Eenzame uurtjes opvullen !

Ik vond tussen mijn oude kinderboeken een voorleesboek van 35 jaar geleden. Op de omslag staan 2 ruimtevaarders die samen een groot plateau met snoepgoed dragen. "De hemel-eters" heet dat boek, geschreven door Daniel Fano, illustraties van Catherine Chasseur. Toen ik het opensloeg, zag ik dat er in 32 hokjes allemaal snoepgoed stond afgebeeld op de eerste dubbele pagina van het boek en hetzelfde snoepgoed in 32 hokjes op de dubbele eindpagina van het boek.

Op tv zie ik tegenwoordig 64 bewegende mensen in 64 hokjes bij een quiz, want publiek mag de studio niet meer in. Ik zag nog meer gelijkenissen : de 2 ruimtevaarders op de kaft zagen er net zo ingepakt uit als onze doktoren en verpleegsters in de ziekenhuizen. Ik begon het boek opnieuw te lezen. Er groeiden hoge bomen in dat boek, helemaal tot in de hemel, want de hemel was gemaakt om opgegeten te worden. De mensen klommen via die bomen naar de hemel en snoepten de hele dag. Ze dachten aan niets anders meer, want hoe meer ze aten, hoe meer ze wilden eten. Ze werden kogelrond. Bovendien werden ze ziek, want ze aten geen gezonde dingen meer. De hemel kwam door al dat snoepen steeds verder weg te liggen en de mensen konden via de bomen niet meer bij de hemel komen. Dus hakten ze de bomen om en maakten van het hout enorm lange ladders, om toch nog bij al dat lekkers te kunnen komen. Het bos verdween en de hemel werd op den duur voor de mensen op de lange ladders ook onbereikbaar, want ze snoepten maar door.

Waarom ik jullie dit verhaal vertel? Nou, in ons land zijn de fastfoodketens als paddenstoelen uit de grond gerezen. Je hoeft er niet eens met de fiets of lopend heen, want je kan met de auto langs een loket rijden om al dat lekkers af te halen. Je hoeft alleen maar het raampje open te draaien om de snacks te betalen en aan te pakken. Je kan het zelfs thuis laten bezorgen. Van al dat vette eten kunnen de mensen ook kogelrond en ziek worden, als dat fastfood onvoldoende gecompenseerd wordt met gezond voedsel. Nog een overeenkomst met het boek : er zijn hele bossen omgekapt vanwege het benodigde hardhout voor raamkozijnen en meubels. Nog steeds worden er bossen omgehakt, maar nu voor de op hout gestookte biomassa-centrales om onze huizen te verwarmen. Het tropisch regenwoud in arme landen wordt omgehakt voor meer landbouwgrond voor de boeren.

We zijn er ook achter gekomen dat megastallen met duizenden dieren erin, gezondheidsgevaar kunnen opleveren voor mensen, omdat de virussen van al die opeengepakte dieren dan makkelijker op ons kunnen overspringen. Vorig jaar is er wereldwijd de Corona-pandemie uitgebroken, en nu betalen we met zijn allen de prijs. We mogen (bijna) nergens meer naar binnen zonder mondkapje voor onze mond en neus, vakantiereizen naar het buitenland zijn uit den boze, en zelfs familiebezoek ligt sterk aan banden.

Nog even terug naar het voorleesbeek. Het boek eindigt met de opmerking dat sterrenkundigen met grote verrekijkers naar de hemel staren, onder het mom dat ze met marsmannetjes willen praten, maar ze zijn gewoon op zoek naar een planeet met nieuwe rijkdommen. Die Marsmannen en -vrouwen zijn heden ten dage te vinden in onze ziekenhuizen, het zijn de doktoren en het verplegend personeel op de IC, ingepakt als aliens. Zij vertellen ons dat we nog wat langer pas op de plaats moeten maken, omdat anders de pandemie opnieuw oplaait. Donderdag hoorde ik op de radio dat mijn bouwjaar aan de beurt is om een afspraak te maken voor vaccinatie. Ik heb meteen de GGD gebeld en begin mei krijg ik de 1e prik. Ik slaakte een zucht van verlichting. Natuurlijk moet ik in juni, als ik dan helemaal gevaccineerd ben nog steeds oppassen en alle Corona-maatregelen in acht blijven nemen, maar ik kan niet meer zo gevaarlijk ziek worden van Corona.

Laten we hopen dat als de 3e golf door al die vaccinaties verder afvlakt, we van de zomer allemaal onze vrijheid een beetje terugkrijgen. We volop van het mooie weer kunnen genieten op een gezellig terras en weer een museum of leuk evenement kunnen bezoeken.

