Het groene blaadje en de ouwe bok of geit.
maandag 29 juni 2020
Leeftijd is een van de belangrijkste punten, waarop iemand beoordeeld wordt als er een nieuwe mogelijke vriend of vriendin in het vizier komt. Omdat een datingsite voor 50plussers zich sowieso niet richt op twintigers of dertigers is er hier al een voorselectie van de deelnemers aan het dategebeuren.
Soms lees ik in een profiel de quote : Leeftijd is maar een getal. Is dat waar? In sommige profielen staat onderaan bij wie men zoekt een heel ruime marge: 50 – 100 jaar. Dan gaat het wel om iemand die vriendschap zoekt en niet een relatie, of het nieuwe lid weet niet meteen, hoe je een zoekprofiel invult. Ook weten we, dat de leeftijd volgens de kalender vaak behoorlijk afwijkt van de biologische leeftijd. Het verouderingsproces voltrekt zich niet bij iedereen in hetzelfde tempo. Vaak zijn onderliggende kwalen er debet aan, dat iemand er veel ouder uitziet dan men op grond van zijn of haar leeftijd zou verwachten. Anderzijds kan iemand weer veel jonger ogen door een gezonde levensstijl en door het ontbreken van allerlei vervelende veelal chronische ziektes.
Ik betrap me er soms op, dat ik bij het klimmen der jaren mij niet de vraag stel: Wat wil ik in en van een relatie (nog)? En wat zou een ander nog met mij willen opbouwen?
Op het kantoor, waar ik gewerkt heb, werd ooit een leuke vrouw van ruim 30 jaar oud aangesteld. Omdat zij allebei ook op dezelfde afdeling werkte hoorde ik al gauw haar levensverhaal. Voor haar intrede in mijn bedrijf en op mijn afdeling was ze als secretaresse werkzaam in een medische instelling. Daar kreeg ze een relatie met haar baas. Omdat zo’n relatie niet “kon” op het werk werd ze genoodzaakt elders naar een baan te zoeken. Haar baas en later haar partner was evenwel 30 jaar ouder! Wat bleek? Hoewel ze met hem al een paar jaar samenwoonde was hun relatie enkel gebaseerd op hun gezamenlijke interesse, de klassieke muziek. Verder was hun samenzijn puur platonisch. Van kinderen was uiteraard geen sprake, die had hij wel uit een vorige relatie. Na ongeveer 20 jaar overleed haar partner . Deze dame moest toen opnieuw verhuizen naar een huisje achteraf, zijn kinderen hadden het grootste aandeel in de erfenis.
Jaren geleden ontmoette ik in het buurthuis, waar ik als vrijwilliger werkte een ietwat kleurrijke dame. Ze was 35 jaar jong, gescheiden na een huwelijk van vijf jaar. Anders dan haar ex-partner, die haar liever alleen thuis zou willen zien (het enige recht was haar aanrecht) hield zij juist van uitgaan en gezellige contacten.
Weer wat later nam ik haar een keer mee naar een dansclub voor alleengaanden, waar ze zichtbaar genoot van de belangstelling. Met één man had ze meteen een klik, en hij met haar.
Een week na deze dansavond kwam hij bij haar op de koffie en nog een week later woonde hij bij haar in. Hij was ruim 18 jaar ouder, woonde zelf op een woonboot en kon zich snel aanpassen aan haar en haar woonsituatie. Na twee jaar zijn ze getrouwd, terwijl ik ruim 10 jaar na hun ontmoeting gescheiden was, hield hun relatie stand. Naderhand heeft ze mij toevertrouwd, dat ze nog nooit zo’n goede man had ontmoet…
Af en toe zie ik haar bij de supermarkt of op straat. Bijna 10 jaar hebben ze beiden bij mij om de hoek gewoond. Hij loopt nu tegen de 80, maar hij verzorgt nog steeds de tuin van het huis met aanleunwoningen, waar ze in wonen. Ik merk, dat zij in hem iets als geborgenheid gevonden heeft.
