Dansles
zaterdag 1 mei 2021
Jaren geleden heb ik een keer de stoute schoenen aangetrokken en ben ik naar een gratis inloopavond van een dansschool voor stijldansen gegaan. Ze wilden leden werven voor het nieuwe cursusjaar. Je kon die avond de locatie goed bekijken en je mocht ook de dansvloer uitproberen. Het was er gezellig druk en er hing een leuke sfeer. Ik doe het, dacht ik en heb me ingeschreven voor de cursus brons.
Voor deze cursus, die 2 weken later al begon, heb ik dansschoenen aangeschaft en een paar leuke rokjes gekocht om goed voor de dag te komen. Wat denk je? Wel 10 dames dames en maar 4 heren voor de cursus brons. Langs de kant zaten de heren van de al eerder afgelopen danslessen voor zilver en goud en die vulden het ontbrekende aantal heren aan. We konden beginnen. De quickstep kan ik al en gelukkig begonnen ze daarmee. Ik trof een van de gevorderde heren van zilver, dus dat ging prima. Na een half uur ruilden iedereen van partner en kreeg ik een lompe man als danspartner. Hij trapte regelmatig op mijn dure, nieuwe dansschoenen, dus die zagen er aan het eind van de les niet meer uit. Geen nood, er was niks stuk gegaan en een likje schoensmeer doet wonderen.
Bij de 2e les had de organisatie toch nog wat nieuwe heren ingeschreven voor mijn lesuur en hoefden er minder heren van zilver of goud in te vallen. Na de 3e les mochten we na afloop van alle lessen nog een uurtje vrijdansen om de net geleerde danspassen te oefenen. Helaas kon ik niet meedoen aan de Engelse Wals, Tango, Rumba of de Cha-Cha-Cha. want die lessen moest ik nog krijgen. Ik vond het wel fantastisch om ernaar te kijken, terwijl ik praatte met de andere dames van brons, die deze danspassen ook nog niet konden doen. Er was ook een beeldschone dame bij onze cursus brons. Ik noem haar Rianne, want je weet nooit of iemand van de danslustige heren/vrouwen van toen nu ook ingeschreven staat bij 50plus. Rianne had prachtig lang haar, wat leuk opgestoken was en zag er fantastisch uit. Dat hadden ook de heren allemaal gezien en ze werd gevraagd om toch mee te dansen bij het vrijdansen. De gevorderde heren zouden haar de danspassen wel even bijbrengen. Dat ging bij het volgende vrijdansuur ook zo, dus kon zij veel eerder goed dansen dan ik.
Halverwege het cursusjaar was het nog steeds zo : als het vrijdansen begon, werd Rianne meteen gevraagd en de overige dames van brons maar mondjesmaat. Sterker nog, als Rianne tussendoor wilde uitrusten of haar drankje wilde opdrinken, gingen de heren meteen rechtsomkeert als ze even bedankte. Naar de andere dames van ons groepje werd niet eens gekeken. Het leek wel of er een soort wedstrijd was ontstaan wie Rianne kon versieren. Haar zus zat ook bij ons groepje op dansles. Ze vertelde me dat Rianne af en toe schoon genoeg kreeg van die mannen die haar stijf tegen zich aan drukten tijdens het dansen. Ik kreeg meteen een AHA-moment. Het ging dus niet alleen om het dansen, maar ook de opwinding om die knappe vrouw lekker vast te kunnen houden. Het mannelijk libido werd dan kennelijk behoorlijk geprikkeld.
Er was er in die tijd bij een aantal horeca-gelegenheden regelmatig een stijldansavond en al gauw hadden we een vast groepje waarmee we 2 x in de maand ergens gingen oefenen op zaterdagavond. Rianne was nooit van de partij, haar zus wel. Op een van die vrijdansavonden vertelde ze mij : Rianne heeft een oplossing gevonden voor de dansles. Ze heeft een leuke vent ontmoet en hem overgehaald om lid te worden van onze dansschool. Ze heeft hem beloofd zijn vaste danspartner te worden. De week daarop deed hij zijn entree.
