To make my life beautiful
donderdag 31 januari 2019
Een groot deel van de lezers en actieve leden van deze site hoeft niet meer elke dag voor dag en dauw op te staan. Als je geen betaald werk meer hoeft te verrichten en verder geen verplichtingen meer hebt is het belangrijk om aan je leven toch inhoud te geven. Wie enkel achter de geraniums blijft zitten krijgt op den duur een klein wereldje om zich heen. Die wereld kunnen we groter maken door het volgen van televisieprogramma’s. Besef wel, dat je bij wat je daar ziet alleen toeschouwer bent.
Een tijdje geleden kwam ik regelmatig op visite bij een leeftijdsgenoot, die me deelgenoot maakte van alles wat zij via de beeldbuis zag. Haar belevenissen in real life kwamen niet echt aan bod. Omdat ze vaak dagen lang niet buiten de deur kwam beleefde ze ook niet veel.
Met een dag niksen, een dag dat je de deur niet uit hoeft is op zich niets mis. Maar of dat een leefpatroon moet worden?
Het dilemma van veel ouderen is, hoe hun leven wat fleur te geven. Dat eist initiatief nemen, je vleugels durven uit te slaan. Voor alle duidelijkheid, er zijn velen die dit om veelal fysiek ongemak niet kunnen. Dan ben je aangewezen op dat waarmee je jezelf binnenshuis kunt vermaken, en met datgene, wat anderen je bieden doordat ze op bezoek komen of doordat ze jou meenemen.
Wie dat wil en ook nog kan zou zich eens voorzichtig kunnen oriënteren op vrijwilligerswerk. Dat schenkt vaak veel voldoening…
Hoe we ons leven prettig kunnen maken hangt van veel af. Sommigen vinden, dat anderen het middel zijn om hen te plezieren. Dat is wel heel egocentrisch en zelfs egoïstisch voorgesteld.
Er zijn kleine dingen die ons leven blij maken. De titel van deze blog is ook de titel van een super romantisch liedje van Alex Harvey uit de oude doos. Het refrein vertelt ons over iets waar wij hier zo vaak mee geconfronteerd worden:
I'd die from loneliness – Ik zou van eenzaamheid sterven
I need your onlyness - Ik heb jou alleen nodig
A place for my soul to rest - Een plek, zodat mijn ziel tot rust komt
Yes, I need your love - Ja, ik heb jouw liefde nodig
To make my life beautiful - Om mijn leven mooi te maken.
Elders in de coupletten van het lied herinnert Alex zich de momenten, dat zijn geliefde nog bij hem was. Hoe mooi dat was, toen hij wakker werd, en zij het ontbijt klaar maakte.
Hoe langer ik dit liedje beluister, hoe meer krijg ik de indruk, dat de schrijver zijn geluk dus aan iemand anders ontleent. Hij leefde op een roze wolk. Waarom die wolk verdwenen is vertelt het lied niet. Zou het mogelijk zijn, dat de liefde van één kant kwam?
Als je een relatie met iemand hebt is het zo goed als de genegenheid, de aandacht, het attent voor elkaar zijn van beide kanten gebeurt. Wat komen we vaak tegen, dat een van beide partners zichzelf geheel wegcijfert voor de ander! Ik werd daar sterk bij bepaald door de schitterende film “The Wife” waarin een vrouw zich haar hele leven lang opgeofferd heeft voor haar man. Tot vlak voor zijn dood, toen zij hier niet meer tegen kon.
Opofferen zoals bijvoorbeeld Moeder Theresa dat in haar leven deed is geweldig. Zij is zovelen tot steun en troost geweest. In een relatie is dit toch anders…
Wie de sfeer van deze blog wil voelen raad ik aan het lied van Alex Harvey te downloaden via Google. Een prachtige melodie met een tekst, die je aan het denken zet.. \
Allemaal veel liefde, zeker zo in de aanloop naar Valentijnsdag!
geplaatst door Aktivo1 - 4994 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?