Dansles
zaterdag 1 mei 2021

Jaren geleden heb ik een keer de stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar een gratis inloopavond van een dansschool voor stijldansen gegaan. Ze wilden leden werven voor het nieuwe cursusjaar. Je kon die avond de locatie goed bekijken en je mocht ook de dansvloer uitproberen. Het was er gezellig druk en er hing een leuke sfeer. Ik doe het, dacht ik en heb me ingeschreven voor de cursus brons.
Voor deze cursus, die 2 weken later al begon, heb ik dansschoenen aangeschaft en een paar leuke rokjes gekocht om goed voor de dag te komen. Wat denk je? Wel 10 dames dames en maar 4 heren voor de cursus brons. Langs de kant zaten de heren van de al eerder afgelopen danslessen voor zilver en goud en die vulden het ontbrekende aantal heren aan. We konden beginnen. De quickstep kan ik al en gelukkig begonnen ze daarmee. Ik trof een van de gevorderde heren van zilver, dus dat ging prima. Na een half uur ruilden iedereen van partner en kreeg ik een lompe man als danspartner. Hij trapte regelmatig op mijn dure, nieuwe dansschoenen, dus die zagen er aan het eind van de les niet meer uit. Geen nood, er was niks stuk gegaan en een likje schoensmeer doet wonderen.
Bij de 2e les had de organisatie toch nog wat nieuwe heren ingeschreven voor mijn lesuur en hoefden er minder heren van zilver of goud in te vallen. Na de 3e les mochten we na afloop van alle lessen nog een uurtje vrijdansen om de net geleerde danspassen te oefenen. Helaas kon ik niet meedoen aan de Engelse Wals, Tango, Rumba of de Cha-Cha-Cha. want die lessen moest ik nog krijgen. Ik vond het wel fantastisch om ernaar te kijken, terwijl ik praatte met de andere dames van brons, die deze danspassen ook nog niet konden doen. Er was ook een beeldschone dame bij onze cursus brons. Ik noem haar Rianne, want je weet nooit of iemand van de danslustige heren/vrouwen van toen nu ook ingeschreven staat bij 50plus. Rianne had prachtig lang haar, wat leuk opgestoken was en zag er fantastisch uit. Dat hadden ook de heren allemaal gezien en ze werd gevraagd om toch mee te dansen bij het vrijdansen. De gevorderde heren zouden haar de danspassen wel even bijbrengen. Dat ging bij het volgende vrijdansuur ook zo, dus kon zij veel eerder goed dansen dan ik.
Halverwege het cursusjaar was het nog steeds zo : als het vrijdansen begon, werd Rianne meteen gevraagd en de overige dames van brons maar mondjesmaat. Sterker nog, als Rianne tussendoor wilde uitrusten of haar drankje wilde opdrinken, gingen de heren meteen rechtsomkeert als ze even bedankte. Naar de andere dames van ons groepje werd niet eens gekeken. Het leek wel of er een soort wedstrijd was ontstaan wie Rianne kon versieren. Haar zus zat ook bij ons groepje op dansles. Ze vertelde me dat Rianne af en toe schoon genoeg kreeg van die mannen die haar stijf tegen zich aan drukten tijdens het dansen. Ik kreeg meteen een AHA-moment. Het ging dus niet alleen om het dansen, maar ook de opwinding om die knappe vrouw lekker vast te kunnen houden. Het mannelijk libido werd dan kennelijk behoorlijk geprikkeld.
Er was er in die tijd bij een aantal horeca-gelegenheden regelmatig een stijldansavond en al gauw hadden we een vast groepje waarmee we 2 x in de maand ergens gingen oefenen op zaterdagavond. Rianne was nooit van de partij, haar zus wel. Op een van die vrijdansavonden vertelde ze mij : Rianne heeft een oplossing gevonden voor de dansles. Ze heeft een leuke vent ontmoet en hem overgehaald om lid te worden van onze dansschool. Ze heeft hem beloofd zijn vaste danspartner te worden. De week daarop deed hij zijn entree.
Hij mocht er inderdaad wezen!. Een lange, knappe man, die een perfect zittende spijkerbroek droeg. Daarboven een bijpassend modern overhemd en daaroverheen een te gek colbertje. Rianne had zich voor de gelegenheid ook helemaal opgedoft, dus waren ze het stralende middelpunt van de dansles. Tijdens het uur vrijdansen staken ze niet alleen de mannen de ogen uit, maar ook de vrouwen keken jaloers met een schuin oog naar dit knappe danspaar. Missie geslaagd, Rianne danste de rest van het seizoen alleen nog met hem.
