Internationale geluksdag 20 Maart The International Day of Happyness
zaterdag 20 maart 2021
Tijdens een Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in 2012 is de “The International Day of Happynes” ingesteld en besloten om deze dag op de datum van 20 maart ieder jaar wereldwijd te vieren. Deze datum is interessant vanwege de aarde die op dat moment astronomisch in balans is. Dag en nacht zijn precies even lang en de zon staat precies in lijn met de evenaar. Zomaar een weetje tussendoor, opgezocht in Wikipedia. Het gegeven dat de aarde astronomisch in balans is, kan juist nu, in deze bijzondere tijd van het doormaken van de wereldwijde pandemie, een belangrijke aanleiding zijn om activiteiten die binden en samenzijn bevorderen te verwelkomen. Het gaat dan weliswaar over de geluksfactor in de diverse landen, welk land het beste scoort in het welbevinden, maar binnen kleine kring, familie, kinderen, vrijwilligerswerk, werk en nog veel meer te noemen zaken, zijn er genoeg mogelijkheden om vooral aandacht aan elkaar te schenken. Extra aandacht aan iemand, of iets schenken kan gelukkige momenten opleveren.
In gedachten had ik nog ergens een uitspraak van de Dalai Lama die mij op dit moment zomaar te binnen schoot.
“Wat mij het meest verbaasd bij de Westerse mens is dat hij zijn gezondheid opoffert om veel geld te verdienen. Vervolgens offert hij het geld weer op om zijn gezondheid te herstellen. En dan is hij weer zo bezorgd over de toekomst, dat hij niet geniet van het heden, met als gevolg, dat hij niet in het heden, maar ook niet in de toekomst leeft. Hij leeft of hij nooit zal sterven en sterft terwijl hij nooit geleefd heeft”.
Als single in datingland is tijdens deze pandemie het geluk hebben in het vinden van een partner niet makkelijk, ook om fysiek iemand te ervaren. Plaatjes en bijbehorende uitleg genoeg over wat iemand van zijn/haar persoon kwijt wil. Keuze is er wel, maar daar ben je er niet mee. Spontaan iemand benaderen door een stevige handdruk, of impulsief een zoen op de wang zijn niet direct mogelijk.
In mijn regio heb ik meegedaan met de mogelijkheid om digitaal te daten via Zoom. Voor de pandemie bood die organisatie voor diverse leeftijdscategorieën datingavonden aan in het dating café. Zoals zoveel nu door allerlei bedrijven inventief wordt nagedacht om digitaal mensen te bereiken, proberen zij ook om voor singles toch de mogelijkheid te bieden om contacten te kunnen leggen. Op zich niks mis mee, maar het haalt het niet bij het echte fysieke daten. Face to face. In eerste instantie waren er tien deelnemers welke zich aangemeld hadden. Ook nog mooi verdeeld. Vijf dames en vijf heren. Helaas kwamen twee heren niet opdagen. Ingedeeld per kamertje kregen twee personen 5 minuten de tijd om met elkaar in gesprek te gaan. In feite is het niet anders dan het videobellen wat hier op deze site aangeboden wordt. Je hebt de mogelijkheid om een gezicht te zien en een stem te horen in bewegend beeld. Dat zijn in mijn optiek de twee voordelen. Maar daar houdt het ook mee op. We zitten voor een beeldscherm en het enige wat je ziet is een gezicht. Wat ik belangrijk vind is om iemand geheel in zijn hoedanigheid te zien, te ontdekken, te ervaren, te beleven. De houding, de manier van lopen, het bewegen van de handen, en voor mij van belang, iemand ook te kunnen ruiken. Ik moest gedurende het gesprek de neiging onderdrukken om te vragen om te gaan staan, misschien een eindje te lopen. Dat doe je natuurlijk niet, maar ik wilde de rest wat onderin dat beeld op het scherm verdween, ook ontdekken. Het is allemaal leuk die digitale mogelijkheden, maar er is niets tastbaar. En dat tastbare vind ik zo broodnodig om nader tot elkaar te komen. Na afloop kon je via een digitaal formulier iemands naam invullen om verder mee in contact te gaan. Wanneer er een wederzijdse klik was, werden de email adressen uitgewisseld. Eén van de heren had mijn naam ingevuld en ik ook zijn naam. Het kwam tot een mailwisseling. Maar het verliep stroef. Telefoonnummers uitgewisseld, waarbij ik dacht, die stem en houding die mij wel aansprak, die interesse zou ik dan wel terug kunnen vinden in de gesprekken. Echter, er bleef die afstand. Ook dit werkte niet. Of het bij een fysieke kennismaking wel gelukt was weet ik natuurlijk niet, maar ik betwijfel het. Maar even dat gevoel te hebben gehad van aandacht, iemand die geïnteresseerd is in mij, doet ook goed.
