Het groene blaadje en de ouwe bok of geit.
maandag 29 juni 2020
Leeftijd is een van de belangrijkste punten, waarop iemand beoordeeld wordt als er een nieuwe mogelijke vriend of vriendin in het vizier komt. Omdat een datingsite voor 50plussers zich sowieso niet richt op twintigers of dertigers is er hier al een voorselectie van de deelnemers aan het dategebeuren.
Soms lees ik in een profiel de quote : Leeftijd is maar een getal. Is dat waar? In sommige profielen staat onderaan bij wie men zoekt een heel ruime marge: 50 – 100 jaar. Dan gaat het wel om iemand die vriendschap zoekt en niet een relatie, of het nieuwe lid weet niet meteen, hoe je een zoekprofiel invult. Ook weten we, dat de leeftijd volgens de kalender vaak behoorlijk afwijkt van de biologische leeftijd. Het verouderingsproces voltrekt zich niet bij iedereen in hetzelfde tempo. Vaak zijn onderliggende kwalen er debet aan, dat iemand er veel ouder uitziet dan men op grond van zijn of haar leeftijd zou verwachten. Anderzijds kan iemand weer veel jonger ogen door een gezonde levensstijl en door het ontbreken van allerlei vervelende veelal chronische ziektes.
Ik betrap me er soms op, dat ik bij het klimmen der jaren mij niet de vraag stel: Wat wil ik in en van een relatie (nog)? En wat zou een ander nog met mij willen opbouwen?
Op het kantoor, waar ik gewerkt heb, werd ooit een leuke vrouw van ruim 30 jaar oud aangesteld. Omdat zij allebei ook op dezelfde afdeling werkte hoorde ik al gauw haar levensverhaal. Voor haar intrede in mijn bedrijf en op mijn afdeling was ze als secretaresse werkzaam in een medische instelling. Daar kreeg ze een relatie met haar baas. Omdat zo’n relatie niet “kon” op het werk werd ze genoodzaakt elders naar een baan te zoeken. Haar baas en later haar partner was evenwel 30 jaar ouder! Wat bleek? Hoewel ze met hem al een paar jaar samenwoonde was hun relatie enkel gebaseerd op hun gezamenlijke interesse, de klassieke muziek. Verder was hun samenzijn puur platonisch. Van kinderen was uiteraard geen sprake, die had hij wel uit een vorige relatie. Na ongeveer 20 jaar overleed haar partner . Deze dame moest toen opnieuw verhuizen naar een huisje achteraf, zijn kinderen hadden het grootste aandeel in de erfenis.
Jaren geleden ontmoette ik in het buurthuis, waar ik als vrijwilliger werkte een ietwat kleurrijke dame. Ze was 35 jaar jong, gescheiden na een huwelijk van vijf jaar. Anders dan haar ex-partner, die haar liever alleen thuis zou willen zien (het enige recht was haar aanrecht) hield zij juist van uitgaan en gezellige contacten.
Weer wat later nam ik haar een keer mee naar een dansclub voor alleengaanden, waar ze zichtbaar genoot van de belangstelling. Met één man had ze meteen een klik, en hij met haar.
Een week na deze dansavond kwam hij bij haar op de koffie en nog een week later woonde hij bij haar in. Hij was ruim 18 jaar ouder, woonde zelf op een woonboot en kon zich snel aanpassen aan haar en haar woonsituatie. Na twee jaar zijn ze getrouwd, terwijl ik ruim 10 jaar na hun ontmoeting gescheiden was, hield hun relatie stand. Naderhand heeft ze mij toevertrouwd, dat ze nog nooit zo’n goede man had ontmoet…
Af en toe zie ik haar bij de supermarkt of op straat. Bijna 10 jaar hebben ze beiden bij mij om de hoek gewoond. Hij loopt nu tegen de 80, maar hij verzorgt nog steeds de tuin van het huis met aanleunwoningen, waar ze in wonen. Ik merk, dat zij in hem iets als geborgenheid gevonden heeft.
