Wederkerigheid
vrijdag 6 maart 2020
Een tijd geleden heb ik een vriendin ruim 5 maanden lang door een moeilijke periode heen geholpen. Veel moeite deed ik om haar op te beuren, op te zoeken, thuis uit te nodigen of regelmatig even een belletje, zodat zij haar verhaal aan mij kwijt kon. Toen de situatie een keer andersom was en ik wat problemen kreeg, bleef het akelig stil. Au!
Ik had kunnen weten dat dit zou gebeuren, ik ben een sterke vrouw, zowel geestelijk als lichamelijk, dus zou het zonder haar hulp ook wel klaren, heeft ze waarschijnlijk gedacht. Ik ben ook iemand die niet gemakkelijk om steun vraagt. Je moet uiteraard goed voor jezelf zorgen, maar ik had van haar toch wel wat medeleven verwacht. Een vriendschap ga ik uiteraard niet afwegen, maar een luisterend oor of even een arm om me heen, vind ik ook weleens fijn. Er kwam dus niets. Ik ben erachter gekomen dat ze uitgaansvrienden had, die ze voor geen goud met haar problemen lastig viel, bang dat de uitnodigingen voor feestjes dan ophielden. Mij belde ze om stoom af te blazen, naar haar te luisteren of om advies, maar voor uitjes dus niet. Hoe ik dat wist? Dat hoorde ik via via, want daar vertelde ze mij wijselijk niets over. Dus ben ik eens ernstig over deze vriendschap gaan nadenken. Zij brengt wel erg veel negatieve energie met zich mee, dacht ik. Als dit niet snel verandert, stop ik met deze vriendschap, maar hoe pak ik dat aan?
Toen ik kort daarna werd gebeld over weer nieuwe sores, luisterde ik 10 minuten en zei toen " lieve schat, je zal die problemen toch echt met de persoon zelf moeten bespreken, misschien verandert er dan eens wat". En daarna zei ik : "sorry, ik moet nu weg, ik heb een afspraak, ik spreek je nog wel" en liet vervolgens niks meer van me horen. Ik hoopte dat er bij haar een lampje zou gaan branden of door deze opmerking van mij dit geklaag zou ophouden, maar helaas! Twee weken later later belde ze en werd me verweten dat ik niks meer van me had laten horen, dat was ze van mij niet gewend. Toen kon ik eindelijk zeggen dat haar medeleven en belangstelling naar mij ver te zoeken waren toen ik een keer in de puree zat, dat ik best wat meer aan mezelf mocht denken en daarom wat afstand had genomen van haar. Hard, om dat zo rechtstreeks te zeggen? Ja, maar soms is dat nodig om je grenzen aan te geven. Als er welgemeende excuses waren gekomen, was ik, zeker weten, aardiger tegen haar geweest. Zij bleef echter gepikeerd en herhaalde keer op keer dat ze heel erg teleurgesteld was in mij. Dat was de druppel en betekende het einde van de vriendschap.
Ik heb weleens gehoord, dat als er een deur sluit, na enige tijd vanzelf ergens een andere deur opengaat. Dan ontmoet ik vast een fijne vriendin, waar ik het wel leuk en goed mee heb, dacht ik. Ik ben dus positief gebleven en jawel : een vrouw die bij mij op tai-chi zat, werd korte tijd daarna weduwe en zij is een lieve vriendin van me geworden, waar ik nu regelmatig mee op stap ga. Misschien dat die leuke man van de zomer ook een keer om het hoekje van mijn deur wil komen kijken? Ik heb de deur in, gedachten, alvast een stukje opengezet. Hij is van harte welkom!
geplaatst door sixty - 4048 keer gelezen
Vorige berichten
Klein landje
Hoewel deze site primair is ingericht om lotgenotencontact in de nabije omgeving met het andere geslacht te bevorderen, ken ik inmiddels een hoop mensen van verder weg en ook verschillende dames die op deze site aanwezig zijn of waren.Voor mij is dat ook waardevol, wij zitten hier in een community immers die niet draait op alleen heren, sterker nog, er zitten meer dames in dan heren lijkt me:)
In Den Bosch, nu een jaar geleden, sprak ik voor het eerst ook dames, tijdens een memorabele wandeling, en met een van hen ben ik bevriend gebleven. In Nederland zijn Brabant en Holland de dichtstbevolkte gebieden en dat zie je ook terug in de leden die zich veelvuldig laten horen. Een jaar lang had ik een kantoor in Den Bosch, ik zit er in een denktank bij de provincie, mijn schoonzoon komt er vandaan en ik zit er op een filosofieclub, ach Nederland is zo'n klein landje:)
Op de profielen is niet te zien waar iemand opgegroeid is en lijken juist in dunbevolktere streken heel gemotiveerde mensen te zitten. Zo weet ik een meneer woonachtig in Friesland -opgegroeid in Den Haag- die sneller naar de Randstad rijdt dan de gemiddelde Rotterdammer Schiedam bezoekt. Of denk aan motorrijders die net zo makkelijk naar Heerhugowaard rijden als naar Roermond. Was er maar een percentage waarin dit uitgedrukt kon worden, zouden dan niet meer mensen elkaar vinden?
