Een blauwe jas
zondag 9 februari 2020
Een klein twistgesprek met mezelf: ¨Klap dicht die laptop. Je hebt al een jas.¨ ¨Er zitten gaatjes in die jas. De zakkleppen en manchetten zien eruit als de nooit gewassen pet van een oude man. Hij is maar één regenbui waterdicht na een wasbeurt.¨ ¨Het is je nieuwe rode jas.¨ ¨Klopt. Ik heb ook een oude rode jas. Mijn rode jas van toen ik een nieuwe nickname zocht.¨ ¨Deze jas is blauw.¨ ¨Goed gezien. Ik ben het trouwens zat om een nickname te hebben.¨ ¨Zullen we tegen de zee gaan schreeuwen?¨
Afgezien van het verschil tussen een rode jas hebben en RodeJas zijn, is er iets raars met dat woordje 'oud.' 'Oud' kan zowel een aanbeveling als een dolksteek zijn; het is maar net wie of wat er oud is. Wat mensen betreft, pleit ik voor een onvoorwaardelijke herwaardering van het begrip 'oud.' Dat voorkomt misselijkmakende verzinsels als de YEP (Young Elderly Person) en uitvluchten als 'ik voel mij veel jonger dan mijn leeftijd,’ en 'ik word altijd jonger geschat.'
Wat kleding betreft, is het ingewikkelder; vooral jassen en schoenen kunnen een loopje nemen met de tijd. Neem nou die nieuwe rode jas. Ik heb de bon opgezocht: hij is van juli 2017. Niet echt oud voor een goede jas. Wel oud als ik meeneem dat ik hem het hele jaar door kon dragen en er altijd volop argumenten waren om juist die jas aan te trekken. Maar laatst heb ik hem verdedigd tegen de tersluikse blikken van een mede-wandelaar: "Hij is eergisteren nog gewassen!" Is dat genoeg voor een nieuwe jas? Mijn moeder zei in zo'n geval: "Oud? De duivel is oud." Waarmee zij bedoelde dat ik absoluut niets nieuws nodig had. En waarmee bij nader inzien iedere oudere heer zijn jeugdigheid mag aanbevelen...
Welaan, laat die jas zo nieuw en zo oud zijn als hij is; hij is aan vervanging toe. Ik heb op 'order' geklikt. Die ene lange, soepele, licht glanzende, donkerblauwe jas op die ene website - na alle zwarte, bordeaux-rode, blauwe en mosgroene jassen in de winkels te hebben afgekeurd - zal de mijne zijn.
Heb je nog even? Strijken, dat is wat ik ga doen terwijl mijn blauwe jas onderweg is. 'Aflevering rond het einde van de dag,' zegt de site van de vervoerder onverbiddelijk - en omdat ik die mededeling wantrouw, besluit ik de hele dag thuis te blijven en stille klusjes te doen zodat ik de bel kan horen. Jakkie, welk beest heeft zich daar genesteld terwijl ik eventjes niet streek? De strijkplank laat een wolk van oranje kruimeltjes los bij het opzetten. Ik voel, kijk, trek de overtrek eraf. De onderlaag blijft plakken. Oud schuimplastic. Opzuigen, nu! Gaat niet, de stofzak is te vol, nieuwe zak, hoe moet dat ook alweer. Ik moet de stad in, een nieuw overtrek kopen. Mijn jas, hoe is het met mijn nieuwe jas? Status: afgeleverd! Mijn blauwe jas is in vreemde handen, nee, door de brievenbus gefrommeld. Ah, wat is hij mooi. Wat past hij goed, wat zit hij comfortabel. Ik hou hem aan. Loop de stad in om een nieuw strijkplankovertrek te gaan kopen. Die met die kleurige wilde bloemen uit de bak vol aanbiedingen. Ik heb de verpakking niet goed bestudeerd, het ding blijkt te klein. Terug. Dan maar een duurdere, eentje met een stijlvolle bloemenprint in aquablauw. Er zit een gat in de verpakking. Wil de winkelmevrouw even checken of alles erin zit? Het jarretelletje ontbreekt. Dat overtrek met die zwarte stippen dan maar. Waar thuis in een cirkel van zuurstokroze 'spot happiness around you' op blijkt te staan. Ik geef het op. Als zelfs overhemd-blouses, theedoeken en jurken strijken met geluk te maken moet hebben, geef ik het op.
geplaatst door RodeJas - 4182 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?