De wielrenner
maandag 21 september 2020
Met veel plezier heb ik de afgelopen weken naar de de tour de France gekeken. Daar ben ik enkele jaren geleden mee begonnen, omdat ik de video-opnames van de natuur, vanuit de helicopter boven het parcours, zo mooi vond. Ik ben een liefhebber van bergen, kastelen en kronkelende rivieren. Frankrijk is een prachtig land. Maar ik begin ook steeds meer de koerstactieken van de renners te begrijpen, o.a door het tv-commentaar van ex-wielrenners als Herman van der Zandt, Stef Clement en Danny Nelissen.
De renners rijden in ploegen van circa 8 man, die gesponsord worden door grote bedrijven, zoals ook de Nederlandse ploeg van Jumbo-Visma. De meeste ploegen vormen regelmatig een treintje door achter elkaar te gaan rijden en afwisselend een andere renner op kop te laten rijden. Op kop rijden betekent namelijk dat je het hardst moet trappen om het tempo te bepalen en vooraan vang je ook de meeste wind, De overige renners fietsen in de slipstream van het achterwiel van hun voorganger, Ze worden daardoor uit de wind gehouden en profiteren tevens van de luchtstroom van de renner voor zich. Dit gaat in een tempo van ruim 50 km per uur en bij de afdalingen gaat het nog veel harder. Hoewel ze dan wel verder uit elkaar rijden voor hun eigen veiligheid. Urenlang gaat dit zo door en dat kunnen ze alleen maar volhouden als je regelmatig wisselt van kopman. Door samen te werken zijn ze immers het sterkst.
Onwillekeurig zie ik een vergelijking met de achterban die wijzelf hebben in het dagelijkse leven. Wij voelen ons gesterkt door een goede verhouding te hebben met familie, vrienden, (club)-kennissen of collega's. We functioneren dan prima en voelen ons geliefd en veilig. Maar oh-wee, als de liefde van een kant moet komen, dat vergt erg veel energie en dat houd je op den duur niet vol. Zo gaat het ook met het treintje van de wielrenners. De kracht van de renner op de koppositie is na vele kilometers opgerookt. Daarom is die samenwerking zo belangrijk, anders redden ze het niet. Dat niet redden zie je vaak gebeuren bij een ontsnapping die EEN renner uit het peloton of uit de kopgroep uitprobeert, een demarrage dus. Na kilometers afzien wordt hij meestal toch weer ingerekend door de kopgroep of het peloton.De top10-renners in het eindklassement houden namelijk hun concurrenten goed in de gaten om hun eigen kansen op de eindoverwinning vast te houden.
De ontsnapte wielrenner krijgt een tijdje de tv-camera op zich gericht, maar als hij is ingerekend richt de aandacht zich altijd weer op de leider(s) in het klassement. Zo gaat het vaak ook bij een groep mensen die in het dagelijks leven dezelfde hobby of sport delen of dezelfde baan hebben. Er zijn altijd leiders die veel volgers hebben en aldoende de gedragsregels bepalen. Als je daar teveel van afwijkt, word je tot de orde geroepen.
Soms redt een eenling het wel 1 of 2 dagen in de hele wielerkoers. Hij moet dan wel het goede moment van de ontsnapping kiezen, dus niet te vroeg ertussenuit knijpen en je moet ook sterke benen hebben. Hij wint dan glorieus een etappe. Maar dat betekent nog niet de eindoverwinning, die gaat meestal naar een van de leiders uit het top10-klassement. Zo gaat het ook als je teveel kritiek op de baas hebt, of op de regels in je werkkring. Je kan soms een klein succesje behalen, maar je moet van goede huize komen om veel te kunnen veranderen. Zoals de ploegleider van de wielerploeg het strijdplan bedenkt, zo heeft iedere renner de opdracht om de stalorders uit te voeren.
Nieuw in de tour was het, om de tijdrit op de een na laatste dag te houden. Dat is traditoneel DE dag waarop de eindwinnaar van de tour bekend wordt. De nummers 1 en 2, die qua tijd erg dicht bij elkaar stonden, moesten zonder hulp van alle andere renners uit de koers de eindoverwinning maar met elkaar uitvechten. Zo kon het gebeuren dat de nummer 2 van het eindklassement op het laatste, steile gedeelte van de tijdrit het toch nog kon winnen van de nummer 1. Daardoor werd de ontknoping van de tour de France 2020 ontzettend spannend.