Waarom heb ik het gewaagd hierover te schrijven? Omdat het bij alle wensen, die ik en ook anderen hebben ten aanzien van een partner er ook op aankomt, of er gerelativeerd kan worden. Relativeren bij een relatie? Of absolute grenzen bewaken? Ik weet niet, of ik dat kan… Het is ook tegenwoordig nog steeds zo, dat een relatie tussen een oudere man en een jongere vrouw geaccepteerd is, maar als het andersom is wordt de vrouw een cougar en de man een toy-boy genoemd. Daar wordt wat misprijzend op neergekeken. Waarom?
geplaatst door Aktivo1 - 1700 keer gelezen
Vorige berichten
Shes my baby..
Het was een warme zomerdag en we hadden de hele ochtend al door Parijs gedwaald met als hoogtepunt een bezoek aan de Notre Dame.
Toen ik een foto van haar maakte terwijl ze op de reling van een brug over de Seine zat, zag ik haar dromerig kijken naar de Eiffeltoren ver weg. Zullen we die kant oplopen, vroeg ze? Weet je wel hoeveel kilometer dat is, vroeg ik vertwijfeld. Als het te ver voor je is oude man, pakken we onderweg gewoon de metro. De beste manier voor een vrouw om iets gedaan te krijgen van een man is te suggereren dat hij er te oud voor is. Na meer dan een uur puffen in de hitte bereikten we de Eiffeltoren en ploften op een bankje neer. Van dichtbij valt het eigelijk behoorlijk tegen, merkte ze op. Omdat ik wist dat ze een beetje hoogtevrees had, was ik al lang blij dat we de toren niet zouden gaan beklimmen en negeerde ik die brutale opmerking over de bekendste bezienswaardigheid in Europa. Rond ons waren het vooral jonge stellen die in het gras dolden en energie te over leken te hebben. Mijn voeten brandden maar ik was tevreden al bleef dat ‘oude man’ toch knagen. Dat was immers een feit.
De lat-relatie met mijn vorige partner werd verbroken toen ik 56 was. Op dat moment hield ik beslist nog van haar. Natuurlijk deed het pijn maar er waren geen complicerende factoren zoals kinderen om het nog moeilijker te maken. Dat zij de kat hield, was misschien nog het grootste twistpunt. Nu, 7 jaar later, hebben we nog steeds regelmatig contact als goede vrienden. Met de opvoeding van de kat bemoei ik me niet meer. Na de breuk is een periode geweest die iedereen hier wel kent en die je misschien het beste met rouw kunt aanduiden. Daarna keek ik weer om me heen. Plotseling besefte ik dat ik over een aantal jaren 60 zou worden. Vrouwen van ‘mijn’ leeftijd leken ineens oud en het waren vaak oma’s. Flirten met een oma? Mijn nickname hier is beslist niet zomaar ‘realist’. Natuurlijk besefte ik heel goed dat ik er ook niet jonger op was geworden. Een midlife-crisis was ook al achter de rug en de gedachte aan een veel jongere ‘trophy-wife’ maakte me eerder moe dan geïnteresseerd. Bovendien, waar zou zo’n wezen vandaan moeten komen? Het meest eenvoudige was derhalve om de feiten maar te accepteren zoals die waren. Mijn werk boeide me nog steeds en daar moest ik me dan maar op richten. Relaties waren een herinnering uit mooie maar vervlogen tijden. Voor de ‘gouden jaren’ die zouden komen, zou ik het zonder ‘invulling’ of ‘aanvulling’ moeten doen.
Vijf jaar later dacht ik daar weer anders over al had ik beslist geen voorstelling hoe het dan zou moeten verlopen. Nog steeds was er die lichte tegenzin bij de gedachte aan twee ‘oudjes’ op vrijersvoeten. Hoe zou anderen het op de site eigenlijk aanpakken? In de blogs las ik betogen over de vurige verhoudingen die schrijfsters voor ogen hadden als ze de ware zouden tegenkomen.Dat leek mij meer iets voor jongeren. Ook waren er wat meer nuchtere beschouwingen van twee ouderen op zoek naar een gezamenlijke toekomst die net iets gezelliger zou zijn dan alleen. Die gedachten kwamen bij me op toen weer een ‘bekende’ op T2S aankondigde hier een lief te hebben gevonden. Met de trots die mannen nu eenmaal eigen is na een ‘verovering’, al weten vrouwen vaak maar al te goed wie in feite de teugels in handen hield. Of het nu brandende passie is vanaf de eerste blik of een relatie die groeit naarmate deze langer duurt, het gebeurt hier en dat moet toch een troost zijn voor een ieder die zoekt.
