Netjes afberichten
vrijdag 4 september 2020
Bij het afscheid nemen na de 1e date komt het moment waarop ik voorzichtig aftast hoe de vlag erbij staat. Ik zeg dat ik de ontmoeting gezellig is geweest en vraag : hoe nu verder? Hij had het ook gezellig gevonden, zei hij, maar hij wilde er nog even over nadenken. Is dat een slecht teken? Dat hoeft niet.
Ik wil immers ook de date even laten bezinken, alvorens opnieuw contact met elkaar op te nemen. Onwillekeurig denk ik aan de uitspraak, bij twijfel niet inhalen. Maar is dat terecht? Thuis laat ik de hele date weer de revue passeren. Bij het afspreekpunt was hij mooi op tijd geweest. Hij zag er verzorgd uit. Hij had een prachtig overhemd aan, een perfect passende broek bij zijn overhemd en ook mooie schoenen aan. Hij had het dus belangrijk gevonden om goed voor de dag te komen, allemaal pluspunten. Op het terras gingen we een kop cappuccino drinken en we hebben wel 1 uur gezellig zitten babbelen, ook prima. We hadden beiden onze duinkaart meegenomen en we vonden elkaar leuk genoeg om daarna nog even in het duingebied te gaan wandelen. Met het advies van Rodejas in mijn achterhoofd, "op de drukke paden blijven" gingen we op pad. Hoewel, hij leek me niet gevaarlijk en dat was hij ook niet.
Het voordeel van wandelen is, dat buiten gehoorafstand van het terras, de gesprekken wat persoonlijker worden. Hij vertelde tijdens het wandelen over zijn scheiding en zijn 2 lange relaties daarna. Oei, het viel me op dat hij hard oordeelde over alle 3 de dames. Nou ga je natuurlijk niet voor niks uit elkaar, maar ik let er zelf altijd goed op dat ik mijn ex-man en mijn ex-relatie (12 jaar), als persoon niet negatief afschilder. Ik zeg liever "met de kennis van nu, dat onze karakters toch niet zo goed bij elkaar pasten" over mijn ex-man. Maar ook dat hij een uitstekende vader was en nog altijd is voor onze 2 zonen. Over mijn ex-vriend zeg ik, "dat het liefdeskaarsje na vele jaren helaas uitgedoofd is, maar dat ik hem nog wel als een goede vriend zie. Dat de relatie echt over is en dat ik daarom op een datingsite sta". Tenslotte zeg ik, we hebben niet voor niks zo'n lange relatie gehad en dus ook de goede tijden meegemaakt.
Het gesprek ging gelukkig vrij snel daarna weer over andere zaken. Na afloop van de wandeling hebben we nog een drankje op hetzelfde terras genomen. Toen kwamen er toch wat belangrijke verschillen tussen ons aan het licht. Dus hebben we bij het afscheid afgesproken om er allebei nog eens goed over na te denken. Twee dagen later had ik nog steeds geen bericht van hem. Na enig zelfberaad hakte ik toen maar de knoop door. Ik besloot er niet verder mee door te gaan, dus moest ik hem een afbericht sturen. Maar hoe doe je dat zonder te kwetsen? Het standaard-afbericht kon niet meer. We hadden genoeg aanknopingspunten gevonden om elkaar te ontmoeten, dus 3 van de 4 standaard 50plus-afberichten vervielen daarmee. Ik was ook niet met nog iemand anders aan het daten (afbericht nr. 4). Bovendien was ik hem, na bijna 3 uur samen te hebben doorgebracht, een persoonlijk afbericht verschuldigd, vond ik.
Ik heb het volgende bericht gestuurd. "Ik heb een gezellige middag met je gehad, waarvoor dank. Toch heb ik niet de behoefte om ons contact verder voort te zetten, omdat ik denk dat wij geen relatie gaan krijgen. Ik wens je veel succes met daten verder, groetjes... Ik heb geen reden genoemd. Drie uur later kreeg ik een PB terug. Bedankt voor je berichtje, het was zeker gezellig. Jammer, maar ik respecteer je keuze. Jij ook veel succes bij het daten.
Het is goed zo, dacht ik, elkaar gerespecteerd en ook in elkaars waarde gelaten ...
geplaatst door sixty - 3022 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?