In de liefde gaat het gelukkig heel anders . De meesten van ons vallen op die "ene" die hun hart echt gestolen heeft. Daar is geen wedstrijd voor nodig. Ik kies in ieder geval voor een man die goed bij me past en die ik zowel aantrekkelijk als lief vind...
geplaatst door sixty - 2529 keer gelezen
Vorige berichten
Wat wil je nog?
Aantrekkingskracht voelen voor iemand is moeilijk uit te leggen. Lichamelijke of geestelijke factoren die daarin een rol spelen zijn niet onder een hoedje te vangen. Het kan heel divers zijn waar iemand op valt. Waar de een naar het uiterlijk kijkt, kan een ander erg gecharmeerd raken van iemands uitstraling. Het heeft ook te maken of je er nog voor open staat. Als je teleurgesteld bent in de liefde, zal je meestal eerst tijd nodig hebben om dit te verwerken en dat is prima. Maar er kan ook zoiets optreden als date-moeheid.
Ik woon dichtbij de kust. Ik zoek het liefst een man uit Noord Holland op spontane bezoekafstand, maar die cirkel is te beperkt. Daarom heb ik 50 km als maximale afstand ingesteld. Nog steeds krijg ik veel berichten van heren uit het Oosten en Zuiden v/h land, die meer dan 100 km bij me vandaan wonen. Ik word daar best weleens kriegel van. Ik vind het oosten en het zuiden van ons land heerlijk om op vakantie te gaan, maar een LAT-relatie aangaan met een man die zo ver weg woont, is niet mijn doel. Hij geeft dan vaak als antwoord, maar ik vind een grote afstand niet erg, ik hou van auto rijden.
Een enkele keer ben ik overstag gegaan doordat de man echt serieus in mij geïnteresseerd leek en hij bereid was naar mijn woonomgeving te komen om me te ontmoeten. Maar als hij op de terugweg naar huis dan in de file was beland, daardoor er nog langer over heeft moeten doen om thuis te komen, snapt hij ook wel dat dit op den duur geen haalbare kaart is. We gaan beiden immers voor een LAT-relatie, niet meer voor samenwonen. En wat als al die verre reizen naar elkaar in de toekomst echt een serieus probleem worden bij ziek en zeer? Daarbij kijk ik echt niet alleen naar hem, maar ook naar mezelf. Ik kan ook iets ernstigs gaan mankeren.
Het komt regelmatig voor dat een man een fitte, jongere vrouw zoekt, die nog strak in haar vel zit. Dat heeft vaak te maken met zijn libido, dat snap ik wel. Maar ik heb mijn ogen ook niet in mijn zak. Als een oudere man bij de 1e date al zeer moeilijk lopend naar mij toe komt, is dat ook niet bepaald bevorderlijk voor mijn libido. Ik heb om een actieve, gezonde man gevraagd in mijn tekstprofiel, denk ik dan meteen. Hij zal toch erg leuk of lief op me moeten overkomen om nog voor de tweede keer met hem te willen afsoreken.
Over nog voldoende libido gesproken, hoe langer ik alleen ben, des te meer neemt dat af. Andere dingen hebben meer prioriteit en zijn veel belangrijker voor mij, zoals veilig voelen bij elkaar, opbouwen van vertrouwen, bijzonder gesteld raken op elkaar, dat kost gewoon tijd. Dan komt dat warme gevoel op een gegeven vanzelf wel om meer intimiteit met hem te willen hebben...
Een veiling is zo gek nog niet maar een datingsite is geen veiling!
Vorig weekend werd ik geplaagd door een applicatie, die zich op mijn computer heel wel thuis vond, maar die mij mateloos irriteerde Een keer per minuut kwam er een pop-up schermpje in de rechteronderhoek op mijn beeldscherm met een waarschuwing van een op zich gerenommeerd anti-virusprogramma. Heel dreigend. Even zoeken op Google leerde mij, dat dit een fake melding was, bedoeld om mij te verleiden veel te betalen. Dat soort “grappen” gebeurt altijd als het mij niet lukt iemand uit mijn eigen kring, die meer verstand heeft van computers dan ikzelf te benaderen om dit op te lossen.
Twee dagen later bezocht ik een dienstenveiling; iedereen kon bieden op een dienst, aangeboden door iemand uit de groep. De opbrengst was voor een goed doel. Laat nu een van die diensten computerhulp zijn! Bingo, dacht ik. Ik bood uiteraard mee, en voor een zacht prijsje was ik de winnaar van maximaal twee uur digitale hulp.
