Herkansing in reserve- of in blessuretijd?
maandag 11 mei 2020
Ooit werd mij voorgehouden: Denk erom: Als de liefde over is wordt er niet meer nagevreeën. Met andere woorden: wanneer een relatie afgelopen is moet je niet meer op hangende pootjes bij je ex op de stoep staan.
Dat advies heb ik in één geval niet ter harte genomen. Ik heb ruim drie jaar een knipperlichtrelatie gehad; we hebben elkaar via deze site ontmoet. In die relatief korte tijd is het als ik het me goed herinner zes keer uit en aan gegaan. Begrijp me goed, daar ben ik niet trots op. Eigenlijk is het te triest voor woorden, toch wil ik dit oppakken voor deze blog omdat ik zeker weet, dat ook hier meer mensen daar mee te maken hebben gehad.
Ik zie ook regelmatig leden, die zich eerst afgemeld hebben omdat ze de ware ontmoet hadden na enkele weken of maanden of soms zelfs na meer dan een jaar weer op de site terug. Hetzij onder dezelfde nickname, omdat niemand na hen zich aangemeld heeft met dezelfde naam, dan wel met een naam, die er op lijkt (met toevoeging van een cijfertje bijvoorbeeld) of onder een geheel nieuwe naam. Toch vallen ze zeker, als ze foto’s plaatsen, door de mand als herintreder. Die term ken ik uit het bedrijfsleven, ooit heb ik een collega, die ontslag had genomen jaren later geattendeerd op een vacature; zij solliciteerde en werd prompt voor de tweede keer aangenomen! Jammer is de aanleiding, waarom iemand zich hier opnieuw aanmeldt. Maar dit betekent niet, dat ik iets tegen het herintreden zou hebben. Integendeel! Het voelt zelfs heel vertrouwd aan, een bekende opnieuw te zien. Tegelijk hoop ik, dat hij of zij nu wél slaagt!
Ik weet niet of het voorkomt, dat iemand op deze site een relatie krijgt, en een tijd na het verbreken van die relatie weer aanpapt met dezelfde persoon. Dat tweede contact zal dan, denk ik, niet via de site tot stand komen.
Hoe komt het, dat zo’n tweede benadering best wel vaak gebeurt? Ik weet ook uit eigen kring van mensen, die zelfs voor de tweede keer met elkaar getrouwd zijn. In de showwereld komt dit fenomeen ook voor. Komt die aantrekking door iets mysterieus, een niet te vatten kracht ?
In 1992 heeft Joost Nuisl een liedje uitgebracht, dat heel kort in de hitparade heeft gestaan:
“Ik ben blij dat ik je niet vergeten ben”. Met begeleiding van het dameskoor Broekhuizenvorst en de Vorster kapel. In het liedje zingt Joost over zijn ex, waarvan hij scheidde en die hij opnieuw ontmoette. 25 jaar later heeft Guus Meeuwis het opnieuw uitgebracht. Toch word ik veel meer geraakt door de originele versie van Joost Nuisl.
Ik vind dit lied enorm confronterend! Ik nodig alle lezers van de blog dit lied eens te beluisteren. Op Things2Share zal ik een linkje naar dit lied plaatsen. Hier staat het linkje ook: https://www.youtube.com/watch?v=saMDId6x-FY
Dat ik de tijd (30 jaar) dat ik getrouwd was niet kan vergeten, spreekt vanzelf. Mijn ex-partner is de moeder van mijn zoon, dat poets je niet zomaar weg. Hoe ik op die jaren terug kijk laat ik in het midden. In elk geval steven ik niet aan op een herkansing met haar; dat lag gevoelsmatig anders met de vrouw, met wie ik ruim drie jaar een relatie had.
Ik wens iedereen, die een date heeft, waaruit iets moois ontstaat, toe dat dit beklijft. En mocht er een kink in de kabel komen, beproef dan je kansen gerust nog een keer. Wie weet heb je nu meer geluk. Misschien is het handig, als je hier iemand ontmoet hebt, je niet meteen van de site af te melden, maar als niet actief lid en dus met uitsluiting van het ontvangen van berichten op de site te blijven. Dan verlies je jouw nickname niet.. Mogelijk denken sommigen hier weer anders over.
geplaatst door Aktivo1 - 3138 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?