Jouw beïnvloeding leeft voort...
vrijdag 7 mei 2021
Jouw beïnvloeding leeft voort...
Ik ben gezegend geworden met 4 zonen. Vier reeds lang al groot geworden mannen nu.
Ze zijn vnl grootgebracht door alleen deze moeder.
In de praktijk betekende dit dat ze vooral door een vrouw (levens) lessen kregen.
We kunnen daar lang en breed over praten, maar dat maakt toch echt verschil uit of dat zou zijn gebeurd door een man, man en vrouw, vrouw en vrouw, man en man of welke andere combinaties er nog meer kunnen bestaan.
Hoe belangrijk kan dit zijn of niet?
Wel, er zit een duidelijk andere manier van overdragen van informatie als je zelf bepaalde dingen niet persoonlijk aan de lijve ervaart.
Je kunt de kennis overdragen, die je van zaken bezit, maar niet het doorleefde gevoel dat die overdracht kleurt.
B.v.: bij de vraag of ik mijn zoon wilde leren hoe hij (voor de eerste keer) zijn beginnende baard moest gaan scheren met een scheermesje kon ik hem dat technisch aanleren. Het gevoel dat hij zou ervaren/wat het met hem zou doen daarbij kon ik niet in woorden vertalen.
Evenals de onderwerpen m.n. met betrekking tot het andere geslacht wb de door hen lich. gevoelde opwinding, hoe het voelt om een “blauwtje te lopen” als man enz.
Hoe dezelfde thema’s konden uitwerken bij de vrouw kon ik ze uiteraard zo goed/breed mogelijk proberen te vertellen.
Dit laatste zag ik ook als mijn taak, zijnde ongeveer de enige vrouw in hun leven tijdens hun jonge jaren.
De gezamenlijke (avond) eetmomenten waren een múst bij ons in huis. Wat er ook in hun verschillende levensfase speelde (sport, muziek o.i.d.) er werd altijd gezamenlijk gegeten en de eettijd werd er zonodig aan aangepast. Het was het moment van elkaar kunnen ontmoeten en je met elkaar kunnen delen.
Als we dan (na een dag werken buitenshuis door mij) aan tafel zaten was het soms een hell of a job voor mij om alert te zijn en blijven op de inbreng van elk individueel kind.
Zij waren soms ook moe. Wilden liever soms buiten gaan chillen met vrienden. Hadden soms gewoon geen zin om de dag door te nemen. Hadden soms gewoon geen zin in de lessen van hun moeder.
En toch was het gezamenlijke eetmoment blijkbaar belangrijk genoeg, want als ik in de file stond en belde dat ze alvast mochten gaan eten bleven ze toch wachten op mijn thuiskomst.
Waarom ik dit vertel?
Omdat ik me altijd bewust ben geweest dat mijn inbreng als vrouw een bepaalde beïnvloeding inhield van mijn zonen. Echter hoe alert ik ook daarin wilde zijn, ik was ook jarenlang de enige vrouw die ze kon proberen te vertellen hoe het eea voor vrouwen kon zijn/voelen. Wat bepaald gedrag van jongens/mannen deed met meisjes/vrouwen.
Wat er ook ter sprake kwam de hoofdboodschap aan hen was altijd, dat ze met respect dienden te kijken naar vrouwen en hun manier van gedragingen. Dat ze vérder moesten proberen te kijken dan hun neus lang is en vooral moesten proberen te begrijpen waarom mogelijk meisjes/vrouwen zich zo gedroegen als ze zich gedroegen. Een open houding dus.
Als ik naar de gedragingen kijk van de mannen, die door mijn leven heen zijn voorbij gekomen én ook van hen hoor welke rol hun moeder heeft gespeeld hierin bij hun opvoeding kan ik het huidige gedrag van die mannen vaak beter begrijpen.
Ik heb weliswaar vanuit mijn vrouwelijk aandeel dit geschreven, maar het geldt natuurlijk ook vanuit de mannelijke beïnvloeding.
Dus ms helpt het om hier ook met consideratie te kijken naar je date.
Je hoeft niet alle gedrag goed te keuren/te accepteren, maar het maakt beslist uit om vanuit een open houding te willen kijken naar de ontwikkelde mens waarmee je in contact komt hier (en elders).
PS: ik heb er altijd zorg voor gedragen, dat mnl vrienden zich ook bij tijd en wijle enigszins bezighielden/ontfermden over mijn zonen, zodat de mnl kant ook aan bod kwam.
geplaatst door Hope - 861 keer gelezen
Vorige berichten
Spinozaproza
Er was eens een man met een missie,
sprak voor zijn beurt zonder permissie.
Vond zichzelf heel wijs
en stelde de eis:
een damesprofiel zonder omissie.
