Beeldbepalend
donderdag 25 juli 2019
Met kleine kinderen ga je graag naar de dierentuin. Aapjes kijken, of mogelijk juist bekeken worden. Er is vaak wat interactie! Voor wat oudere kinderen is een bezoek aan een museum ook aan te raden. Er zijn schilderijen en vaak ook beelden, sculpturen te bezichtigen. Door deze beeldende kunst krijgen we een indruk van mensen in het verleden, hoe ze leefden.
Als ik in de spiegel kijk zie ik mijzelf. Die spiegel geeft mij het beeld van hoe ik er op dit moment uitzie. Er wordt beweerd dat een spiegel en een foto niet liegen. Beide weergaven zijn wel steeds een momentopname. Hoe voel ik me als ik in de spiegel kijk of als ik voor de camera sta? Heb ik net iets leuks meegemaakt waar ik blij van ben of was er een onprettige ervaring? Die achtergrond is medebepalend voor het beeld, dat ik van mijzelf krijg.
Iedereen heeft een zelfbeeld, een voorstelling van hoe hij of zij zichzelf ziet en hoe men is. Hoe oprecht iemand ook is, dat beeld is nooit objectief maar altijd vertekend. Bewust of onbewust proberen we ons meestal mooier en beter voor te doen dan we zijn, Hoe we werkelijk zijn is soms een geheim, dat we niet zomaar en zeker snel niet bij een eerste contact met anderen prijsgeven. Als het goed is komt jouw contact er na een acceptabele tijd achter. Toch zijn er voorbeelden te over van mensen, die jarenlang een dubbele persoonlijkheid hadden, waarbij hun naaste omgeving daar geen weet van had.
Daarmee kom ik op het tweede beeld: het beeld dat anderen van mij hebben. Dat is gebaseerd op de waarneming die zij doen. Wat straal ik af? Mensen kijken naar wat ik doe, wat ik zeg, of hoe ik mijn gedachten verwoord. Op een datingsite kijken velen vaak zonder dat ik het door hebt naar mij. Dan stel ik mijzelf enkele vragen: Klopt het beeld dat ze van je krijgen? Waarom kijken bepaalde mensen wel en waarom niet naar mij? En hoe reageren ze op mij?
Een antwoord op die vragen ligt verscholen in het derde beeld. Welk beeld denk ik, dat anderen van mij hebben? Onder de kijksters zijn er, waarvan ik weet, dat ik geen klik met hen heb. Maar als ze mij “spontaan” een bericht zenden is er kennelijk iets, dat hen aantrekt. Er zijn er – gelukkig- ook veel, waar ik een zeer positief beeld van heb. Voordat ik zo’n lady een berichtje zend stel ik me stilletjes die derde vraag. Heeft het zin iemand te benaderen, waarvan je op je klompen kunt aanvoelen, dat die “beter kan”? Ik ga mijzelf hiermee niet naar beneden halen, verre van dat, maar ik geloof dat ik wel realistisch moet zijn, als ik een beeld van een vrouw zie…
Ik verbeeld me niets. Natuurlijk moet je jezelf altijd hoog achten, maar dat mag niet in narcisme ontaarden. Classici onder ons kennen het verhaal uit de Griekse mythologie waaraan deze term is ontleend. Narcissus was een knappe jongeman, die gestraft werd nadat hij meermalen een liefde afwees. Hij bleef kijken naar zijn eigen spiegelbeeld in het water, totdat hij stierf. Wat was zijn fout? Hij had een zelfbeeld, dat hem belemmerde in zijn contacten met anderen. Dat zelfbeeld vulde zijn leven. Vreselijk!
Soms verbeelden we ons, dat niemand aan ons kan tippen. Dan durven we dus niet letterlijk maar ook figuurlijk te kijken in de spiegel, die ons wordt voorgehouden. We poetsen onze minpuntjes weg, of we verzwijgen ze. Mannen denken dat ze stoer zijn en alle wijsheid in pacht hebben, veel vrouwen gaan er prat op, dat zij heel beeldig zijn.
Misschien een rare beeldspraak, maar we zijn niet allemaal het snoepje van de week. Wie kent niet de toverballen uit zijn jeugd? Je kreeg zo’n groot rond snoepje, en als je er op zoog kwam er steeds een andere kleur en vaak ook andere smaak tevoorschijn. Is dat misschien te vergelijken met het beeld, wat we van iemand hebben? Je ontmoet iemand, voor de date heb je een beeld, maar als je langer aan elkaar proeft ontdek je nieuwe smaken. En dan moet je je eerdere beeld bijstellen.