Veel leden hebben problemen met het informatie geven over hun wel en wee ! Daarintegen is het verlanglijstje bijna allemaal hetzelfde, daar hoeft dus niet over nagedacht te worden. Zelden zijn de nieuwe partners een afspiegeling van de  man/vrouw waar ze zoveel jaren < zo gelukkig>  mee getrouwd zijn geweest. Als het nu toch moet dat verlanglijstje dan maar een totaal andere man/vrouw, Lang, SLANK, vrouwelijk lees mannelijk ... figuur, en zeer zeker een sportief type. ZIJ moet van Voetballen, wielrennen, formule 1 , tennis , golf fietsen, zwemmen, lange wandeltochten en KAMPEREN houden. S, nachts op een luchtbed of zelfs grondzeiltje slapen, dat kan best want dat doe jij je hele leven al.  Ook als je zo,n 60 jaar bent ( maar er natuurlijk minstens 20 jaar jonger uitziet ) is dat supergezellig toch ! De romantiek van vroeger herbeleven . s,avonds kussen bij het kampvuur en een lekker koud biertje voor jou ! Over het eten zijn we ook gauw klaar, gewoon.....macroni, lekker makkelijk ! Afwassen in de toiletten op zo,n halve kilometer van de tent maar dat mag de pret niet drukken, dan kan ze wel even alleen. Ondertussen kun jij even naar het journaal kijken want je hebt de router en de TV meegenomen . Daarna gezellig samen naar het voetbal kijken. De buurmannen komen ook  binnendruppelen want "samen" kijken is natuurlijk veel gezelliger. Kratje bier mee....helemaal top !.  Na de voetbal gaan we nog even bij een andere buurman langs die niet van voetbal houd, overgebleven biertjes mee. Er valt heel wat te lachen, zeker als de moppen eenmaal op gang komen. Om een uur of 3 rollen we onze tent in waar iedereen al ligt te slapen. Morgen maar bijtijds op want het is nog een stukje rijden en de baas verwacht wel dat je op tijd aanwezig bent of weer achter de PC zit thuis .Het weekend  was TOP ! Heerlijk toch om even uit die huiselijke  sfeer van THUIS weg te zijn..! Mijn nieuwe partner vond het ook vast TE GEK . Volgend weekend weer !

Terwijl ik hier in de morgen achter mijn bureau zit te schrijven, heb ik het licht aan. Het is donker. Het dakraam is bedekt met een laagje sneeuw. Grote sneeuwvlokken vallen in een snel tempo naar beneden en bedekken korte tijd de daken. Het is voorjaar. Was het winter geweest, had ik die sneeuw kunnen waarderen, maar nu past sneeuwpret en mooie beelden niet meer bij mijn gevoel. Bovendien waait het ook nog eens hard en de tere bloesems die al aan de bomen waren ontsproten, werden door de harde wind weggeblazen en vermengden zich met de sneeuwvlokken. Ik heb medelijden met de koolmeesjes, die in een nestkastje in mijn tuin aan het nestelen zijn. Ik zie ze op dit moment een tijdje niet. Misschien dat ze instinctmatig wachten op betere tijden. Maar paartjes hebben elkaar al gevonden. De romantiek in de natuur hangt overal in de lucht. En niet alleen in de lucht. De net geboren lammetjes in de weilanden. Op het water. Ik zag tijdens een wandeling twee zwanen verliefd om elkaar heen draaien, hun lange halzen elkaar omstrengelen, hun vederdracht pracht opgezet. Voorjaar is verwachting. Voorjaar is nieuw leven. Voorjaar is schoonmaken, opruimen wat in de winter verzameld is. Ramen en deuren open. Maar het voorjaar is op dit moment ver weg. Het vriest in de nacht en de boeren moeten hun fruitbomen beregenen.

Een paar dagen geleden de wilgen takken met de vrolijke kleuren van de geverfde eieren verwijderd. De verwelkte, eens kleurige tulpen, in de container gegooid. In de groene container wel te verstaan, met het idee, dat die overblijfselen nog eens voor een ander doel goed terecht zullen komen.
Het is weliswaar nog geen zomer, maar toch wil ik deze periode van corona in dit voorjaar komkommertijd in datingland noemen. Weinig mogelijkheden tot bedrijvigheid om het zo maar eens te noemen. Terwijl het voorjaar verliefde gevoelens kan aanwakkeren. Het is langer licht. Het warmer worden van het weer leidt tot meer buiten activiteiten. Alles in de natuur is verliefd, bijen, kippen, schapen… Maar de dieren kunnen onbekommerd bij elkaar komen, terwijl wij mensen bedreigd worden door Aero sollen van een virus en op afstand dienen te blijven. Wordt dan maar eens verliefd.

Maar ik heb mijn woonkamer weer wat kleur gegeven. Een aantal vaasjes met kleurige tulpen en heerlijk geurende hyacinten neergezet. Het voorjaar binnen gehaald. En buiten komen er vast weer betere tijden. De zon krijgt steeds meer kracht. En ook in datingland zullen betere tijden terugkeren, daar moeten we maar naar uitzien. Hopen op verbetering van alles wat door de corona epidemie ons nu tegenzit. Hoop is uiteindelijk het leven van de toekomst.

Liefs,
Monique