Meer liefde in je leven
maandag 2 december 2019
De aankondiging van de lezing " meer liefde in je leven" in de regiokrant door een bekende relatiecoach(vr) trok mijn aandacht. Korte inleiding over de lezing ; "als je ontdekt wat ervoor zorgt dat het in de liefde allemaal niet vanzelf gaat, kun je er wat aan doen. Liefde is altijd mogelijk, ook als je er niet meer in durft te geloven". Mijn interesse was gewekt. Ik ga erheen, de lezing was niet ver hier vandaan en ... baat het niet, het schaadt ook niet, dacht ik.
We kregen eerst foto's te zien van 3 gelukkige stellen 1) bruidsfoto van een jeugdig paar in een park. 2) een man en een vrouw van ong. 35 jaar, die blij in elkaars armen sprong. 3) een bejaard echtpaar op een bank die elkaar verliefd aankeek. Er werd ons gevraagd wat deze foto's met ons deden. De reacties varieerden van mooi, lief tot teder. Vervolgens een korte video over een stel van rond de veertig jaar. Zij hadden 12 jaar een intense relatie gehad, maar gingen toch uit elkaar. Ze hadden samen een groots afscheidsritueel bedacht. De Chinese Muur is 3000 km lang, hij startte met lopen aan de ene kant van de muur, zij aan de andere kant. Na beiden 90 dagen onafgebroken gelopen te hebben, ontmoetten ze elkaar halverwege. Een prachtig afscheid. Vele Jaren later deed ZIJ mee aan een kunstproject in een museum in New York. Ze zat in een zaal roerloos aan een tafel met de ogen dicht. Er stond een lege stoel t.o. haar a/d tafel. Als iemand op de stoel plaats nam, deed ze haar ogen open en keek die persoon enige tijd recht aan. Daarna sloot ze haar ogen en moest de m/vr plaats maken voor een ander. De mensen stonden voor dit project in de rij. Op een dag kwam ook haar ex-geliefde daar en hij ging op de stoel t.o haar zitten. Toen ze de ogen opende en hem opeens zag zitten, sprongen de tranen in haar ogen en ook zijn gezicht toonde veel emotie. Nadat ze elkaar een tijd vol emotie hadden aangekeken greep zij even zijn handen beet, daarna vertrok hij. De mensen in de wachtrij kenden hun afscheidsverhaal en applaudiseerden. De coach keek ons aan tijdens de video om te zien hoe we reageerden. We keken ontroerd toe. Dit was een grote liefde geweest.
Vervolgens kregen we een diaserie te zien van een melkboergezin uit de vorige eeuw. Een hierarchisch gezin, waar de man zijn waren ventte, de vrouw in de winkel stond en tegelijk voor de kinderen zorgde. Hij was de baas en zijn wil was wet. Dit waren mijn opa en oma, zei ze. Bij mijn vader en moeder ging het net zo en ik heb lange tijd ook nooit durven opstaan tegen mijn man, want ik dacht dat het zo hoorde. Gebeurtenissen uit je jeugd kunnen behoorlijk in je liefdesleven doorwerken en zorgen voor valkuilen in je relatie, zei ze. Vervolgens moesten we 3 minuten praten met de buurvrouw (om en om) om zelf erachter te komen welke valkuil wij uit onze jeugd hadden meegenomen naar volwassen leeftijd. Daarna kregen enkelen van ons het woord, Die mochten ons vertellen welke inzichten deze 3 minuten hadden opgeleverd. Verbazingwekkend was het, dat de redenatie v/d coach volledig klopte ; bijv. jezelf niet goed genoeg voelen voor een partner, dichtklappen als je voor jezelf moest opkomen, geen promotie durven vragen uit angst voor gezichtsverlies, zorggedrag uit je jeugd meenemen waardoor je als volwassene automatisch altijd klaarstaat voor een ander. Ik zat te wachten op een verhaal van iemand die WEL een gelukkige jeugd had gehad, maar toch geen geschikte partner kon vinden. Dat verhaal kwam : zij had een heerlijke jeugd gehad, mede door het gelukkige huwelijk van haar ouders. Zo'n fijn huwelijk dacht zij zelf ook te hebben, maar had na 25 jaar haar toch een scheiding opgeleverd. Vervolgens vergeleek ze iedere nieuwe man met de gelukkigste periode uit het huwelijk die ze had gehad en dat hoge niveau haalde natuurlijk niemand.
