâ
zaterdag 1 december 2018
Over sommige manieren, waarop we onze tijd doorbrengen, wordt wat denigrerend gedaan. Er zijn hordes ouderen, die de kou in ons land tussen pakweg half oktober en maart ontvluchten om dan een paar duizend kilometer zuidelijker neer te strijken. De reden, waarop jonge mensen die omgeving juist in het zomerseizoen opzoeken vinden wen in hun behoefte om uit hun dak te gaan; drinken, muziek, seks. Onze senioren hebben heel andere doelen voor ’t oog. Behalve dat ze zich vermeien in de veelal aangename temperaturen ontmoeten ze ook heel wat gelijkgestemden uit binnen – en buitenland. De campings in Portugal, zuid-Spanje, Italië en alle landen rond de Middellandse Zee lokken veel 67-plussers uit onze omgeving. Deze landen hebben daarnaast nog meer te bieden, maar om dat te ontdekken moet je meer moeite doen, tenzij je inschrift voor een excursiereis.
Er wordt wat lacherig gedaan over ouderen die de pensionado spelen. Terecht? Mijn ouders deden dit ook, destijds werd ik koud nog warm van hun verhalen,.
Ik wilde die sfeer nu ik zelf “op leeftijd” ben toch ook een keer proeven. Om nu meteen drie maanden mijn stulpje in de Randstad te verruilen voor een campinghuisje in de provincie Valencia was me een brug te ver. Maar een weekje onderzoeken, hoe zo iets bevalt leek me niet verkeerd. En hopelijk kan ik dan nog wat meepikken van de cultuur en de natuur…
Goede vrienden van mij overwinteren al jarenlang ergens halverwege Valencia en Benidorm, in een grote comfortabele camper. De camping heeft plaatsen voor campers, en daarnaast staan er een aantal eenvoudige of iets luxueuzere huisjes. Ik heb de verhalen van mijn vrienden wanneer ze in Holland waren vaak aangehoord; mijn motto is: Zien is weten.
Om kort te gaan, 25 november vertrok ik met wat handbagage met een relatief goedkope vlucht naar deze camping. Een weekje proeven hoe dit bevalt…
Mijn vrienden haalden mij af met hun auto voor een rit van bijna 100 km. Bij aankomst op de camping werd ik warm ontvangen. Ik ben heel sfeergevoelig. Dat dit zo zou meevallen had ik niet gedacht. Oké, het weer werkte 100 % mee, een wandeling langs de plantages met bomen vol sinaasappels, mandarijnen, kaki’s en citroenen ( nadat ik mijn spullen gedropt had ) opende mijn ogen. Zo kan het dus ook! Terug op de camping kreeg ik de jeu de boules baan te zien, de volgende dag speelde ik bijna als vanzelfsprekend mee met Hollanders, Duitsers, een Zweed en een Spanjaard. En wat een aardige mensen! Een andere dag zat ik aan de koffie met zelfgebakken taart (Kuche) achter de camper van een Duits echtpaar. Goed is het als je ook al heb je goede vrienden hen ook in die week niet overloopt. Ook dat ging weer echt soepel.
Het werd me al snel duidelijk dat het merendeel van de gasten op dit terrein oudere echtparen waren, een enkele weduwe of weduwnaar uitgezonderd. Het internationale gezelschap ging heel plezierig met elkaar om, je werd als nieuwkomer direct in de kring opgenomen. Ik ging één dag privé naar Valencia (mooie stad, een aanrader!) en de volgende middag vroeg men hoe je het gehad hebt. Een wandeling naar het strand waar het super rustig was, onderweg raap je de mandarijntjes op die aan de kant van de weg lagen. In de prachtige super van het dorp koop je voor een prikkie een leuk wijntje. Een andere wandeling voerde langs een stroompje, waar ik voor het eerst van mijn leven een schildpad in het wild zag.
En dan de rijstvelden die soms wit zagen van de zilverreigers…
Na een week, die veel vlugger ging dan ik had verwacht, moest ik weer de lucht in. Naar ons kille kikkerlandje. Ik heb in elk geval mijn mening over pensionado’s drastisch herzien.
Een vakantie hoeft niet per sé van allerlei grootse gebeurtenissen aan elkaar te hangen. Met gewoon relaxen is niets mis. Zitten op de veranda van je huisje met een lekker glas wijn? Perfect!
Wel heb ik ontdekt, dat ook zo’n week (of twee) anders zijn, als je dat met z’n tweetjes kunt en wilt doen. Dan moet die ander daar wel voor in zijn…
Wie weet ga ik volgend jaar niet meer alleen pensionado spelen…
Of er iets opbloeit op een camping? Ik heb het niet beleefd. Het kan zomaar gebeuren.
geplaatst door Aktivo1 - 4426 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?