IJzige stiltes
In deze superwarme zomer zoeken we allemaal verkoeling. Daar is tot op zekere hoogte in te voorzien. Een goede airco op je werkplek, een verfrissende duik in een zwembad of elders, een koel drankje. Het helpt allemaal een beetje.
Een betere mate van temperatuurbeheersing is pas gerealiseerd, als het weer omslaat.
IJsblokjes in een glas fris of cocktail dragen bij aan een koeler drankje. Dat dit soort ijs niets anders is dan water in de vaste aggregatietoestand wist u natuurlijk. Een aggregatietoestand is niets anders dan de verschijningsvorm van materie; We kennen een gasvormige, vloeibare en vaste toestand. Als mens hebben we geleerd hoe we die aggregatietoestand kunnen aanpassen.
Kunnen we ook de figuurlijke aggregatietoestand in de maatschappij aanpassen? Soms zitten verhoudingen muurvast. Noem het een patstelling, wie schaakt weet wat ik bedoel. Er is geen winnaar of verliezer, het beste is het als een van beiden remise aanbiedt en dat de ander daar dan mee akkoord gaat.
Het allerbeste is het, als de aggregatietoestand van een gesprek vloeibaar is. Er moet over en weer ruimte blijven om op elkaar te reageren. Bij een vaste toestand stokt de discussie geheel, helaas is een gasvormige situatie ook verre van te verkiezen. Dat wordt een gesprek, een discussie over onbenullige zaken, zoiets van aap wat heb je mooie jongen. Of een oeverloze babbel over het weer, de toestand in de wereld (dat konden we vroeger beter overlaten aan mr. GBJ Hiltermann, redacteur van de Haagse Post (Na zijn overlijden stond in NRC Handelsblad het grapje: "Mr. G.B.J. Hiltermann spreekt over de toestand in de andere wereld.") of over de nieuwe haardracht van de buurvrouw.
Ook in familiekring komen deze simpele gesprekjes voor. Verjaardagen zijn favoriet om over triviale zaken te communiceren. Begrijp me goed, ik veroordeel niemand als hij of zij graag daar over wil praten. En misschien zijn gesprekken 1 op 1 met minder aanwezigen meer geschikt voor het bespreken van zaken, die er echt toe doen. Dingen in de persoonlijke sfeer.
Afgelopen zondag was ik bij een verjaardag in familiekring. Na het geven van de cadeaus en het feliciteren van de jarige job ging het gesprek verder in de tuin. Ik was op een bepaalde tijd uitgenodigd, mijn ex en haar zus waren al een uur daarvoor gekomen. Beide dames verlieten wat later het toneel., zo had ik heb beiden ook weer even gezien. Ik hoorde toen twee aanwezigen zeggen, dat men na het feestje zou gaan wokken. Hé, leuk dacht ik. Toen ik vroeg waar men naar toe ging viel er een ijzige stilte. Kennelijk was de wok-mededeling niet voor mijn oren bedoeld (foutje..). Een paar dagen later heb ik er tactisch nog even over gezinspeeld, toen ik de gastheer sprak. Maar allen zouden volgens hem geweten hebben, dat het feest te bestemder tijd eindigde (ik was toevallig kort voor dat tijdstip uit eigener beweging al opgestapt). Blijkens de invitatie was dit niet waar… Toch hield ik van die veranderde aggregatietoestand in de sfeer een ongemakkelijk gevoel over.
IJzige stiltes kunnen ook vallen bij een date.
