Herst
zondag 27 september 2020
De wind raast rondom mijn huis en de regen striemt tegen de ruiten. Er kleppert ergens een deur. Potten met planten zijn omgewaaid en liggen neergeslagen te wachten tot ik ze weer overeind zet. Onvoorstelbaar dat ik een week geleden nog een fietstocht heb gemaakt, enkel gekleed in T-shirt en korte broek. Voeten in luchtige schoenen gestoken. Onder een helder blauwe lucht en een stralende zon genoot ik van mijn omgeving, ondertussen bewust dat er weer een einde komt aan een seizoen. Ook al streelde de warme lucht mijn huid, ik merkte de aanstaande verandering. De wind voelt anders, het ruikt anders, het licht veranderd. Zo voel en ervaar ik de overgang van de zomer naar de herfst.
Ik fietste op een dijk langs een grote rivier. Meerdere fietsers kwam ik tegemoet en ging ik voorbij. Ik wist een afslag naar de rivier. Een weg, waar zo’n 50 jaar geleden nog volop verkeer en een tram vanaf de brug de weg vervolgde naar en van de overzijde. Door een stukje bos belandde ik op een gecreëerde herinneringsplaats van wat eens was geweest.
In de verte zie ik aan de overkant het monument ter herinnering aan de kolossale hefbrug. Een brug die lang geleden beide oevers verbond. Ik sta midden tussen de nog aanwezige rails, inmiddels vastgeroest en omringd met onkruid. Schepen varen voorbij en vlakbij de oever zwemt een koppel zwanen met al grote jongen, hun vedergracht nog grijs. “Een gezinnetje.” Er staan verschillende bankjes. Ik sta geleund over een dikke stalen leuning, vastgenageld met grote klinknagels, alles in ogenschouw te nemen. Een echtpaar komt ook aangefietst en neemt plaats op één van de bankjes. Naast mij, anderhalve meter afstand, komt een jonge man te staan. Ja jonge man, ik schat vijfendertig, maar voor mij is dat jong. Mijn kinderen lopen al tegen de vijftig. We raken in gesprek. Over de historie van de plek waar wij ons nu bevinden. Hij heeft het niet meegemaakt, en ik heb ook nooit overheen deze brug gereden. Ten eerste omdat ik in die tijd in het Oosten van het land woonde en ten tweede nog niet eens in bezit was van een auto.
Zijn opmerking: “Wat is het toch heerlijk weer!”, bracht ons op de komende periode de Herfst. Hij vertelde, dat de afgelopen Lente en Zomer hem vernieuwde energie had gebracht na zijn ziekte leukemie. Het opbouwen van zijn kracht in activiteiten, zoals fietsen en hardlopen, zouden door de veranderde weersomstandigheden hem niet beletten zijn energiepeil nog meer omhoog proberen te brengen. Want hij was er nog niet. Maar blij vervolgde hij, dat hij op de goede weg was en langzaamaan, na de nare tijd van de voorbije drie jaar, nu positief het leven weer tegemoet zag. Sinds een goed jaar had hij een relatie, ontmoet via een datingsite. Dat mij datingsites niet onbekend waren vond hij in eerste instantie verbazend en komisch, maar voegde er aan toe: ‘Liefde verandert niet”. Hij vroeg of hij naar mijn leeftijd mocht vragen. Zonder schroom vertelde ik hem dat. Hij keek mij verbazend aan, had mij die leeftijd niet gegeven. Een complimentje onder een stralende zon, maakte mijn dag helemaal goed. Maar hij zat met een dilemma. Zijn lief was 10 jaar jonger en verlangde ernaar om samen kinderen te krijgen. Door zijn liefde voor haar kon hij het nog niet opbrengen om haar te vertellen, dat hij i.v.m. zijn ziektegeschiedenis nog niet klaar was voor een kind. Hij was ervan doordrongen, dat hij het haar moest vertellen, maar het verdriet dat hij jaar zou doen, wilde hij nog even uitstellen. “Zeker zal ik de keus moeten maken”, kwam er met een zucht uit.