Hij mocht er inderdaad wezen!. Een lange, knappe man, die een perfect zittende spijkerbroek droeg. Daarboven een bijpassend modern overhemd en daaroverheen een te gek colbertje. Rianne had zich voor de gelegenheid ook helemaal opgedoft, dus waren ze het stralende middelpunt van de dansles. Tijdens het uur vrijdansen staken ze niet alleen de mannen de ogen uit, maar ook de vrouwen keken jaloers met een schuin oog naar dit knappe danspaar. Missie geslaagd, Rianne danste de rest van het seizoen alleen nog met hem.
Het jaar daarop heb ik ze bij de vervolgcursus zilver niet meer gezien. Haar zus ging wel door en ze vertelde : de relatie tussen die 2 is over. Rianne wil niet meer stijldansen, want ze heeft kort na afloop van de danscursus een hele leuke man ontmoet via een datingsite...
geplaatst door sixty - 586 keer gelezen
Vorige berichten
De dag nadat...
De dag nadat…
Tijdens mijn wandeling vandaag genoot ik van de geuren en kleuren die het voorjaar ons brengt. Na een regenbui toonde het jonge groen nog groener. Ik rook de geur van de wilde sering en nog andere geuren die ik niet direct thuis kon brengen, maar mij met een bouquet van aroma’s omhulden. Daar kan zelfs Chanel no.5, wat ik regelmatig gebruik, niet tegenop. Ik bleef staan om een ganzenfamilie de wal op te zien opklauteren. De ouders driftig roepend naar de kleintjes om zich aan te sluiten. Tegelijkertijd moest ik denken aan diverse periodes in mijn leven die verdrietig en moeilijk waren. Die ik te boven ben gekomen en nu hier onbekommerd kan genieten van de natuur.
Er zijn soms van die dagen die we het liefst nooit meer wensen mee te maken. Periodes daarop volgend die tijd kosten om alles te verwerken. Verdriet, hopeloosheid, geen uitzicht meer zien. En toch komt er dikwijls na een zware periode een nieuwe toekomst. Breekt de zon weer door en kunnen we van alles wat het leven ons brengt daarna ook weer het geluk binnen laten.
Dit alles overdacht ik mij tijdens mijn wandeling in de ontluikende natuur.
De dag nadat…
een bloem niet meer zo lekker ruikt
de hemel niet zo blauw meer lijkt
verdriet de overhand krijgt
geluksgevoel zomaar verdwijnt.
Maar er is altijd een dag nadat…
er een nieuwe weg wordt aangelegd
er een wegwijzer is die de goede richting op wijst
naar een pad wat naar de horizon reikt
en het zonlicht de wandeling begeleidt.
Er is altijd een dag nadat…
de zon weer vrolijk schijnt
verdriet naar de achtergrond verdwijnt
het leven niet meer zo hopeloos lijkt
en het licht aan het eind van de tunnel verschijnt.
Er is die dag nadat…
er een toekomst wacht
moe maar voldaan na het afgelegde traject
het geluk weer toelacht
en men dan op die dag voor een nieuwe reis vertrekt.
Er komt altijd een nieuwe dag nadat…
Liefs,
monique
Mag ik u voorstellen aan... Rosa
Terwijl het water in de huiskamerfontein heerlijk kabbelt, mijmer ik over een onderwerp. Eigenlijk is bijna alles toch al wel geschreven in dit dating gebeuren.
Er lijkt bijna niets toe te voegen.
Een blog van La Paulaa kan natuurlijk alleen maar over sprookjes gaan, heb ik wel eens gelezen.
Of het nou wel of niet zo is, ik heb het als compliment beschouwd.
Sprookjes of niet, ik ken de waarheid.
Altijd leuk om (al) mijn blogs terug te lezen.
Het leven is toch een feessie?!?!
Vergeet niet af en toe een nieuwe slinger op te hangen!
Is het erg dat ik nog steeds terugdenk aan voorbije liefdes?
Wat wil dat nou zeggen?
Bijna begon mijn blog met ‘er was eens een herinnering’ enfin het niet-sprookje, het is namelijk allemaal waar.
De vijver met de vissen.
De visser.