Gisteravond draaide ik een bardienst in Leiden, met uitsluitend mensen uit verre dunbevolkte streken in Nederland en Europa, die met liefde om twee uur 's nachts met mij stoelen in vrachtwagens stonden te laden. Op hun voorhoofd blinkten in onzichtbare letters hun gemotiveerdheid en blijdschap, veel belangrijker dan hun postcode of geboortedatum toch?
Hebben jullie ideeen hoe die gedrevenheid en banden met andere streken zichtbaar te maken? Of zullen we het aantal reiskilometers per jaar openbaren?
Rondkijken op de bazaar of acteren op een datingsite
Elk jaar is in het najaar een tweedaagse manifestatie van een organisatie, waar ik ook nauw bij betrokken ben. In het gebouw staan kraampjes met tweedehands kleding, schoenen, cd’s, boeken en speelgoed. Een flink team vrijwilligers vanuit de eigen organisatie maar ook vanuit de buurt zetten zich in om deze verkoopdagen tot een succes te maken. De helft van de netto opbrengst van de verkoop komt ten goede van de organisatie en een ander deel gaat naar een plaatselijk goed doel; zoals ditmaal voor kinderen met een leerachterstand.
Een paar dagen voor de bazaar worden door mensen die net als ik lid zijn van deze organisatie spullen ingeleverd voor de verkoopdagen. Naast de kraampjes is er ook een koffiecorner waar men moe van het rondstruinen kan neerstrijken voor een lekker bakkie bruin met een stuk zelfgebakken taart, daarvoor is een speciale bakactie in het leven geroepen. Deze beide dagen hebben behalve het geld ophalen voor het goede doel ook een stukje gezelligheid en nieuwe contacten op het oog.
Ik ga er bijna als vanzelfsprekend ook kijken, niet zozeer om een paar schoenen of een overhemd te scoren, maar juist voor die gezelligheid. Het doet bij mij vreemd aan als ik er iets zou kopen waarvan ik weet, dat een van de andere aanwezigen daar vroeger in gehuld of door geschoeid was. Wel kijk ik er rond, en ik geniet van de koffie “met” en de leuke ontmoetingen.
Er zijn ook winkels die tweedehands spullen verkopen. Rataplan, Noppes en meer van die winkels maken door hun gestegen kosten tegenwoordig een moeilijke tijd door. Groot verschil met een bazaar is dat kopers in een kringloopwinkel nooit kunnen vermoeden, wat de herkomst is van de aangeboden spullen, terwijl veel artikelen van een bazaar vroeger in bezit waren van mensen uit de buurt.
Ik waag het een bazaar met tweedehands spullen te vergelijken met een datingsite. Velen die hier een partner zoeken hebben ooit een eerstehands relatie gehad. Nu zoeken zij net als ik op deze markt of er iemand is, die bij hen past. Als er een site zou zijn, die zich richt op daters uit een bepaalde regio is er een gerede kans, dat er mensen ingeschreven staan die elkaar uit een eerdere relatie kennen, net als men op een bazaar verkopers met spullen ziet, waarvan de aspirant kopers weten aan wie die ooit behoord hebben.
Ik weet van een paar vroegere contacten, met wie zij nu een relatie hebben. Ze zijn niet actief geweest op de dating – bazaar, maar hebben hun geliefde “in het wild” ontmoet. Desalniettemin zullen er op een datingsite momenten zijn, dat daters iemand zien voorbij komen, die ze uit een vorig liefdesleven herkennen. Dat kan een bijzondere confrontatie opleveren. Ik lever zelf nooit spullen in op een bazaar en ook koop ik er zelden iets, ik vind het een raar gevoel, als iemand zou zeggen: Kijk, dat shirt had ik vijf jaar eerder bij C&A gekocht en nu loopt … er in. Anderzijds lijkt het mij ook apart, als iemand anders in mijn afdankertjes flaneert.
Hoe is dat gevoelsmatig als ik zie, dat iemand een relatie heeft met een vrouw, met ik vroeger jarenlang verkeerd heb? Hangt dat af van de omstandigheden, waarin mijn relatie toen stopte?
