Daten kan op elke leeftijd
zondag 6 oktober 2019
Eergisteren was het Nationale Ouderen dag en dan vooral gericht op eenzaamheid. Volgens een krantenartikel voelen steeds meer ouderen zich eenzaam. Inmiddels is dit opgelopen tot de helft van de ouderen. Dat betekent dat in iedere Nederlandse straat meer dan één eenzame oudere woont. Vrijdag werd in Den Haag door minister Hugo de Jonghe en Jhonny de Mol voor allerlei activiteiten het startschot gegeven. Het is een goed initiatief om van alles aan te bieden om aan deel te nemen, zoals walking football, walking honkbal, Oldstar tennis om vooral het bewegen onder de aandacht te brengen.
Wat ik verafschuw is, dat men ons vooral beelden van getoonde eenzame ouderen voorschotelen, zittend voor een raam, of allemaal oudjes in een grote kring rond een grote tafel in een recreatiezaal. Doorgaans zijn dat mensen van hogere leeftijd. Dat zijn ook de beelden die ons geheugen oproept, wanneer men het heeft over eenzame ouderen. Wat hebben deze mensen aan walking football, walking honkbal, enz.? Ja zeker zullen voor hen wel aangepaste bewegingsoefeningen voor worden aangeboden, maar dat is enkel mogelijk wanneer men gezamenlijk in een tehuis woont. Ouderen waarvan de mobiliteit is afgenomen, zijn aan huis gebonden en afhankelijk van een mantelzorger, of iemand anders die hen vervoert. Het aantal alleenstaande ouderen (veelal alleenstaand door overlijden van een partner) zal de komende tien jaar alleen maar toenemen tot 1,3 miljoen in 2030. Door bovendien na te streven, dat mensen op oudere leeftijd zo lang mogelijk zelfstandig blijven wonen, neemt volgens mij de kans vereenzaming steeds meer toe, mede door het afnemen van de mobiliteit.
In een eerdere blog heb ik al geschreven over eenzaamheid. Ook al heeft men voldoende contacten en doet menigeen aan aangepaste sporten voor ouderen, wil nog niet zeggen, dat daardoor de eenzaamheid is opgelost. Eenzaamheid zit in de mens zelf en die zijn niet zomaar op te lossen met gevoerde acties tegen die eenzaamheid. Overigens, het zijn niet alleen ouderen die kunnen wegkwijnen. Talloze jongeren ervaren een gevoel van eenzaamheid.
Wanneer ik hier op 50plus match de profielen lees, kom ik tot de conclusie, dat velen die zich hier bevinden nog behoorlijk fit zijn. De leeftijdscategorie is hier natuurlijk ook behoorlijk breed. Vanaf de leeftijd van 55, die beslist nog niet onder de ouderen geplaatst kunnen worden, tot aan toch wel de respectabele leeftijd van 80 tot 90 jaar. Het bewijst wel door hier te vertoeven, dat die laatste leeftijdscategorie het belang van vriendschap, of een partner vinden nog steeds op het verlanglijstje heeft staan, niet alleen, of eventueel niet eenzaam wensen te blijven. Zij zijn waarschijnlijk, door hun goede geestelijke en fysieke conditie, in staat hieraan gevolg te geven. Blijven vooruitkijken naar de toekomst, ook al ligt het einde van het leven korter in het verschiet.
Maar bewegen doen we haast allemaal. We fietsen, wandelen, varen, reizen, sommigen zijn avontuurlijk, zingen, schilderen, of houden van een goed boek. Of al deze aanwezigen hier in dit plaatje een afspiegeling zijn van de maatschappij? Ik zou het willen geloven en naar aanleiding van het gebodene in de profielen zou dit ook waar moeten zijn. Of bevinden zich enkel de ‘daters’ zich in die uitstekende condities? Een enkele keer, maar dan ook maar een enkele keer, lees ik dat iemand eerlijk vertelt over zijn handicap. Ik respecteer die eerlijkheid, maar tevens brengt die eerlijkheid de kans van slagen wel terug.
Een leuke story om even te vertellen. Een half jaar geleden sprak ik mijn vriendin. Zij had een oom (75) die een rouwadvertentie had gelezen. Hij herkende daarin de naam van zijn jeugdvriendinnetje, die weduwe was geworden. Hij had de advertentie bewaard en na enkele maanden durfde hij toch contact met haar op te nemen. Samen zijn ze nu al enige tijd een stel. Het bewijst maar weer eens, dat een lief, of het geluk vinden niet altijd via een datingsite hoeft plaats te vinden. Van zulke verhalen word ik blij en ik riep dan ook op dat moment tegen mijn vriendin: “Dat wil ik het ook!”
Liefs,
Monique
geplaatst door monique3 - 2602 keer gelezen
Vorige berichten
Spinozaproza
Er was eens een man met een missie,
sprak voor zijn beurt zonder permissie.