Waarom heb ik het gewaagd hierover te schrijven? Omdat het bij alle wensen, die ik en ook anderen hebben ten aanzien van een partner er ook op aankomt, of er gerelativeerd kan worden. Relativeren bij een relatie? Of absolute grenzen bewaken? Ik weet niet, of ik dat kan… Het is ook tegenwoordig nog steeds zo, dat een relatie tussen een oudere man en een jongere vrouw geaccepteerd is, maar als het andersom is wordt de vrouw een cougar en de man een toy-boy genoemd. Daar wordt wat misprijzend op neergekeken. Waarom?
geplaatst door Aktivo1 - 1533 keer gelezen
Vorige berichten
Extra blogje: Wie is de baas???
Wie is de baas???
Sixty heeft onlangs aangekaart, hoe de reclame inspeelt op de rolverdeling in relaties. Behalve over de vraag, wie op grond van bepaalde toegedichte eigenschappen of vaardigheden een taak in een huishouden zou moeten verrichten, is er in veel relaties ook een spanningsveld waar het gaat om het nemen van initiatieven en beslissingen.
Ik heb vroeger op kantoor gewerkt. Daaraan werd ik herinnerd, toen ik een humorsite de volgende anecdote las:
Een chef klaagde in de stafvergadering dat hij te weinig gerespecteerd werd. De volgende dag
bracht hij een bordje mee waarop stond: "Ik ben De Baas!"
Hij plakte het op de deur van zijn kantoor.
Toen hij na de middag terugkwam van de lunch, zag hij dat iemand er een berichtje onder aan
vastgeplakt had. Daarop stond: "Je vrouw heeft gebeld......Ze wil haar bordje terug!" …….
levenslang single
Hij is 87,laag geletterd,single en woont in de polder met een enorme lap grond rond zijn huis.Hij heeft tot zijn 80ste gewerkt als boerenknecht.Daarna had hij het druk met zijn land en zijn huishouden. Kookt zijn eigen potje ,doet zijn was en boodschappen nog zelf.Zijn gezondheid is niet meer zo goed. Hij krijgt elke dag 3 keer 30 minuten thuiszorg.Maar het gaat steeds moeilijker. Een paar weken geleden kreeg hij een delier. De thuiszorg trof hem ernstig verward aan. Na onderzoek bleek hij een fikse long -en blaasontsteking te hebben.Niet gesignaleerd omdat hij zelden koorts heeft. Hij is dagen van slag geweest omdat hij een deel van zijn geheugen kwijt is.
Hij heeft het moeilijk en we praten veel.Hij wil niet meer opgenomen worden in het ziekenhuis,niet meer gereanimeerd, hij is er klaar mee.Er zit hem nog wat dwars, hij wil in zijn ouderlijk huis, waar hij ook geboren is, sterven. Ik beloof hem dat ik er alles aan zal doen , om als het nodig en mogelijke is hem thuis te (laten ) verzorgen.Maar hij gaat langzaam toch verder achteruit. Eet vaak magnetronmaaltijden, het gras op zijn land wordt te lang enz.
Dan heeft hij besloten, hij wil verhuizen. Ik ga in dit huis niet nog een keer van de wereld raken,zegt hij. Hij voelt zich niet veilig meer. Ik schrijf hem in voor een aanleunwoning. Dit allemaal in een tijdsbestek van 2 maanden. En nu is het zover, er is een éénkamer appartementje beschikbaar.En zo fijn, het is een benedenwoning waar vanuit je een gemeenschappelijke tuin inloopt.
Hij is een nakomertje uit een gezin van 7 kinderen.Heeft één keer in zijn leven een reatie gehad. Nog zo jong en in een tijd waarin je moeder het je nog kon verbieden.
Na de dood van zijn ouders kreeg hij het huis in zijn bezit. Zijn vader overleed jong. Zijn moeder heeft hij verzorgd en nagelopen , eerst thuis ,later in een verpleeghuis.Zijn zus woonde bij hem, heeft hij ook jaren verzorgd tot haar dood. 10 jaar geleden. Mijn oom.
Wat wil ik hier mee zeggen? Ik bedacht de afgelopen dagen dat we, of ik in ieder geval,wellicht wat minder wensen moeten hebben wat betreft het vinden van een partner.Ik vind het erg verdrietig, dat mijn oom zelden enige genegenheid of intimiteit heeft mogen ervaren Daar wordt je dan 87 voor. Intimiteit en een knuffel hoort toch ook bij de goede dingen van het leven.
Het gaat niet echt over daten maar toch!!!!!!!