Een filosofische blog, geënt op de realiteit. Met veel vragen. Zeker heb ik dit onderwerp niet uitputtend beschreven. Wellicht hebben jullie aanvullingen? Graag!
geplaatst door Aktivo1 - 4752 keer gelezen
Vorige berichten
Wat wil je nog?
Aantrekkingskracht voelen voor iemand is moeilijk uit te leggen. Lichamelijke of geestelijke factoren die daarin een rol spelen zijn niet onder een hoedje te vangen. Het kan heel divers zijn waar iemand op valt. Waar de een naar het uiterlijk kijkt, kan een ander erg gecharmeerd raken van iemands uitstraling. Het heeft ook te maken of je er nog voor open staat. Als je teleurgesteld bent in de liefde, zal je meestal eerst tijd nodig hebben om dit te verwerken en dat is prima. Maar er kan ook zoiets optreden als date-moeheid.
Ik woon dichtbij de kust. Ik zoek het liefst een man uit Noord Holland op spontane bezoekafstand, maar die cirkel is te beperkt. Daarom heb ik 50 km als maximale afstand ingesteld. Nog steeds krijg ik veel berichten van heren uit het Oosten en Zuiden v/h land, die meer dan 100 km bij me vandaan wonen. Ik word daar best weleens kriegel van. Ik vind het oosten en het zuiden van ons land heerlijk om op vakantie te gaan, maar een LAT-relatie aangaan met een man die zo ver weg woont, is niet mijn doel. Hij geeft dan vaak als antwoord, maar ik vind een grote afstand niet erg, ik hou van auto rijden.
Een enkele keer ben ik overstag gegaan doordat de man echt serieus in mij geïnteresseerd leek en hij bereid was naar mijn woonomgeving te komen om me te ontmoeten. Maar als hij op de terugweg naar huis dan in de file was beland, daardoor er nog langer over heeft moeten doen om thuis te komen, snapt hij ook wel dat dit op den duur geen haalbare kaart is. We gaan beiden immers voor een LAT-relatie, niet meer voor samenwonen. En wat als al die verre reizen naar elkaar in de toekomst echt een serieus probleem worden bij ziek en zeer? Daarbij kijk ik echt niet alleen naar hem, maar ook naar mezelf. Ik kan ook iets ernstigs gaan mankeren.
Het komt regelmatig voor dat een man een fitte, jongere vrouw zoekt, die nog strak in haar vel zit. Dat heeft vaak te maken met zijn libido, dat snap ik wel. Maar ik heb mijn ogen ook niet in mijn zak. Als een oudere man bij de 1e date al zeer moeilijk lopend naar mij toe komt, is dat ook niet bepaald bevorderlijk voor mijn libido. Ik heb om een actieve, gezonde man gevraagd in mijn tekstprofiel, denk ik dan meteen. Hij zal toch erg leuk of lief op me moeten overkomen om nog voor de tweede keer met hem te willen afsoreken.
Over nog voldoende libido gesproken, hoe langer ik alleen ben, des te meer neemt dat af. Andere dingen hebben meer prioriteit en zijn veel belangrijker voor mij, zoals veilig voelen bij elkaar, opbouwen van vertrouwen, bijzonder gesteld raken op elkaar, dat kost gewoon tijd. Dan komt dat warme gevoel op een gegeven vanzelf wel om meer intimiteit met hem te willen hebben...
Een veiling is zo gek nog niet maar een datingsite is geen veiling!
Vorig weekend werd ik geplaagd door een applicatie, die zich op mijn computer heel wel thuis vond, maar die mij mateloos irriteerde Een keer per minuut kwam er een pop-up schermpje in de rechteronderhoek op mijn beeldscherm met een waarschuwing van een op zich gerenommeerd anti-virusprogramma. Heel dreigend. Even zoeken op Google leerde mij, dat dit een fake melding was, bedoeld om mij te verleiden veel te betalen. Dat soort “grappen” gebeurt altijd als het mij niet lukt iemand uit mijn eigen kring, die meer verstand heeft van computers dan ikzelf te benaderen om dit op te lossen.
Twee dagen later bezocht ik een dienstenveiling; iedereen kon bieden op een dienst, aangeboden door iemand uit de groep. De opbrengst was voor een goed doel. Laat nu een van die diensten computerhulp zijn! Bingo, dacht ik. Ik bood uiteraard mee, en voor een zacht prijsje was ik de winnaar van maximaal twee uur digitale hulp.