Evengoed was het een leuke ervaring om ook eens aan deelgenomen te hebben. In de toekomst toch maar eens dat dating café bezoeken. Iemand te kunnen ontdekken in een sfeerrijke ambiance, met een kop koffie, of een drankje is toch een andere belevenis, dan thuis achter een kil scherm. Ik blijf positief denken.
Liefs,
Monique
geplaatst door monique3 - 1032 keer gelezen
Vorige berichten
Spinozaproza
Er was eens een man met een missie,
sprak voor zijn beurt zonder permissie.
Vond zichzelf heel wijs
en stelde de eis:
een damesprofiel zonder omissie.
Hij zocht een echt eerlijke lady,
het liefst zonder te veel tragedie.
Want zelf immerblij
en gezellig vrij,
hopend op wederzijdse adhesie.
Zijn vensterbank vol succulenten,
gaf hem voldoende argumenten
tegen geraniums,
moderne mediums
of te vlezige corpulenten.
Hij was al jaren aan het daten
en zou nu toch wel kunnen weten
van zijn marktwaarde.
Hier op deze aarde
kon hij een lekker ding vergeten.
Een vrouw las zijn profiel in de trein
en ach wat was de wereld toch klein:
wie plofte daar neer?
De vetplantmeneer?
Of kon het de heer van Kooten zijn?
In het geheim gaf zij hen namen,
meestal niet de meest deugdzame,
een potloodventer
of excellenter
hunkerbunkerende eenzame.
Hij leek op van Kooten’s vieze man
al vond hij zichzelf een Don Juan.
Een ladykiller?
Ha, wat een giller!
In zijn dromen kon hij er wat van.
Ach hoe anders zijn realiteit
Droogstoppelig, te weinig gevrijd.
Was hij het verleerd?
Deed hij het verkeerd
zelfs in de voltooid verleden tijd?
Hij schreef er (te) graag en veel over
met nickname, een soort undercover.
Gaf advies en raad
helaas viel zijn zaad
op de rots, of er bleef weinig over…..
Misschien wachten wij, leuke vrouwtjes,
niet op een Don Juan zonder foutjes?
Een zedenpreker
of hartenbreker?
Om zijn tips glimlachen we flauwtjes.
Geluk is immers meebewegen
in zonneschijn en gure regen.
Dus flexibelig
soms wat wiebelig
op ’s werelds (on)aangename wegen.
Ervaringsdeskundigheid gewenst
qua toppen en dalen begrensd.
Dus van vlees en bloed,
geen zuur zonder zoet.
Gewoon grijzig humeur als het plenst.
Vandaag is het weer heel wisselend
zo ook mijn schrijf-, dicht- en rijmtalent.
Reageren mag,
het liefst met een lach.
Liever aanvullend azijnpissend?
P.S1: De titel moet natuurlijk zijn: “ Spinaziepoëzie”, maar dat wordt helaas niet goed weergegeven op deze site. Bovendien ben ik geen dichteres, hooguit een vermakelaar…….
P.S2: Elke overeenkomst met bestaande personen, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten berust op louter toeval.
De wet van Murphy en van Muphry
Waar gewerkt wordt worden fouten gemaakt. Ooit werd Edward Murphy, (1918-1990), een ruimtevaartingenieur, die aan veiligheid-kritieke systemen werkte bepaald bij de kans op menselijke fouten, die in zijn werkterrein natuurlijk catastrofale gevolgen kunnen hebben. De aan hem toegeschreven wet van Murphy luidt "If there's any way they can do it wrong, they will" (als er een manier is waarop ze het verkeerd kunnen doen, zullen ze dat ook doen) of ook wel "Anything that can go wrong, will go wrong" (alles wat fout kan gaan, zal fout gaan).
Volgens zijn zoon Robert was de werkelijke bedoeling van zijn vader: “Als er meerdere manieren zijn om iets te doen en een van die manieren eindigt rampzalig, dan zal iemand het op die manier doen”. Een andere “wet” komen we op allerlei fora tegen, het is een verbastering van Murphy’s law: men noemt het de wet van Muphry: Iemand die schriftelijk kritiek levert op een tekst zal op zijn beurt altijd ten minste één spel- of taalfout maken in zijn eigen tekst (deels ontleend aan Wikipedia). Deze wetmatigheid heb ik op deze site meer dan eens gezien; het betekent dat je tekstuele of inhoudelijke kritiek meer dan eens zelf moet nalezen, voordat je die uit!
Ik heb ervaring met beide bovengenoemde wetmatigheden. Wie niet, zou ik zeggen. Fouten, vergissingen, je leert ervan, maar soms moet je ze duur betalen. Ook in relaties gaat het heel vaak mis. Een derde van alle huwelijken loopt toch op de klippen, veel niet-geregistreerde relaties zullen ook vaak ongewild eindigen. Kunnen we over die missers de wet van Murphy en misschien ook die van Muphry als vergrootglas leggen?
De wet van Murphy heeft gelukkig ook positieve effecten gehad. Bij de verstrekking van medicijnen in een apotheek wordt er nu een protocol gehanteerd om fouten te voorkomen, die voor de patiënt desastreus kunnen zijn.
