Ik was zijn muze

Voldoende leesvoer hier voor de hobbyist. Voor elk wat wils. 

Ik heb het genoegen gehad, om bijna een jaar in een hospice te mogen werken. Als vrijwilliger. Ik voelde mij als een vis in het water. Het enige nadeel was dat er een klikcultuur heerste op aandringen van de Coordinatoren. Daar ben ik de "dupe"van geworden.

Eind mei had ik een fuctionerings gesprek. Dat was heel postief. Was zo trots dat ik er een foto ervan maakte en naar mijn kinderen stuurde. Twee weken later werd ik op kantoor geroepen., bij de twee coordinatoren. Nietsvermoedend ging ik daar naar toe. Tot mijn verbazing kwam er een soort motie van wantrouwen op tafel. 

Er was van alles gesignaleerd wat echt niet kan en wat ook niet eens in mij op zou komen, alleen dacht ik dat het over een ander ging.Ik vroeg wie dat gezegd had, dat deden ze niet vanwege de privacy. Maar "ze" hadden het gehoord. 

Ik werd een soort onder curatele gezet, ik heb toen zelf besloten om weg te gaan en heb hen gemeld als er geen vertrouwen is kan ik niet werken. Ik ben daar goed ziek van geweest.

Op het moment is een heel lieve,goede vriend de dupe van een soort gelijke situatie. Binnen het koor waar ik lid van ben. De zwaaibaas wordt weg gewerkt. Hij kan wel eens uit zijn slof schieten en dat wordt hem kwalijk genomen. De oude garde heeft daar weinig problemen mee, bovendien roepen leden het zelf op door constant gewauwel tijdens de repetities . Maar ook een koor krijgt, gelukkig, nieuwe aanwas. 

We hebben sinds een paar weken een nieuw bestuur, en ja twee "nieuwe"leden hebben zich aangemeld. Van mij kregen ze het voordeel van de twijfel, en die twijfel was terecht. We hebben ook twee psychologen in ons midden, die vinden dat zij altijd gelijk hebben omdat zij psychologen zijn. Eén van hen is bevriend met een nieuw bestuurslid. Maar afijn, dit is ook een soort roddel. Ik ben toch wel blij dat mijn psycholoog van ander hout gesneden is.

Er is nog niet besloten, maar dat is volgens mij alleen uit fatsoen. Gisteren zag ik de zwaaibaas elders.Hij zag er zo verdrietig uit. Hij heeft twintig jaar heel hard gewerkt om het koor tot het nieveau te krijgen wat het nu is. Maar ja dat hebben die nieuwelingen niet meegemaakt. Ik negentien jaar. Het enige wat ik kan doen is hem eem knuffel extra te geven en dat heb ik ook gedaan, gisteren. En helaas weet ik ook hoe rot hij zich voelt. Je bent gewoon machteloos.

Jullie vragen je misschien af, waarom hier. De titel is relaties. Dit valt bij mij ook onder relaties.

Maar is het met daten ook niet zo. Hier kunnen we ook nog van alles delen en vinden op T2S. Is dat allemaal oprecht. Ik proef soms ook wel afgunst en jaloezie.

Bij het zoeken naar een partner betrap ik mezlf ook wel op een dosis wantrouwen , door ervaring wijzer....dat denk ik . Maar bij maakt het eerste contact veel uit. Let op heren, ik word niet blij van de openingszin, hoe gaat het met je. En ook niet van rode lipjes bij het eerste of tweede contact. Hoewel ik graag snel voor een kopje koffie ben, zit het er dan niet in. 

Ja en ik heb vlinders, maar kom er niet voor uit omdat ik denk dat het niet wederzijds is. Ook een dosis wantrouwen natuurlijk. Het zou ten koste van een mooie vriendschap kunnen gaan.