Keuzes maken doen we ons hele leven. Elke keus die we maken is bepalend. En elke keus maken we zelf. Pakken we wel, of niet die koekjes in de winkel. Schrijven we ons op een datingsite in, of niet. Al enkele dagen maalt ‘keuzes maken’ door mijn hoofd. Het is n.a.v. een radioprogramma vrijdag tussen de middag, dat ging over het beleid en de regels over Corona. Vooral de opmerking van degene die werd geïnterviewd, naam en functie is mij ontschoten, over de eigen verantwoording in keuzes die we maken. “Houden we ons wel, of niet aan de regels die het kabinet ons adviseert, of hebben we maling aan de boetes die ons worden opgelegd wanneer we benodigde regels overtreden’. Dat was eigenlijk de insteek waar het programma over ging. Bepalend is hoe wij als bevolking omgaan met onze verantwoordelijkheid om verdere besmettingen zoveel mogelijk te voorkomen. De keuze die we maken, om ons wel, of niet aan de regels te houden. Het blijft een eigen keuze, maar wel met grote gevolgen, welke keus dan ook gemaakt wordt.
Ik fiets weg en kom hem achterop. Hij bedankt voor het leuke gesprek en roept lachend: “Eigenlijk zouden we nog eens een kopje koffie moeten gaan drinken”. “Dan hebben we een date”, zeg ik er humorvol achteraan en we vervolgen onze eigen weg.
Liefs,
Monique
geplaatst door monique3 - 1910 keer gelezen
Vorige berichten
Data
Tegenwoordig heb je overal data van. Je kan het zo gek niet bedenken.Wat ik met jullie wil delen is mijn gedachten over allerlei datums. Geboorte datum, eertse satpje van een kind , hetb eerste woordje , datum wanneer je elkaar voor het eerst gezoend hebt, wanneer je je geliefde ten huwelijk vraagt of gevraagd wordt, trouwdatum, sterfdatum en zo zijn er zo heel veel. We onthouden die of schrijven deze op.
De meeste datums zijn mooie en vreugdevolle herinneringen. En natuurlijk ook verdrietige. Het leven is nu eenmaal geen rozegeur en maneschijn.
De laatste tijd valt het mij op dat er steeds vaker verdietige en gelukkige momenten samen vallen. Vandaag is mijn trouwdag maar ook de sterfdatum van mijn zwager. Mijn schoonvader overleed op de verjaardag van mijn opa en mijn schoonmoeder op de verjaardag van mijn zus.
Mijn man stierf op de trouwdag van onze zoon. Toen ik mijn zoon en schoondochter vroeg of ze dat niet verdrietig/vervelend vinden, zei mijn o zo lieve , wijze kind. Papa missen we elke dag en we vieren maar één keer per jaar onze trouwdag. Wat een wijsheid maar ook liefde.
En nu in datingland. Als iemand belangstelling voor mij hebt met dezelfde voornaam als mijn man, dan blokkeer ik hem. waarom? Geen idee. Ik maak mezelf wijs dat ik dat doe om mijn kinderen te sparen. Wat is eigenlijk een naam. Ik spreek ook niet af op een speciale datum.
En toch wil ik graag nog wat mooie datums toevoegen op mijn kalender. Maar heb toch wel regelmatig wat vreemde wensen of eisen hoe je het ook noemen wilt. Kan ik wel een boek over schrijven maar dat wil ik jullie niet aan doen. Zomaar wat gedachtenspinsels.
Liefs Dottie
Bijnamen
Bijnamen zijn er altijd al geweest. Daar zijn veel soorten in . Je hebt heldennamen, scheldnamen, koosnamen en tegenwoordig is er ook nog een Nickname.