Hoe ga je om met kritiek? Je kunt er verschillende dingen mee doen:
Naast je neerleggen. Of zeggen: Bedankt. Maar bij jezelf denken: Bekijk het maar…
Kritiek ter harte nemen en bij een volgende gelegenheid er dankbaar gebruik van maken. Dat is de beste levenshouding. Maar die vraagt veel van degene, die kritiek ontvangt..
De kritiek weerspreken. Dan moet je met goede steekhoudende argumenten op de proppen komen.
Met de criticaster in gesprek gaan. De uitkomst van zo’n gesprek is onzeker. Soms kapt een van beiden de conversatie af, nog voordat die echt begonnen is.
Ik geloof stellig, dat de manier, waarop in een relatie op fouten en op kritiek gereageerd wordt vaak aan de basis van een voorgaande onenigheid ligt. Wie niet zelf met fouten heeft leren te leven heeft ook voor de fouten van een ander onvoldoende begrip. Er worden vergelijkingen gemaakt. Fouten en vergissingen komen in mijn hele leven voor, dus waarom niet als ik een date heb? Maar om je dan te excuseren voor een blunder, dat is andere koek.
Kunnen we / kan ik bij een date de wet van Murphy omzeilen? Kan ik voorkomen dat ik een blunder maak? Er zijn genoeg tips om Murphy de nek om te draaien bij een afspraakje. Het is zo zonde als een veelbelovende afspraak strandt door iets, wat voorkomen had kunnen worden. Welke onderwerpen kun je te berde brengen bij de date, wat is echt een no go?
Een goede voorbereiding op een date is een must. Er goed uitzien, jezelf voornemen zowel goed te spreken maar vooral goed te luisteren. Op tijd arriveren, het is al zo vaak hier gezegd.
Toch geloof ik niet echt in een vast protocol voor een date. Dan wordt het een eenheidsworst, heel saai dus. Er mag een element van verrassing in zitten, graag zelfs. En zo mogelijk een vleugje humor, maar beslist geen platte grappen. Die schrikken af!
Hopelijk duikt Edward Murphy niet op, als we op een terras zitten. Hij doolt al ruim 30 jaar niet meer rond op deze aardkloot, maar je kunt het nooit weten..
Enthousiast
Soms ben je zo enthousiast dat je het het liefste van de daken af zou willen schreeuwen, zo voel ik mij dus nu!
Ik werk in het basisonderwijs en wij moeten naast ons werk met de kinderen ook verplichte professionaliseringsuren maken. Een aantal cursussen zijn door de werkgeven uitgekozen, maar we mogen ook zelf cursussen uitkiezen. Deze cursussen zijn via een online nascholingsprogramma te volgen. Ik werk in Utrecht Overvecht en als 2 op de 10 kinderen Nederlands niet als 2e taal heeft (nt2) is dat veel.
Ik houd van mijn werk en de doelgroep, alleen ik wil zoveel meer als wat ik nu doe, hoe kan ik juist deze kinderen het beste bereiken? Hoe komt wat ik aanbied het beste bij ze binnen.
Ik werk met de kinderen van groep 1, 2 en 3 en de meeste kinderen die bij ons binnenkomen, zijn niet naar een dagverblijf of voorschool geweest, de Nederlandse taal hebben ze vaak hooguit gehoord in de supermarkt. Daarnaast zijn deze kinderen nog heel onzelfstandig als je ze vergelijkt met de meeste Nederlandse kinderen
Ik ben een persoon die graag in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden denkt, maar ook iemand die graag alles oplost (voor iedereen) en het liefst direct.
Gisteren begon het ineens bij mij te bruisen, ik kreeg zoveel ideeën, dus tot laat ben ik bezig geweest het op papier te zetten daarvan. Vanmorgen ben ik gaan kijken bij de cursussen waar ik vrij uit kon kiezen en ik vond wat ik zocht, een cursus nieuwkomers in de klas.
Ik werd steeds enthousiaster, zeker over een bepaalde methode waar ze het over hadden. Ik zag en zie zoveel kansen voor de kinderen met deze methode. Zien is snappen heet het boek en de methode, en nadat ik het boek besteld had bleek dat er ook een opleiding is om deze methode echt goed onder de knie te krijgen. Ja dat wil ik heel graag dacht ik bij mijzelf, wat baal ik dat het nu zondag is en ik niet de gene die de opleiding verzorgt kan bellen om te vragen wat het kost en waanneer ik de opleiding kan gaan volgen. Om vervolgens mijn werkgever te bellen hierover
Ik moet nog heel even geduld hebben tot morgen, dan bel ik eerst de gene op die de opleiding verzorgd voor verdere info en daarna mijn werkgever! Deze methode zou zo een groot verschil kunnen betekenen voor in het bijzonder de jongste groep, ik ben heel enthousiast nu maar hopen dat mijn werkgever dit net zo is.