Vond zichzelf heel wijs
en stelde de eis:
een damesprofiel zonder omissie.
Hij zocht een echt eerlijke lady,
het liefst zonder te veel tragedie.
Want zelf immerblij
en gezellig vrij,
hopend op wederzijdse adhesie.
Zijn vensterbank vol succulenten,
gaf hem voldoende argumenten
tegen geraniums,
moderne mediums
of te vlezige corpulenten.
Hij was al jaren aan het daten
en zou nu toch wel kunnen weten
van zijn marktwaarde.
Hier op deze aarde
kon hij een lekker ding vergeten.
Een vrouw las zijn profiel in de trein
en ach wat was de wereld toch klein:
wie plofte daar neer?
De vetplantmeneer?
Of kon het de heer van Kooten zijn?
In het geheim gaf zij hen namen,
meestal niet de meest deugdzame,
een potloodventer
of excellenter
hunkerbunkerende eenzame.
Hij leek op van Kooten’s vieze man
al vond hij zichzelf een Don Juan.
Een ladykiller?
Ha, wat een giller!
In zijn dromen kon hij er wat van.
Ach hoe anders zijn realiteit
Droogstoppelig, te weinig gevrijd.
Was hij het verleerd?
Deed hij het verkeerd
zelfs in de voltooid verleden tijd?
Hij schreef er (te) graag en veel over
met nickname, een soort undercover.
Gaf advies en raad
helaas viel zijn zaad
op de rots, of er bleef weinig over…..
Misschien wachten wij, leuke vrouwtjes,
niet op een Don Juan zonder foutjes?
Een zedenpreker
of hartenbreker?
Om zijn tips glimlachen we flauwtjes.
Geluk is immers meebewegen
in zonneschijn en gure regen.
Dus flexibelig
soms wat wiebelig
op ’s werelds (on)aangename wegen.
Ervaringsdeskundigheid gewenst
qua toppen en dalen begrensd.
Dus van vlees en bloed,
geen zuur zonder zoet.
Gewoon grijzig humeur als het plenst.
Vandaag is het weer heel wisselend
zo ook mijn schrijf-, dicht- en rijmtalent.
Reageren mag,
het liefst met een lach.
Liever aanvullend azijnpissend?
P.S1: De titel moet natuurlijk zijn: “ Spinaziepoëzie”, maar dat wordt helaas niet goed weergegeven op deze site. Bovendien ben ik geen dichteres, hooguit een vermakelaar…….
P.S2: Elke overeenkomst met bestaande personen, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten berust op louter toeval.
De wet van Murphy en van Muphry
Waar gewerkt wordt worden fouten gemaakt. Ooit werd Edward Murphy, (1918-1990), een ruimtevaartingenieur, die aan veiligheid-kritieke systemen werkte bepaald bij de kans op menselijke fouten, die in zijn werkterrein natuurlijk catastrofale gevolgen kunnen hebben. De aan hem toegeschreven wet van Murphy luidt "If there's any way they can do it wrong, they will" (als er een manier is waarop ze het verkeerd kunnen doen, zullen ze dat ook doen) of ook wel "Anything that can go wrong, will go wrong" (alles wat fout kan gaan, zal fout gaan).
Volgens zijn zoon Robert was de werkelijke bedoeling van zijn vader: “Als er meerdere manieren zijn om iets te doen en een van die manieren eindigt rampzalig, dan zal iemand het op die manier doen”. Een andere “wet” komen we op allerlei fora tegen, het is een verbastering van Murphy’s law: men noemt het de wet van Muphry: Iemand die schriftelijk kritiek levert op een tekst zal op zijn beurt altijd ten minste één spel- of taalfout maken in zijn eigen tekst (deels ontleend aan Wikipedia). Deze wetmatigheid heb ik op deze site meer dan eens gezien; het betekent dat je tekstuele of inhoudelijke kritiek meer dan eens zelf moet nalezen, voordat je die uit!
Ik heb ervaring met beide bovengenoemde wetmatigheden. Wie niet, zou ik zeggen. Fouten, vergissingen, je leert ervan, maar soms moet je ze duur betalen. Ook in relaties gaat het heel vaak mis. Een derde van alle huwelijken loopt toch op de klippen, veel niet-geregistreerde relaties zullen ook vaak ongewild eindigen. Kunnen we over die missers de wet van Murphy en misschien ook die van Muphry als vergrootglas leggen?
De wet van Murphy heeft gelukkig ook positieve effecten gehad. Bij de verstrekking van medicijnen in een apotheek wordt er nu een protocol gehanteerd om fouten te voorkomen, die voor de patiënt desastreus kunnen zijn.