Liefs 

Dottie2 

Ik ben al jaren enorm geïnteresseerd in de prachtige eigenschappen en werking van het mannelijke en vrouwelijke. Weten hoe beiden ‘bedraad’ zijn, kan enorm helpen in liefde en relatie.
In het oude relatiemodel, werkte dat stuk als vanzelf: de man was kostwinner en dat vervulde zijn natuurlijke behoefte van provide & protect.
De vrouw was huisvrouw en moeder en nam haar natuurlijke rol op zich: zorgen en verzorgen.
Met dit ‘relatiemodel’ zat hij goed in zijn testosteron en zij in haar oxytocine. Precies wat beiden nodig hebben voor gezonde eigenwaarde en goed gevoel.
Anno nu is dit plaatje heel anders. De man nog maar zelden de enige verdiener, omdat het vaak niet haalbaar is rond te komen met één salaris. En veel vrouwen willen ook werken, waarmee ze wel in een vnl. mannelijke energie omgeving stappen die haar uit haar natuurlijke hormonale flow haalt. We moeten uiteraard niet terug naar de oude manier, maar de nieuwe is ook (nog) niet voedend.
De genoemde hormonen en bijbehorende ‘bedrading’ zijn ontzettend belangrijk en gaan duizenden jaren terug. We zijn zo geschapen.
Als man en vrouw beiden in hun optimale energie zitten, resp. goede testosteron en oxytocine/oestrogenen levels, vullen ze elkaar perfect aan.
Yin & Yang.

Deze hormonen spelen een enorm grote rol in ons gedrag, actie-reactie, en zeker in dating & relatie. En al is het anno 2023, die werking is in de basis nog altijd exact eender.
We zijn met zijn allen zoekende naar een nieuwe manier van relateren terwijl we ons ook staande moeten houden in de maatschappij. Velen negeren de “bedrading”, vaak onder druk van de maatschappij. We kunnen wel veranderen, maar om ons echt goed te voelen, moeten we dat dan toch doen binnen de grenzen van onze eigen resp. vrouwelijke en mannelijke natuur.

Dit hele onderwerp kwam op –het is mijn favo onderwerp, haha- door een interview van de auteur van “Mannen komen van Mars…”
Hij ging diep in op een veel onderliggende oorzaken van relatie problemen wat neerkwam op… testosteron en oestrogeen/oxytocine en niet weten hoe die uitwerken op onszelf én op onze partner.

Een paar voorbeelden.
Je bent een paar dagen samen geweest, hebt veel gevrijd. Dan krijgt een man de behoefte zich terug te trekken, terwijl de vrouw juist meer samen wil zijn.
Waarom? Door het vele lovy-dovy en vrijen, is de testosteron van de man flink gedaald en dat moet weer op peil komen anders voelt hij zich niet prettig.
De vrouw heeft een boost gehad van oxytocine en wil nog meer samen zijn. Dan kan het goed mis gaan als je dat niet van elkaar begrijpt.
Krijgt de man tijd in zijn “mancave” zodat zijn testosteron level herstelt, dan kan hij weer open zijn en verbinden.
Leuk detail: zodra een man een climax beleeft, daalt acuut zijn testosteron. Daar komt het zg. “climax induced coma” van de man vandaan.
Een goede manier voor een vrouw om te ont-stressen is om goed in oxytocine te zitten. Dat krijgt ze makkelijk door samenzijn met andere vrouwen. Sisterhood is enorm belangrijk, mits de vrouwen liefdevol zijn, elkaar steunen, niet oordelen. Dan kunnen vrouwen zichzelf zijn, samen lachen & huilen om weer fris & fruitig thuis te komen.

Een man ontstresst door een dosis testosteron, bijvoorbeeld door competitie met andere mannen. Dat is voor de man enorm ont-stressend en dus heel gezond. Sport is dan goed, wat de 2023 versie van jagen is. Maar elk iets waar de man blij van wordt, werkt. Dat kan dus ook timmeren in de garage zijn.

Tegenwoordig zitten veel vrouwen nogal in mannelijke energie. Kunnen ze niet altijd iets aan doen. Om te (over)leven in de mannelijke werkmaatschappij, hebben ze weinig keuze. Het kan echter wel tegen je werken in liefde en relatie.
Immers, de man voelt zich het best als hij aan zijn vrouw kan geven of iets voor haar kan doen. Als de vrouw teveel in mannelijke energie zit, kan ze dat niet ontvangen. Daarvoor moet je in vrouwelijke energie zitten.