Conclusie van deze live-sessie : we hebben zelf de sleutel in handen om erachter te komen wat de obstakels zijn waarom de liefde maar niet lukt, om er vervolgens wat aan te gaan doen. De coach raadde ons aan een herinneringsbriefje te maken wat te doen om dat te veranderen en dat op de koelkast te plakken. In mijn huis kan je echter alleen door de keuken in de woonkamer komen. Als ik dit briefje ooit ga maken, kan iedereen het zien en lezen, dat gaat dus mooi niet gebeuren, dacht ik. Dan plak ik het maar op de badkamerspiegel en haal ik het gauw weg, voordat er een leuke man mijn badkamer inloopt ...
geplaatst door sixty - 3371 keer gelezen
Vorige berichten
Prooi
Wil je nog een glaasje, vroeg ze me na het Sint-Jansfeest, ook bekend als de midzomerwende die niet alleen, maar zeker in het zuiden uitgebreid wordt gevierd.
Zoals elk jaar werden de feestelijkheden op het plein in de kleine buurtschap waar de camping is gelegen ’s avonds laat afgesloten met het vuurwerk. Dat is altijd dringen, want vanaf de derde rij is er behalve rook weinig te zien. Onbedoeld kwam ik naast een vrouw te staan. We raakten elkaar niet, maar ik stond voldoende dichtbij om haar lichaamswarmte te voelen en een zweem van haar friszoete parfum te vangen. Zou ze alleen zijn? Ik ben echt niet voortdurend op jacht, integendeel, helemaal niet meer en ik heb sowieso altijd weinig affiniteit gehad met dat jagersyndroom waar we sinds het Stenen Tijdperk mee opgezadeld zitten. Maar toch, eenmaal in deze positie diende de vraag zich als vanzelf aan. En het was tenslotte zomer in het zuiden. Context bepaalt veel, zo niet alles.
We raakten aan de praat en na enkele minuten wist ik dat ze gescheiden was en nu voor het eerst samen met haar twee tienerdochters weer op vakantie was. Tijdens de finale van het vuurwerk, twee aarzelende fonteinen die meer naar voren dan omhoog spoten, bracht ze haar mond dicht bij mijn oor en zei: ‘Heb je zin om nog een glas wijn te komen drinken als het vuurwerk is afgelopen?’ Op de terugweg gaf ze me een arm. Hoe moeilijk kan dat jagen trouwens zijn, dacht ik nog, vlak voordat ik besefte dat ik waarschijnlijk de prooi was.
Vriendschap of relatie
Bij het invullen van je profiel komt er een vraag met 3 keuze-mogelijkheden : 1) relatie,2) vriendschap, 3) maakt niet uit. Hoezo maakt niet uit? Ik zie wel degelijk verschil in het hebben van een relatie of vriendschap. Bij een relatie draait het toch vooral om die ene, waarmee ik graag een toekomst wil opbouwen, hopelijk ook oud mee kan worden. Bij vriendschap blijft dat nog altijd maar de vraag. Goede vrienden hebben veel 50plusleden soms allang. Tenslotte hebben we al een heel leven achter de rug voor je lid werd van deze datingsite.
Bij oude vriendschappen zijn ook wel degelijk verschillen te noteren. Er zijn allemansvrienden, die makkelijk nieuwe vrienden maken omdat dat ze van nature heel lief zijn en zich makkelijk aanpassen aan anderen. Dat geeft ze een goed imago, want ze weten zich overal gunstig te presenteren. Maar het zijn vaak versnipperde vriendschappen, ze hebben voor alles wat ze willen ondernemen wel een passende vriend(in). Vaak zelfs meerderen voor dezelfde activiteit. Is altijd makkelijk als degene aan wie je het eerst gevraagd had om mee te gaan niet kan. Er kleeft ook een gevaar aan : als ze iemand vinden waarmee ze het gezelliger of leuker vinden dan met jou, zal de vriendschap op een gegeven moment ophouden. Ze vragen jou bijna nooit meer en als jij iets voorstelt komt het hem/haar niet uit. De vriendschap was toch te oppervlakkig en bloedt dan dood . Een beetje vergelijkbaar met clubvriendschappen, als je van de (sport)club afgaat, zal het contact vaak gaan verwateren, want anderen nemen dan jouw plaats in.
Je kan ook eigenzinnige vrienden hebben. Deze mensen zijn gewoon zichzelf, ze doen zich ook niet anders voor. Ze hebben meestal minder vrienden, waar ze heel veel mee delen. Dit kunnen zelfs levenslange vriendschappen zijn, want ze blijven trouw contact met je houden. Doordat hij/zij veel van je weet, is die vriendschap dan ook erg diep. Dit kan een probleem worden als de partner voor zo'n hartsvriend(in) met pensioen gaat en alle dagen thuis komt. Ik heb meegemaakt dat hij die trouwe single vriendin van zijn vrouw opeens niet meer zo geslaagd vond. Bij hun vriendschap met andere echtparen was er immers ook veel tijd en aandacht voor hem. Dan ligt de bal bij zijn vrouw hoe zij hier mee om wenst te gaan. Het hemd is meestal nader dan de rok, dus het komt hard aan als zo'n hechte, jarenlange vriendschap opeens een stuk minder gaat worden, op den duur zelfs kan gaan verwateren.