Hoe ga je om met kritiek? Je kunt er verschillende dingen mee doen:
Naast je neerleggen. Of zeggen: Bedankt. Maar bij jezelf denken: Bekijk het maar…
Kritiek ter harte nemen en bij een volgende gelegenheid er dankbaar gebruik van maken. Dat is de beste levenshouding. Maar die vraagt veel van degene, die kritiek ontvangt..
De kritiek weerspreken. Dan moet je met goede steekhoudende argumenten op de proppen komen.
Met de criticaster in gesprek gaan. De uitkomst van zo’n gesprek is onzeker. Soms kapt een van beiden de conversatie af, nog voordat die echt begonnen is.
Ik geloof stellig, dat de manier, waarop in een relatie op fouten en op kritiek gereageerd wordt vaak aan de basis van een voorgaande onenigheid ligt. Wie niet zelf met fouten heeft leren te leven heeft ook voor de fouten van een ander onvoldoende begrip. Er worden vergelijkingen gemaakt. Fouten en vergissingen komen in mijn hele leven voor, dus waarom niet als ik een date heb? Maar om je dan te excuseren voor een blunder, dat is andere koek.
Kunnen we / kan ik bij een date de wet van Murphy omzeilen? Kan ik voorkomen dat ik een blunder maak? Er zijn genoeg tips om Murphy de nek om te draaien bij een afspraakje. Het is zo zonde als een veelbelovende afspraak strandt door iets, wat voorkomen had kunnen worden. Welke onderwerpen kun je te berde brengen bij de date, wat is echt een no go?
Een goede voorbereiding op een date is een must. Er goed uitzien, jezelf voornemen zowel goed te spreken maar vooral goed te luisteren. Op tijd arriveren, het is al zo vaak hier gezegd.
Toch geloof ik niet echt in een vast protocol voor een date. Dan wordt het een eenheidsworst, heel saai dus. Er mag een element van verrassing in zitten, graag zelfs. En zo mogelijk een vleugje humor, maar beslist geen platte grappen. Die schrikken af!
Hopelijk duikt Edward Murphy niet op, als we op een terras zitten. Hij doolt al ruim 30 jaar niet meer rond op deze aardkloot, maar je kunt het nooit weten..
Enthousiast
Soms ben je zo enthousiast dat je het het liefste van de daken af zou willen schreeuwen, zo voel ik mij dus nu!
Ik werk in het basisonderwijs en wij moeten naast ons werk met de kinderen ook verplichte professionaliseringsuren maken. Een aantal cursussen zijn door de werkgeven uitgekozen, maar we mogen ook zelf cursussen uitkiezen. Deze cursussen zijn via een online nascholingsprogramma te volgen. Ik werk in Utrecht Overvecht en als 2 op de 10 kinderen Nederlands niet als 2e taal heeft (nt2) is dat veel.
Ik houd van mijn werk en de doelgroep, alleen ik wil zoveel meer als wat ik nu doe, hoe kan ik juist deze kinderen het beste bereiken? Hoe komt wat ik aanbied het beste bij ze binnen.
Ik werk met de kinderen van groep 1, 2 en 3 en de meeste kinderen die bij ons binnenkomen, zijn niet naar een dagverblijf of voorschool geweest, de Nederlandse taal hebben ze vaak hooguit gehoord in de supermarkt. Daarnaast zijn deze kinderen nog heel onzelfstandig als je ze vergelijkt met de meeste Nederlandse kinderen
Ik ben een persoon die graag in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden denkt, maar ook iemand die graag alles oplost (voor iedereen) en het liefst direct.
Gisteren begon het ineens bij mij te bruisen, ik kreeg zoveel ideeën, dus tot laat ben ik bezig geweest het op papier te zetten daarvan. Vanmorgen ben ik gaan kijken bij de cursussen waar ik vrij uit kon kiezen en ik vond wat ik zocht, een cursus nieuwkomers in de klas.
Ik werd steeds enthousiaster, zeker over een bepaalde methode waar ze het over hadden. Ik zag en zie zoveel kansen voor de kinderen met deze methode. Zien is snappen heet het boek en de methode, en nadat ik het boek besteld had bleek dat er ook een opleiding is om deze methode echt goed onder de knie te krijgen. Ja dat wil ik heel graag dacht ik bij mijzelf, wat baal ik dat het nu zondag is en ik niet de gene die de opleiding verzorgt kan bellen om te vragen wat het kost en waanneer ik de opleiding kan gaan volgen. Om vervolgens mijn werkgever te bellen hierover
Ik moet nog heel even geduld hebben tot morgen, dan bel ik eerst de gene op die de opleiding verzorgd voor verdere info en daarna mijn werkgever! Deze methode zou zo een groot verschil kunnen betekenen voor in het bijzonder de jongste groep, ik ben heel enthousiast nu maar hopen dat mijn werkgever dit net zo is.