Het jaar daarop heb ik ze bij de vervolgcursus zilver niet meer gezien. Haar zus ging wel door en ze vertelde : de relatie tussen die 2 is over. Rianne wil niet meer stijldansen, want ze heeft kort na afloop van de danscursus een hele leuke man ontmoet via een datingsite...
geplaatst door sixty - 2225 keer gelezen
Vorige berichten
Prooi
Wil je nog een glaasje, vroeg ze me na het Sint-Jansfeest, ook bekend als de midzomerwende die niet alleen, maar zeker in het zuiden uitgebreid wordt gevierd.
Zoals elk jaar werden de feestelijkheden op het plein in de kleine buurtschap waar de camping is gelegen ’s avonds laat afgesloten met het vuurwerk. Dat is altijd dringen, want vanaf de derde rij is er behalve rook weinig te zien. Onbedoeld kwam ik naast een vrouw te staan. We raakten elkaar niet, maar ik stond voldoende dichtbij om haar lichaamswarmte te voelen en een zweem van haar friszoete parfum te vangen. Zou ze alleen zijn? Ik ben echt niet voortdurend op jacht, integendeel, helemaal niet meer en ik heb sowieso altijd weinig affiniteit gehad met dat jagersyndroom waar we sinds het Stenen Tijdperk mee opgezadeld zitten. Maar toch, eenmaal in deze positie diende de vraag zich als vanzelf aan. En het was tenslotte zomer in het zuiden. Context bepaalt veel, zo niet alles.
We raakten aan de praat en na enkele minuten wist ik dat ze gescheiden was en nu voor het eerst samen met haar twee tienerdochters weer op vakantie was. Tijdens de finale van het vuurwerk, twee aarzelende fonteinen die meer naar voren dan omhoog spoten, bracht ze haar mond dicht bij mijn oor en zei: ‘Heb je zin om nog een glas wijn te komen drinken als het vuurwerk is afgelopen?’ Op de terugweg gaf ze me een arm. Hoe moeilijk kan dat jagen trouwens zijn, dacht ik nog, vlak voordat ik besefte dat ik waarschijnlijk de prooi was.
Vriendschap of relatie
Bij het invullen van je profiel komt er een vraag met 3 keuze-mogelijkheden : 1) relatie,2) vriendschap, 3) maakt niet uit. Hoezo maakt niet uit? Ik zie wel degelijk verschil in het hebben van een relatie of vriendschap. Bij een relatie draait het toch vooral om die ene, waarmee ik graag een toekomst wil opbouwen, hopelijk ook oud mee kan worden. Bij vriendschap blijft dat nog altijd maar de vraag. Goede vrienden hebben veel 50plusleden soms allang. Tenslotte hebben we al een heel leven achter de rug voor je lid werd van deze datingsite.
Bij oude vriendschappen zijn ook wel degelijk verschillen te noteren. Er zijn allemansvrienden, die makkelijk nieuwe vrienden maken omdat dat ze van nature heel lief zijn en zich makkelijk aanpassen aan anderen. Dat geeft ze een goed imago, want ze weten zich overal gunstig te presenteren. Maar het zijn vaak versnipperde vriendschappen, ze hebben voor alles wat ze willen ondernemen wel een passende vriend(in). Vaak zelfs meerderen voor dezelfde activiteit. Is altijd makkelijk als degene aan wie je het eerst gevraagd had om mee te gaan niet kan. Er kleeft ook een gevaar aan : als ze iemand vinden waarmee ze het gezelliger of leuker vinden dan met jou, zal de vriendschap op een gegeven moment ophouden. Ze vragen jou bijna nooit meer en als jij iets voorstelt komt het hem/haar niet uit. De vriendschap was toch te oppervlakkig en bloedt dan dood . Een beetje vergelijkbaar met clubvriendschappen, als je van de (sport)club afgaat, zal het contact vaak gaan verwateren, want anderen nemen dan jouw plaats in.
Je kan ook eigenzinnige vrienden hebben. Deze mensen zijn gewoon zichzelf, ze doen zich ook niet anders voor. Ze hebben meestal minder vrienden, waar ze heel veel mee delen. Dit kunnen zelfs levenslange vriendschappen zijn, want ze blijven trouw contact met je houden. Doordat hij/zij veel van je weet, is die vriendschap dan ook erg diep. Dit kan een probleem worden als de partner voor zo'n hartsvriend(in) met pensioen gaat en alle dagen thuis komt. Ik heb meegemaakt dat hij die trouwe single vriendin van zijn vrouw opeens niet meer zo geslaagd vond. Bij hun vriendschap met andere echtparen was er immers ook veel tijd en aandacht voor hem. Dan ligt de bal bij zijn vrouw hoe zij hier mee om wenst te gaan. Het hemd is meestal nader dan de rok, dus het komt hard aan als zo'n hechte, jarenlange vriendschap opeens een stuk minder gaat worden, op den duur zelfs kan gaan verwateren.