Ik heb daarvoor nog nooit meegedaan met een veiling. Dat is meer de angst dat ik door een verkeerd signaal ergens aan vast kom te zitten, waar ik geen belangstelling voor heb dan desinteresse in het fenomeen. Door de dienst die ik had “gewonnen” via deze veiling, die overigens gemoedelijk en heel vlot verliep, mede door de uitmuntende veilingmeester, hoopte ik dat mijn computer van het plaagprogramma verlost zou zijn. En ja, daags na mijn bod op de veiling kwam de reddende engel bij mij langs om mijn pc te zuiveren. Bleek na afloop, dat zijn paps precies met hetzelfde probleem te kampen had gehad. Natuurlijk was de oplossing heel simpel, maar ik had dit niet zelf kunnen uitvogelen. Met een paar minuten was ik van de ellende verlost.
Het is mijns inziens onterecht om een datingsite een op een te vergelijken met een veiling. Toch kwamen enkele eeuwen geleden wel mensen te staan op een podium van een veiling. Dat was toen de slavenhandel bloeide, een vreselijke negotie, waar Nederlanders heel nauw bij betrokken waren en goed aan verdiend hebben! De West-Indische Compagnie, een tegenhanger van de VOC is op de slavenhandel gebaseerd.
Wel zijn er raakvlakken tussen een veiling en een datingsite voor ouderen. Op een veiling worden vaak dingen aangeprezen, die niet direct van een leverancier komen. Tenzij de fabriek waar de te veilen voorwerpen gemaakt zijn of de winkel waar ze verkocht worden failliet ging. Dan gaat het om recente zaken. Een datingsite voor ouderen heeft voor het overgrote deel leden, die al een of meer dan een relatie achter de rug hebben. Bij een veiling worden de te veilen zaken bij opbod en in een enkel geval bij afslag (denk aan een bloemenveiling of groenteveiling) verkocht.
Wie op een datingsite staat heeft in zijn of haar profiel vaak toch veel plusjes vermeld, waardoor mogelijke daters aangemoedigd worden te reageren. In een catalogus van een veiling staan vaak wat opgehemelde beschrijvingen van de te veilen voorwerpen. De veilingmeester hanteert vaak een startbedrag. Oeps, heb ik nu toch weer overeenkomsten geconstateerd?
Twee vraagjes: Wie heeft ooit wel eens met een veiling meegedaan, wat voor ervaringen heb je daar aan overgehouden? Last but not least, wie is ook geplaagd door zo’n in de eerste alinea omschreven pop-up scherm? En hoe heb je het opgelost? Zelf, of moest er een wizzkid dan wel een professional aan te pas komen?
Liever
In mijn klassen met gevorderde taalleerders, doe ik het wel.
Af en toe een uitstapje maken.
Neem het woord 'kussen'. Enkelvoud van zo'n ding waar je hoofd 's nachts op ligt, maar ook een activiteit die de meeste mensen niet per se onplezierig vinden en je geeft er niet één, maar soms wel twee. Zo dus.
Kan met katten ook. Meervoud van een enkelvoud waarvan de een niet genoeg foto's kan zien, maar ook een activiteit die de meeste mensen niet per se als plezierig ervaren, als ze het lijdend voorwerp zijn.
Grappig wel dat katten als werkwoord niets te maken heeft met het meervoud van de diersoort die hier zo verguisd wordt dan wel geliefd is. Zoek het zelf maar op luie donders! Wel zielig voor die katten trouwens.
Ik ben gek op ze trouwens. Ja, op wie dan PlanB? Nou, als het mensen zouden zijn, had ik 'hen' moeten hebben geschreven, dus ik bedoel die katten. Sorry, mede namens de PvdD, maar dieren zijn in het Nederlandse recht en dus ook in onze taal objecten en daar gebruiken we alleen het verwijswoord 'ze' voor. En dat geldt dus niet alleen voor katten, maar ook voor beftekkels, andere ondermaatse asbakkenrassen, papagaaien, goudvissen, hangbuikzwijnen, you name it.
Soms heb ik het in de les ook over 'graag' en 'lief'. Dat die twee woorden dezelfde vergrotende en overtreffende trap hebben: liever en liefst. Ik zou graag zien dat we wat liever voor elkaar zijn. Teiltjes bij de uitgang verkrijgbaar. Liefst schoon.