Middenmoters
donderdag 1 augustus 2019
Er waren in de geschiedenis enkele personen, die een voorbeeld voor velen zijn. Mannen en vrouwen, die hetzij vanuit een bepaalde levensvisie, of door hun karakter een toonbeeld van zachtmoedigheid waren. Ik noem een paar bekenden: Mahatma Gandhi, Martin Luther King en Henri Nouwen. Zij hebben zich vol overgave ingezet voor het welzijn van anderen, vaak met veronachtzaming van hun eigen belangen. Het zijn echte toppers.
Hier tegenover staan mensen, die op de voorgrond treden door hun machtsmisbruik, veelal gevoed door een grenzeloos egoïsme. Alleen hun eigen wil telt, ze hebben geen probleem om hun doel door hardhandig optreden te bereiken. Ze zijn extreem snel op hun teentjes getrapt, iedereen die hen voor de voeten loopt wordt meedogenloos weggemaaid.
Ik kan niet alle mensen uit deze categorie gelijk beoordelen; de bekende dictators vallen er zeker onder.. En ook criminelen, onverbeterlijke misdadigers. Zij maken misbruik van hun macht, die ze ontlenen aan een wapen of aan brute kracht dan wel aan slinks manipuleren.
Zowel van de zachtmoedigen als van de egoïsten, de seriemoordenaars / dictators zou ik een lijst kunnen maken. Er bestaat een lijst van de meest slechte individuen, die gemoord hebben. In het programma Most Evil van Investigation Discovery wordt er aandacht aan besteed.
Most Evil is een Amerikaans forensisch televisieprogramma, gepresenteerd door forensisch psychiater dr. Michael H. Stone van de Columbia University en door psycholoog dr. Kris Mohandie. In het programma beoordeelt de presentator moordenaars op een schaal van 1 tot 22 die Stone zelf heeft ontwikkeld, aan de hand van 22 verschillende niveaus van psychopathologie. Het gaat dan om moordenaars, seriemoordenaars en massamoord.
Als ik een aflevering van dit tv-programma bekijk, schrik ik van de wandaden, die worden begaan, ja waarom? Puur omdat deze slechteriken handelen vanuit het idee ikke ikke, als ik maar mijn doel kan bereiken, waardoor mijn haan koning kraait. Als iemand anders daar de dupe van wordt maakt hen dat niets uit. Als ik mijn frustraties maar kan luchten, hoe dat maakt niet uit. Geld en macht. Daar gaat het om.
Ik zal vanzelfsprekend nooit mijn best doen om ergens op de schaal van dr. Stone terecht te komen. Maar ook als er voor de mensen, die een geweldige positieve bijdrage aan onze samenleving hebben gegeven, een ranglijst komt hoef ik niet in de top van zo’n schaal te belanden. Zonder te generaliseren, geloof ik dat de meesten van ons liever geen hoogvlieger en vanzelfsprekend geen laagvlieger willen zijn. Domweg omdat je wat je als doel stelt ook moet proberen waar te maken. Het kost energie en tijd, het vereist karakter en inspiratie, of zoals bij laagvliegers, een negatieve benadering, al dan niet gevoed door frustraties.
Hoogvliegers en mensen, die zich misdragen komen regelmatig in beeld. In de krant, op t.v. of internet lezen we wat ze hebben gedaan. Over de middenmoters lezen we maar zelden wat. Toch draait de maatschappij op hun inzet. De toppers springen er wel uit, maar wat zouden we moeten beginnen zonder de winkeliers, de boeren, de medewerkers in de fabrieken? Zij houden zelden hun hand op voor wat extra waardering. Die verdienen ze naar mijn mening wel! Een bloemetje voor die buurvrouw, die ook altijd jouw stoepje meeneemt bij het vegen of ijsvrij maken? Of een vriendelijk Goedemorgen! tegen de buschauffeur als u instapt?
Ook op een datingsite heb je hoogvliegers, laagvliegers en middenmoters. Ze onderscheiden zich niet zozeer door hun al dan niet crimineel gedrag, maar door de mate, waarin ze in de markt liggen. Iedereen kent de redenen, waarom de een meer kans maakt op een date en op een blijvend contact dan de ander. Er is althans hier nooit onderzoek gedaan welke factoren de slagingskans verhogen, afgezien van de tips die ons aangereikt worden, als je die in acht neemt zou je succes zelf in de hand hebben. Ik breek graag een lans voor onze middenmoters.
Vraag is alleen wanneer je een middenmoter bent.
Nog een uitsmijter: Ook met een middenmoter kan het leuk omgaan zijn…
geplaatst door Aktivo1 - 4836 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?