Vol verwachting of onverwacht
zondag 18 augustus 2019
Misschien is deze blog een beetje te vroeg in de tijd van het jaar. Maar mijn vingers jeukten van plezier om dit item uit te werken. Over een paar maanden komt de Goedheiligman weer ergens in Nederland aan met de pakjesboot. Een kinderfeest, waar evenwel jong en oud plezier aan beleven. Ook de politiek bemoeide zich vorig jaar intensief met de publieke discussie over de Pieten.
In ons leven zit het vol met verwachtingen. Denk maar aan een vrouw, die negen maanden lang wacht op de geboorte van haar kindje. In de meeste gevallen is haar partner daar ook bij betrokken, hij is ook vol spanning wat er gaat komen. Is het kindje gezond? Wordt het een jongen of een meisje? Dat laatste kunnen zij, die dat willen al in een vroeg stadium te weten komen.
Ik verwacht ook van andere mensen vaak iets. Wat ik verwacht meet ik af aan dat, wat ik zelf te bieden heb. Een kwestie van vraag en aanbod dus. Is dat wel zo fair? Hoe hoog kan en mag ik de lat voor mijzelf en voor anderen leggen? Het hangt af van mijn mogelijkheden: tijd, capaciteiten, ervaring, omstandigheden. Aspecten die ik deels wel en deels niet in de hand heb.
Van een relatie verwacht ik natuurlijk ook het een en ander. Op de site heb ik dat zoveel mogelijk in mijn zoekprofiel verwoord. De uitdaging is dan weer om dat zo duidelijk mogelijk in te vullen maar ook voldoende ruimte open te laten zodat ik niet iemand op voorhand uitsluit, waarmee ik een mooi contact zou kunnen opbouwen.
Het is, zo denk ik, goed om regelmatig kritisch te kijken naar het profiel én naar het zoekprofiel. Een ding wordt vaak vergeten. Wie al een paar jaar op de site staat ziet, dat zijn eigen leeftijd als hij / zij jarig is wel automatisch aangepast wordt maar de zoekleeftijd niet… Als ik een jaartje ouder word moet ik eigenlijk mijn zoekprofiel ook aanpassen en de begrenzing van de leeftijd van degene, die ik zoek hoger maken. Zonder een expliciete (“harde”) begrenzing aan te brengen, want dan kán niet iedereen mij schrijven.
Zo’n profielwijziging kan ook gebeuren doordat ik tijdens een date op bepaalde dingen attent word gemaakt. Anderen zien vaak iets door een andere bril dan ik zelf!
Hoe ver gaan mijn verwachtingen? Kan ik de vergelijking van degene, die ik zoek met een hedendaagse filmster loslaten, maar kunnen dames aan hun kant dat ook? Ik heb mijn minpuntjes en plussen, en dan moet ik mij realiseren, dat degene die ik hoop te ontmoeten dat ook heeft.
In verwachten zit ook het woord wachten. Dat valt niet mee! Wie ergert zich niet als-ie voor een loket of voor een kassa moet wachten? Net voor mij is er een mankement aan het elektronisch systeem van de kassa, voor mij staan enkele wachtenden en ook achter mij. Mijn boodschappen liggen al op de band waaronder bijvoorbeeld een pak lekkere ijsjes. Slalommen naar en andere rij gaat niet. Pfff. Ik zie voor me hoe onverstoorbaar de chef het euvel aan het verhelpen is.
Maar ook hier op de site moet ik vaak wachten. Of een ander heeft een afspraakje met mijn beoogde date, of iemand beantwoordt mijn berichtjes niet of na een flinke tijd. Wordt mij de wacht aangezegd? Ik moet maar denken, soms gebeurt er heel onverwacht iets verrassends.. Dat is juist heel leuk! Niet zo gedwongen maar heel spontaan.
geplaatst door Aktivo1 - 4521 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?