Wie schrijft die blijft!
woensdag 15 april 2020
Deze titel komt over als te zijn bedacht door iemand die door te schrijven bestaanszekerheid heeft. Uiteraard geldt dit voor vele beroepsmatige auteurs. Enkelen van u zullen weten waar hij in wezen voor bedoeld is, het komt er op neer dat datgene wat iemand aan papier vastlegt lang blijft bestaan. De andere kant hiervan is, dat je iemand altijd op zijn schrijfsels kunt aanspreken!
Op de lagere school was schrijven een van de eerste vakken, die al in de eerste klas onderwezen werden schrijven. Dat moest ik eerst oefenen met een potlood en wat later met een pen, die ik moest dopen in een inktpotje, dat verzonken was in een gat van de schoolbank. Ik heb naast schrijfsels heel wat inktvlekken geproduceerd, elke leerling had daar een speciaal vloeiblad voor, daarvan heb ik er heel wat versleten… Voor schrijven kreeg ik ook een rapportcijfer. Niet voor de inhoud van het geschrevene, maar wel over het resultaat van de pogingen om netjes op de lijn te blijven met het zogenaamde verbonden blokschrift. Gelukkig wordt slecht handschrift tegenwoordig gemaskeerd door de computer…
Veel boeken worden nog lang na het overlijden van de schrijver / schrijver gelezen, ze overleven ruimschoots hun maker. Een mooi voorbeeld is het dagboek van Anne Frank, en zeker ook de Bijbel, dit boek is 325 jaar na christus geschreven en na een kleine 1700 jaar nog steeds een bestseller. Zowel het oude als het nieuwe testament wordt veelgelezen en jaren geleden zijn beide delen samengevoegd. Een andere betekenis van dit opschrift gaat over de voordelen van het vastleggen van afspraken op papier. Wie een testament maakt laat zijn nabestaanden niet achter in het ongewisse.
Vroeger speelde ik regelmatig een potje klaverjas. Dat kaartspel geschiedt door vier spelers, waarvan één de punten noteert en alles optelt. Omdat deze schrijver een belangrijke functie in het spel heeft kon hij / zij vaak invloed uitoefenen op het verloop, niet zelden trad deze schrijver ook op als scheidsrechter, helaas waren er schrijvers, die dit klusje misbruikten in hun voordeel. Daarom werd ook op een klaverjastafel ook wel eens gezegd: Wie schrijft, die blijft.
Wie iets leest gaat zich bijna vanzelfsprekend een beeld vormen van de auteur. Sommige schrijvers hebben hun gedachten verwoord in proza, een verhaal, anderen in gedichten. Een bijzondere groep schrijfsels zijn liefdesbrieven en liefdesgedichten. Wie daar goed in is maakt een kans het hart van de lezer(es) voor zich te winnen. Een heel enkele keer lees ik in een profiel een gedicht. Dat doorbreekt de stroom van zakelijke beschrijvingen. Zo’n profiel maken kan natuurlijk alleen, als de opsteller daarvoor de juiste inspiratie heeft. En wat talent!
Guido Gezelle, een Vlaams schrijver en dichter uit de 19e eeuw (1830-1899) liet zich inspireren door de natuur. Beroemd werd hij door een gedicht over het schrijverke. Dit kleine insect beweegt zich razendsnel over de oppervlakte van stilstaand water in een vijver. Guido ontdekte in die bewegingen letters en zelfs woorden. Zelf schreef Guido met een pen en inkt, tegenwoordig gebruiken ook schrijvers veelal hun computer. Ik denk dat hij zeer zou opkijken van wat er 120 jaar na zijn overlijden door zijn schrijvende nazaten geproduceerd wordt.
Zijn gedicht ademt een geweldige observatie van de natuur. Een coupletje wil ik u niet onthouden:
O krinklende winklende waterding
met 't zwarte kabotseken aan,
wat zien ik toch geren uw kopke flink
al schrijven op 't waterke gaan!
Een andere schrijver, waar ik veel bewondering voor heb is Heinz Polzer oftewel drs. P.
Schrijven is dus van alle tijden. Bloggen is ook schrijven. Het heeft meer dan één doel! Ik schrijf soms problemen van me af, schrijven helpt mij om iets te verwerken, waar ik mee zit. En ik ben altijd heel nieuwsgierig wat anderen van mijn pennenvruchten vinden. Daarom ook ben ik blij met de mogelijkheid, die ik krijg om hier mijn gedachten en ook visies over bepaalde zaken te mogen delen. Daarbij realiseer ik me heel goed, dat mijn schrijfsels geen hoog literair werk bevatten. Dat is ook niet mijn bedoeling. Als er wat discussie ontstaat, dan is dat prima.
Ik wens jullie allemaal nog veel schrijf – en leesplezier! En ook veel inspiratie bij het zo nodig herschrijven van je profiel…
geplaatst door Aktivo1 - 2856 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?