Stel je bent samen aan het wandelen en het wordt frisjes. De man trekt zijn jas uit en legt hem om je schouders om je warm te houden.
Reageert zij met, “Nee, want ik wil niet dat jij het koud krijgt!” dan creëert dit een mega dip van testosteron in de man!
Zoals dating coach Matthew Hussey zei, “Accept the friggin’ jacket!”

Als een vrouw de man afweert met wat ie voor haar wil doen, ont-mant ze hem onbewust, zijn testosteron level daalt acuut waardoor hij zich niet meer goed voelt bij haar. Dan trekt hij zich terug, letterlijk of figuurlijk of beide.
Gebeurt dit vaker, dan verliest hij compleet interesse in die vrouw.

En voor jezelf als vrouw… je ontneemt je de kans om die heerlijke oxytocine te krijgen wat je wél zou hebben als je open kunt staan voor de zorg en attentie van de man.

Met het verdwijnen van het oude model moeten we nu zelf de boel uit gaan vogelen. Dat kan inhouden dat we bewust moeten leren hoe we onszelf geven wat we van nature nodig hebben: resp. gezonde oxytocine en testosteron gehaltes. Zeker zolang onze maatschappij dat niet ondersteunt en voedt.

Ik kan van harte aanbevelen dat te doen. Zeker voor vrouwen kan het zo’n openbaring zijn na opgegroeid te zijn in een intens mannelijke energie maatschappij. Zo zacht en toch sterk, zo ontspannen en helemaal jezelf zijn, terwijl je (waarschijnlijk) altijd al dacht jezelf te zijn. Het is gewoon een heerlijke prachtige ervaring die zeker in de liefde enorme verandering en verbetering kan geven.

Zoals ik op T2S zei, had ik zo fijn met mam gekletst. Dat was hierover. Ze snapte & voelde het helemaal en vond het enorm interessant. Ik hoop dat het voor jullie ook zo is!

Hebt u de kerstboom al opgetogen, vroeg een cursist me gisteren.
Dat is zo'n moment, een van de vele, dat je als docent een dubbel gevoel oplevert. Aan de ene kant wil je iemand complimenteren en dat doe je ook uitgebreid, ik spreek maar even namens ons, maar aan de andere kant is een correctie op zijn plaats.
Er zijn collega-bloggers die nu zonder aarzeling de overstap zouden maken naar het daten, de liefde in het bijzonder: het is net als met daten, ik vind je leuk maar ...
Ik beheers me nog even, ik houd het vooralsnog bij de taal. Dus: wat goed van je - let wel: zo iemand heeft helemaal zelf bedacht dat optuigen vast onregelmatig is en in de vervoeging een o krijgt, zoals andere werkwoorden met een ui in de infinitief - maar ...
Het lijkt wel daten: je wilt jezelf zo graag verklaren, begrepen worden, uitleggen hoe het écht zit, maar het heeft geen zin! En dat weet je! Maar kun je je beheersen? Dat is de vraag! Kun je het opbrengen om het bij jezelf te houden en iemand niet vlak voor het weekend lastig te gaan vallen met het verschil tussen tijgen en tuigen - stuur me vooral een pb als je het wilt weten - en om iemand in zijn waarde te laten? Het lijkt wel daten.
Het was nog geen weekend. Is optuigen een scheidbaar werkwoord docent, luidde de vervolgvraag. Ik had twee lessen eerder uitgelegd hoe belangrijk het prefix is bij de scheidbare werkwoorden, dat optuigen dus iets heel anders betekent dan aftuigen. Het een leidt immers onherroepelijk tot het ander. Ik kon me beheersen. Het is net daten.
Intussen heb ik besloten om tijdens de oudejaarsnacht binnen te blijven; dan word ik tenminste niet afgetogen; in zo'n buurt woon ik. Wat me, tot besluit, doet denken aan dat taalspelletje, waarbij je door één letter te veranderen een ander woord krijgt. Het is net daten.