Dit probleem kan zich ook voordoen bij een single m/vr die een nieuwe geliefde vindt op oudere leeftijd. Het is dan nog maar helemaal de vraag hoeveel tijd je vriend/in gaat doorbrengen met oude vrienden. Zeker in het begin kan je zo iemand beter met rust laten en hopen wanneer de 1e verliefdheid voorbij is, de hechte vriendschap vanzelf weer opbloeit. Daarbij is het van groot belang dat die nieuwe liefde niet jaloers wordt op die goede vriend/in van jou, zeker als die ook nog eens van de andere sekse is ....
Verstrooid, vergeten, dement en dan?
Het geheugen, dat voor iedereen van enorm belang is, laat mij en vermoedelijk iedereen die wat ouder is wel eens in de steek. Het is enerzijds vervelend, dat ik niet zonder hulpmiddelen of noem het foefjes afspraken kan nakom, ik merk het evenwel ook bij jongere mensen. Bij veel gezinnen hangt aan een keukenwand een bord met briefjes waarop met datum en soms tijd staat wie wat moet doen. Op het toilet hangt een verjaardagskalender. Tot nu toe heb ik mij niet laten verleiden om mijn naam te schrijven bij de datum, waarop ik zelf jarig ben.
De hulpmiddelen om mij ergens op te attenderen zijn veel geavanceerder geworden. Er zijn programma’s op een smartphone die een waarschuwingssignaal laten horen. Ik beperk mij tot een tekstprogramma met afspraken en dingen die gedaan moeten worden, een things-to-do lijstje in mijn pc.
Onlangs was ik wederom in Amsterdam bij een dansevent; ik zwierde met een aardige dame die na een paar dansjes opeens verdwenen was. Een kwartier later betrad ze weer de dansruimte, maar al heel snel daarna nam ze weer de benen naar elders. Een half uur later kwam ze opnieuw op de proppen. Ik vroeg haar, waarom ze opeens weg was gegaan. Wat bleek? Zij, zelf 68 jaartjes oud was met haar moeder van 92 gekomen, en die was helemaal overstuur omdat ze haar mobiel kwijt dan wel vergeten was. Dochterlief spoedde zich naar haar eigen woning en de woning van moeder en kwam tot opluchting van moeder met het mobieltje aanzetten.
Diezelfde avond besloot ik een echtpaar in het Gooi eens te bellen. Ik schrok toen ik hem sprak. Ik ken hen allebei al meer dan 50 jaar, over twee jaar willen zij hun gouden bruiloft vieren; ik was er getuige van, toen zij elkaar ontmoet hebben, toen ik met hem naar een dansgelegenheid in Amsterdam ging. Hij vertelde mij, dat ze op doordeweekse dagen uit elkaar zijn, en dat ze alleen in het weekend samen zijn. Zijn vrouw verblijft nu van maandag tot en met vrijdag in een zorginstelling op een gesloten afdeling, wel in dezelfde stad, omdat zij lijdt aan dementie. Op zaterdag en soms al op vrijdagavond haalt hij haar op zodat ze het weekend samen thuis kunnen zijn. Als klap op de vuurpijl verraste een predikant mij de volgende ochtend op een preek over het geheugen van de geest.
Dit alles zette mij aan het nadenken over het belang van een goed geheugen, een heldere geest. Ook ik ben dus voor belangrijke zaken een beetje afhankelijk van mijn agenda. En het lukt mij tot nu toe redelijk om gemaakte afspraken te realiseren. In de twee situaties die ik hierboven beschreef beschikt de persoon, die een verminderde geheugenfunctie heeft over een vangnet in de vorm van een familielid of zelfs een partner. Uit mijn nabije omgeving ken ik nog zo’n stel, waar nu de man dementeert en zijn vrouw hem begeleidt. Die begeleiding valt niet mee. Soms geeft een partner die dement is tegengas als hij / zij geholpen wordt. Er vallen wel eens van weerskanten harde woorden. Dementie raakt de kern van wie iemand is. Hoe moeilijk is het vaak om contact te krijgen met iemand die dementeert!
Als je als single op “latere” leeftijd opnieuw iemand ontmoet en er is een klik, dan weet je nooit van te voren, hoe de relatie zich zal ontwikkelen en al helemaal niet wanneer een van beiden gaat kwakkelen. Ik ken ook een stel, waarvan de vrouwelijke helft vooraf wist dat haar partner lichamelijke klachten had. Hij was altijd heel helder van geest, dat trok haar in hem aan en ze zijn na een paar jaar verkering getrouwd. Maar hoe gaat dat met stellen die elkaar na een eerdere relatie ontmoeten en waarbij een van beiden met geheugenverlies of zelfs met dementie te maken krijgt? Waar er sprake is van echte liefde wordt er wel een oplossing gevonden. Het valt evenwel niet mee… Hoe ga je zelf om met geheugenverlies en wat heeft het voor impact op je omgeving?