Groot verschil tussen een datingsite en een bazaar is natuurlijk het doel: Een bazaar heeft een charitatief aspect, men wil geld inzamelen om iets moois te doen in de samenleving. Hulp bieden waar dat mogelijk is. Een datingsite is in principe commercieel gericht. Er zijn sites die een zekere ideële insteek beweren te hebben. Maar gratis? Er is een site die dat beweert, maar wie goed alles naleest ziet, dat dit slechts zeer ten dele waar is. Ik blijf rondkijken op deze dating bazaar, mijzelf verbazen over iedereen die ik er tegenkom en hopen op een mooie ontmoeting. Dan heeft een datingsite misschien toch een goed doel bereikt! Uitsmijter: 1. Wat is de overeenkomst tussen een bazaar waar tweedehands spullen worden en een datingsite? In beide gevallen is wat er aangeboden wordt ooit in andere handen geweest. Het verschil: Op een datingsite kijk ik niet alleen rond, maar ik doe ook actief mee… 2. Op een schoolplein stoot Piet (6 jaar) zijn vriendje Jan aan: Kijk, dat is mijn nieuwe pappa, die haalt mij af. Jan: Dat is leuk, die is puntgaaf! Die hebben wij ook gehad….
Veranderingen
Met de tijd meegaan is een must, is een veel gehoorde uitspraak. Maar in de praktijk gaat dat bij mij lang niet altijd op. Als een bepaald leefpatroon me goed bevalt, kan niemand me dwingen dat te veranderen. Ik hang nog steeds mijn eenpersoons wasje te drogen op twee uitklapbare droogrekjes boven de trap in de winter, buiten aan de droogmolen in de zomer. Ook heb ik geen afwasmachine. 1e) heb ik geen plaats voor een afwasmachine in de keuken, 2e) dat beetje vaat met de hand afwassen is zo gepiept. Bovendien ben ik met pensioen en heb ik daar alle tijd voor.
Sommige veranderingen gaan vanzelf, zoals lichamelijke. Ik gebruik al jaren een leesbril als ik iets goed wil lezen, mijn haren worden vanzelf ook steeds grijzer. Het peper en zoutgehalte maakt nu langzamerhand plaats voor een egale, grijze kleur. Ook ben ik het met alle veranderingen niet zomaar eens. Als ik iets op wil zoeken op internet en ik word gedwongen om eerst cookies te accepteren, probeer ik eerst of ik met scrollen de tekst toch kan lezen zonder op ja te hoeven klikken. Als de hele leesbare tekst bedekt is, denk ik vaak : laat maar, ik probeer wel via Google op een andere manier antwoord te krijgen op mijn vraag. Kan het echt geen kwaad, omdat het puur opzoekwerk is en ik niet bang hoef te zijn voor tracking, accepteer ik die cookies wel.
Ook ga ik niet mee met trends omdat het in de mode is, of gangbaar en daarom door veel mensen omarmd wordt. Ik ga geen series streamen, maar lees liever een mooi boek. Ook fiets ik nog steeds op een gewone toerfiets met versnellingen. ondanks dat ik op mijn leeftijd langzamerhand tot een uitgestorven soort ben gaan behoren. Daardoor ben ik een van de ouderen die af en toe nog 40km tot 50km op een dag met een ouderwetse, zware fiets aflegt. Ik ben na afloop wel veel meer vermoeid dan pakweg 5 jaar geleden, maar ik wil op deze manier toch nog graag met lichamelijk inspanning bezig zijn. Bovendien gaat fietsen me beter af dan lange afstanden lopen. Naar de sportschool ga ik ook niet, ik ben liever buiten sportief bezig, of in de natuur, ook in de winter.
Veranderingen in mentaliteit ten opzichte van mede-weggebruikers in het verkeer zijn soms begijpelijk, soms ook niet. In een drukke stad kan je niet twijfelachtig op een kruispunt stil blijven staan, als je de weg niet weet. Iedereen kan Goodle maps op zijn mobiel inschakelen, maakt niet uit of je in de auto zit of met de fiets op pad bent. Heb je dat niet, ga dan niet anderen in het drukke verkeer in de weg staan die minder tijd hebben. Zomaar voor de vuist weg een eind gaan dwalen kan dan weer wel in de natuur, of lopend in een stad of dorp. Maar ook daaraan zijn grenzen, serieus verdwalen is meestal niet leuk. Dan ben ik toch blij als ik weer op bekend terrein terecht kom.
Last but not least : bij het zoeken naar een partner kijk ik ook altijd of er wat overeenkomsten zijn. Uiteraard hoef ik niet alle bezigheden of hobbies met hem te delen, maar het is wel zo gezellig en fijn als je samen ook nog genoeg dingen kan ondernemen en ervan (na)genieten...