Wat heb je elkaar te vertellen? In mijn blog “Waarover praten zij” die ik ruim twee jaar geleden hier geplaatst heb ben ik daar uitvoerig op ingegaan. Toen heb ik suggesties gedaan voor een leuk dategesprek. Nu zou ik graag daaraan willen toevoegen, het voorkomen van ijzige stiltes. Het lijkt door die stilte er vaak op dat een van twee wat ongeïnteresseerd is geraakt. Of komt het dat er van meet af aan geen empathisch vermogen was, het gebrek aan zich kunnen inleven in de ander? Het is goed als je je goed voorbereidt op je afspraak. IJzige stiltes in een gesprek zijn niet echt bevorderlijk voor een positieve indruk…
Dating-moe en wat dan?
Zou het de hittegolf zijn waardoor ineens het woord dating-moe hier valt en vooral door dames wordt bevestigd.
De afgelopen week zijn er in de blogs weer een aantal onderwerpen behandeld die regelmatig terugkomen: wat zoekt iemand die zich inschrijft op dating-site, hoe wordt er geselecteerd en waarom lijkt het vaak zo moeilijk te lopen? Uiteraard is er geen eenduidig antwoord voor iedereen omdat mensen zo verschillend zijn en ook hun eigen keuzes maken. Is het lezen van een bepaalde krant een reden om iemand bij voorbaat af te wijzen? Die vrijheid is er en de achtergrond zal ook duidelijk zijn: er wordt gezocht naar iemand met wie er raakvlakken zijn en dat is niet verwijtbaar. Natuurlijk levert het wel opgetrokken wenkbrauwen op bij de groep die niet kan voldoen aan bepaalde wensen of dat nu in een profiel staat of op andere wijze word geuit.
Is er een verschil in reageren op deze onderwerpen bij vrouwen en mannen? Het is natuurlijk maar een zeer klein gedeelte van de lezers van een blog die er ook op reageert, maar als je ook wat verder op het onderwerp zoekt op het internet, lijkt er toch een zeker patroon in te ontdekken.
Vrouwen
Waar bij de ouders van de actieve 50 plussers de rollenpatronen nog heel duidelijk vastlagen, is dat nauwelijks nog aan de orde. Gelijkwaardigheid op alle gebieden is vaker een vanzelfsprekendheid als het tot een relatie moet komen. Bij de vrouwen op een datingsite lijkt zich dat te uiten in de zoektocht naar iemand die aan alle wensen (uitgesproken en onuitgesproken) voldoet. Dat wordt in het voorstadium van de date verder getest door middel van onderlinge berichten en eventueel telefoongesprekken. Is een man die fase doorgekomen dan moet er nog een ‘klik’ volgen. Vaak al binnen de eerste drie seconden of in ieder geval tijdens de eerste ontmoeting omdat er anders een behoorlijke kans bestaat dat er geen tweede date zal volgen.
j
Mannen
Persoonlijk geloof ik niet dat mannen die op zoek zijn naar een serieuze relatie minder kieskeurig zijn dan vrouwen. Zij zoeken ook een partner die voldoet aan een zeker ideaalbeeld en zeker niet alleen op basis van uiterlijk. Zij ergeren zich vaker aan de ‘eisen’ die vrouwen in hun ogen stellen en denken dat de lat soms te hoog wordt gelegd. Als er eenmaal contact is, willen ze ook graag dat er enige vaart in de kennismaking komt en bij voorkeur snel een date. Daarbij wordt veel minder een ‘klik’ verwacht. Als de date verder voldoet aan de ‘verwachtingen’ willen mannen wel verder in de overtuiging dat de verliefdheid/liefde nog wel zal komen. Vaak worden ze teleurgesteld omdat vrouwen dan sneller lijken af te haken of het niet eens tot een date laten komen.
Natuurlijk is er geen passende oplossing en geldt niet voor iedere man en vrouw het stereotype dar hierboven wordt geschetst. Er is echter een punt dat ik hier wel wou maken. Iedere afwijzing in welk stadium dan ook doet pijn omdat iedereen die zich op het dating-pad begeeft ook dromen daarover heeft. Als mannen en vrouwen afwijzingen wat beter gingen formuleren, zou dating-moeheid wellicht ook minder voorkomen.