Hij zocht een echt eerlijke lady,
het liefst zonder te veel tragedie.
Want zelf immerblij
en gezellig vrij,
hopend op wederzijdse adhesie.
Zijn vensterbank vol succulenten,
gaf hem voldoende argumenten
tegen geraniums,
moderne mediums
of te vlezige corpulenten.
Hij was al jaren aan het daten
en zou nu toch wel kunnen weten
van zijn marktwaarde.
Hier op deze aarde
kon hij een lekker ding vergeten.
Een vrouw las zijn profiel in de trein
en ach wat was de wereld toch klein:
wie plofte daar neer?
De vetplantmeneer?
Of kon het de heer van Kooten zijn?
In het geheim gaf zij hen namen,
meestal niet de meest deugdzame,
een potloodventer
of excellenter
hunkerbunkerende eenzame.
Hij leek op van Kooten’s vieze man
al vond hij zichzelf een Don Juan.
Een ladykiller?
Ha, wat een giller!
In zijn dromen kon hij er wat van.
Ach hoe anders zijn realiteit
Droogstoppelig, te weinig gevrijd.
Was hij het verleerd?
Deed hij het verkeerd
zelfs in de voltooid verleden tijd?
Hij schreef er (te) graag en veel over
met nickname, een soort undercover.
Gaf advies en raad
helaas viel zijn zaad
op de rots, of er bleef weinig over…..
Misschien wachten wij, leuke vrouwtjes,
niet op een Don Juan zonder foutjes?
Een zedenpreker
of hartenbreker?
Om zijn tips glimlachen we flauwtjes.
Geluk is immers meebewegen
in zonneschijn en gure regen.
Dus flexibelig
soms wat wiebelig
op ’s werelds (on)aangename wegen.
Ervaringsdeskundigheid gewenst
qua toppen en dalen begrensd.
Dus van vlees en bloed,
geen zuur zonder zoet.
Gewoon grijzig humeur als het plenst.
Vandaag is het weer heel wisselend
zo ook mijn schrijf-, dicht- en rijmtalent.
Reageren mag,
het liefst met een lach.
Liever aanvullend azijnpissend?
P.S1: De titel moet natuurlijk zijn: “ Spinaziepoëzie”, maar dat wordt helaas niet goed weergegeven op deze site. Bovendien ben ik geen dichteres, hooguit een vermakelaar…….
P.S2: Elke overeenkomst met bestaande personen, gebeurtenissen, plaatsen of entiteiten berust op louter toeval.
De wet van Murphy en van Muphry
Waar gewerkt wordt worden fouten gemaakt. Ooit werd Edward Murphy, (1918-1990), een ruimtevaartingenieur, die aan veiligheid-kritieke systemen werkte bepaald bij de kans op menselijke fouten, die in zijn werkterrein natuurlijk catastrofale gevolgen kunnen hebben. De aan hem toegeschreven wet van Murphy luidt "If there's any way they can do it wrong, they will" (als er een manier is waarop ze het verkeerd kunnen doen, zullen ze dat ook doen) of ook wel "Anything that can go wrong, will go wrong" (alles wat fout kan gaan, zal fout gaan).
Volgens zijn zoon Robert was de werkelijke bedoeling van zijn vader: “Als er meerdere manieren zijn om iets te doen en een van die manieren eindigt rampzalig, dan zal iemand het op die manier doen”. Een andere “wet” komen we op allerlei fora tegen, het is een verbastering van Murphy’s law: men noemt het de wet van Muphry: Iemand die schriftelijk kritiek levert op een tekst zal op zijn beurt altijd ten minste één spel- of taalfout maken in zijn eigen tekst (deels ontleend aan Wikipedia). Deze wetmatigheid heb ik op deze site meer dan eens gezien; het betekent dat je tekstuele of inhoudelijke kritiek meer dan eens zelf moet nalezen, voordat je die uit!
Ik heb ervaring met beide bovengenoemde wetmatigheden. Wie niet, zou ik zeggen. Fouten, vergissingen, je leert ervan, maar soms moet je ze duur betalen. Ook in relaties gaat het heel vaak mis. Een derde van alle huwelijken loopt toch op de klippen, veel niet-geregistreerde relaties zullen ook vaak ongewild eindigen. Kunnen we over die missers de wet van Murphy en misschien ook die van Muphry als vergrootglas leggen?
De wet van Murphy heeft gelukkig ook positieve effecten gehad. Bij de verstrekking van medicijnen in een apotheek wordt er nu een protocol gehanteerd om fouten te voorkomen, die voor de patiënt desastreus kunnen zijn.
