Humeuren & temperamenten
woensdag 14 augustus 2019
Humeuren & temperamenten is de titel van een boek van Gerrit Komrij uit 1989. Ik zag het in de boekenkast staan tussen mijn moderne boeken. De titel triggerde me om het boek even uit de kast te halen. Op de achterflap een toelichting : waar de emoties heersen zwijgt het verstand, zegt de scheurkalender. Onze gevoelens worden gezien als monsters die ons uit ons evenwicht brengen en ons uiteindelijk verslinden. Het staat niet netjes eraan toe te geven, en erover praten geeft helemaal geen pas. Nou meneer Komrij, ik heb nieuws voor U, in 2019 gaat deze vlieger niet meer op.
Gelukkig is er nu volop ruimte voor emoties en erover praten is juist een pre. Natuurlijk zit niemand te wachten op een hysterische reactie, maar een koude kikker, die nergens door uit het evenwicht wordt gebracht, geeft mij ook onaangename kriebels. Toch een beetje te snel mijn conclusies getrokken, want een paar regels even verder lees ik, "Kennen we onze emoties wel? Bestaat er zoiets als een zuiver gevoel"?, kopt Komrij er ook nog even in. De uitgever belooft me vervolgens : met een kapmes en een rugzak vol nieuwe naamborden gaat Gerrit Komrij op expeditie en hakt zich een weg door het woud van allerlei emoties. Ik open vol verwachting het boek en kan een lach niet onderdrukken. Bij de inhoudsopgave van het 204 pagina's tellende boek staan keurig gerangschikt, van A t/m Z, allerlei emoties en eigenschappen vermeld, met het paginanummer er direct achter. Ik sla een willekeurige pagina open en lees onder het kopje herinnering " Het treurige is, dat je met het klimmen der jaren, een steeds groter zak vol nutteloze herinneringen wordt". Hmm, zelfspot is hem niet vreemd, lijkt me best een interessant boek.
Even speelde ik met de gedachte dit boek eindelijk maar eens te gaan lezen, het stormachtige weer leende er zich uitstekend voor. Ik heb het toch weer dichtgeklapt, maar niet teruggezet in de boekenkast, want het onderwerp liet me niet los. Even later heb ik het boek opgepakt en meegenomen naar de computer. Lijkt me een uitstekend onderwerp voor een blog, dacht ik. Hoe zit het met de humeuren en temperamenten van ons, 50Plussers ? Welk humeur van een nieuwe partner staat je niet aan, welke eigenschap zou je graag zien?
Ik zal de aftrap geven : ik heb een hekel aan iemand met een ochtendhumeur. Omdat hij niet gestoord wenst te worden tot na het ontbijt en de koffie, plus de krant gelezen wil hebben. Wat ik wel leuk vind? Een man die uit eigen initiatief even de tafel dekt voordat we gaan eten, of alvast de tuinstoelen klaarzet met mooi weer, om samen buiten te gaan zitten. Het is een simpel voorbeeld, weet ik, en natuurlijk geen breekpunt in een relatie, maar zulke kleine dingen kunnen op den duur wel het verschil uitmaken. Of je je gaat ergeren, omdat je altijd alles aan hem moet vragen, of dat de sfeer fris en ontspannen blijft. Omdat hij oog voor dat soort dingen heeft, attent is. Gewoon een leuke man is ...
geplaatst door sixty - 4649 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?