Invloed van social media en reclame
Vorige week kreeg ik via social media een mop toegestuurd. De tekst was als volgt : een lerares probeerde haar klas uit te leggen dat in de Spaanse taal, in tegenstelling tot de Engelse taal, zelfstandige naamwoorden mannelijk of vrouwelijk zijn. het woord ‘Huis’, is in het Spaans vrouwelijk, la casa. Ook in het Frans is huis een vrouwelijk woord, la maison. Een van de studenten vroeg "Welk geslacht heeft ‘computer’? In plaats van antwoord te geven, deelde de lerares de klas in twee groepen, meisjes bij elkaar en jongens bij elkaar. Zij vroeg hen zelf te bepalen of ‘computer’ een mannelijk of vrouwelijk woord was. Elke groep moest vier redenen opgeven voor hun keuze.
De groep jongens besloot dat het woord ‘computer’ vrouwelijk was (la computadora) omdat : 1. Niemand anders begrijpt de logica van computers. 2. De taal waarmee computers "met elkaar" communiceren is eveneens onbegrijpelijk voor alle anderen. 3. Zelfs de kleinste foutjes worden opgeslagen in het geheugen om later weer opgehaald te kunnen worden. 4. Zodra je een band opbouwt met je computer, je het gevaar loopt dat je halve salaris opgaat aan accessoires. De groep meisjes constateerde dat de computer mannelijk (el computador) moest zijn, omdat : 1. Voordat je iets met hem kunt doen, moet je hem eerst opstarten. 2. Computers bevatten veel gegevens, maar kunnen niet zelfstandig denken. 3. Ze worden geacht problemen op te lossen, maar meestal vormen ze zelf het probleem. 4. Zodra je er 1 gekozen hebt, realiseer jij je dat, als je wat langer had gewacht, je een beter model had kunnen hebben. Wie de winnaar was zal ik jullie besparen.
Zijn dit vooroordelen? Nou, behoorlijk! Het is eveneens een klassiek voorbeeld van alle mannen en vrouwen over een kam scheren en polariserende uitspraken doen. Dit "mopje" zette me aan het denken : waar komen die "aannames" toch vandaan? Opeens zag ik een link met eindeloos herhaalde tv-spotjes. In de Sinterklaas- en Kersttijd circuleren nog steeds cadeau-reclames voor meisjes die speciaal gericht zijn op het huishouden, de verzorging en mooi zijn. Fornuisjes, babypoppen en make-up spulletjes komen met regelmaat voorbij. Voor de jongens zie ik video-games, elektrisch bestuurbare auto's en drones voorbijzoeven. Het hokjesdenken wordt kinderen al vroeg in het leven via reclames geleerd.
Aanbevolen gedrag voor volwassen vrouwen en mannen gaat er in de reclamewereld ook in als koek. Een vrouw, die niet alleen de borst van haar verkouden kind insmeert, maar ook de borst van haar man liefdevol behandelt met dezelfde warme gel, als hij verkouden is. Stoere mannen, die luidruchtig met het bierflesje in de hand proosten met elkaar met een "aanbevolen" biermerk. De 1e reclame houdt de opvatting in stand over de ideale zorgzame vrouw. de 2e reclame : een man, die met zijn maten aan het chillen is, kan nooit een watje zijn. Deze producten moeten natuurlijk verkocht worden en reclame is daarbij onontbeerlijk. Maar dit soort reclames zijn erg suggestief en komen bovendien best vaak voorbij op het tv-scherm.
Hoe werkt dat door in het daten? In de warme zomerperiode barbecuen in de tuin met veel vlees is populair en in de supermarkt zijn de bakjes barbecue-vlees al weken per 3 of 4 stuks tegelijk in de aanbieding. In de tv-reclame zie ik een man, met een bruin leren schort voor, die al dat vlees staat te braden op de barbecue (van je Aja, Jippie-Jippie, Jee). Voor mij, als vrouw van boven de 60 jaar, is anti-rimpelcreme met hyalurionzuur onontbeerlijk. Anders dreigt te snelle veroudering van mijn huid en loop ik het gevaar dat ik veel te vroeg een oud besje word. In het echte leven is het gelukkig allemaal niet zo zwart/wit en kan ik goed leven zonder generaliserende moppen of (te) dure aankopen van de reclamewereld. Gezond leven, op tijd mijn rust nemen, me niks laten opdringen, met open vizier en belangstelling de andere sekse tegemoet treden bevalt mij tot nog toe prima...