Vervelde huid.
En nog veel meer...
Marokkaanse lampen, wierook, kaarslicht, glazen wijn, Portugal, bikini. En bonbons.
Alles passeert de revue.
Behalve mijn prachtige Assepoester jurk.
Een blauwe, met allemaal tule en vele glitters.
Die jurk heeft me een dienst bewezen.
Altijd deed ik m’n best.
Uiteindelijk werd ik niet uitgenodigd voor het feest, tot ineens de lieve fee verscheen.
Wow.
Daar kwam m’n jurk vandaan. En in die jurk heb ik met een prins gedanst.
Nu zie ik in, dat ik mijn best niet meer hoef te doen; ik ben namelijk goed zoals ik ben;
Beter hoeft niet! Dit is het.
Het waren wel allemaal lessen, dus achteraf heel nuttig.
Ik heb haar naar de kringloopwinkel gebracht. Daar hangt ze nu te pronken.
Ik lak mijn nagels en ga zo mijn atelier in. Tegenwoordig schilder ik portretten en ik vind het geweldig om te doen.
Versies van mezelf? Zeggen anderen
Ik weet het niet.
De vrouwen ontstaan.
Ja alleen maar vrouwen.
Eergisteren ontstond Rosa. Zo te zien is ze op een bal aangekomen. Afwachtend kijkt ze rond.
Een afbeelding zal ik plaatsen bij mijn foto’s, zodat u haar kunt bewonderen indien gewenst.
Wat roept Rosa bij u op?
Bij voorbaat dank voor uw compliment - dat is altijd leuk.
Fijn weekend
Maskers
Hoe goed leer je een "geliefde" bij de start van een nieuwe relatie kennen? In het beginstadium moet je de ander immers nog helemaal ontdekken? Je wilt elkaar van alles en nog wat vertellen.
De echte relatie begint pas, als het nieuwe eraf is, de euforie om samen dingen te gaan ondernemen gewoon begint te worden. Je hebt inmiddels elkaars achterban ontmoet en ook de nieuwe omgeving van je partner samen verkend. Hoe kom je erachter hoe je geliefde in de praktijk is? Wanneer gaat je beste beentje voorzetten voor de nieuwe vriend(in) de prullenbak in? Bij een groot verschil van mening, of moet er eerst ruzie ontstaan? Wanneer laat iemand zijn masker zakken en ook de wat minder leuke kant van zijn/haar karakter zien? Kortom, hoe is hij/zij in de dagelijkse praktijk?
Sommige mensen kunnen lang kleine irritaties voor lief nemen zonder er ook maar iets van te zeggen, maar als de emmer vol is, kan in een klap de stemming omslaan. Dan wordt opeens alles op tafel gelegd. De ander weet dan niet wat hem/haar overkomt, zag dit niet aankomen. De schrik kan dan ook behoorlijk groot zijn. Aan de andere kant is het niet wenselijk om bijna iedere irritatie op te gaan noemen. Niemand wil immers als een zeurpiet overkomen. Bovendien zou je nog raar staan te kijken als de ander dan ook even van de gelegenheid gebruik maakt om over jouw onhebbelijkheden te gaan praten.
Toch denk ik dat open zijn naar elkaar helpt. Vooral als je al langere tijd alleen bent, kunnen er in de loop van de tijd gewoontes of gedrag zijn ontstaan, die te weinig rekening houden met de ander. Soms is iemand zich daar niet eens van bewust en kan het helpen als het bespreekbaar wordt gemaakt. Als je aldoor maar een masker ophoudt om de ander te "pleasen", gaat dat uiteindelijk ten koste van jezelf. De beste benadering zal, zoals vaak het geval is, wel ergens in het midden liggen.
Een eye-opener is het, om eens 2 weken met elkaar door te brengen, het liefst thuis. Dan zie je pas werkelijk hoe iemand echt is. Bij een weekendrelatie zal iemand zijn/haar masker wel op kunnen houden, maar 14 dagen lang lukt bijna niemand. Eigenllijk zou een masker helemaal niet nodig moeten zijn, als je gewoon jezelf laat zien zoals je bent...