Hoe ga je om met kritiek? Je kunt er verschillende dingen mee doen:
Naast je neerleggen. Of zeggen: Bedankt. Maar bij jezelf denken: Bekijk het maar…
Kritiek ter harte nemen en bij een volgende gelegenheid er dankbaar gebruik van maken. Dat is de beste levenshouding. Maar die vraagt veel van degene, die kritiek ontvangt..
De kritiek weerspreken. Dan moet je met goede steekhoudende argumenten op de proppen komen.
Met de criticaster in gesprek gaan. De uitkomst van zo’n gesprek is onzeker. Soms kapt een van beiden de conversatie af, nog voordat die echt begonnen is.
Ik geloof stellig, dat de manier, waarop in een relatie op fouten en op kritiek gereageerd wordt vaak aan de basis van een voorgaande onenigheid ligt. Wie niet zelf met fouten heeft leren te leven heeft ook voor de fouten van een ander onvoldoende begrip. Er worden vergelijkingen gemaakt. Fouten en vergissingen komen in mijn hele leven voor, dus waarom niet als ik een date heb? Maar om je dan te excuseren voor een blunder, dat is andere koek.
Kunnen we / kan ik bij een date de wet van Murphy omzeilen? Kan ik voorkomen dat ik een blunder maak? Er zijn genoeg tips om Murphy de nek om te draaien bij een afspraakje. Het is zo zonde als een veelbelovende afspraak strandt door iets, wat voorkomen had kunnen worden. Welke onderwerpen kun je te berde brengen bij de date, wat is echt een no go?
Een goede voorbereiding op een date is een must. Er goed uitzien, jezelf voornemen zowel goed te spreken maar vooral goed te luisteren. Op tijd arriveren, het is al zo vaak hier gezegd.
Toch geloof ik niet echt in een vast protocol voor een date. Dan wordt het een eenheidsworst, heel saai dus. Er mag een element van verrassing in zitten, graag zelfs. En zo mogelijk een vleugje humor, maar beslist geen platte grappen. Die schrikken af!
Hopelijk duikt Edward Murphy niet op, als we op een terras zitten. Hij doolt al ruim 30 jaar niet meer rond op deze aardkloot, maar je kunt het nooit weten..
Enthousiast
Soms ben je zo enthousiast dat je het het liefste van de daken af zou willen schreeuwen, zo voel ik mij dus nu!
Ik werk in het basisonderwijs en wij moeten naast ons werk met de kinderen ook verplichte professionaliseringsuren maken. Een aantal cursussen zijn door de werkgeven uitgekozen, maar we mogen ook zelf cursussen uitkiezen. Deze cursussen zijn via een online nascholingsprogramma te volgen. Ik werk in Utrecht Overvecht en als 2 op de 10 kinderen Nederlands niet als 2e taal heeft (nt2) is dat veel.
Ik houd van mijn werk en de doelgroep, alleen ik wil zoveel meer als wat ik nu doe, hoe kan ik juist deze kinderen het beste bereiken? Hoe komt wat ik aanbied het beste bij ze binnen.
Ik werk met de kinderen van groep 1, 2 en 3 en de meeste kinderen die bij ons binnenkomen, zijn niet naar een dagverblijf of voorschool geweest, de Nederlandse taal hebben ze vaak hooguit gehoord in de supermarkt. Daarnaast zijn deze kinderen nog heel onzelfstandig als je ze vergelijkt met de meeste Nederlandse kinderen
Ik ben een persoon die graag in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden denkt, maar ook iemand die graag alles oplost (voor iedereen) en het liefst direct.
Gisteren begon het ineens bij mij te bruisen, ik kreeg zoveel ideeën, dus tot laat ben ik bezig geweest het op papier te zetten daarvan. Vanmorgen ben ik gaan kijken bij de cursussen waar ik vrij uit kon kiezen en ik vond wat ik zocht, een cursus nieuwkomers in de klas.
Ik werd steeds enthousiaster, zeker over een bepaalde methode waar ze het over hadden. Ik zag en zie zoveel kansen voor de kinderen met deze methode. Zien is snappen heet het boek en de methode, en nadat ik het boek besteld had bleek dat er ook een opleiding is om deze methode echt goed onder de knie te krijgen. Ja dat wil ik heel graag dacht ik bij mijzelf, wat baal ik dat het nu zondag is en ik niet de gene die de opleiding verzorgt kan bellen om te vragen wat het kost en waanneer ik de opleiding kan gaan volgen. Om vervolgens mijn werkgever te bellen hierover
Ik moet nog heel even geduld hebben tot morgen, dan bel ik eerst de gene op die de opleiding verzorgd voor verdere info en daarna mijn werkgever! Deze methode zou zo een groot verschil kunnen betekenen voor in het bijzonder de jongste groep, ik ben heel enthousiast nu maar hopen dat mijn werkgever dit net zo is.