De hoofdprijs
zaterdag 4 januari 2020
Doet u / doe jij wel eens mee aan een loterij? Vanuit het idee: ik win toch nooit wat blijft mijn knip dicht als ik een aansporing langs zie komen zie om mee te doen aan de jacht op de miljoenen. En dan het televisieprogramma waar ene Gaston aanbelt bij de gelukkige winnaars van de postcodeloterij. Hij verblijdt de gelukkigen met een cheque en een bos bloemen.
Echt, ik ben toch niet jaloers op deze mensen.
In 2016 heeft hoogleraar Psychologie Ap Dijksterhuis een boek uitgebracht onder de niet mis te verstane titel:” Maakt geld gelukkig”. Onderzoek heeft uitgewezen dat het winnen van een loterij een positief effect heeft op iemands tevredenheid met het leven. Meer geld winnen maakt zelfs gelukkiger. Het lijkt er wel op dat Ap een open deur intrapt. Maar nu komt de keerzijde van het winnen. Andere onderzoekers stellen dat materialisme vergelijkbaar is met obesitas: Zodra je rijker bent geworden, treedt er gewenning op. Als iets je gemoedsrust verstoort, is het wel het streven naar rijkdom.
Aan de andere kant is armoede een oorzaak van veel problemen. In de Verenigde Staten is de welvaart weliswaar gestegen, maar het geluk niet. Alleen de rijken zijn nog rijker geworden, maar de mensen aan de onderkant van de samenleving hebben het niet beter gekregen.
Mag ik het wagen een vergelijking te maken tussen de geluksbeleving van mensen doordat ze al dan niet in een relatie verkeren en de winnaars van een loterij dan wel de mensen, die altijd buiten de prijzen vallen? Natuurlijk word ik blijer van een prijs van 10.000 euri dan wanneer ik een eigen geldje in de “Staats” heb gekregen.
Maar het is natuurlijk niet per definitie zo, dat ik gelukkiger zou zijn puur en alleen als ik een nieuwe relatie heb. Pardon, het gaat niet om “een” relatie” maar om diegene, die mijn hart in vuur en vlam weet te steken. Hoeveel mensen zijn trouwens in meer of mindere mate niet tevreden in hun huwelijk of ander contact?
Uit profielen maak ik op, dat een aantal ingeschrevenen niet zo dringend verlegen zit om een nieuwe relatie. Het hangt voor een deel af van hun huidige tijdbesteding; wie geen echt gevulde week heeft hoopt misschien meer op een partner dan iemand, die al een druk sociaal leven heeft. Iemand met veel activiteiten doordeweeks of in het weekend zit hier anders in.
Ik werd ook wel eens op de vingers getikt of ik wel genoeg ruimte heb voor een contact. Vrijwilligerswerk kan zomaar een relatie in de weg staan; aan de andere kant kun je met je partner ervaringen uitwisselen, je bent geen saai persoon…
Maar een ander aspect is niet te verwaarlozen: het alom bekende rugzakje. Hoe is iemand uit zijn of haar vorige relatie (s) gekomen? Ben ik er klaar voor? Daar kom ik pas achter nadat ik iemand heb ontmoet. Een paar keer kwam er geen tweede afspraak, omdat mijn gesprekspartner met het schaamrood op de kaken moest bekennen, dat ze er nog niet aan toe was. Verder is het natuurlijk zo, dat een beoogde partner niet maar alles hoeft te slikken van degene, die op zijn of haar pad komt. Je kunt nooit door iemand gedwongen worden om met hem / haar in zee te gaan. In Nederland is naast vrijheid van meningsuiting gelukkig ook vrijheid van partnerkeuze!
Hoop ik bij het daten op de hoofdprijs net als wanneer ik aan een loterij mee zou doen? En als die hoofdprijs mij niet ten deel valt, wat dan? Een misverstand wil ik graag uit de weg ruimen, wie dit leest moet nu niet zichzelf in een hokje gaan plaatsen en waarderen, zo van: ik ben al dan niet de hoofdprijs. Ik en u, iedereen heeft zijn of haar kwaliteiten, charmes en bijzondere eigenschappen, waarom een ander voor hem of haar kan kiezen. Dat alles is anders dan bij een loterij niet meetbaar. De ultieme klik is een blijft iets van het gevoel. Tegen die klik kan Gaston met zijn cheque en bloemenboeket, hoe mooi ook niet op…
geplaatst door Aktivo1 - 3544 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?