Ik heb daarvoor nog nooit meegedaan met een veiling. Dat is meer de angst dat ik door een verkeerd signaal ergens aan vast kom te zitten, waar ik geen belangstelling voor heb dan desinteresse in het fenomeen. Door de dienst die ik had “gewonnen” via deze veiling, die overigens gemoedelijk en heel vlot verliep, mede door de uitmuntende veilingmeester, hoopte ik dat mijn computer van het plaagprogramma verlost zou zijn. En ja, daags na mijn bod op de veiling kwam de reddende engel bij mij langs om mijn pc te zuiveren. Bleek na afloop, dat zijn paps precies met hetzelfde probleem te kampen had gehad. Natuurlijk was de oplossing heel simpel, maar ik had dit niet zelf kunnen uitvogelen. Met een paar minuten was ik van de ellende verlost.
Het is mijns inziens onterecht om een datingsite een op een te vergelijken met een veiling. Toch kwamen enkele eeuwen geleden wel mensen te staan op een podium van een veiling. Dat was toen de slavenhandel bloeide, een vreselijke negotie, waar Nederlanders heel nauw bij betrokken waren en goed aan verdiend hebben! De West-Indische Compagnie, een tegenhanger van de VOC is op de slavenhandel gebaseerd.
Wel zijn er raakvlakken tussen een veiling en een datingsite voor ouderen. Op een veiling worden vaak dingen aangeprezen, die niet direct van een leverancier komen. Tenzij de fabriek waar de te veilen voorwerpen gemaakt zijn of de winkel waar ze verkocht worden failliet ging. Dan gaat het om recente zaken. Een datingsite voor ouderen heeft voor het overgrote deel leden, die al een of meer dan een relatie achter de rug hebben. Bij een veiling worden de te veilen zaken bij opbod en in een enkel geval bij afslag (denk aan een bloemenveiling of groenteveiling) verkocht.
Wie op een datingsite staat heeft in zijn of haar profiel vaak toch veel plusjes vermeld, waardoor mogelijke daters aangemoedigd worden te reageren. In een catalogus van een veiling staan vaak wat opgehemelde beschrijvingen van de te veilen voorwerpen. De veilingmeester hanteert vaak een startbedrag. Oeps, heb ik nu toch weer overeenkomsten geconstateerd?
Twee vraagjes: Wie heeft ooit wel eens met een veiling meegedaan, wat voor ervaringen heb je daar aan overgehouden? Last but not least, wie is ook geplaagd door zo’n in de eerste alinea omschreven pop-up scherm? En hoe heb je het opgelost? Zelf, of moest er een wizzkid dan wel een professional aan te pas komen?
Liever
In mijn klassen met gevorderde taalleerders, doe ik het wel.
Af en toe een uitstapje maken.
Neem het woord 'kussen'. Enkelvoud van zo'n ding waar je hoofd 's nachts op ligt, maar ook een activiteit die de meeste mensen niet per se onplezierig vinden en je geeft er niet één, maar soms wel twee. Zo dus.
Kan met katten ook. Meervoud van een enkelvoud waarvan de een niet genoeg foto's kan zien, maar ook een activiteit die de meeste mensen niet per se als plezierig ervaren, als ze het lijdend voorwerp zijn.
Grappig wel dat katten als werkwoord niets te maken heeft met het meervoud van de diersoort die hier zo verguisd wordt dan wel geliefd is. Zoek het zelf maar op luie donders! Wel zielig voor die katten trouwens.
Ik ben gek op ze trouwens. Ja, op wie dan PlanB? Nou, als het mensen zouden zijn, had ik 'hen' moeten hebben geschreven, dus ik bedoel die katten. Sorry, mede namens de PvdD, maar dieren zijn in het Nederlandse recht en dus ook in onze taal objecten en daar gebruiken we alleen het verwijswoord 'ze' voor. En dat geldt dus niet alleen voor katten, maar ook voor beftekkels, andere ondermaatse asbakkenrassen, papagaaien, goudvissen, hangbuikzwijnen, you name it.
Soms heb ik het in de les ook over 'graag' en 'lief'. Dat die twee woorden dezelfde vergrotende en overtreffende trap hebben: liever en liefst. Ik zou graag zien dat we wat liever voor elkaar zijn. Teiltjes bij de uitgang verkrijgbaar. Liefst schoon.