Dit probleem kan zich ook voordoen bij een single m/vr die een nieuwe geliefde vindt op oudere leeftijd. Het is dan nog maar helemaal de vraag hoeveel tijd je vriend/in gaat doorbrengen met oude vrienden. Zeker in het begin kan je zo iemand beter met rust laten en hopen wanneer de 1e verliefdheid voorbij is, de hechte vriendschap vanzelf weer opbloeit. Daarbij is het van groot belang dat die nieuwe liefde niet jaloers wordt op die goede vriend/in van jou, zeker als die ook nog eens van de andere sekse is ....
Verstrooid, vergeten, dement en dan?
Het geheugen, dat voor iedereen van enorm belang is, laat mij en vermoedelijk iedereen die wat ouder is wel eens in de steek. Het is enerzijds vervelend, dat ik niet zonder hulpmiddelen of noem het foefjes afspraken kan nakom, ik merk het evenwel ook bij jongere mensen. Bij veel gezinnen hangt aan een keukenwand een bord met briefjes waarop met datum en soms tijd staat wie wat moet doen. Op het toilet hangt een verjaardagskalender. Tot nu toe heb ik mij niet laten verleiden om mijn naam te schrijven bij de datum, waarop ik zelf jarig ben.
De hulpmiddelen om mij ergens op te attenderen zijn veel geavanceerder geworden. Er zijn programma’s op een smartphone die een waarschuwingssignaal laten horen. Ik beperk mij tot een tekstprogramma met afspraken en dingen die gedaan moeten worden, een things-to-do lijstje in mijn pc.
Onlangs was ik wederom in Amsterdam bij een dansevent; ik zwierde met een aardige dame die na een paar dansjes opeens verdwenen was. Een kwartier later betrad ze weer de dansruimte, maar al heel snel daarna nam ze weer de benen naar elders. Een half uur later kwam ze opnieuw op de proppen. Ik vroeg haar, waarom ze opeens weg was gegaan. Wat bleek? Zij, zelf 68 jaartjes oud was met haar moeder van 92 gekomen, en die was helemaal overstuur omdat ze haar mobiel kwijt dan wel vergeten was. Dochterlief spoedde zich naar haar eigen woning en de woning van moeder en kwam tot opluchting van moeder met het mobieltje aanzetten.
Diezelfde avond besloot ik een echtpaar in het Gooi eens te bellen. Ik schrok toen ik hem sprak. Ik ken hen allebei al meer dan 50 jaar, over twee jaar willen zij hun gouden bruiloft vieren; ik was er getuige van, toen zij elkaar ontmoet hebben, toen ik met hem naar een dansgelegenheid in Amsterdam ging. Hij vertelde mij, dat ze op doordeweekse dagen uit elkaar zijn, en dat ze alleen in het weekend samen zijn. Zijn vrouw verblijft nu van maandag tot en met vrijdag in een zorginstelling op een gesloten afdeling, wel in dezelfde stad, omdat zij lijdt aan dementie. Op zaterdag en soms al op vrijdagavond haalt hij haar op zodat ze het weekend samen thuis kunnen zijn. Als klap op de vuurpijl verraste een predikant mij de volgende ochtend op een preek over het geheugen van de geest.
Dit alles zette mij aan het nadenken over het belang van een goed geheugen, een heldere geest. Ook ik ben dus voor belangrijke zaken een beetje afhankelijk van mijn agenda. En het lukt mij tot nu toe redelijk om gemaakte afspraken te realiseren. In de twee situaties die ik hierboven beschreef beschikt de persoon, die een verminderde geheugenfunctie heeft over een vangnet in de vorm van een familielid of zelfs een partner. Uit mijn nabije omgeving ken ik nog zo’n stel, waar nu de man dementeert en zijn vrouw hem begeleidt. Die begeleiding valt niet mee. Soms geeft een partner die dement is tegengas als hij / zij geholpen wordt. Er vallen wel eens van weerskanten harde woorden. Dementie raakt de kern van wie iemand is. Hoe moeilijk is het vaak om contact te krijgen met iemand die dementeert!
Als je als single op “latere” leeftijd opnieuw iemand ontmoet en er is een klik, dan weet je nooit van te voren, hoe de relatie zich zal ontwikkelen en al helemaal niet wanneer een van beiden gaat kwakkelen. Ik ken ook een stel, waarvan de vrouwelijke helft vooraf wist dat haar partner lichamelijke klachten had. Hij was altijd heel helder van geest, dat trok haar in hem aan en ze zijn na een paar jaar verkering getrouwd. Maar hoe gaat dat met stellen die elkaar na een eerdere relatie ontmoeten en waarbij een van beiden met geheugenverlies of zelfs met dementie te maken krijgt? Waar er sprake is van echte liefde wordt er wel een oplossing gevonden. Het valt evenwel niet mee… Hoe ga je zelf om met geheugenverlies en wat heeft het voor impact op je omgeving?