In de sportwereld wordt een heldennaam vaak gebruikt voor gedenkwaardige sporters. Eddie Merckx, een groot wielrenner, werd De Kannibaal genoemd. Hij had een onophoudelijke honger naar overwinningen en heeft ontzettend veel wielerkoersen gewonnen. Frans de Munck, een vermaard voetbalkeeper, werd in zijn tijd De Zwarte Panter genoemd. Niet alleen om zijn zwarte haren en zwarte keeperskleding, maar vooral om zijn katachtige reflexen en spectaculaire reddingen.
Scheldnamen worden vaak gebruikt om afwijkend gedrag of een opvallend uiterlijk aan te duiden, wat vaak voorkomt in het criminele circuit. Ik herinner me Pistolen Paultje, De Dominee ( Klaas Bruinsma) en natuurlijk De Neus ( Willem Holleeder). Hooggeplaatste personen ontkomen soms ook niet aan een bijnaam, alhoewel men daar meestal wat voorzichtiger mee omgaat. Onze eigen koning, toen hij nog de kroonprins was, kreeg in zijn studententijd de bijnaam : Prins Pils. Ik geloof niet dat hij dat erg vond.
Een koosnaam wordt meestal gegeven aan een geliefde. Beertje is een geliefde bijnaam voor een man, omdat zijn vrouw zo heerlijk met hem kan knuffelen. De koosnaam Elfje wordt daarentegen liefkozend gebruikt door de man voor zijn vlinderachtige, mooie vrouw. Niks mis mee, toch?
Bijnamen in een dorp worden gebruikt om familieleden met dezelfde achternaam goed mee te kunnen onderscheiden. Zij is er eentje van Lange Jan. Je weet wel, Jan.. van dat grote schippersgezin. Al die namen worden je door de directe omgeving gegeven en worden dan ook door anderen overgenomen.
Het fenomeen Nickname is nog betrekkelijk nieuw. Dat is je schuilnaam op een datingsite. In tegenstelling tot alle vorige bijnamen, kies je een Nickname zelf. Het geeft je de gelegenheid om jezelf een nieuwe naam aan te meten. Als je altijd al graag Louise had willen heten in plaats van Alie, heb je nu dus de kans. Wel even opletten dat je niet meer dan 8 tekens gebruikt, Georgina kan nog net.
Als je juist niet wil opvallen gebruik je een korte, veel voorkomende Nickname. Grote kans dat die naam al gebruikt is. Dan knal je er gewoon wat cijfers achter, klaar. Wel goed opletten dat je niet verward wordt met iemand anders, dat kan hilarische vergissingen opleveren...
Daten door het ganse land
Een heel sexy dame uit ’t Noorden
Wist niet meer wat haar echt bekoorde
Een Clark Gable man
Of Trump rijkaard dan
Iemand die mijn rust niet verstoorde
Er was op de site ruime keuze
Dus grijp je kans is dan de leuze
Ik mail een of twee
En hoepelakee
Het aantal reacties is reuze
Helaas was de eerste een dikzak
Numero twee bleek echt een lastpak
Zij kermt ach en wee
Daten valt niet mee
Selecteren is wel een raar vak
Ik ga dan maar voor Jan uit Zwolle
Met hem kan ik tenminste dollen
Maar ook wat een pech
Jan liep heel hard weg
Wat kan Janneman toch hard hollen
Ik moet toch wat vaker gaan sporten
Mijn daten gaat met stoot- en horten
Een langzame vent,
Misschien, als dat went
Of mijn datingeisen inkorten
Francois is een optie uit ’t Zuiden
Hij woonde wat eerder in Muiden
’t is een Bon vivant
Ik reik hem mijn hand
Hij mag best mijn liefdesklok luiden
Helaas was Francois snel verdwenen
Toen hij mij zag nam hij de benen
Wat was het geval
Dat vind ik pas mal
Hij zag meer in Bertha uit Wenen…
Dan maar een man uit ’t verre Westen
Die zal mij voorzeker niet pesten
Veel keus heb ‘k niet meer
Want echt welke heer
Wordt nu waarlijk de allerleste?